28.03.2025
Choć wypadanie włosów i łysienie może być postrzegane jako naturalna konsekwencja starzenia się, dla wielu mężczyzn stanowi to istotny problem emocjonalny, prowadzący do utraty pewności siebie i zakłócenia postrzegania własnej atrakcyjności. Znajomość przyczyn problemu oraz umiejętność rozpoznania rodzaju łysienia może pomóc w doborze odpowiedniej kuracji, która zahamuje proces utraty włosów, wzmocni cebulki i będzie stymulować porost nowych kosmyków.
Do najczęściej wymienianych powodów utraty włosów u mężczyzn wymienia się geny, hormony, starzenie, stres, a także choroby dermatologiczne, nieprawidłowe nawyki pielęgnacyjne i niehigieniczny tryb życia.
Rodzaj męskiego łysienia zależy w głównej mierze od przyczyny nadmiernego wypadania włosów.
Łysienie androgenowe to najczęstszy rodzaj łysienia u mężczyzn. Jest ono spowodowane działaniem hormonów płciowych (androgenów), głównie dihydrotestosteronu (DHT), który powoduje kurczenie się mieszków włosowych. Ten rodzaj łysienia zazwyczaj zaczyna się od cofania linii włosów na skroniach i na czole,
Łysienie plackowate występuje, gdy układ odpornościowy atakuje własne mieszki włosowe, powodując ich zapalenie, a w rezultacie utratę włosów. Objawia się pojawiającymi się nagle okrągłymi lub owalnymi obszarami łysienia na skórze głowy.
Telogenowe łysienie — mówimy o nim gdy większa ilość włosów niż zwykle przechodzi w fazę spoczynku (telogen), a następnie wypada. Może to być spowodowane stresem, chorobami, nieodpowiednią dietą, lekami, zmianami hormonalnymi, urazami czy operacjami. Telogenowe łysienie zazwyczaj jest odwracalne, jeśli usuniemy przyczynę lub leczymy stan zdrowotny, który go wywołał. W większości przypadków włosy zaczynają ponownie rosnąć po ustaniu działania czynnika wywołującego. Jeśli jednak łysienie jest spowodowane ciężkim stresem lub chorobą, może to wymagać profesjonalnej pomocy lekarskiej.
Leczenie i zapobieganie wypadaniu włosów może być realizowane za pomocą różnych metod, w tym suplementów diety, wcierek i kosmetyków. W cięższych przypadkach stosowane są leki na receptę, a w przypadku braku odpowiedzi organizmu na leczenie można rozważyć przeszczep włosów.
Tabletki na wypadanie włosów dostępne bez recepty to zazwyczaj suplementy diety uzupełniające niedobory ważnych dla zachowania zdrowego wyglądu składników, takich jak witaminy, minerały czy ekstrakty roślinne.
Należy jednak pamiętać, że suplementy diety w tym witaminy i minerały powinny być stosowane po uprzedniej konsultacji z lekarzem lub farmaceutą i zawsze zgodnie z zaleceniami dawkowania.
Ampułki i wcierki do włosów oraz specjalistyczne szampony są popularnym sposobem miejscowego leczenia łysienia. Dzięki działaniu składników aktywnych preparaty te mogą pomóc w poprawie kondycji zarówno włosów, jak i skóry głowy.
Przed użyciem jakiegokolwiek dostępnego bez recepty preparatu na łysienie zaleca się przeczytanie instrukcji producenta oraz przeprowadzenie testu alergicznego.
Jeśli pomimo regularnego stosowania ogólnodostępnych środków problem z wypadaniem włosów będzie się utrzymywał lub nasilał, warto skonsultować się z lekarzem, który zaproponuje dobraną do indywidualnych potrzeb farmakoterapię.
W przypadkach, gdy wypadanie włosów jest spowodowane chorobami skóry głowy, infekcjami czy stanami zdrowotnymi, lekarz może zalecić leki na receptę, takie jak kortykosteroidy, hormony, antybiotyki lub leki przeciwgrzybicze.
W przypadkach łysienia opornego na leczenie farmakologiczne, suplementację i dostępne bez recepty środki skuteczną metodą przywracania włosów może okazać się przeszczep. Przeszczep włosów, znany również jako transplantacja włosów, jest chirurgiczną procedurą polegającą na przeniesieniu włosów z obszarów, gdzie są one obfite (zazwyczaj z tyłu lub z boków głowy), do obszarów, gdzie występuje wypadanie włosów. Procedura ta może być skuteczną metodą przywracania naturalnego wyglądu i gęstości włosów, ale wymaga tona czasu i nakładu finansowego.
Bibliografia:
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody. Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy. Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Skaza białkowa to potoczny termin określający alergię na białka mleka krowiego występującą u niemowląt i małych dzieci. Objawia się zazwyczaj suchymi i szorstkimi plamami na skórze, głównie na twarzy, a także dolegliwościami ze strony układu pokarmowego. Wczesne rozpoznanie symptomów oraz odpowiednie leczenie i dieta eliminacyjna mogą przywrócić dziecku zdrowie i komfort. Alergia na białka mleka krowiego – przyczyny skazy białkowej Główną przyczyną skazy białkowej jest niedojrzały jeszcze układ odpornościowy dziecka, który błędnie rozpoznaje niektóre białka zawarte w mleku – takie jak kazeina czy beta-laktoglobulina – jako zagrożenie. W efekcie organizm uruchamia reakcję obronną, prowadzącą do wystąpienia objawów alergicznych. Do rozwoju skazy białkowej może przyczynić się również dziedziczność – jeśli jedno lub oboje rodzice mają alergie, ryzyko pojawienia się nietolerancji białka mleka u dziecka znacznie wzrasta.
czytaj