05.05.2025
Zaparcia, czyli trudności z regularnym oddawaniem stolca to uciążliwa dolegliwość, która może wpływać negatywnie na ogólny stan zdrowia i samopoczucie. Zatwardzenie może wynikać między innymi z niewłaściwej diety, braku aktywności fizycznej, a także być następstwem bądź objawem schorzeń układu pokarmowego. Jak leczyć zaparcia? Jak poprawić perystaltykę jelit? Co na przeczyszczenie, kiedy zmiana nawyków żywieniowych i domowe sposoby na problemy z wypróżnieniem nie wystarczają? Znajomość odpowiedzi na te pytania może pomóc w utrzymaniu prawidłowej pracy jelit i poprawić komfort życia.
Zaparcia mogą być spowodowane między innymi przez nieprawidłowe nawyki żywieniowe, niedostateczną aktywność fizyczną, stres i zmiany w codziennej rutynie, a także przez zmiany hormonalne, niektóre choroby czy stosowane w związku z nimi leki.
Typowe objawy zaparć to przede wszystkim: zmiana częstotliwości wypróżnień, zmiana konsystencji kału i trudności w oddawaniu stolca, ból brzucha, wzdęcia i gazy. Zaparciom towarzyszyć może także zmniejszenie apetytu, uczucie zmęczenia i pogorszenie samopoczucia, a nawet ból pleców.
Leczenie zaparć zależy od ich przyczyny i nasilenia objawów. Warto w pierwszej kolejności rozpocząć od zmian w diecie, zwiększając spożycie błonnika oraz wody, co może pomóc w naturalnym regulowaniu wypróżnień. Stosowanie naturalnych i aptecznych probiotyków oraz domowe sposoby, takie jak regularna aktywność fizyczna i masaże brzucha, mogą polepszyć perystaltykę jelit, usprawniając wypróżnienia. W przypadku potrzeby szybszego działania można zastosować herbatki i produkty przeczyszczające, tabletki na zaparcia lub czopki, a w przypadku długotrwałego zatwardzenia — lewatywę.
Właściwe odżywianie to podstawa w zapobieganiu i łagodzeniu problemów z wypróżnianiem. Dieta na zaparcia obfitować powinna przede wszystkim w błonnik, naturalne probiotyki, zdrowe tłuszcze roślinne oraz odpowiednią ilość płynów.
Probiotyki mogą być skutecznym rozwiązaniem, zwłaszcza w przypadku przewlekłych problemów z wypróżnieniami. Probiotyki to żywe mikroorganizmy, takie jak bakterie Lactobacillus czy Bifidobacterium, które wspierają zdrową florę bakteryjną jelit. Regularne stosowanie probiotyków może pomóc w regulacji pracy jelit, poprawie trawienia oraz zwiększeniu częstotliwości wypróżnień. Mogą być przyjmowane w formie suplementów diety lub spożywane w naturalnych produktach fermentowanych, takich jak jogurty, kefiry czy kiszonki. Dzięki wspieraniu prawidłowego mikrobiomu jelitowego probiotyki mogą łagodzić objawy zaparć, poprawiać konsystencję stolca oraz zmniejszać wzdęcia i dyskomfort. Są one bezpieczne do długotrwałego stosowania, ale efekty ich przyjmowania mogą różnić się w zależności od indywidualnej reakcji organizmu oraz rodzaju stosowanych szczepów.
Poza wprowadzeniem do diety większej ilości błonnika, probiotyków i płynów, ważna jest również regularność posiłków, wspierająca perystaltykę aktywność fizyczna oraz pobudzający jelita masaż brzucha. Jak masować brzuch przy zaparciach? Aby prawidłowo wykonać masaż brzucha, należy na początek znaleźć wygodne miejsce i przyjąć dogodną, relaksującą pozycję – najlepiej leżącą lub półleżącą. Na skórę można nałożyć olejek do ciała, co usprawni masaż i sprawi, że będzie on przyjemniejszy i bardziej komfortowy.
Masaż powinien być delikatny i nie powodował bólu. Należy również pamiętać, by wykonywać go na pusty żołądek lub kilka godzin po posiłku. Masaż warto zakończyć kilkuminutową relaksacją, np. leżąc spokojnie na plecach z lekko uniesionymi nogami, co może dodatkowo wspomóc rozluźnienie jelit.
Środki przeczyszczające w postaci tabletek lub herbatek do zaparzania to szybki sposób na złagodzenie trudności z wypróżnianiem, szczególnie w przypadku, gdy potrzebna jest natychmiastowa ulga. Zawierają one zazwyczaj senes, rzewień czy korę kruszyny, które pobudzają ruchy jelit. Preparaty te działają dość szybko, zazwyczaj w ciągu kilku godzin od spożycia, dlatego są chętnie wybierane w doraźnym leczeniu zatwardzeń. Należy jednak pamiętać, że nie powinny być stosowane regularnie, ponieważ mogą prowadzić do uzależnienia jelit od środków przeczyszczających i powodować zaburzenia elektrolitowe. W przypadku przewlekłych zaparć warto poszukać bardziej zrównoważonych metod leczenia.
