Kosmetyki i pielęgnacja ↓

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody.  Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

W pielęgnacji skóry codziennie pojawiają się nowe kosmetyczne trendy. Na szczególną uwagę zasługują niektóre połączenia składników aktywnych. Jednym z takich duetów jest kwas salicylowy i niacynamid. Oba składniki mają udowodnione działanie na cerę problematyczną, tłustą czy skłonną do przebarwień, ale czy można stosować je razem? Znajomość zasad stosowania kwasu salicylowego i niacynamidu pozwoli bezpiecznie i skutecznie wprowadzić te składniki do codziennej rutyny pielęgnacyjnej.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Czerniak skóry to jeden z najgroźniejszych nowotworów złośliwych, wywodzący się z komórek barwnikowych – melanocytów. Choć rozwija się najczęściej na skórze, może występować także w innych częściach ciała, takich jak błony śluzowe czy gałka oczna. Główną przyczyną jego powstawania jest nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV, zarówno naturalne, jak i sztuczne, np. w solariach. Wczesne rozpoznanie czerniaka znacząco zwiększa szanse na wyleczenie, dlatego tak ważna jest regularna kontrola wszelkich zmian skórnych. Co to jest czerniak? Czerniak to nowotwór skóry o złośliwym charakterze. Wywodzi się z melanocytów – komórek odpowiedzialnych za produkcję melaniny, czyli barwnika nadającego skórze kolor. Choć stanowi tylko niewielki procent wszystkich nowotworów skóry, to charakteryzuje się największą agresywnością i wysokim ryzykiem przerzutów do innych narządów. Czerniak może rozwijać się zarówno w obrębie już istniejących znamion barwnikowych, jak i na zdrowej skórze. Może występować u osób w różnym wieku, choć najczęściej diagnozowany jest u dorosłych między 30. a 60. rokiem życia.  Objawy czerniaka Czerniak na skórze objawia się najczęściej zmianami, które mogą przypominać zwykłe znamiona barwnikowe. Charakterystyczne symptomy wskazujące na czerniaka to asymetria zmiany, nierówne lub postrzępione brzegi, niejednolita barwa, średnica powyżej 6 mm oraz postępujące zmiany w wyglądzie znamienia – jego szybki wzrost, swędzenie, krwawienie lub tworzenie się owrzodzenia. Czerniak może pojawić się na skórze w dowolnym miejscu, także w miejscach rzadko wystawianych na słońce, takich jak okolice paznokci, podeszwy stóp czy skóra owłosiona głowy.  Asymetryczny kształt zmiany skórnej. Nierówne, postrzępione brzegi. Niejednolity kolor. Średnica powyżej 6 mm, Szybki wzrost, zmiana kształtu lub koloru znamienia. Swędzenie, pieczenie, krwawienie lub owrzodzenie zmiany. Pojawienie się nowej zmiany na skórze, szczególnie zmiany różniącej się wyglądem od innych znamion.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Rogowacenie okołomieszkowe to dolegliwość skórna objawiająca się drobnymi, szorstkimi grudkami najczęściej na ramionach, udach, a czasem także na twarzy. Choć nie jest to groźne schorzenie, może powodować dyskomfort i uczucie suchości skóry oraz wpływać negatywnie na wygląd. Przyczyną zmian jest nadmierne rogowacenie naskórka, co prowadzi do zatykania mieszków włosowych.  Rogowacenie przymieszkowe – przyczyny Rogowacenie okołomieszkowe jest wynikiem nadmiernego rogowacenia naskórka, które prowadzi do zatkania ujść mieszków włosowych martwymi komórkami skóry i sebum. Przyczyną tego procesu są najczęściej predyspozycje genetyczne, ale do jego rozwoju mogą przyczyniać się również: suche powietrze, niedobór witamin (zwłaszcza witaminy A i E), a także zaburzenia hormonalne. Predyspozycje genetyczne Nadmierne rogowacenie naskórka Suchość skóry Niedobory witamin – zwłaszcza witaminy A i E Zaburzenia hormonalne Atopowe Zapalenie Skóry (AZS)

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Opalanie to nieodłączny element letniego relaksu na świeżym powietrzu, jednak promienie słoneczne, choć niezbędne do produkcji witaminy D i korzystnie wpływające na nasz nastrój i wygląd mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia skóry. Zbyt długa i nieodpowiedzialna ekspozycja na słońce może prowadzić do oparzeń słonecznych, przyspiesza starzenia się skóry oraz zwiększa ryzyko raka skóry. Jak zatem opalać się bezpiecznie? Poza unikaniem zbyt długiego wylegiwania się na słońcu oraz korzystania z promieni słonecznych poza godzinami największego promieniowania (10-16) pamiętać należy o niezbędnej ochronie w postaci filtrów przeciwsłonecznych. Wybór odpowiedniego filtra i umiejętne stosowanie kosmetyków przeciwsłonecznych zapewni właściwą ochronę oraz pozwoli cieszyć się piękną, a przede wszystkim zdrową opalenizną. Filtry przeciwsłoneczne – rodzaje filtrów SPF Filtry przeciwsłoneczne są kluczowym elementem ochrony skóry przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego (UV). Różnią się one między sobą mechanizmem działania, składem oraz poziomem ochrony, który określany jest współczynnikiem ochrony przeciwsłonecznej (SPF). Wśród dostępnych na rynku filtrów SPF znajdziemy filtry fizyczne, chemiczne, hybrydowe oraz filtry naturalne. Filtry mineralne (fizyczne) Filtry mineralne, znane również jako fizyczne, działają na zasadzie odbijania i rozpraszania promieniowania UV. Są to najczęściej tlenek cynku (ZnO) i dwutlenek tytanu (TiO2). Tlenek cynku (ZnO): zapewnia ochronę przed promieniowaniem UVA i UVB. Jest szczególnie polecany dla osób o wrażliwej skórze. Dwutlenek tytanu (TiO2): chroni głównie przed promieniowaniem UVB i częściowo przed UVA. Jest powszechnie stosowany w kosmetykach przeciwsłonecznych. Filtry chemiczne (organiczne) Filtry chemiczne, zwane również organicznymi, działają poprzez absorpcję promieniowania UV i przekształcanie go w ciepło, które jest następnie uwalniane z powierzchni skóry. Do filtrów chemicznych zawartych w dostępnych na rynku kosmetyczkach przeciwsłonecznych należą między innymi: oktokrylen, oksybenzon czy octinoxate. Filtry hybrydowe Filtry hybrydowe łączą w sobie właściwości filtrów mineralnych i chemicznych, oferując wszechstronną ochronę przed promieniowaniem UV. Dzięki tej kombinacji mogą oferować zalety obu typów filtrów zapewniając szersze spektrum ochrony i lepszą stabilność. Filtry naturalne Niektóre kosmetyki przeciwsłoneczne zawierają składniki pochodzenia naturalnego, takie jak np. olej z nasion malin, marchwi, masło shea lub inne substancje naturalne, które mają właściwości chroniące przed UV. Choć ich skuteczność może być niższa w porównaniu do filtrów chemicznych lub mineralnych, są one często wybierane przez osoby preferujące naturalne kosmetyki.

