18.04.2025
Wrastające włoski – dlaczego włosy rosną pod skórę i jak temu zapobiegać?
Wrastające włoski to powszechny problem natury estetycznej, pojawiający się szczególnie po depilacji czy goleniu. Osłabiony w wyniku depilacji lub niewłaściwie przycięty maszynką włos zamiast przebić się przez powierzchnię skóry rośnie pod skórą, która reaguje stanem zapalnym, prowadząc do nieestetycznych i niekomfortowych zmian, a nawet do infekcji. Wśród przyczyn wrastających włosków poza niewłaściwą techniką golenia wymienia się także nieprawidłową pielęgnację skóry oraz predyspozycje genetyczne. Znajomość przyczyn i odpowiednie postępowanie przed i po depilacji mogą znacznie poprawić wygląd skóry oraz zmniejszyć ryzyko bolesnego wrastania włosków.
Włos pod skórą – objawy
Wrastający włos to sytuacja, w której włos zamiast przebić się przez powierzchnię skóry, rośnie pod skórę. To zjawisko może prowadzić do różnych dolegliwości i stanów zapalnych, powodując między innymi zaczerwienienie, obrzęk, ból, świąd czy zmiany skórne, takie jak: krosta, ropień, plamy pigmentacyjne.
- Wrastający włos często powoduje zaczerwienienie skóry wokół miejsca, w którym włos próbuje się przebić. Zaczerwienienie jest wynikiem lokalnego stanu zapalnego, który jest reakcją organizmu na czynnik obcy.
- W miejscu wrastającego włosa często pojawia się obrzęk, który może powodować dyskomfort lub ból. Ból może być stały albo pojawiać się przy dotyku lub nacisku.
- Swędzenie to reakcja organizmu na podrażnienie skóry i stan zapalny. Swędzenie może prowadzić do drapania, co z kolei może pogorszyć stan skóry i zwiększyć ryzyko infekcji.
- W miejscu wrastającego włosa mogą pojawić się małe guzki lub krostki. Mogą one być wypełnione płynem lub ropą, szczególnie jeśli doszło do infekcji. Guzki te są wynikiem reakcji zapalnej skóry na wrastający włos.
- Po ustąpieniu stanu zapalnego wrastający włos może pozostawić ciemniejszą plamę na skórze. Jest to wynik hiperpigmentacji, która może być szczególnie widoczna u osób z ciemniejszą karnacją.
- W bardziej zaawansowanych przypadkach wrastający włos może prowadzić do powstania bolesnego i wymagającego interwencji medycznej ropnia.
Wrastające włosy na nogach – przyczyny
Zrozumienie przyczyn wrastających włosków jest kluczowe dla jego zapobiegania temu procesowi i skutecznego leczenia. Do nieprawidłowego wzrostu włosów na nogach i w konsekwencji wrastania pojedynczych włosków pod skórę prowadzą zazwyczaj niewłaściwe golenie i depilacja, nieprawidłowa pielęgnacja ciała, a także uwarunkowania genetyczne. Golenie "pod włos" jest jedną z głównych przyczyn wrastających włosów. Kiedy włos jest przycinany bardzo blisko skóry, jego końcówka może stać się ostra i łatwiej wrastać w skórę, zamiast rosnąć na zewnątrz. Depilacja woskiem czy depilatorem natomiast usuwa włosy od nasady, co może powodować, że nowe włosy będą rosły pod skórą. Do wrastania włosków przyczynić się może również nieprawidłowa pielęgnacja skóry, a przede wszystkim brak odpowiedniego nawilżenia i regularnego złuszczania martwego naskórka. Nagromadzenie martwych komórek skóry na powierzchni nóg może zablokować mieszki włosowe, co utrudni włosom prawidłowy wzrost. Niektóre osoby są bardziej podatne na wrastające włosy z powodu uwarunkowań genetycznych, takich jak typ skóry i rodzaj włosów.
Co na wrastające włoski?
Stosowanie właściwych metod depilacji oraz odpowiednia pielęgnacja skóry mogą znacznie zmniejszyć ryzyko wrastania włosków, oraz pomóc w leczeniu już istniejących problemów. Regularne złuszczanie martwego naskórka oraz stosowanie odpowiednich produktów do pielęgnacji skóry to kluczowe kroki w walce z wrastającymi włoskami.