Czopki działają bezpośrednio w odbytnicy, zmiękczając stolec i stymulując ruchy jelit, co ułatwia wypróżnienie. Czopki na zaparcia są często wybierane do stosowania doraźnego, ponieważ ich działanie jest szybkie – efekty mogą być odczuwalne już po kilkunastu minutach od aplikacji. Są dostępne w aptekach bez recepty i mogą zawierać różne substancje aktywne, takie jak zmiękczająca gliceryna, czy stymulujący perystaltykę jelit bisakodyl. Czopki na zatwardzenie powinny być stosowane doraźnie i wyłącznie zgodnie z zaleceniami producenta lub lekarza.
Lewatywa to natychmiastowy sposobów na złagodzenie ciężkich i uporczywych zaparć, stosowany gdy inne metody, takie jak dieta, herbatka ziołowa czy leki, nie przynoszą oczekiwanej ulgi. Zabieg polega na wprowadzeniu płynu do odbytnicy; płyn rozciąga ściany jelita, co pobudza perystaltykę i zmiękcza stolec, ułatwiając jego wydalanie. Dodatkowo niektóre roztwory używane w lewatywach mają działanie drażniące, które zwiększa skurcze jelit. Lewatywy powinny być stosowane tylko w razie potrzeby i pod nadzorem lekarza. Nadużywanie lewatyw może prowadzić do uszkodzeń błony śluzowej jelit, zaburzeń elektrolitowych oraz uzależnienia od tego typu oczyszczania. Wlewka doodbytnicza to alternatywa dla lewatywy, która może być stosowana w warunkach domowych. Wlewki doodbytnicze są zazwyczaj łatwiejsze i mniej inwazyjne do wykonania w domu niż pełne lewatywy, ponieważ używa się w nich mniejszej ilości płynu.
Jeśli pomimo zmian w diecie, zwiększenia aktywności fizycznej i regularnych masaży brzucha problemy z zaparciami utrzymują się lub się nasilają, jeśli coraz częściej konieczne jest korzystanie ze środków farmakologicznych, należy skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia przyczyny problemu i dobrania odpowiedniego, dostosowanego do indywidualnych potrzeb sposobu leczenia.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Czerniak skóry to jeden z najgroźniejszych nowotworów złośliwych, wywodzący się z komórek barwnikowych – melanocytów. Choć rozwija się najczęściej na skórze, może występować także w innych częściach ciała, takich jak błony śluzowe czy gałka oczna. Główną przyczyną jego powstawania jest nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV, zarówno naturalne, jak i sztuczne, np. w solariach. Wczesne rozpoznanie czerniaka znacząco zwiększa szanse na wyleczenie, dlatego tak ważna jest regularna kontrola wszelkich zmian skórnych. Co to jest czerniak? Czerniak to nowotwór skóry o złośliwym charakterze. Wywodzi się z melanocytów – komórek odpowiedzialnych za produkcję melaniny, czyli barwnika nadającego skórze kolor. Choć stanowi tylko niewielki procent wszystkich nowotworów skóry, to charakteryzuje się największą agresywnością i wysokim ryzykiem przerzutów do innych narządów. Czerniak może rozwijać się zarówno w obrębie już istniejących znamion barwnikowych, jak i na zdrowej skórze. Może występować u osób w różnym wieku, choć najczęściej diagnozowany jest u dorosłych między 30. a 60. rokiem życia. Objawy czerniaka Czerniak na skórze objawia się najczęściej zmianami, które mogą przypominać zwykłe znamiona barwnikowe. Charakterystyczne symptomy wskazujące na czerniaka to asymetria zmiany, nierówne lub postrzępione brzegi, niejednolita barwa, średnica powyżej 6 mm oraz postępujące zmiany w wyglądzie znamienia – jego szybki wzrost, swędzenie, krwawienie lub tworzenie się owrzodzenia. Czerniak może pojawić się na skórze w dowolnym miejscu, także w miejscach rzadko wystawianych na słońce, takich jak okolice paznokci, podeszwy stóp czy skóra owłosiona głowy. Asymetryczny kształt zmiany skórnej. Nierówne, postrzępione brzegi. Niejednolity kolor. Średnica powyżej 6 mm, Szybki wzrost, zmiana kształtu lub koloru znamienia. Swędzenie, pieczenie, krwawienie lub owrzodzenie zmiany. Pojawienie się nowej zmiany na skórze, szczególnie zmiany różniącej się wyglądem od innych znamion.