Nieregularne posiłki i mała ilość błonnika w diecie to częste przyczyny zaparć. Ziołowe  herbatki przeczyszczające i tabletki na zaparcia znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

05.05.2025

Problemy z wypróżnianiem – przyczyny, objawy i sposoby na zaparcia

Zaparcia, czyli trudności z regularnym oddawaniem stolca to uciążliwa dolegliwość, która może wpływać negatywnie na ogólny stan zdrowia i samopoczucie. Zatwardzenie może wynikać między innymi z niewłaściwej diety, braku aktywności fizycznej, a także być następstwem bądź objawem schorzeń układu pokarmowego. Jak leczyć zaparcia? Jak poprawić perystaltykę jelit? Co na przeczyszczenie, kiedy zmiana nawyków żywieniowych i domowe sposoby na problemy z wypróżnieniem nie wystarczają?  Znajomość odpowiedzi na te pytania może pomóc w utrzymaniu prawidłowej pracy jelit i poprawić komfort życia.

Zaparcia przyczyny

Zaparcia mogą być spowodowane między innymi przez nieprawidłowe nawyki żywieniowe, niedostateczną aktywność fizyczną, stres i zmiany w codziennej rutynie, a także przez zmiany hormonalne, niektóre choroby czy stosowane w związku z nimi leki.

  • Niedobór błonnika w diecie — błonnik pokarmowy jest kluczowy dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. Błonnik zwiększa objętość stolca i ułatwia jego przesuwanie przez jelita.
  • Niedostateczna ilość płynów — niewystarczające nawodnienie organizmu może prowadzić do stwardnienia stolca i utrudniać jego przesuwanie przez jelita.
  • Brak aktywności fizycznej — siedzący tryb życia może spowalniać ruchy jelit, co z kolei utrudnia regularne wypróżnienia.
  • Zmiany w rutynie i nawykach żywieniowych — podróże, radykalne zmiany w diecie lub zmiana godzin posiłków mogą zaburzać regularność wypróżnień.
  • Napięcie emocjonalne — stres i emocje mogą wpływać na funkcjonowanie układu pokarmowego, w tym na perystaltykę jelit.
  • Choroby — schorzenia, takie jak np. cukrzyca, niedoczynność tarczycy czy nadwrażliwe jelita mogą prowadzić do zaparć.
  • Leki — opioidy, leki przeciwdepresyjne, przeciwdrgawkowe, przeciwzapalne (NLPZ), a także niektóre suplementy diety, jak żelazo czy wapń, mogą powodować zaparcia jako efekt uboczny ich stosowania.
  • Anatomiczne problemy z jelitami, takie jak zwężenia, guzy czy polipy, również mogą utrudniać wypróżnianie.
  • Hormony — zmiany hormonalne (np. w czasie ciąży czy menopauzy) mogą wpływać na ruchy jelit, prowadząc do zaparć.
  • Wiek — osoby starsze są bardziej podatne na zaparcia z powodu spowolnienia perystaltyki jelit, mniejszej aktywności fizycznej oraz stosowania większej ilości leków.

Zatwardzenie objawy

Typowe objawy zaparć to przede wszystkim: zmiana częstotliwości wypróżnień, zmiana konsystencji kału i trudności w oddawaniu stolca, ból brzucha, wzdęcia i gazy. Zaparciom towarzyszyć może także zmniejszenie apetytu, uczucie zmęczenia i pogorszenie samopoczucia, a nawet ból pleców. 

  • Rzadkie wypróżnienie — mniej niż trzy razy na tydzień.
  • Twardy stolec.
  • Trudności w oddawaniu stolca.
  • Wzdęcia, ból brzucha i uczucie pełności.
  • Mdłości i wymioty.
  • Brak apetytu z powodu wzdęć i uczucia pełności.
  • Uczucie niepełnego wypróżnienia po wizycie w toalecie.
  • Gromadzący się w jelitach stolec może powodować bóle pleców.
  • Przewlekłe zaparcia mogą wpływać na ogólne samopoczucie, powodując uczucie zmęczenia i dyskomfortu.