Zuzanna Panuszewska

Mgr kosmetologii

Skuteczna pielęgnacja skóry to inwestycja w jej kondycję i piękny wygląd. Innowacyjne receptury z kwasem hialuronowym i witaminą C oferują naturalne rozwiązania, które poprawiają nawilżenie, regenerację oraz ochronę skóry. Dzięki tym składnikom cera odzyskuje zdrowy i promienny wygląd. Nowoczesna pielęgnacja dopasowana do potrzeb Twojej skóry Każda skóra ma swoje potrzeby. Odpowiednia pielęgnacja jest kluczem do zachowania jej zdrowia i pięknego wyglądu. Współczesne preparaty pielęgnacyjne, bogate w kwas hialuronowy, witaminę C oraz inne substancje aktywne, dostosowują się do indywidualnych problemów skórnych, takich jak odwodnienie, rumień, przebarwienia, utrata jędrności czy skłonność do podrażnień. Innowacyjne formuły gwarantują skuteczną pielęgnację, dbając o potrzeby nawet najbardziej wymagającej skóry.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Atopowe zapalenie skóry (AZS) to przewlekła choroba zapalna, która choć najczęściej pojawia się w dzieciństwie, może wystąpić również u osób dorosłych. Objawy AZS, takie jak suchość, swędzenie i zaczerwienienie skóry mogą znacząco wpłynąć zarówno na fizyczny, jak i emocjonalny komfort życia. Właściwe rozpoznanie oraz odpowiednie leczenie i pielęgnacja skóry atopowej pomogą złagodzić uciążliwe objawy i zapobiec nawrotom choroby. AZS objawy Atopowe zapalenie skóry objawia się zazwyczaj suchością, wysypką, zaczerwienieniem skóry oraz świądem i zwiększoną wrażliwością na czynniki zewnętrzne, a nasilenie tych dolegliwości może zmieniać się w zależności od wieku pacjenta i etapu choroby.  Suchość skóry – skóra staje się szorstka, przesuszona i skłonna do łuszczenia. Brak odpowiedniego nawilżenia może prowadzić do pęknięć naskórka i pogłębienia dolegliwości. Swędzenie – przewlekły świąd to jeden z głównych objawów AZS. Intensywne drapanie może prowadzić do pogorszenia stanu skóry, a także do powstawania ran i infekcji. Zaczerwienienie i stany zapalne – skóra w miejscach dotkniętych AZS staje się czerwona, podrażniona i może puchnąć. Zmiany te często występują na twarzy, łokciach, kolanach, a także na dłoniach i stopach. Wysypki i wypryski – zmiany skórne przybierają formę drobnych pęcherzyków, grudek, a czasem sączących się ranek, które mogą pojawić się w wyniku zaostrzenia choroby. Zwiększona wrażliwość na czynniki zewnętrzne – osoby z AZS często skarżą się na reakcje skórne na kosmetyki, detergenty, zmiany temperatury, stres czy alergeny.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Odparzenia to powszechny problem skórny, który, choć kojarzony jest głównie z okolicami pieluszkowymi u niemowląt, może dotyczyć osób w różnym wieku, w tym osób dorosłych. Odparzenia u dorosłych występują szczególnie w wilgotnych obszarach ciała z tendencją do tarcia, takich jak pachy, pachwiny czy fałdy skórne. Znajomość czynników prowadzących do bolesnych zmian skórnych, zasad profilaktyki odparzeń oraz sposobów ich leczenia pomoże złagodzić dyskomfort związany z odparzeniami i zapobiec nawrotom tego schorzenia. Odparzenia jak wyglądają i gdzie występują? Odparzenia są stanem zapalnym skóry, który występuje w wyniku tarcia, wilgoci i ocierania. Objawiają się zazwyczaj zaczerwienieniem, obrzękiem, krostkami czy pęcherzami. Zmianom skórnym towarzyszyć może ból, a w przypadku poważnych zmian nawet gorączka. Odparzenia mogą występować w różnych miejscach ciała, takich jak pachy, pachwiny, pośladki, krocze czy obszar pod biustem. U osób otyłych mogą powstawać w różnych miejscach ciała, w których występuje długotrwałe przyleganie fałd skórnych. Odparzenia pod pachami występują głównie w wyniku tarcia i wilgoci, szczególnie jeśli nosi się ubrania, które przylegają do skóry. Oparzenia w pachwinach pojawiają się szczególnie u osób otyłych lub aktywnych fizycznie, które doświadczają tarcia w obszarze pachwin. Odparzenia krocza — tarcie i wilgoć mogą spowodować odparzenia w okolicach krocza, szczególnie u mężczyzn. Odparzenia pod piersiami — duży rozmiar piersi, noszenie obcisłych, wykonanych ze sztucznych materiałów biustonoszy, tarcie i wilgoć mogą powodować u kobiet odparzenia pod biustem. Odparzenia między pośladkami — długotrwałe siedzenie, nadmierna potliwość, otyłość oraz noszenie niedopasowanej, wykonanej z nieoddychających materiałów bielizny to czynniki, które mogą wywołać odparzenie odbytu i obszaru między pośladkami.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.  

