Nieregularne posiłki i mała ilość błonnika w diecie to częste przyczyny zaparć. Ziołowe  herbatki przeczyszczające i tabletki na zaparcia znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

05.05.2025

Problemy z wypróżnianiem – przyczyny, objawy i sposoby na zaparcia

Zaparcia, czyli trudności z regularnym oddawaniem stolca to uciążliwa dolegliwość, która może wpływać negatywnie na ogólny stan zdrowia i samopoczucie. Zatwardzenie może wynikać między innymi z niewłaściwej diety, braku aktywności fizycznej, a także być następstwem bądź objawem schorzeń układu pokarmowego. Jak leczyć zaparcia? Jak poprawić perystaltykę jelit? Co na przeczyszczenie, kiedy zmiana nawyków żywieniowych i domowe sposoby na problemy z wypróżnieniem nie wystarczają?  Znajomość odpowiedzi na te pytania może pomóc w utrzymaniu prawidłowej pracy jelit i poprawić komfort życia.

Zaparcia przyczyny

Zaparcia mogą być spowodowane między innymi przez nieprawidłowe nawyki żywieniowe, niedostateczną aktywność fizyczną, stres i zmiany w codziennej rutynie, a także przez zmiany hormonalne, niektóre choroby czy stosowane w związku z nimi leki.

  • Niedobór błonnika w diecie — błonnik pokarmowy jest kluczowy dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. Błonnik zwiększa objętość stolca i ułatwia jego przesuwanie przez jelita.
  • Niedostateczna ilość płynów — niewystarczające nawodnienie organizmu może prowadzić do stwardnienia stolca i utrudniać jego przesuwanie przez jelita.
  • Brak aktywności fizycznej — siedzący tryb życia może spowalniać ruchy jelit, co z kolei utrudnia regularne wypróżnienia.
  • Zmiany w rutynie i nawykach żywieniowych — podróże, radykalne zmiany w diecie lub zmiana godzin posiłków mogą zaburzać regularność wypróżnień.
  • Napięcie emocjonalne — stres i emocje mogą wpływać na funkcjonowanie układu pokarmowego, w tym na perystaltykę jelit.
  • Choroby — schorzenia, takie jak np. cukrzyca, niedoczynność tarczycy czy nadwrażliwe jelita mogą prowadzić do zaparć.
  • Leki — opioidy, leki przeciwdepresyjne, przeciwdrgawkowe, przeciwzapalne (NLPZ), a także niektóre suplementy diety, jak żelazo czy wapń, mogą powodować zaparcia jako efekt uboczny ich stosowania.
  • Anatomiczne problemy z jelitami, takie jak zwężenia, guzy czy polipy, również mogą utrudniać wypróżnianie.
  • Hormony — zmiany hormonalne (np. w czasie ciąży czy menopauzy) mogą wpływać na ruchy jelit, prowadząc do zaparć.
  • Wiek — osoby starsze są bardziej podatne na zaparcia z powodu spowolnienia perystaltyki jelit, mniejszej aktywności fizycznej oraz stosowania większej ilości leków.

Zatwardzenie objawy

Typowe objawy zaparć to przede wszystkim: zmiana częstotliwości wypróżnień, zmiana konsystencji kału i trudności w oddawaniu stolca, ból brzucha, wzdęcia i gazy. Zaparciom towarzyszyć może także zmniejszenie apetytu, uczucie zmęczenia i pogorszenie samopoczucia, a nawet ból pleców. 

  • Rzadkie wypróżnienie — mniej niż trzy razy na tydzień.
  • Twardy stolec.
  • Trudności w oddawaniu stolca.
  • Wzdęcia, ból brzucha i uczucie pełności.
  • Mdłości i wymioty.
  • Brak apetytu z powodu wzdęć i uczucia pełności.
  • Uczucie niepełnego wypróżnienia po wizycie w toalecie.
  • Gromadzący się w jelitach stolec może powodować bóle pleców.
  • Przewlekłe zaparcia mogą wpływać na ogólne samopoczucie, powodując uczucie zmęczenia i dyskomfortu.

Jak leczyć zaparcia?

Leczenie zaparć zależy od ich przyczyny i nasilenia objawów. Warto w pierwszej kolejności rozpocząć od zmian w diecie, zwiększając spożycie błonnika oraz wody, co może pomóc w naturalnym regulowaniu wypróżnień. Stosowanie naturalnych i aptecznych probiotyków oraz domowe sposoby, takie jak regularna aktywność fizyczna i masaże brzucha, mogą polepszyć perystaltykę jelit, usprawniając wypróżnienia. W przypadku potrzeby szybszego działania można zastosować herbatki i produkty przeczyszczające, tabletki na zaparcia lub czopki, a w przypadku długotrwałego zatwardzenia — lewatywę.