Jak leczyć zaparcia?

Leczenie zaparć zależy od ich przyczyny i nasilenia objawów. Warto w pierwszej kolejności rozpocząć od zmian w diecie, zwiększając spożycie błonnika oraz wody, co może pomóc w naturalnym regulowaniu wypróżnień. Stosowanie naturalnych i aptecznych probiotyków oraz domowe sposoby, takie jak regularna aktywność fizyczna i masaże brzucha, mogą polepszyć perystaltykę jelit, usprawniając wypróżnienia. W przypadku potrzeby szybszego działania można zastosować herbatki i produkty przeczyszczające, tabletki na zaparcia lub czopki, a w przypadku długotrwałego zatwardzenia — lewatywę.

Co jeść przy zaparciach?

Właściwe odżywianie to podstawa w zapobieganiu i łagodzeniu problemów z wypróżnianiem. Dieta na zaparcia obfitować powinna przede wszystkim w błonnik, naturalne probiotyki, zdrowe tłuszcze roślinne oraz odpowiednią ilość płynów.

  • Błonnik jest jednym z najczęściej rekomendowanych składników diety w przypadku problemów z wypróżnianiem. Błonnik rozpuszczalny, znajdujący się w owocach, warzywach i produktach pełnoziarnistych, wchłania wodę, tworząc w jelitach żel, który pomaga zmiękczyć stolec. Z kolei błonnik nierozpuszczalny, obecny w otrębach, orzechach i nasionach, działa jak „szczotka”, przyspieszając przesuwanie się treści pokarmowej przez jelita.
  • Odpowiednie nawodnienie jest kluczowe dla utrzymania miękkości stolca. Zaleca się picie dużej ilości wody (co najmniej 8 szklanek dziennie), herbat ziołowych (np. mięta, rumianek) i soków owocowych (np. ze śliwek, jabłek lub gruszek, które mają naturalne działanie przeczyszczające). Warto włączyć do diety również buliony i zupy warzywne, które poza nawodnieniem dostarczają wspierający pracę jelit błonnik.
  • Oleje roślinne stosowane jako dodatek do sałatek czy surówek mogą pomóc zmiękczyć stolec i poprawić ruchy jelit.
  • Probiotyki wspierają zdrową florę jelitową, co może poprawić regularność wypróżnień. Naturalnym źródłem bakterii probiotycznych są produkty fermentowane, takie jak jogurt naturalny, kefir i kiszonki.

Probiotyki na zaparcia

Probiotyki mogą być skutecznym rozwiązaniem, zwłaszcza w przypadku przewlekłych problemów z wypróżnieniami. Probiotyki to żywe mikroorganizmy, takie jak bakterie Lactobacillus czy Bifidobacterium, które wspierają zdrową florę bakteryjną jelit. Regularne stosowanie probiotyków może pomóc w regulacji pracy jelit, poprawie trawienia oraz zwiększeniu częstotliwości wypróżnień. Mogą być przyjmowane w formie suplementów diety lub spożywane w naturalnych produktach fermentowanych, takich jak jogurty, kefiry czy kiszonki. Dzięki wspieraniu prawidłowego mikrobiomu jelitowego probiotyki mogą łagodzić objawy zaparć, poprawiać konsystencję stolca oraz zmniejszać wzdęcia i dyskomfort. Są one bezpieczne do długotrwałego stosowania, ale efekty ich przyjmowania mogą różnić się w zależności od indywidualnej reakcji organizmu oraz rodzaju stosowanych szczepów.

Domowe sposoby na zaparcia 

Poza wprowadzeniem do diety większej ilości błonnika, probiotyków i płynów, ważna jest również regularność posiłków, wspierająca perystaltykę aktywność fizyczna oraz pobudzający jelita masaż brzucha. Jak masować brzuch przy zaparciach? Aby prawidłowo wykonać masaż brzucha, należy na początek znaleźć wygodne miejsce i przyjąć dogodną, relaksującą pozycję – najlepiej leżącą lub półleżącą. Na skórę można nałożyć olejek do ciała, co usprawni masaż i sprawi, że będzie on przyjemniejszy i bardziej komfortowy. 