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Rozstępy to zmiany skórne przypominające prążki, które pojawiają się na ciele w wyniku gwałtownego rozciągania skóry. Na początku mają zazwyczaj czerwony, różowy lub fioletowy kolor, co wskazuje na świeżo powstałe uszkodzenia. W miarę upływu czasu rozstępy blakną, przybierając biały lub perłowy odcień. Przyczyny powstawania rozstępów są związane głównie z nadmiernym rozciąganiem skóry, które przekracza jej możliwości regeneracyjne. Do ich powstania przyczyniają się przede wszystkim zmiany hormonalne, predyspozycje genetyczne oraz szybki przyrost masy ciała – w ciąży, podczas intensywnego wzrostu u nastolatków, przy nagłych zmianach wagi lub szybkim przyroście masy mięśniowej. Lokalizacja rozstępów obejmuje zazwyczaj brzuch, uda, biodra, pośladki, piersi oraz ramiona. Całkowite usunięcie rozstępów jest trudne, ale istnieją skuteczne metody, które mogą pomóc zredukować ich widoczność oraz zapobiegać kolejnym uszkodzeniom. Jak wyglądają świeże rozstępy? Świeże rozstępy zwykle wyglądają jak cienkie, czerwone lub purpurowe, często lekko wypukłe linie na skórze; mogą być także nieco swędzące lub podrażnione. Występują w różnych miejscach na ciele, najczęściej w okolicach brzucha, bioder, ud, piersi i ramion. Z czasem mogą blednąć i stawać się mniej widoczne, przechodząc w jaśniejsze odcienie, takie jak srebrny lub biały.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Wrastające włoski to powszechny problem natury estetycznej, pojawiający się szczególnie po depilacji czy goleniu. Osłabiony w wyniku depilacji lub niewłaściwie przycięty maszynką włos zamiast przebić się przez powierzchnię skóry rośnie pod skórą, która reaguje stanem zapalnym, prowadząc do nieestetycznych i niekomfortowych zmian, a  nawet do infekcji. Wśród przyczyn wrastających włosków poza niewłaściwą techniką golenia wymienia się także nieprawidłową pielęgnację skóry oraz predyspozycje genetyczne. Znajomość przyczyn i odpowiednie postępowanie przed i po depilacji mogą znacznie poprawić wygląd skóry oraz zmniejszyć ryzyko bolesnego wrastania włosków.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Nadpotliwość, znana również jako hiperhydroza, jest stanem charakteryzującym się nadmiernym wydzielaniem potu, w ilości, która wykracza poza to, co jest konieczne do utrzymania normalnej termoregulacji ciała. Nadmierne pocenie może występować lokalnie (np. na dłoniach, stopach, twarzy, pachach) lub może być uogólnione, obejmując większe obszary ciała. Nadpotliwość może mieć znaczący wpływ na życie codzienne, wywołując dyskomfort fizyczny, a także może wpływać na samopoczucie i pewność siebie. Rozpoznanie rodzaju nadpotliwości jest kluczowe dla opracowania skutecznej strategii leczenia lub zarządzania objawami.  Rodzaje nadpotliwości  Nadmierne pocenie się może być wynikiem nadpotliwości pierwotnej lub związanej z niektórymi stanami zdrowotnymi i stosowanymi lekami hiperhydrozy wtórnej.  Pierwotna nadpotliwość Nadpotliwość pierwotna zwykle rozpoczyna się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania i najczęściej dotyka określonych obszarów ciała. Jej przyczyna może mieć podłoże genetyczne, emocjonalne lub środowiskowe. Hiperhydroza objawiająca się nadpotliwością dłoni, nadmiernym poceniem pod pachami czy nadmierna potliwość całego ciała może poważnie utrudniać codzienne czynności oraz wpływać negatywnie na stan emocjonalny i kontakty społeczne. Spocone, mokre dłonie uniemożliwią często utrzymanie przedmiotów czy wykonywanie precyzyjnych zadań, a nawet wywołują opór przed zwykłym, grzecznościowym podaniem ręki na przywitanie, a mokre od potu ubrania i nieprzyjemny zapach związany z wilgocią i rozwojem bakterii mogą wywoływać dyskomfort psychiczny i utratę pewności siebie w sytuacjach międzyludzkich.  Wtórna nadpotliwość Nadpotliwość wtórna to stan, w którym nadmierne pocenie się jest skutkiem innego schorzenia lub czynnika zewnętrznego. W przeciwieństwie do pierwotnej nadpotliwości, która jest zwykle dziedziczna i koncentruje się na określonych obszarach ciała, nadpotliwość wtórna może dotyczyć większych obszarów ciała i rozwija się w odpowiedzi na różne przyczyny. Powodem wtórnej nadpotliwości jest często cukrzyca, otyłość, menopauza, nadczynność tarczycy, a także infekcje. Nadmierne pocenie wywołać mogą również niektóre leki, takie ja antydepresanty czy leki przeciwgorączkowe.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Trądzik różowaty to schorzenie dermatologiczne charakteryzujące się przewlekłym stanem zapalnym skóry twarzy, który może prowadzić do rumienia, widocznych naczynek krwionośnych oraz wykwitów. Choć bywa mylony z trądzikiem pospolitym, trądzik różowaty ma zupełnie inne przyczyny oraz podejścia do leczenia. Poniżej przyjrzymy się bliżej trądzikowi różowatemu, jego potencjalnym przyczynom, charakterystycznym objawom oraz metodom ich łagodzenia. Poznanie czynników, które mogą przyczyniać się do nasilenia trądziku różowatego, pomoże skutecznie zarządzać tym schorzeniem oraz zapobiegać nawrotom. Trądzik różowaty przyczyny Trądzik różowaty to przewlekła choroba skóry, która objawia się rumieniem, grudkami i krostkami, głównie na twarzy. Chociaż nie ma jednej jasnej przyczyny trądziku różowatego, istnieje wiele czynników, które mogą przyczyniać się do jego występowania.  Dziedziczność — istnieje genetyczna skłonność do trądziku różowatego. Jeśli ktoś w rodzinie cierpiał na tę chorobę, istnieje większe ryzyko jej wystąpienia u innych członków rodziny. Rozszerzone naczynka krwionośne — w trądziku różowatym naczynia krwionośne w skórze twarzy mogą być bardziej skłonne do rozszerzania się i stają się bardziej widoczne, co prowadzi do rumienia i zaczerwienienia. Stany zapalne — zapalenie skóry może być jednym z głównych czynników prowadzących do trądziku różowatego. Skóra staje się podrażniona i wrażliwa, co może prowadzić do pojawienia się zaczerwienień i krostek. Czynniki środowiskowe — ekspozycja na działanie promieni słonecznych, zimno, wiatr, gorące napoje, pikantne potrawy i inne czynniki środowiskowe mogą nasilać objawy trądziku różowatego. Nadmierne spożycie alkoholu — picie alkoholu może rozszerzać naczynia krwionośne w skórze, co może prowadzić do zaostrzenia się objawów trądziku różowatego. Stres — stres może prowadzić do nasilenia stanów zapalnych w organizmie, co może mieć wpływ na pojawienie się objawów trądziku różowatego. Nieprawidłowa pielęgnacja skóry – nadmierne złuszczanie, stosowanie drażniących substancji chemicznych czy złe nawyki pielęgnacyjne mogą prowadzić do podrażnienia skóry i nasilenia objawów trądziku różowatego. Choroby współistniejące — u niektórych osób trądzik różowaty może być związany z innymi chorobami skórnymi, takimi jak łuszczyca, łojotokowe zapalenie skóry, czy atopowe zapalenie skóry.