Depilacja nóg – zmiana techniki
Depilacja woskiem czy depilatorem mechanicznym powoduje osłabienie włosków, co sprawia, że nie są one w stanie przebić się przez skórę. Rezygnacja z depilacji usuwającej włos razem z cebulką może skutecznie zapobiec wrastaniu włosków na nogach. Goląc nogi tradycyjnie – z użyciem maszynki, należy pamiętać o częstej wymianie narzędzia, stosowaniu właściwego poślizgu w postaci dobranej do rodzaju skóry pianki czy żelu oraz zmianie kierunku golenia na golenie „z włosem”. Warto rozważyć również depilację laserową, która przy wykonaniu serii zabiegów usunie na zawsze włos wraz z cebulką, zapobiegając odrastaniu, a tym samym wrastaniu włosków.
Preparaty na wrastające włoski
Produkty nawilżające pomogą utrzymać skórę miękką i elastyczną, zmniejszając ryzyko wrastania włosków; balsamy łagodzące ukoją podrażnienia towarzyszące stanom zapalnym skóry, a specjalistyczne kremy czy maści pomogą w miejscowym leczeniu zapalenia.
- Nawilżające kremy i balsamy do ciała: zawierające glicerynę, kwas hialuronowy czy mocznik kosmetyki do ciała pozwolą utrzymać odpowiednie nawilżenie skóry zarówno przed jak i po depilacji.
- Preparaty łagodzące: balsamy z aloesem, pantenolem czy alantoiną złagodzą podrażnienia i zmniejszą stan zapalny.
- Kremy i maści złuszczające: kremy i maści zawierające kwasy, takie jak kwas salicylowy czy kwas glikolowy, mogą pomóc złuszczać skórę i odblokowywać mieszki włosowe. Kwas salicylowy poza działaniem złuszczającym wykazuje właściwości przeciwzapalne, co może pomóc w leczeniu objawów towarzyszących wrastającym włoskom.
- Maści przeciwzapalne: preparaty zawierające składniki przeciwzapalne (np., hydrokortyzon, antybiotyki do stosowania miejscowego) mogą pomóc zmniejszyć zaczerwienienie i stan zapalny wokół wrastających włosków.
Peeling w profilaktyce wrastających włosków
Peeling do ciała jest skuteczną metodą profilaktyki wrastających włosków. Regularne złuszczanie martwego naskórka pomaga odblokować mieszki włosowe, umożliwiając włoskom prawidłowy wzrost. Ponadto peeling poprawia teksturę skóry oraz umożliwia lepsze wchłanianie kosmetyków nawilżających. Wybór odpowiedniego scrubu oraz częstotliwości zabiegu powinien być dostosowany do typu skóry i indywidualnych potrzeb.
Wrastające włoski na nogach - kiedy szukać profesjonalnej pomocy?
Jeżeli pomimo stosowania peelingów, kremów złuszczających, nawilżających balsamów oraz odpowiednich technik depilacji problem wrastających włosków nie ustępuje, warto skonsultować się ze specjalistą. Dermatolog może dostosować plan leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz dobrać odpowiednie preparaty i techniki pielęgnacyjne, które będą najskuteczniejsze w konkretnym przypadku. Wrastające włoski mogą prowadzić do infekcji, objawiających się ropnymi guzkami, zaczerwienieniem, bólem i obrzękiem. W takich przypadkach konieczna może być zalecona przez lekarza antybiotykoterapia miejscowa lub doustna. Nieleczone infekcje mogą bowiem prowadzić do poważniejszych komplikacji, takich jak blizny czy rozprzestrzenianie się zakażenia.
Zabiegi kosmetyczne na wrastające włoski
W przypadku uporczywych wrastających włosków pomocne mogą okazać się profesjonalne zabiegi kosmetyczne, takie jak: depilacja laserowa, mikrodermabrazja czy peelingi chemiczne.
- Laserowe usuwanie owłosienia zapewnia trwałe pozbycie się niechcianych włosków, co jednocześnie wyeliminuje ryzyko ich wrastania.