  • Masaż okrężny: kładziemy rękę na brzuchu i delikatnie masujemy go w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, zaczynając od dolnej, prawej, części dolnego brzucha i przesuwając się w górę wzdłuż brzegu żeber, potem w lewo i w dół po lewej stronie brzucha. Wykonujemy delikatne, okrężne ruchy przez 5-10 minut. Pomaga to stymulować naturalne ruchy jelita grubego.
  • Masaż punktowy: delikatnie uciskamy opuszkami palców różne punkty na brzuchu,  skupiając się na obszarach, które są bardziej napięte lub twarde. Naciskamy i zwalniamy powoli ucisk, oddychając przy tym głęboko. Powtarzamy proces kilkakrotnie na różnych obszarach brzucha.

Masaż powinien być delikatny i nie powodował bólu. Należy również pamiętać, by wykonywać go na pusty żołądek lub kilka godzin po posiłku. Masaż warto zakończyć kilkuminutową relaksacją, np. leżąc spokojnie na plecach z lekko uniesionymi nogami, co może dodatkowo wspomóc rozluźnienie jelit.

Zioła i tabletki na zaparcia 

Środki przeczyszczające w postaci tabletek lub herbatek do zaparzania to szybki sposób na złagodzenie trudności z wypróżnianiem, szczególnie w przypadku, gdy potrzebna jest natychmiastowa ulga. Zawierają one zazwyczaj senes, rzewień czy korę kruszyny, które pobudzają ruchy jelit. Preparaty te działają dość szybko, zazwyczaj w ciągu kilku godzin od spożycia, dlatego są chętnie wybierane w doraźnym leczeniu zatwardzeń. Należy jednak pamiętać, że nie powinny być stosowane regularnie, ponieważ mogą prowadzić do uzależnienia jelit od środków przeczyszczających i powodować zaburzenia elektrolitowe. W przypadku przewlekłych zaparć warto poszukać bardziej zrównoważonych metod leczenia.

Czopki na zatwardzenie

Czopki działają bezpośrednio w odbytnicy, zmiękczając stolec i stymulując ruchy jelit, co ułatwia wypróżnienie. Czopki na zaparcia są często wybierane do stosowania doraźnego, ponieważ ich działanie jest szybkie – efekty mogą być odczuwalne już po kilkunastu minutach od aplikacji. Są dostępne w aptekach bez recepty i mogą zawierać różne substancje aktywne, takie jak zmiękczająca gliceryna, czy stymulujący perystaltykę jelit bisakodyl. Czopki na zatwardzenie powinny być stosowane doraźnie i wyłącznie zgodnie z zaleceniami producenta lub lekarza.

Lewatywa i wlewka doodbytnicza

Lewatywa to natychmiastowy sposobów na złagodzenie ciężkich i uporczywych zaparć, stosowany gdy inne metody, takie jak dieta, herbatka ziołowa czy leki, nie przynoszą oczekiwanej ulgi. Zabieg polega na wprowadzeniu płynu do odbytnicy; płyn rozciąga ściany jelita, co pobudza perystaltykę i zmiękcza stolec, ułatwiając jego wydalanie. Dodatkowo niektóre roztwory używane w lewatywach mają działanie drażniące, które zwiększa skurcze jelit. Lewatywy powinny być stosowane tylko w razie potrzeby i pod nadzorem lekarza. Nadużywanie lewatyw może prowadzić do uszkodzeń błony śluzowej jelit, zaburzeń elektrolitowych oraz uzależnienia od tego typu oczyszczania. Wlewka doodbytnicza to alternatywa dla lewatywy, która może być stosowana w warunkach domowych. Wlewki doodbytnicze są zazwyczaj łatwiejsze i mniej inwazyjne do wykonania w domu niż pełne lewatywy, ponieważ używa się w nich mniejszej ilości płynu.