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Choć wypadanie włosów i łysienie może być postrzegane jako naturalna konsekwencja starzenia się, dla wielu mężczyzn stanowi to istotny problem emocjonalny, prowadzący do utraty pewności siebie i zakłócenia postrzegania własnej atrakcyjności. Znajomość przyczyn problemu oraz umiejętność rozpoznania rodzaju łysienia może pomóc w doborze odpowiedniej kuracji, która zahamuje proces utraty włosów, wzmocni cebulki i będzie stymulować porost nowych kosmyków. Dlaczego wypadają włosy? Przyczyny łysienia u mężczyzn Do najczęściej wymienianych powodów utraty włosów u mężczyzn wymienia się geny, hormony, starzenie, stres, a także choroby dermatologiczne, nieprawidłowe nawyki pielęgnacyjne i niehigieniczny tryb życia.  Najczęstszą przyczyną łysienia u mężczyzn jest dziedziczność. Hormony, zwłaszcza dihydrotestosteron (DHT), odgrywają istotną rolę w łysieniu u mężczyzn. DHT może powodować, że włosy stają się cieńsze i słabsze, a w rezultacie prowadzić do wypadania włosów. Wraz z wiekiem u wielu mężczyzn obserwuje się naturalne przerzedzenie włosów. Proces ten może być przyspieszony przez inne czynniki, takie jak genetyka czy zmiany hormonalne. Silny stres może wpływać na funkcjonowanie organizmu, w tym również na zdrowie włosów. Stres może prowadzić do nadmiernego wypadania włosów u mężczyzn. Dieta uboga między innymi w żelazo, cynk czy witaminy z grupy B, może prowadzić do osłabienia włosów. Niektóre choroby skóry głowy, takie jak łupież, łuszczyca czy zapalenie mieszków włosowych, mogą powodować wypadanie włosów u mężczyzn. Palenie papierosów może wpływać na krążenie krwi w skórze głowy i prowadzić do osłabienia włosów oraz ich wypadania. Częste stosowanie preparatów do stylizacji włosów, takich jak żele czy lakiery, może przyczynić się do uszkodzenia kosmyków.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Trądzik młodzieńczy to powszechny problem dermatologiczny, który dotyka szczególnie młodych ludzi w okresie dojrzewania. Choć często uważany jest za przejściową dolegliwość, może stanowić poważne wyzwanie zarówno dla zdrowia fizycznego, jak i emocjonalnego. Trądzik wpływa bowiem nie tylko na wygląd skóry, ale także może mieć znaczący wpływ na samoocenę i relacje społeczne osoby borykającej się z tym problemem. Zrozumienie przyczyn  oraz poznanie różnorodnych metod leczenia i pielęgnacji skóry skłonnej do powstawania niedoskonałości zwiększy świadomość na temat trądziku, oraz pomoże zapobiec powstawaniu szpecących skórę wykwitów. Jak wygląda trądzik? Trądzik młodzieńczy występuje najczęściej na twarzy, plecach, klatce piersiowej i ramionach, ale może również dotyczyć innych obszarów ciała. Objawia się różnymi rodzajami wykwitów skórnych, takimi jak pryszcze, zaskórniki otwarte (czarne kropki), zaskórniki zamknięte (białe grudki), krostki, guzki i torbiele. Trądzikowi towarzyszyć może również tłusta, intensywnie błyszcząca skóra oraz blizny potrądzikowe, szczególnie jeśli wykwity były intensywnie zapalne, duże lub nieprawidłowo leczone.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cellulit to problem, z którym boryka się wiele kobiet niezależnie od wieku, budowy ciała czy wagi. To nie tylko kwestia estetyki, ale także źródło wielu frustracji i kompleksów. Często określany jako "skórka pomarańczowa" cellulit pojawia się na udach, pośladkach, brzuchu i innych obszarach ciała, a jego występowanie związane jest z różnorodnymi czynnikami, takimi jak genetyka, styl życia, dieta oraz zmiany hormonalne. Zrozumienie mechanizmów powstawania cellulitu, czynników powodujących nierówności skórne oraz znajomość zasad profilaktyki i metod walki z cellulitem pomoże przywrócić skórze gładkość i elastyczność. Rodzaje cellulitu. Cellulit wodny a tłuszczowy W zależności od przyczyn i charakterystyki zmian rozróżnia się dwa główne rodzaje cellulitu: wodny i tłuszczowy. Cellulit wodny, znany również jako cellulit obrzękowy, jest wynikiem problemów z retencją wody w organizmie oraz zaburzeniami krążenia. Występuje najczęściej u osób o szczupłej sylwetce, a jego główną przyczyną jest gromadzenie nadmiaru płynów w tkankach, co prowadzi do obrzęków i nierówności widocznych nawet bez naciskania skóry. Cellulit wodny pojawia się zazwyczaj na udach, pośladkach oraz kostkach, ale może dotyczyć także ramion. Cellulit tłuszczowy, inaczej nazywany lipidowym, związany jest głównie z nagromadzeniem tkanki tłuszczowej pod skórą. Występuje najczęściej u osób z nadwagą lub skłonnością do gromadzenia tkanki tłuszczowej. W przeciwieństwie do cellulitu wodnego zmiany te są związane z nieprawidłowym metabolizmem tłuszczów, co prowadzi do powstawania nierówności w strukturze tkanki podskórnej. Cellulit tłuszczowy objawia się miękkimi, grudkowatymi zmianami, widocznymi zazwyczaj po uciśnięciu skóry i występuje najczęściej na udach, pośladkach, biodrach oraz brzuchu.