- Zabieg mikrodermabrazji usuwa martwe komórki skóry i poprawia teksturę skóry.
- Peeling chemiczny znany też jako peeling medyczny zapewnia głębokie złuszczanie, które pomaga w odblokowaniu mieszków włosowych i poprawia kondycję skóry.
Bibliografia:
- Kasprzak W., Mańkowska A., Fizjoterapia w kosmetologii i medycynie estetycznej, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2017.
- Malinowska S., Młosek R.K., Lasery i IPL – źródła światła stosowane w gabinetach kosmetologicznych i medycyny estetycznej, Kosmetologia Estetyczna, 2016:5(5);543-548.
- Martini M-C., Kosmetologia i farmakologia skóry, Warszawa 2009.
- Noszczyk M., Medycyna piękności, Wydawnictwo: PZWL, Warszawa, 2022.
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Odwodnienie organizmu – przyczyny, objawy i sposoby zapobiegania
Odwodnienie jest stanem, w którym ilość wody w organizmie jest niewystarczająca do jego prawidłowego funkcjonowania. Choć często bywa bagatelizowane, jest poważnym stanem, który może prowadzić do licznych komplikacji zdrowotnych. Utrata płynów, zarówno przez pocenie, oddychanie, jak i wydalanie, może zaburzać równowagę elektrolitową i funkcjonowanie najważniejszych organów. Odwodnienie może być wynikiem intensywnej aktywności fizycznej, chorób, wysokiej gorączki, czy niewystarczającego spożycia płynów, a jego objawy obejmują zazwyczaj pragnienie, suchość w ustach, osłabienie, bóle czy zawroty głowy. Przyczyny odwodnienia Odwodnienie może być spowodowane różnymi czynnikami, które prowadzą do utraty płynów lub zwiększonego zapotrzebowania na wodę. Wśród głównych przyczyn odwodnienia organizmu wymienia się: niewystarczające spożycie płynów i złe nawyki żywieniowe, wzmożoną utratę płynów, zwiększone zapotrzebowanie na płyny, niektóre choroby i stany zdrowotne, a także czynniki środowiskowe czy wiek. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe - niewystarczające spożycie wody i innych płynów w ciągu dnia, celowe unikanie picia, nadmierne spożycie alkoholu czy moczopędnej kofeiny może prowadzić do odwodnienia. Intensywna aktywność fizyczna, przebywanie w wysokich temperaturach lub wysoka wilgotność mogą prowadzić do nadmiernego pocenia się i utraty płynów. Wysoka gorączka zwiększająca potliwość może prowadzić do nadmiernej utraty płynów, podobnie jak wymioty czy biegunka spowodowane przez choroby układu pokarmowego (np. IBS, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego) czy zatrucia pokarmowe. Niektóre leki, zwłaszcza diuretyki stosowane w leczeniu nadciśnienia lub chorób serca, mogą zwiększać wydalanie wody z organizmu. Niewydolność nerek i inne choroby nerek mogą wpływać na zdolność organizmu do zatrzymywania wody. Przebywanie w gorącym klimacie i niska wilgotność powietrza mogą przyspieszać utratę wody z organizmu przez skórę i drogi oddechowe zwiększając ryzyko odwodnienia. Niebezpieczeństwo odwodnienia zależy również od wieku i stanu organizmu, np. dzieci są bardziej podatne na odwodnienie ze względu na wyższe tempo przemiany materii i większą utratę płynów przez skórę, osoby starsze z powodu zmniejszonego odczuwania pragnienia, a kobiety w ciąży i karmiące piersią z racji zwiększonego zapotrzebowanie na płyny. Zrozumienie tych przyczyn może pomóc w zapobieganiu odwodnieniu poprzez zachowanie odpowiedniego bilansu płynów, szczególnie w sytuacjach zwiększonego ryzyka.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Odparzenia u dorosłych – przyczyny, sposoby leczenia i domowe metody łagodzenia objawów