Co jeść przy zaparciach?

Właściwe odżywianie to podstawa w zapobieganiu i łagodzeniu problemów z wypróżnianiem. Dieta na zaparcia obfitować powinna przede wszystkim w błonnik, naturalne probiotyki, zdrowe tłuszcze roślinne oraz odpowiednią ilość płynów.

  • Błonnik jest jednym z najczęściej rekomendowanych składników diety w przypadku problemów z wypróżnianiem. Błonnik rozpuszczalny, znajdujący się w owocach, warzywach i produktach pełnoziarnistych, wchłania wodę, tworząc w jelitach żel, który pomaga zmiękczyć stolec. Z kolei błonnik nierozpuszczalny, obecny w otrębach, orzechach i nasionach, działa jak „szczotka”, przyspieszając przesuwanie się treści pokarmowej przez jelita.
  • Odpowiednie nawodnienie jest kluczowe dla utrzymania miękkości stolca. Zaleca się picie dużej ilości wody (co najmniej 8 szklanek dziennie), herbat ziołowych (np. mięta, rumianek) i soków owocowych (np. ze śliwek, jabłek lub gruszek, które mają naturalne działanie przeczyszczające). Warto włączyć do diety również buliony i zupy warzywne, które poza nawodnieniem dostarczają wspierający pracę jelit błonnik.
  • Oleje roślinne stosowane jako dodatek do sałatek czy surówek mogą pomóc zmiękczyć stolec i poprawić ruchy jelit.
  • Probiotyki wspierają zdrową florę jelitową, co może poprawić regularność wypróżnień. Naturalnym źródłem bakterii probiotycznych są produkty fermentowane, takie jak jogurt naturalny, kefir i kiszonki.

Probiotyki na zaparcia

Probiotyki mogą być skutecznym rozwiązaniem, zwłaszcza w przypadku przewlekłych problemów z wypróżnieniami. Probiotyki to żywe mikroorganizmy, takie jak bakterie Lactobacillus czy Bifidobacterium, które wspierają zdrową florę bakteryjną jelit. Regularne stosowanie probiotyków może pomóc w regulacji pracy jelit, poprawie trawienia oraz zwiększeniu częstotliwości wypróżnień. Mogą być przyjmowane w formie suplementów diety lub spożywane w naturalnych produktach fermentowanych, takich jak jogurty, kefiry czy kiszonki. Dzięki wspieraniu prawidłowego mikrobiomu jelitowego probiotyki mogą łagodzić objawy zaparć, poprawiać konsystencję stolca oraz zmniejszać wzdęcia i dyskomfort. Są one bezpieczne do długotrwałego stosowania, ale efekty ich przyjmowania mogą różnić się w zależności od indywidualnej reakcji organizmu oraz rodzaju stosowanych szczepów.

Domowe sposoby na zaparcia 

Poza wprowadzeniem do diety większej ilości błonnika, probiotyków i płynów, ważna jest również regularność posiłków, wspierająca perystaltykę aktywność fizyczna oraz pobudzający jelita masaż brzucha. Jak masować brzuch przy zaparciach? Aby prawidłowo wykonać masaż brzucha, należy na początek znaleźć wygodne miejsce i przyjąć dogodną, relaksującą pozycję – najlepiej leżącą lub półleżącą. Na skórę można nałożyć olejek do ciała, co usprawni masaż i sprawi, że będzie on przyjemniejszy i bardziej komfortowy. 

  • Masaż okrężny: kładziemy rękę na brzuchu i delikatnie masujemy go w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, zaczynając od dolnej, prawej, części dolnego brzucha i przesuwając się w górę wzdłuż brzegu żeber, potem w lewo i w dół po lewej stronie brzucha. Wykonujemy delikatne, okrężne ruchy przez 5-10 minut. Pomaga to stymulować naturalne ruchy jelita grubego.
  • Masaż punktowy: delikatnie uciskamy opuszkami palców różne punkty na brzuchu,  skupiając się na obszarach, które są bardziej napięte lub twarde. Naciskamy i zwalniamy powoli ucisk, oddychając przy tym głęboko. Powtarzamy proces kilkakrotnie na różnych obszarach brzucha.

Masaż powinien być delikatny i nie powodował bólu. Należy również pamiętać, by wykonywać go na pusty żołądek lub kilka godzin po posiłku. Masaż warto zakończyć kilkuminutową relaksacją, np. leżąc spokojnie na plecach z lekko uniesionymi nogami, co może dodatkowo wspomóc rozluźnienie jelit.