Jeśli pomimo zmian w diecie, zwiększenia aktywności fizycznej i regularnych masaży brzucha problemy z zaparciami utrzymują się lub się  nasilają, jeśli coraz częściej konieczne jest korzystanie ze środków farmakologicznych, należy skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia przyczyny problemu i dobrania odpowiedniego, dostosowanego do indywidualnych potrzeb sposobu leczenia.  

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Czerniak skóry – przyczyny raka skóry, objawy, leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Czerniak skóry – przyczyny raka skóry, objawy, leczenie

Czerniak skóry to jeden z najgroźniejszych nowotworów złośliwych, wywodzący się z komórek barwnikowych – melanocytów. Choć rozwija się najczęściej na skórze, może występować także w innych częściach ciała, takich jak błony śluzowe czy gałka oczna. Główną przyczyną jego powstawania jest nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV, zarówno naturalne, jak i sztuczne, np. w solariach. Wczesne rozpoznanie czerniaka znacząco zwiększa szanse na wyleczenie, dlatego tak ważna jest regularna kontrola wszelkich zmian skórnych. Co to jest czerniak? Czerniak to nowotwór skóry o złośliwym charakterze. Wywodzi się z melanocytów – komórek odpowiedzialnych za produkcję melaniny, czyli barwnika nadającego skórze kolor. Choć stanowi tylko niewielki procent wszystkich nowotworów skóry, to charakteryzuje się największą agresywnością i wysokim ryzykiem przerzutów do innych narządów. Czerniak może rozwijać się zarówno w obrębie już istniejących znamion barwnikowych, jak i na zdrowej skórze. Może występować u osób w różnym wieku, choć najczęściej diagnozowany jest u dorosłych między 30. a 60. rokiem życia.  Objawy czerniaka Czerniak na skórze objawia się najczęściej zmianami, które mogą przypominać zwykłe znamiona barwnikowe. Charakterystyczne symptomy wskazujące na czerniaka to asymetria zmiany, nierówne lub postrzępione brzegi, niejednolita barwa, średnica powyżej 6 mm oraz postępujące zmiany w wyglądzie znamienia – jego szybki wzrost, swędzenie, krwawienie lub tworzenie się owrzodzenia. Czerniak może pojawić się na skórze w dowolnym miejscu, także w miejscach rzadko wystawianych na słońce, takich jak okolice paznokci, podeszwy stóp czy skóra owłosiona głowy.  Asymetryczny kształt zmiany skórnej. Nierówne, postrzępione brzegi. Niejednolity kolor. Średnica powyżej 6 mm, Szybki wzrost, zmiana kształtu lub koloru znamienia. Swędzenie, pieczenie, krwawienie lub owrzodzenie zmiany. Pojawienie się nowej zmiany na skórze, szczególnie zmiany różniącej się wyglądem od innych znamion.

czytaj
Rogowacenie okołomieszkowe – przyczyny, leczenie i zapobieganie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Rogowacenie okołomieszkowe – przyczyny, leczenie i zapobieganie

Rogowacenie okołomieszkowe to dolegliwość skórna objawiająca się drobnymi, szorstkimi grudkami najczęściej na ramionach, udach, a czasem także na twarzy. Choć nie jest to groźne schorzenie, może powodować dyskomfort i uczucie suchości skóry oraz wpływać negatywnie na wygląd. Przyczyną zmian jest nadmierne rogowacenie naskórka, co prowadzi do zatykania mieszków włosowych.  Rogowacenie przymieszkowe – przyczyny Rogowacenie okołomieszkowe jest wynikiem nadmiernego rogowacenia naskórka, które prowadzi do zatkania ujść mieszków włosowych martwymi komórkami skóry i sebum. Przyczyną tego procesu są najczęściej predyspozycje genetyczne, ale do jego rozwoju mogą przyczyniać się również: suche powietrze, niedobór witamin (zwłaszcza witaminy A i E), a także zaburzenia hormonalne. Predyspozycje genetyczne Nadmierne rogowacenie naskórka Suchość skóry Niedobory witamin – zwłaszcza witaminy A i E Zaburzenia hormonalne Atopowe Zapalenie Skóry (AZS)