Odparzenia to powszechny problem skórny, który, choć kojarzony jest głównie z okolicami pieluszkowymi u niemowląt, może dotyczyć osób w różnym wieku, w tym osób dorosłych. Odparzenia u dorosłych występują szczególnie w wilgotnych obszarach ciała z tendencją do tarcia, takich jak pachy, pachwiny czy fałdy skórne. Znajomość czynników prowadzących do bolesnych zmian skórnych, zasad profilaktyki odparzeń oraz sposobów ich leczenia pomoże złagodzić dyskomfort związany z odparzeniami i zapobiec nawrotom tego schorzenia. Odparzenia jak wyglądają i gdzie występują? Odparzenia są stanem zapalnym skóry, który występuje w wyniku tarcia, wilgoci i ocierania. Objawiają się zazwyczaj zaczerwienieniem, obrzękiem, krostkami czy pęcherzami. Zmianom skórnym towarzyszyć może ból, a w przypadku poważnych zmian nawet gorączka. Odparzenia mogą występować w różnych miejscach ciała, takich jak pachy, pachwiny, pośladki, krocze czy obszar pod biustem. U osób otyłych mogą powstawać w różnych miejscach ciała, w których występuje długotrwałe przyleganie fałd skórnych. Odparzenia pod pachami występują głównie w wyniku tarcia i wilgoci, szczególnie jeśli nosi się ubrania, które przylegają do skóry. Oparzenia w pachwinach pojawiają się szczególnie u osób otyłych lub aktywnych fizycznie, które doświadczają tarcia w obszarze pachwin. Odparzenia krocza — tarcie i wilgoć mogą spowodować odparzenia w okolicach krocza, szczególnie u mężczyzn. Odparzenia pod piersiami — duży rozmiar piersi, noszenie obcisłych, wykonanych ze sztucznych materiałów biustonoszy, tarcie i wilgoć mogą powodować u kobiet odparzenia pod biustem. Odparzenia między pośladkami — długotrwałe siedzenie, nadmierna potliwość, otyłość oraz noszenie niedopasowanej, wykonanej z nieoddychających materiałów bielizny to czynniki, które mogą wywołać odparzenie odbytu i obszaru między pośladkami.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Problemy z wypróżnianiem – przyczyny, objawy i sposoby na zaparcia
Zaparcia, czyli trudności z regularnym oddawaniem stolca to uciążliwa dolegliwość, która może wpływać negatywnie na ogólny stan zdrowia i samopoczucie. Zatwardzenie może wynikać między innymi z niewłaściwej diety, braku aktywności fizycznej, a także być następstwem bądź objawem schorzeń układu pokarmowego. Jak leczyć zaparcia? Jak poprawić perystaltykę jelit? Co na przeczyszczenie, kiedy zmiana nawyków żywieniowych i domowe sposoby na problemy z wypróżnieniem nie wystarczają? Znajomość odpowiedzi na te pytania może pomóc w utrzymaniu prawidłowej pracy jelit i poprawić komfort życia. Zaparcia przyczyny Zaparcia mogą być spowodowane między innymi przez nieprawidłowe nawyki żywieniowe, niedostateczną aktywność fizyczną, stres i zmiany w codziennej rutynie, a także przez zmiany hormonalne, niektóre choroby czy stosowane w związku z nimi leki. Niedobór błonnika w diecie — błonnik pokarmowy jest kluczowy dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. Błonnik zwiększa objętość stolca i ułatwia jego przesuwanie przez jelita. Niedostateczna ilość płynów — niewystarczające nawodnienie organizmu może prowadzić do stwardnienia stolca i utrudniać jego przesuwanie przez jelita. Brak aktywności fizycznej — siedzący tryb życia może spowalniać ruchy jelit, co z kolei utrudnia regularne wypróżnienia. Zmiany w rutynie i nawykach żywieniowych — podróże, radykalne zmiany w diecie lub zmiana godzin posiłków mogą zaburzać regularność wypróżnień. Napięcie emocjonalne — stres i emocje mogą wpływać na funkcjonowanie układu pokarmowego, w tym na perystaltykę jelit. Choroby — schorzenia, takie jak np. cukrzyca, niedoczynność tarczycy czy nadwrażliwe jelita mogą prowadzić do zaparć. Leki — opioidy, leki przeciwdepresyjne, przeciwdrgawkowe, przeciwzapalne (NLPZ), a także niektóre suplementy diety, jak żelazo czy wapń, mogą powodować zaparcia jako efekt uboczny ich stosowania. Anatomiczne problemy z jelitami, takie jak zwężenia, guzy czy polipy, również mogą utrudniać wypróżnianie. Hormony — zmiany hormonalne (np. w czasie ciąży czy menopauzy) mogą wpływać na ruchy jelit, prowadząc do zaparć. Wiek — osoby starsze są bardziej podatne na zaparcia z powodu spowolnienia perystaltyki jelit, mniejszej aktywności fizycznej oraz stosowania większej ilości leków.