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Rogowacenie okołomieszkowe to dolegliwość skórna objawiająca się drobnymi, szorstkimi grudkami najczęściej na ramionach, udach, a czasem także na twarzy. Choć nie jest to groźne schorzenie, może powodować dyskomfort i uczucie suchości skóry oraz wpływać negatywnie na wygląd. Przyczyną zmian jest nadmierne rogowacenie naskórka, co prowadzi do zatykania mieszków włosowych. Rogowacenie przymieszkowe – przyczyny Rogowacenie okołomieszkowe jest wynikiem nadmiernego rogowacenia naskórka, które prowadzi do zatkania ujść mieszków włosowych martwymi komórkami skóry i sebum. Przyczyną tego procesu są najczęściej predyspozycje genetyczne, ale do jego rozwoju mogą przyczyniać się również: suche powietrze, niedobór witamin (zwłaszcza witaminy A i E), a także zaburzenia hormonalne. Predyspozycje genetyczne Nadmierne rogowacenie naskórka Suchość skóry Niedobory witamin – zwłaszcza witaminy A i E Zaburzenia hormonalne Atopowe Zapalenie Skóry (AZS)
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Choroba wieńcowa, nazywana także chorobą niedokrwienną serca, to schorzenie układu krążenia, które może prowadzić między innymi do zawału serca. Powstaje na skutek zwężenia lub zablokowania tętnic wieńcowych, co ogranicza dopływ tlenu do mięśnia sercowego. Jakie są główne przyczyny choroby wieńcowej? Jakie objawy daje niedokrwienie serca? Znajomość odpowiedzi na te pytania pozwoli właściwie zadbać o profilaktykę schorzenia, a świadomość sposobów leczenia pomoże w wyborze najlepszej metody terapii. Choroba wieńcowa – co to? Choroba niedokrwienna serca to choroba układu krążenia spowodowane zwężeniem lub zablokowaniem tętnic wieńcowych, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego. Główną przyczyną tego procesu jest miażdżyca, czyli odkładanie się blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych. Ograniczony przepływ krwi do serca może prowadzić do bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej), duszności, a w skrajnych przypadkach – do zawału serca. Choroba rozwija się stopniowo i często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów, dlatego tak ważna jest profilaktyka oraz regularne badania kontrolne. ChNS – przyczyny Choroba niedokrwienna serca (ChNS) najczęściej rozwija się na skutek miażdżycy, czyli procesu odkładania się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Tworzące się złogi tłuszczowe, cholesterol oraz inne substancje stopniowo zwężają światło naczyń krwionośnych, ograniczając przepływ krwi do serca. Do głównych czynników ryzyka należą niezdrowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry, brak aktywności fizycznej, palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz przewlekły stres. Nie bez znaczenia są także predyspozycje genetyczne – jeśli w rodzinie występowały choroby serca, rośnie ryzyko ChNS. Wczesne rozpoznanie czynników ryzyka oraz zmiana stylu życia oraz rzucenie palenia mogą skutecznie opóźnić rozwój choroby i zmniejszyć ryzyko powikłań.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ciężka głowa, suchość w ustach, mdłości i problemy z koncentracją to typowe objawy kaca. Jego główną przyczyną jest metabolizm alkoholu w organizmie - etanol, czyli alkohol etylowy zawarty w napojach wyskokowych, jest traktowany przez organizm jak toksyna, wątroba przekształca go w aldehyd octowy, substancję jeszcze bardziej toksyczną niż sam alkohol. Znajomość skutecznych sposobów zapobiegania kacowi oraz sprawdzonych sposobów na syndrom dnia poprzedniego pomoże szybciej wrócić do formy niezależnie od tego, czy dopiero planujemy zakrapianą alkoholem imprezę, czy szukamy ulgi po hucznej zabawie. Co to jest kac? - przyczyny Kac to stan złego samopoczucia, który pojawia się kilka godzin po spożyciu alkoholu, najczęściej następnego dnia rano. Po wypiciu napojów zawierających etanol wątroba przekształca go w aldehyd octowy – toksyczny związek chemiczny, który odpowiada za wiele nieprzyjemnych objawów kaca, takich jak bóle głowy, nudności czy ogólne osłabienie organizmu. Kolejnym czynnikiem jest działanie odwadniające alkoholu – alkohol zwiększa produkcję moczu, co prowadzi do utraty wody i elektrolitów, powodując uczucie suchości w ustach i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Nie bez znaczenia jest także wpływ alkoholu na układ nerwowy i jakość snu – mimo że po jego spożyciu łatwiej jest zasnąć, to jednak sen staje się płytszy i przerywany, przez co organizm nie ma szans na pełną regenerację.
czytaj