Zioła i tabletki na zaparcia 

Środki przeczyszczające w postaci tabletek lub herbatek do zaparzania to szybki sposób na złagodzenie trudności z wypróżnianiem, szczególnie w przypadku, gdy potrzebna jest natychmiastowa ulga. Zawierają one zazwyczaj senes, rzewień czy korę kruszyny, które pobudzają ruchy jelit. Preparaty te działają dość szybko, zazwyczaj w ciągu kilku godzin od spożycia, dlatego są chętnie wybierane w doraźnym leczeniu zatwardzeń. Należy jednak pamiętać, że nie powinny być stosowane regularnie, ponieważ mogą prowadzić do uzależnienia jelit od środków przeczyszczających i powodować zaburzenia elektrolitowe. W przypadku przewlekłych zaparć warto poszukać bardziej zrównoważonych metod leczenia.

Czopki na zatwardzenie

Czopki działają bezpośrednio w odbytnicy, zmiękczając stolec i stymulując ruchy jelit, co ułatwia wypróżnienie. Czopki na zaparcia są często wybierane do stosowania doraźnego, ponieważ ich działanie jest szybkie – efekty mogą być odczuwalne już po kilkunastu minutach od aplikacji. Są dostępne w aptekach bez recepty i mogą zawierać różne substancje aktywne, takie jak zmiękczająca gliceryna, czy stymulujący perystaltykę jelit bisakodyl. Czopki na zatwardzenie powinny być stosowane doraźnie i wyłącznie zgodnie z zaleceniami producenta lub lekarza.

Lewatywa i wlewka doodbytnicza

Lewatywa to natychmiastowy sposobów na złagodzenie ciężkich i uporczywych zaparć, stosowany gdy inne metody, takie jak dieta, herbatka ziołowa czy leki, nie przynoszą oczekiwanej ulgi. Zabieg polega na wprowadzeniu płynu do odbytnicy; płyn rozciąga ściany jelita, co pobudza perystaltykę i zmiękcza stolec, ułatwiając jego wydalanie. Dodatkowo niektóre roztwory używane w lewatywach mają działanie drażniące, które zwiększa skurcze jelit. Lewatywy powinny być stosowane tylko w razie potrzeby i pod nadzorem lekarza. Nadużywanie lewatyw może prowadzić do uszkodzeń błony śluzowej jelit, zaburzeń elektrolitowych oraz uzależnienia od tego typu oczyszczania. Wlewka doodbytnicza to alternatywa dla lewatywy, która może być stosowana w warunkach domowych. Wlewki doodbytnicze są zazwyczaj łatwiejsze i mniej inwazyjne do wykonania w domu niż pełne lewatywy, ponieważ używa się w nich mniejszej ilości płynu.

Jeśli pomimo zmian w diecie, zwiększenia aktywności fizycznej i regularnych masaży brzucha problemy z zaparciami utrzymują się lub się  nasilają, jeśli coraz częściej konieczne jest korzystanie ze środków farmakologicznych, należy skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia przyczyny problemu i dobrania odpowiedniego, dostosowanego do indywidualnych potrzeb sposobu leczenia.  

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Problemy z wypróżnianiem – przyczyny, objawy i sposoby na zaparcia
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Problemy z wypróżnianiem – przyczyny, objawy i sposoby na zaparcia

Zaparcia, czyli trudności z regularnym oddawaniem stolca to uciążliwa dolegliwość, która może wpływać negatywnie na ogólny stan zdrowia i samopoczucie. Zatwardzenie może wynikać między innymi z niewłaściwej diety, braku aktywności fizycznej, a także być następstwem bądź objawem schorzeń układu pokarmowego. Jak leczyć zaparcia? Jak poprawić perystaltykę jelit? Co na przeczyszczenie, kiedy zmiana nawyków żywieniowych i domowe sposoby na problemy z wypróżnieniem nie wystarczają?  Znajomość odpowiedzi na te pytania może pomóc w utrzymaniu prawidłowej pracy jelit i poprawić komfort życia. Zaparcia przyczyny Zaparcia mogą być spowodowane między innymi przez nieprawidłowe nawyki żywieniowe, niedostateczną aktywność fizyczną, stres i zmiany w codziennej rutynie, a także przez zmiany hormonalne, niektóre choroby czy stosowane w związku z nimi leki. Niedobór błonnika w diecie — błonnik pokarmowy jest kluczowy dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. Błonnik zwiększa objętość stolca i ułatwia jego przesuwanie przez jelita. Niedostateczna ilość płynów — niewystarczające nawodnienie organizmu może prowadzić do stwardnienia stolca i utrudniać jego przesuwanie przez jelita. Brak aktywności fizycznej — siedzący tryb życia może spowalniać ruchy jelit, co z kolei utrudnia regularne wypróżnienia. Zmiany w rutynie i nawykach żywieniowych — podróże, radykalne zmiany w diecie lub zmiana godzin posiłków mogą zaburzać regularność wypróżnień. Napięcie emocjonalne — stres i emocje mogą wpływać na funkcjonowanie układu pokarmowego, w tym na perystaltykę jelit. Choroby — schorzenia, takie jak np. cukrzyca, niedoczynność tarczycy czy nadwrażliwe jelita mogą prowadzić do zaparć. Leki — opioidy, leki przeciwdepresyjne, przeciwdrgawkowe, przeciwzapalne (NLPZ), a także niektóre suplementy diety, jak żelazo czy wapń, mogą powodować zaparcia jako efekt uboczny ich stosowania. Anatomiczne problemy z jelitami, takie jak zwężenia, guzy czy polipy, również mogą utrudniać wypróżnianie. Hormony — zmiany hormonalne (np. w czasie ciąży czy menopauzy) mogą wpływać na ruchy jelit, prowadząc do zaparć. Wiek — osoby starsze są bardziej podatne na zaparcia z powodu spowolnienia perystaltyki jelit, mniejszej aktywności fizycznej oraz stosowania większej ilości leków.

