24.10.2024
Wrastające paznokcie to bolesny problem, który objawia się wbijaniem krawędzi płytki w otaczającą skórę, co prowadzi do dyskomfortu, a w niektórych przypadkach nawet do infekcji. Przyczyny mogą obejmować niewłaściwe obcinanie paznokci, noszenie ciasnego obuwia, a nawet predyspozycje genetyczne. Dla osób narażonych na wrastanie paznokci oraz borykających się z tym schorzeniem dostępne są różne metody profilaktyki i leczenia – od domowych sposobów, które mogą przynieść ulgę w początkowej fazie, po specjalistyczne zabiegi medyczne.
Wrastanie paznokcia to dolegliwość, która występuje, gdy brzeg płytki paznokciowej wrasta w skórę, co może prowadzić do stanu zapalnego i obrzęku powodując ból, dyskomfort, a nawet problemy z chodzeniem. Wśród przyczyn wrastania paznokcia wymienia się niewłaściwie wykonany pedicure, nieprawidłową higienę stóp, źle dobrane obuwie oraz kontuzje i urazy, a także predyspozycje genetyczne, problemy zdrowotne, choroby i infekcje grzybicze.
Wrastający paznokieć objawia się początkowo subtelnymi zmianami, które niezauważone lub nieodpowiednio leczone mogą prowadzić do poważniejszych problemów. Ból lub dyskomfort w okolicy palca, szczególnie wzdłuż krawędzi paznokcia to pierwszy objaw wrastającej płytki. Ból może być ostry, tępy lub pulsujący i często nasila się podczas chodzenia lub ucisku na palec. Skóra wokół wrastającego paznokcia może stać się czerwona i opuchnięta — obrzęk jest wynikiem stanu zapalnego, który występuje, gdy paznokieć drażni i wrasta w tkankę. Zaczerwienienie może być widoczne wzdłuż krawędzi paznokcia lub w całym obszarze palca. W bardziej zaawansowanych przypadkach wrastający paznokieć może prowadzić do infekcji, której objawami może być ropna wydzielina, towarzyszący jej nieprzyjemny zapach. Ropa może gromadzić się pod skórą lub wokół paznokcia. Paznokieć w wyniku przewlekłego urazu i stanu zapalnego może zmieniać kształt lub rozmiar w miejscu, gdzie wrasta w skórę. Z czasem wrastający paznokieć może wpływać również na sposób chodzenia — osoby zmagająca się z tym schorzeniem mogą unikać pełnego obciążania stopy, co prowadzi do zmian w chodzie i dalszego dyskomfortu.
Leczenie wrastającego paznokcia zależy od stopnia zaawansowania problemu i objawów. Istnieje wiele sposobów na złagodzenie bólu i przywrócenie komfortu, między innymi: maści na rany, płyny i olejki na wrastające paznokcie, a w przypadku bolesnej infekcji — dostępne bez recepty leki przeciwbólowe i przeciwzapalne.
Do domowych metod łagodzenia bólu oraz wspomagających proces gojenia zalicza się: kąpiele solankowe, zimne okłady oraz naturalne olejki o właściwościach antyseptycznych.
W zależności od stopnia zaawansowania można spróbować samodzielnie usunąć wrastający paznokieć. W tym celu należy wymoczyć stopę w ciepłej wodzie z dodatkiem soli Epsom lub soli kuchennej — pomoże to zmiękczyć skórę wokół paznokcia i złagodzić ból. Przed przystąpieniem do zabiegu konieczna jest dezynfekcja rąk oraz objętego zabiegiem palca — należy do tego celu wykorzystać alkohol lub specjalistyczny środek antyseptyczny. Wrastającą krawędź paznokcia podnosimy za pomocą sterylnej pęsety lub patyczka higienicznego. Używając wysterylizowanych nożyczek lub cążków przycinamy delikatnie wrastający fragment paznokcia. Ważne jest, aby przyciąć paznokieć prosto, unikając zaokrąglania brzegów, co może prowadzić do dalszego wrastania. Na podrażniony na skutek wrastania obszar należy nanieść maść antybiotykową lub przeciwzapalną, co pomoże zapobiec infekcji i przyspieszy gojenie. Palec powinien zostać zabezpieczony opatrunkiem, aby ochronić go przed dalszymi urazami. Konieczna jest dalsza obserwacja wrastającego paznokcia, a w przypadku pojawienia się oznak infekcji, takich jak zwiększony ból, zaczerwienienie, obrzęk lub wyciek ropny – pilna konsultacja medyczna.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody. Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy. Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Skaza białkowa to potoczny termin określający alergię na białka mleka krowiego występującą u niemowląt i małych dzieci. Objawia się zazwyczaj suchymi i szorstkimi plamami na skórze, głównie na twarzy, a także dolegliwościami ze strony układu pokarmowego. Wczesne rozpoznanie symptomów oraz odpowiednie leczenie i dieta eliminacyjna mogą przywrócić dziecku zdrowie i komfort. Alergia na białka mleka krowiego – przyczyny skazy białkowej Główną przyczyną skazy białkowej jest niedojrzały jeszcze układ odpornościowy dziecka, który błędnie rozpoznaje niektóre białka zawarte w mleku – takie jak kazeina czy beta-laktoglobulina – jako zagrożenie. W efekcie organizm uruchamia reakcję obronną, prowadzącą do wystąpienia objawów alergicznych. Do rozwoju skazy białkowej może przyczynić się również dziedziczność – jeśli jedno lub oboje rodzice mają alergie, ryzyko pojawienia się nietolerancji białka mleka u dziecka znacznie wzrasta.
czytaj