czytaj
Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca

Choroba wieńcowa, nazywana także chorobą niedokrwienną serca, to schorzenie układu krążenia, które może prowadzić między innymi do zawału serca. Powstaje na skutek zwężenia lub zablokowania tętnic wieńcowych, co ogranicza dopływ tlenu do mięśnia sercowego. Jakie są główne przyczyny choroby wieńcowej? Jakie objawy daje niedokrwienie serca? Znajomość odpowiedzi na te pytania pozwoli właściwie zadbać o profilaktykę schorzenia, a świadomość sposobów leczenia pomoże w wyborze najlepszej metody terapii.  Choroba wieńcowa – co to? Choroba niedokrwienna serca to choroba układu krążenia spowodowane zwężeniem lub zablokowaniem tętnic wieńcowych, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego. Główną przyczyną tego procesu jest miażdżyca, czyli odkładanie się blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych. Ograniczony przepływ krwi do serca może prowadzić do bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej), duszności, a w skrajnych przypadkach – do zawału serca. Choroba rozwija się stopniowo i często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów, dlatego tak ważna jest profilaktyka oraz regularne badania kontrolne. ChNS – przyczyny Choroba niedokrwienna serca (ChNS) najczęściej rozwija się na skutek miażdżycy, czyli procesu odkładania się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Tworzące się złogi tłuszczowe, cholesterol oraz inne substancje stopniowo zwężają światło naczyń krwionośnych, ograniczając przepływ krwi do serca. Do głównych czynników ryzyka należą niezdrowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry, brak aktywności fizycznej, palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz przewlekły stres. Nie bez znaczenia są także predyspozycje genetyczne – jeśli w rodzinie występowały choroby serca, rośnie ryzyko ChNS. Wczesne rozpoznanie czynników ryzyka oraz zmiana stylu życia oraz rzucenie palenia mogą skutecznie opóźnić rozwój choroby i zmniejszyć ryzyko powikłań.

czytaj
Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu

Ciężka głowa, suchość w ustach, mdłości i problemy z koncentracją to typowe objawy kaca. Jego główną przyczyną jest metabolizm alkoholu w organizmie - etanol, czyli alkohol etylowy zawarty w napojach wyskokowych, jest traktowany przez organizm jak toksyna, wątroba przekształca go w aldehyd octowy, substancję jeszcze bardziej toksyczną niż sam alkohol. Znajomość skutecznych sposobów zapobiegania kacowi oraz sprawdzonych sposobów na syndrom dnia poprzedniego pomoże szybciej wrócić do formy niezależnie od tego, czy dopiero planujemy zakrapianą alkoholem imprezę, czy szukamy ulgi po hucznej zabawie. Co to jest kac? - przyczyny Kac to stan złego samopoczucia, który pojawia się kilka godzin po spożyciu alkoholu, najczęściej następnego dnia rano. Po wypiciu napojów zawierających etanol wątroba przekształca go w aldehyd octowy – toksyczny związek chemiczny, który odpowiada za wiele nieprzyjemnych objawów kaca, takich jak bóle głowy, nudności czy ogólne osłabienie organizmu. Kolejnym czynnikiem jest działanie odwadniające alkoholu – alkohol zwiększa produkcję moczu, co prowadzi do utraty wody i elektrolitów, powodując uczucie suchości w ustach i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Nie bez znaczenia jest także wpływ alkoholu na układ nerwowy i jakość snu – mimo że po jego spożyciu łatwiej jest zasnąć, to jednak sen staje się płytszy i przerywany, przez co organizm nie ma szans na pełną regenerację. 

czytaj