czytaj
Kolka nerkowa – objawy, przyczyny i sposoby na kamicę nerkową
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Kolka nerkowa – objawy, przyczyny i sposoby na kamicę nerkową

Kamica nerkowa (nefrolitaza) to schorzenie charakteryzujące się powstawaniem twardych złogów w nerkach lub układzie moczowym. Złogi, zwane kamieniami nerkowymi, mogą tworzyć się z różnych substancji chemicznych obecnych w moczu i mogą być źródłem znacznego dyskomfortu oraz poważnych powikłań zdrowotnych. Znajomość przyczyn i objawów kamicy nerkowej przyspieszy diagnozę, pozwoli dobrać odpowiednią metodę leczenia i wdrożyć sposoby zapobiegania powstawaniu kamieni nerkowych. Atak kolki nerkowej – przyczyny Atak kolki nerkowej jest nagłym i bardzo bolesnym objawem kamicy nerkowej. Przyczyny ataku mogą być złożone i zależą od rodzaju kamienia oraz indywidualnych czynników. Najczęstszą przyczyną ataku kolki nerkowej są kamienie nerkowe tworzone z różnych obecnych w moczu substancji, takich jak wapń, szczawiany, fosforany, kwas moczowy czy cystyna. Kiedy kamień zaczyna przemieszczać się w drogach moczowych, szczególnie gdy przechodzi z miedniczki nerkowej do moczowodu, może spowodować zablokowanie przepływu moczu oraz nagły i bardzo intensywny ból. Na ataki kolki nerkowej  narażone mogą być bardziej osoby z niewydolnością nerek, u których mogą występować trudności w usuwaniu z organizmu nadmiaru substancji, które mogą prowadzić do tworzenia się złogów. Również niektóre zaburzenia hormonalne, takie jak nadczynność przytarczyc, mogą zwiększać ryzyko tworzenia się kamieni nerkowych, co z kolei zwiększa ryzyko bolesnych ataków. Poza wymienionymi stanami chorobowymi tworzeniu się kamieni nerkowych sprzyjać może odwodnienie oraz nieprawidłowe nawyki żywieniowe, czyli dieta bogata w sól, oksalany (np. szpinak, rabarbar) lub produkty bogate w puryny (np. mięso czerwone, alkohol). Kamica nerkowa objawy Objawy towarzyszące kamicy nerkowej obejmują zazwyczaj: nagły intensywny ból podczas ataku kolki, ból i krwawienie podczas oddawania moczu oraz częstomocz, a także nudności, wymioty, zawroty głowy, a nawet utratę przytomności. Charakterystycznym objawem kamicy nerkowej jest nagły i bardzo intensywny ból, znany jako atak kolki nerkowej. Ból ten może być opisywany jako ostry, kłujący lub przeszywający, i często występuje w okolicy bocznej lub dolnej części pleców, ale może również promieniować do brzucha, pachwiny lub narządów płciowych. Atak bólu może trwać od kilku minut do kilku godzin. Podczas kamicy nerkowej ból może nasilić się podczas oddawania moczu. Może to być odczuwane jako pieczenie lub kłucie w cewce moczowej. Ponadto niektórzy pacjenci mogą doświadczać częstego parcia na mocz, nawet jeśli jego ilość jest niewielka. Jeśli kamień rani drogi moczowe, może dodatkowo wystąpić krwawienie, które jest widoczne gołym okiem jako różowe, czerwone lub brunatne zabarwienie moczu. Towarzyszący kamicy nerkowej ostry ból brzucha może powodować nudności i wymioty, zawroty głowy, a nawet utratę przytomności. W przypadku pojawienia się powyższych objawów, szczególnie silnego bólu pleców lub brzucha, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, ponieważ kamica nerkowa może wymagać natychmiastowej interwencji medycznej.

czytaj
Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie

Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego.  Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują:  luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np.  infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe.  Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.

czytaj
Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?

Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.  

czytaj