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Kolka nerkowa – objawy, przyczyny i sposoby na kamicę nerkową
Kamica nerkowa (nefrolitaza) to schorzenie charakteryzujące się powstawaniem twardych złogów w nerkach lub układzie moczowym. Złogi, zwane kamieniami nerkowymi, mogą tworzyć się z różnych substancji chemicznych obecnych w moczu i mogą być źródłem znacznego dyskomfortu oraz poważnych powikłań zdrowotnych. Znajomość przyczyn i objawów kamicy nerkowej przyspieszy diagnozę, pozwoli dobrać odpowiednią metodę leczenia i wdrożyć sposoby zapobiegania powstawaniu kamieni nerkowych. Atak kolki nerkowej – przyczyny Atak kolki nerkowej jest nagłym i bardzo bolesnym objawem kamicy nerkowej. Przyczyny ataku mogą być złożone i zależą od rodzaju kamienia oraz indywidualnych czynników. Najczęstszą przyczyną ataku kolki nerkowej są kamienie nerkowe tworzone z różnych obecnych w moczu substancji, takich jak wapń, szczawiany, fosforany, kwas moczowy czy cystyna. Kiedy kamień zaczyna przemieszczać się w drogach moczowych, szczególnie gdy przechodzi z miedniczki nerkowej do moczowodu, może spowodować zablokowanie przepływu moczu oraz nagły i bardzo intensywny ból. Na ataki kolki nerkowej narażone mogą być bardziej osoby z niewydolnością nerek, u których mogą występować trudności w usuwaniu z organizmu nadmiaru substancji, które mogą prowadzić do tworzenia się złogów. Również niektóre zaburzenia hormonalne, takie jak nadczynność przytarczyc, mogą zwiększać ryzyko tworzenia się kamieni nerkowych, co z kolei zwiększa ryzyko bolesnych ataków. Poza wymienionymi stanami chorobowymi tworzeniu się kamieni nerkowych sprzyjać może odwodnienie oraz nieprawidłowe nawyki żywieniowe, czyli dieta bogata w sól, oksalany (np. szpinak, rabarbar) lub produkty bogate w puryny (np. mięso czerwone, alkohol). Kamica nerkowa objawy Objawy towarzyszące kamicy nerkowej obejmują zazwyczaj: nagły intensywny ból podczas ataku kolki, ból i krwawienie podczas oddawania moczu oraz częstomocz, a także nudności, wymioty, zawroty głowy, a nawet utratę przytomności. Charakterystycznym objawem kamicy nerkowej jest nagły i bardzo intensywny ból, znany jako atak kolki nerkowej. Ból ten może być opisywany jako ostry, kłujący lub przeszywający, i często występuje w okolicy bocznej lub dolnej części pleców, ale może również promieniować do brzucha, pachwiny lub narządów płciowych. Atak bólu może trwać od kilku minut do kilku godzin. Podczas kamicy nerkowej ból może nasilić się podczas oddawania moczu. Może to być odczuwane jako pieczenie lub kłucie w cewce moczowej. Ponadto niektórzy pacjenci mogą doświadczać częstego parcia na mocz, nawet jeśli jego ilość jest niewielka. Jeśli kamień rani drogi moczowe, może dodatkowo wystąpić krwawienie, które jest widoczne gołym okiem jako różowe, czerwone lub brunatne zabarwienie moczu. Towarzyszący kamicy nerkowej ostry ból brzucha może powodować nudności i wymioty, zawroty głowy, a nawet utratę przytomności. W przypadku pojawienia się powyższych objawów, szczególnie silnego bólu pleców lub brzucha, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, ponieważ kamica nerkowa może wymagać natychmiastowej interwencji medycznej.
czytaj