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cera tłusta to jeden z najczęstszych problemów dermatologicznych, który, choć kojarzony jest głównie z okresem dojrzewania, dotyka ludzi w różnym wieku. Skóra łojotokowa charakteryzuje się nadmiernym wydzielaniem sebum przez gruczoły łojowe, co prowadzi do błyszczenia oraz powstawania zaskórników i wyprysków. Pomimo że jest to powszechny problem, wiele osób boryka się z trudnościami w odpowiedniej pielęgnacji. Bliższe przyjrzenie się specyfice cery tłustej, jej głównym cechom oraz dedykowanym jej potrzebom produktów kosmetycznych pomoże w utrzymaniu zdrowego i matowego wyglądu skóry, oraz minimalizowaniu ryzyka wystąpienia stanów zapalnych i zaskórników. Cera tłusta charakterystyka Tłusta cera to jeden z typów skóry charakteryzujący się nadmiernym wydzielaniem sebum przez gruczoły łojowe. Gruczoły łojowe produkują zbyt dużą ilość sebum, co powoduje, że skóra staje się przetłuszczona i błyszcząca (szczególnie w strefie T – czoło, broda, nos). Nadmiar sebum może również prowadzić do zatkania porów, a w efekcie do powstawania zaskórników i trądziku. Tłusta cera wymaga odpowiedniej pielęgnacji, która będzie równoważyć produkcję sebum i zapobiegać powstawaniu niedoskonałości. Regularne oczyszczanie, stosowanie odpowiednich kosmetyków i dbanie o dietę mogą pomóc w utrzymaniu zdrowej i matowej cery. Sebum co to? Sebum to naturalna wydzielina produkowana przez znajdujące się w skórze gruczoły łojowe. Jest to mieszanina substancji tłuszczowych, wosków, cholesterolu, komórek naskórka oraz innych substancji, która pełni kilka istotnych funkcji w pielęgnacji skóry. Sebum tworząc cienką warstwę ochronną na powierzchni skóry działa jako naturalna substancja nawilżająca, która zapobiega nadmiernemu odparowywaniu wody, co pomaga utrzymać elastyczność i miękkość skóry. Warstwa sebum działa również jako bariera ochronna, która chroni skórę przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, takimi jak bakterie, wirusy, zanieczyszczenia środowiskowe i promieniowanie UV. Produkcja sebum jest regulowana przez różne czynniki, takie jak hormony, dieta, genetyka i pielęgnacja skóry. Nadmierna produkcja sebum może prowadzić do problemów skórnych, takich jak tłusta cera, trądzik i zaskórniki, podczas gdy niedostateczna produkcja sebum może prowadzić do suchości skóry i podatności na podrażnienia. Dlatego utrzymanie równowagi produkcji sebum jest kluczowe dla zdrowia i kondycji skóry.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Troska o skórę dziecka jest nieodłączną częścią rodzicielskiej przygody. Kąpiel czy zmiana pieluszki to nie tylko higieniczne zabiegi, ale także budujące bliskość rytuały, podczas których każdy gest ma znaczenie. Pełen wskazówek przewodnik po pielęgnacji skóry noworodków i niemowląt nie tylko podpowie czym kierować się podczas kąpieli i przewijania, jakich produktów używać, ale także wskaże skuteczne strategie w walce z takimi wyzwaniami jak AZS, ciemieniucha czy trądzik niemowlęcy.  Kąpiel noworodka  Kąpiel noworodka to nie tylko rutynowe zadanie, ale również wyjątkowy moment, podczas którego buduje się więzi z maleństwem. Aby zagwarantować dziecku komfort i odpowiednią pielęgnację warto trzymać się kilku kluczowych zasadach, na których czele stoją delikatność i bezpieczeństwo. Kąpiel dzieci należy rozpocząć od doboru wody, której temperatura powinna wynosić około 37 stopni Celsjusza. Temperaturę wody najłatwiej zmierzyć specjalnym, wodoodpornym termometrem. Do wody warto dodać emulsję lub specjalny, dostosowany do potrzeb delikatnej skóry płyn do kąpieli dla niemowląt zawierający natłuszczające emolienty. Zaleca się, by kąpiel rozpocząć od łagodnego umycia główki dziecka, a następnie reszty ciała schodząc od szyi w dół. Po kąpieli otulamy niemowlę ręcznikiem, a następnie delikatnie osuszamy skórę, skupiając się na miejscach, gdzie skóra jest podatna na otarcia, takich jak fałdki. Jeśli podczas kąpieli zamoczeniu ulegnie pępek noworodka, kikut pępowinowy zaleca się delikatnie osuszyć bawełnianym gazikiem. Umytą i osuszoną skórę można dodatkowo zabezpieczyć, stosując dobry balsam nawilżający lub oliwkę dla niemowląt.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Masaże twarzy zyskują na popularności nie tylko jako relaksujące doświadczenie, ale także jako skuteczna forma pielęgnacji skóry. Znając najczęściej stosowane techniki, kosmetyki i akcesoria do masażu łatwiej dobrać odpowiadający indywidualnym potrzebom rodzaj zabiegu, a zapoznanie się z instrukcją automasażu pozwoli na chwilę upiększającego relaksu w zaciszu własnego domu. Odkrycie tajemnic masażu twarzy może stać się kluczowym elementem pielęgnacyjnej rutyny, wspierającej zdrowie skóry i ogólny stan emocjonalny.  Rodzaje masażu twarzy — tradycyjne techniki i nowoczesne podejścia W zróżnicowanym świecie pielęgnacji, w którym innowacje spotykają się z tradycyjnymi praktykami, masaż twarzy staje się obszarem splatającym w całość manualne techniki i nowoczesne, wykorzystujące zaawansowane technologie podejścia.  Tradycyjne techniki masażu twarzy Wśród tradycyjnych sposobów masowania twarzy wymienia się: masaż klasyczny, masaż limfatyczny oraz akupresurę. Masaż klasyczny składa się z delikatnych ruchów, głaskania, i oklepywania, mających na celu poprawę krążenia krwi, relaksację mięśni, i stymulację skóry. Masaż limfatyczny jest szczególnie polecany do redukcji opuchlizny. Delikatne ruchy mają na celu pobudzenie układu limfatycznego, co pomaga w eliminacji toksyn i nadmiaru płynów i zmniejszeniu obrzęków na twarzy. Akupresura wykorzystuje nacisk na konkretne punkty na twarzy, co może pomóc w równoważeniu energii, redukcji napięcia mięśniowego i poprawie ogólnej kondycji skóry. Nowoczesne podejścia do masażu twarzy Współczesne techniki masażu twarzy coraz częściej wykorzystują różnorodne akcesoria i zaawansowane urządzenia, które mogą zwiększyć efektywność zabiegu. Rolki, kamień do masażu gua sha, bańki oraz profesjonalna endermologia bądź masaż ultardźwiękami nie tylko zrelaksują i wyciszą, ale także pomogą uelastycznić skórę, wygładzić ją i odmłodzić.  Masaż twarzy rollerem wyposażonym w rolkę wykonaną z jadeitu, różowego kwarcu czy stali nierdzewnej może pomóc w poprawie krążenia krwi, co z kolei może przyczynić się do lepszego dostarczania skórze składników odżywczych i tlenu. Rolowanie twarzy może wspomagać drenaż limfatyczny, przez co przyczyni się do redukcji opuchlizny i obrzęków, szczególnie w okolicach oczu. Regularnie stosowany wałek do twarzy będzie stymulować produkcję kolagenu, co jest kluczowe dla elastyczności i jędrności skóry. Masaż twarzy kamieniem gua sha to tradycyjna chińska praktyka, w której używa się specjalnego, gładkiego i płaskiego  kamienia wykonanego jak w przypadku rollera z jadeitu lub różowego kwarcu. Podobnie jak masaż rollerem, gua sha stymuluje krążenia krwi, redukuje opuchliznę oraz pomaga w rozluźnieniu napiętych mięśni twarzy. Regularne stosowanie kamienia Gua Sha przywraca kontur twarzy i poprawia jędrność skóry. Masaż twarzy bańkami to technika, która wykorzystuje bańki próżniowe (nazywane również bańkami chińskimi lub bańkami do masażu) do stymulacji skóry i mięśni twarzy. Proces ten opiera się na tworzeniu próżni wewnątrz bańki, która jest umieszczane na skórze, co prowadzi do podciśnienia i zwiększonego przepływu krwi. Masaż twarzy bańkami może przynieść kilka potencjalnych korzyści, w tym poprawę krążenia, redukcję napięcia mięśniowego, stymulację kolagenu i ogólną poprawę wyglądu skóry. Endermologia twarzy to rodzaj głębokiego masażu wykonywanego przy użyciu wyposażonego w rolki (wałki) i systemy podciśnienia urządzenia. Dzięki masażowi i podciśnieniu endermologia twarzy może pomóc w poprawie krążenia krwi, co z kolei wspomaga dostarczanie skórze tlenu i składników odżywczych. Masaż i podciśnienie pomagają rozluźnić tkanki, zmniejszyć zastoje limfatyczne i obrzęki oraz pobudzić usuwanie toksyn. Poprzez stymulowanie skóry endermologia twarzy może również wspomagać produkcję kolagenu, co przyczynia się do utrzymania jędrności skóry. Masaż twarzy ultradźwiękami to innowacyjny zabieg kosmetyczny, który można wykonać w gabinecie kosmetycznym bądź, po zaopatrzeniu się w masażer ultradźwiękowy, także w zaciszu domowym. Fale ultradźwiękowe przenikają skórę, generując ciepło i stymulując komórki skóry, co wpływa na poprawę krążenia krwi, zwiększenie elastyczności skóry, a także wspiera procesy regeneracyjne skóry. Masaż ultradźwiękowy może również zwiększyć wchłanianie substancji aktywnych z produktów pielęgnacyjnych, które są stosowane na skórę, co potęguje korzyści pielęgnacyjne. Masaż kobido Masaż kobido to tradycyjna technika masażu, która ma korzenie w dawnej japońskiej praktyce. "Kobido" oznacza "droga do piękna", a masaż kobido opiera się na przekazywanych z pokolenia na pokolenie technikach. Choć ma długą historię, zyskał na popularności w ostatnich latach jako holistyczny zabieg pielęgnacji skóry i poprawy ogólnego stanu zdrowia skóry twarzy.  Masaż Kobido jest wykonywany głównie przy użyciu dłoni, palców i kciuka. Obejmuje techniki akupresury, drenażu limfatycznego oraz techniki lifftingujące. Techniki akupresury polegają na naciskaniu określonych punktów akupunkturowych na twarzy. Techniki drenażu limfatycznego są używane w celu poprawy odprowadzania płynów limfatycznych, co może pomóc w redukcji obrzęków i poprawie krążenia. Techniki lifftingujące pomagają w uniesieniu mięśni i skóry, co przyczynia się do efektu odmłodzenia. Oprócz korzyści kosmetycznych masaży Kobido często używa się również w celu relaksacji, redukcji napięcia i stresu.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Obecność blizn może być nie tylko fizycznie uciążliwa, ale także może wpływać na samopoczucie i pewność siebie oraz przypominać o przebytej chorobie, urazie czy przeżytym emocjonalnym wyzwaniu. W zależności od ich pochodzenia blizny mogą mieć różny wygląd i strukturę — mogą być płytkie i delikatne lub też wypukłe i szorstkie, a nawet zmieniać kolor. W obliczu takiej różnorodności istnieją również różne podejścia do leczenia blizn. Tradycyjne metody obejmują stosowanie maści, kremów czy opatrunków silikonowych, które mają na celu zmniejszenie widoczności blizn poprzez regenerację skóry. Jednak wraz z postępem medycyny, coraz częściej sięgamy po bardziej zaawansowane techniki, takie jak laseroterapia czy zabiegi chirurgiczne. Znajomość rodzajów blizn oraz najskuteczniejszych metod ich leczenia pomoże osobom borykającym się z tym problemem znaleźć najlepsze dla siebie rozwiązanie.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Nadejście zimy zmienia nie tylko krajobraz za oknem, ale również potrzeby skóry i włosów. Chłodne powietrze, wiatr i niska wilgotność sprawiają, że zimowa aura staje się wyzwaniem dla urody. Znajomość tajników kompleksowej zimowej pielęgnacji pozwoli cieszyć się zdrową i promienną urodą, niezależnie od kaprysów aury.  Ochrona twarzy przed wiatrem i mrozem Zimowy klimat ma swój urok, ale towarzyszący mu mróz i wiatr stawiają wyzwanie odpowiedniej pielęgnacji delikatnej skóry twarzy i zapewnienia jej należytej ochrony. Ujemne temperatury w towarzystwie silniejszych podmuchów wiatru mogą sprawić, że skóra staje się podrażniona, sucha i pozbawiona blasku. Odpowiednia pielęgnacja i ochrona twarzy zimą to nie tylko kwestia estetyki, ale przede wszystkim zdrowia skóry. Odpowiednie produkty i stosowanie właściwych praktyk pielęgnacyjnych będzie wspierać zachowanie zdrowej i promiennej skóry, nawet gdy za oknem panuje szorstki, zimowy klimat. Nawilżanie twarzy Nawilżanie odgrywa kluczową rolę w ochronie skóry przed wiatrem i mrozem. Bogate w składniki aktywne nawilżające kremy do twarzy pomagają utrzymać naturalną wilgotność skóry. Produkty z kwasem hialuronowym czy gliceryną doskonale sprawdzają się w zimowych warunkach, chroniąc skórę przed przesuszeniem. Ochronny krem do twarzy na zimę Odpowiednio dobrane kremy na zimę pełnią rolę barier ochronnych, chroniąc skórę przed szkodliwym działaniem wiatru i mrozu. Składniki takie jak masło shea czy witamina E wzmacniają naturalną barierę lipidową skóry, zapewniając jednocześnie uczucie komfortu. Nieodłącznym elementem zimowej ochrony twarzy powinien być także przeciwsłoneczny krem z filtrem. Choć zimą dni są krótsze, a niebo często zachmurzone, promienie UV wciąż docierają do naszej skóry, dodatkowo białe pokrywy śnieżne potrafią działać jak lustra, odbijając promienie UV, dlatego właśnie zimą skóra może być narażona na podwójne działanie szkodliwego promieniowania. Stosowany codziennie krem przeciwsłoneczny zapewni ochronę przed tym zjawiskiem, redukując ryzyko uszkodzeń skóry. Domowe zabiegi na twarz Zimowe rytuały pielęgnacyjne wygładzą naskórek i będą wspierać jego regenerację. Łagodny peeling usunie martwe komórki skóry, przygotowując ją do lepszego wchłaniania substancji odżywczych zawartych w intensywnie pielęgnujących kosmetykach, takich jak serum czy maseczka do twarzy. Aby uniknąć potencjalnych problemów związanych ze zimową pielęgnacją, warto dostosować swoją rutynę i rodzaj kosmetyków do specyfiki skóry, a w przypadku utrzymującego się podrażnienia, zaczerwienienia czy pękających naczynek skonsultować się z dermatologiem lub kosmetologiem.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Właściwa higiena jamy ustnej nie tylko zapobiega powstawaniu próchnicy i chroni przed chorobami dziąseł, ale także wpływa na ogólną kondycję organizmu. Jak skutecznie dbać o higienę jamy ustnej? Za jakie nawyki zęby odwdzięczą się olśniewającym uśmiechem? Dobór odpowiedniej szczoteczki i dostosowanej do indywidualnych potrzeb pasty do zębów to absolutne podstawy. Dołączając do tego systematyczne nitkowanie, stosowanie płynu do płukania jamy ustnej oraz regularne kontrole stomatologiczne zwiększamy maksymalnie szanse na zachowanie zdrowych i mocnych zębów.  Mycie zębów – podstawowe zasady Mycie zębów to podstawowy element codziennej higieny jamy ustnej. Dobór odpowiedniej szczoteczki i pasty oraz przestrzeganie kilku podstawowych zasad dotyczących szczotkowania, zapewni skuteczną ochronę przed próchnicą i chorobami przyzębia, przywróci zębom naturalną biel oraz zapewni świeży oddech.  Ile razy dziennie myć zęby? Zęby powinny być myte przynajmniej dwa razy dziennie – rano i wieczorem. Poranne szczotkowanie usuwa nagromadzone w nocy bakterie, natomiast wieczorne mycie zębów jest kluczowe zarówno dla usuwania bakterii, jak i resztek jedzenia i nagromadzonych w ciągu dnia osadów.  Dla osób noszących aparaty ortodontyczne lub mających skłonności do chorób przyzębia może być wskazane dodatkowe szczotkowanie po posiłkach.  Ile czasu powinno się myć zęby? Mycie zębów powinno trwać co najmniej 2 minuty — taki czas zapewnia dokładne oczyszczenie powierzchni zębów oraz przestrzeni międzyzębowych. Dwuminutowe szczotkowanie pomaga skutecznie usunąć też płytkę nazębną, usuwa resztki jedzenia i bakterie odpowiedzialne za produkcję kwasów uszkadzających szkliwo oraz masuje i oczyszcza dziąsła. Utrzymanie rutyny, w której poświęcamy odpowiedni czas na szczotkowanie, kształtuje zdrowe nawyki higieniczne, które przynoszą długoterminowe korzyści.  Jak prawidłowo myć zęby? Instrukcja mycia zębów Proces mycia zębów należy rozpocząć od nałożenia na szczoteczkę odpowiedniej ilości pasty do zębów. Rekomenduje się, by ilość pasty odpowiadała wielkości ziarnka grochu. Podczas szczotkowania należy trzymać szczoteczkę pod kątem 45 stopni w stosunku do linii dziąseł, taka pozycja pozwala na skuteczne usuwanie płytki nazębnej.  Ruchem okrężnym lub wymiatającym szczotkujemy powierzchnię zewnętrzną dolnych i górnych zębów, zaczynając od tylnej części jamy ustnej i przesuwając się ku przodowi. Stosując tę samą technikę, oczyszczamy wewnętrzne powierzchnie zębów. Używając ruchów okrężnych, dokładnie myjemy powierzchnie żujące. Delikatnie szczotkujemy język, aby usunąć bakterie i odświeżyć oddech. Dokładnie płuczemy usta wodą.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Wrastające paznokcie to bolesny problem, który objawia się wbijaniem krawędzi płytki w otaczającą skórę, co prowadzi do dyskomfortu, a w niektórych przypadkach nawet do infekcji. Przyczyny mogą obejmować niewłaściwe obcinanie paznokci, noszenie ciasnego obuwia, a nawet predyspozycje genetyczne. Dla osób narażonych na wrastanie paznokci oraz borykających się z tym schorzeniem dostępne są różne metody profilaktyki i leczenia – od domowych sposobów, które mogą przynieść ulgę w początkowej fazie, po specjalistyczne zabiegi medyczne.   Wrastanie paznokcia przyczyny Wrastanie paznokcia to dolegliwość, która występuje, gdy brzeg płytki paznokciowej wrasta w skórę, co może prowadzić do stanu zapalnego i obrzęku powodując ból, dyskomfort, a nawet problemy z chodzeniem. Wśród przyczyn wrastania paznokcia wymienia się niewłaściwie wykonany pedicure, nieprawidłową higienę stóp, źle dobrane obuwie oraz kontuzje i urazy, a także predyspozycje genetyczne, problemy zdrowotne, choroby i infekcje grzybicze. Obcinane paznokci zbyt blisko skóry lub zaokrąglanie ich krawędzi może powodować ich wrastanie w tkankę. Niedostateczna higiena i niewłaściwa pielęgnacja stóp może prowadzić do problemów z paznokciami, a nagromadzenie brudu i zanieczyszczeń wokół paznokci może prowadzić do infekcji i stanu zapalnego. Noszenie zbyt ciasnych, uciskających palce butów może prowadzić do nieprawidłowego wzrostu paznokci. Urazy palców stóp, takie jak stłuczenia czy złamania mogą powodować nieprawidłowy wzrost paznokci, prowadząc do ich wrastania. Niektóre osoby mogą mieć naturalną skłonność do wrastania paznokci z powodu wrodzonych cech anatomicznych. W takich przypadkach paznokcie mogą wzrastać w kierunku skóry, niezależnie od czynników zewnętrznych. Niektóre schorzenia, takie jak cukrzyca czy choroby zapalne stawów, mogą wpływać na zdrowie paznokci i predysponować do ich wrastania. Problemy z krążeniem i zmniejszona zdolność do gojenia ran mogą również przyczyniać się do tej dolegliwości. Grzybica paznokci może zmieniać ich strukturę, powodując deformacje i zwiększając podatność na wrastanie.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Stopy są jedną z najbardziej eksploatowanych części ciała. Niosąc nas przez życie, wystawiane są na co dzień na różnorodne obciążenia i trudne, szkodzące ich zdrowiu i wyglądowi czynniki zewnętrzne.  Regularna pielęgnacja stóp nie tylko zapewni im estetyczny wygląd, ale również wpłynie pozytywnie na zdrowie i komfort życia. Pękające pięty przyczyny Popękane i suche pięty to uciążliwy, ale powszechny problem, dotyczący zarówno kobiet jak i mężczyzn, niezależnie od wieku czy stylu życia. Są źródłem dyskomfortu i bólu, ale również wpływają negatywnie na estetykę stóp. Przyczyny tego zjawiska są różnorodne i mogą wynikać z wielu czynników, takich jak: niewłaściwa pielęgnacja, nieodpowiednio dobrane obuwie, nadwaga, długie stanie czy chodzenie, a także niewłaściwa dieta, choroby dermatologiczne czy zaburzenia hormonalne. Nieodpowiednia pielęgnacja — zaniedbywanie regularnego złuszczania zrogowaciałego naskórka i brak odpowiedniego nawilżenia skóry prowadzi do jej wysuszenia i pękania. Niewłaściwe obuwie — noszenie butów wykonanych z syntetycznych materiałów, o twardych podeszwach lub odkrytych klapek, które nie zapewniają odpowiedniego wsparcia, może przyczyniać się do pękania skóry na piętach. Nadwaga — nadmierny ciężar ciała wywiera większy nacisk na stopy, obciążając je i przyczyniając się do pękania naskórka. Długie stanie i chodzenie — spędzanie wielu godzin w pozycji stojącej może powodować nadmierny nacisk na pięty. Brak witamin i minerałów — nieodpowiednia, uboga w witaminy A, C, E, cynk i zdrowe kwasy tłuszczowe dieta może wpływać negatywnie na kondycję skóry, w tym skóry stóp. Choroby skóry – schorzenia dermatologiczne takie jak łuszczyca czy egzema mogą powodować suchość i pęknięcia naskórka. Zaburzenia hormonalne — problemy z tarczycą czy spadek poziomu estrogenów w okresie menopauzy mogą prowadzić do zmian w strukturze skóry i jej elastyczności, wpływając negatywnie również na kondycję skóry stóp.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zmiana koloru paznokcia i widoczna przestrzeń między płytką a łożyskiem to pierwsze objawy onycholizy. Choć kojarzona głównie jako efekt nieprawidłowo wykonanego manicure hybrydowego, stanowi problem dermatologiczny dotyczący zarówno kobiet jak i mężczyzn, którego przyczyną są najczęściej urazy mechaniczne, reakcje alergiczne, a także choroby ogólnoustrojowe, takie jak łuszczyca czy infekcje grzybicze. Znajomość mechanizmów powstawania onycholizy oraz dostępnych metod leczenia mogą pomóc w przywróceniu paznokciom zdrowia i estetycznego wyglądu.  Onycholiza co to? Objawy onycholizy Onycholiza to stan, w którym paznokieć oddziela się od łożyska paznokcia, co prowadzi do powstawania wolnej przestrzeni pod płytką. Najczęściej występuje na paznokciach u rąk, ale może również dotyczyć paznokci u stóp. Objawy onycholizy: oddzielanie się paznokcia: paznokieć zaczyna odchodzić od łożyska, co można zauważyć jako białą lub żółtą przestrzeń pod płytką; zmiana koloru: paznokieć może zmienić kolor na biały, żółty lub brązowy w miejscach oddzielenia; zgrubienie paznokcia: w miarę trwania problemu płytka może stawać się grubsza; kruchość paznokcia: oddzielony paznokieć jest bardziej podatny na uszkodzenia mechaniczne, co może prowadzić do jego łamania; ból lub dyskomfort: w niektórych przypadkach onycholiza może powodować ból, zwłaszcza jeśli doszło do infekcji. Onycholiza paznokcia przyczyny Przyczyny onycholizy mogą się różnić w zależności od jej lokalizacji. Onycholiza paznokci u rąk Wśród przyczyn onycholizy paznokci u rąk najczęściej wymienia się reakcje alergiczne, urazy, zakażenia oraz schorzenia dermatologiczne. Onycholiza po hybrydzie to częsty przypadek onycholizy paznokci u rąk, który może być wynikiem alergii na lakier bądź uszkodzenia mechanicznego podczas zdejmowania hybrydy. Reakcje alergiczne na produkty kosmetyczne takie jak lakiery i zmywacze do paznokci oraz stosowane detergenty mogą stanowić przyczynę oddzielania się płytki od łożyska. Urazy mechaniczne spowodowane uderzeniem, nieprawidłowym przycinaniem czy piłowaniem paznokci to najczęstszy powód onycholizy paznokci u rąk. Zakażenia takie jak infekcje bakteryjne lub grzybicze mogą prowadzić do oddzielania się paznokcia. Grzyby, takie jak dermatofity, mogą infekować paznokcie, prowadząc do zmiany koloru i struktury. Choroby skóry, np. łuszczyca lub egzema mogą wpływać na zdrowie paznokci, prowadząc do ich oddzielania się płytki od łożyska. Onycholiza paznokci u nóg Onycholiza dotykająca paznokcie stóp wynika zazwyczaj z noszenia nieodpowiedniego obuwia, niewłaściwej higieny, chorób dermatologicznych, a nawet z problemów z krążeniem. Ucisk i urazy w wyniku noszenia ciasnych butów mogą powodować oddzielanie się paznokci u nóg od łożyska.  Nadmierne pocenie się stóp oraz niewłaściwa higiena mogą sprzyjać rozwojowi infekcji grzybiczych, które prowadzą do onycholizy. Problemy z krążeniem, często związane z cukrzycą lub chorobami naczyń krwionośnych, mogą prowadzić do słabego odżywienia paznokci, osłabiając ich ogólną kondycję.

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zapalenie mieszka włosowego jest powszechnym schorzeniem skórnym, które może prowadzić do dyskomfortu, bólu oraz problemów estetycznych. Dotyka ono zarówno dorosłych, jak i dzieci, często pojawiając się na różnych obszarach ciała, takich jak skóra głowy, twarz, pachy, nogi, a nawet okolice intymne. Choć zwykle jest to schorzenie łagodne, w niektórych przypadkach może wymagać interwencji lekarskiej. Jakie czynniki mogą przyczyniać się do wystąpienia tego schorzenia, jakie są najczęstsze objawy zapalenia okołomieszkowego i jakie są dostępne sposoby leczenia oraz sposoby zapobiegania?  Zapalenie mieszków włosowych objawy Zapalenie mieszków włosowych to stan zapalny, który dotyczy mieszka włosowego oraz przylegającej skóry. Objawy zapalenia mieszków włosowych mogą różnić się w zależności od miejsca, przyczyny i stopnia zaawansowania, ale zazwyczaj obejmują: czerwone grudki lub krostki na skórze, które mogą być bolesne lub swędzące, obrzęk wokół dotkniętych  zapaleniem mieszków włosowych, swędzenie skóry, ból lub dyskomfort dotkniętych problemem obszarów skóry, płyn surowiczy lub ropa wewnątrz krostek, łysienie w miejscach dotkniętych zapaleniem mieszków włosowych, jeśli zapalenie jest chroniczne lub ciężkie. W zależności od przyczyny zapalenia mieszków włosowych (np. bakteryjnej, grzybiczej, wirusowej, mechanicznej), mogą występować dodatkowe objawy, takie jak gorączka w przypadku infekcji bakteryjnej, lub zmiany w wyglądzie skóry w przypadku infekcji wirusowych. W każdym przypadku zapalenie mieszków włosowych powinno zostać skonsultowane z lekarzem w celu diagnozy i podjęcia odpowiedniego leczenia.