24.10.2024
Wrastający paznokieć – przyczyny, objawy, leczenie i zapobieganie
Wrastające paznokcie to bolesny problem, który objawia się wbijaniem krawędzi płytki w otaczającą skórę, co prowadzi do dyskomfortu, a w niektórych przypadkach nawet do infekcji. Przyczyny mogą obejmować niewłaściwe obcinanie paznokci, noszenie ciasnego obuwia, a nawet predyspozycje genetyczne. Dla osób narażonych na wrastanie paznokci oraz borykających się z tym schorzeniem dostępne są różne metody profilaktyki i leczenia – od domowych sposobów, które mogą przynieść ulgę w początkowej fazie, po specjalistyczne zabiegi medyczne.
Wrastanie paznokcia przyczyny
Wrastanie paznokcia to dolegliwość, która występuje, gdy brzeg płytki paznokciowej wrasta w skórę, co może prowadzić do stanu zapalnego i obrzęku powodując ból, dyskomfort, a nawet problemy z chodzeniem. Wśród przyczyn wrastania paznokcia wymienia się niewłaściwie wykonany pedicure, nieprawidłową higienę stóp, źle dobrane obuwie oraz kontuzje i urazy, a także predyspozycje genetyczne, problemy zdrowotne, choroby i infekcje grzybicze.
- Obcinane paznokci zbyt blisko skóry lub zaokrąglanie ich krawędzi może powodować ich wrastanie w tkankę.
- Niedostateczna higiena i niewłaściwa pielęgnacja stóp może prowadzić do problemów z paznokciami, a nagromadzenie brudu i zanieczyszczeń wokół paznokci może prowadzić do infekcji i stanu zapalnego.
- Noszenie zbyt ciasnych, uciskających palce butów może prowadzić do nieprawidłowego wzrostu paznokci.
- Urazy palców stóp, takie jak stłuczenia czy złamania mogą powodować nieprawidłowy wzrost paznokci, prowadząc do ich wrastania.
- Niektóre osoby mogą mieć naturalną skłonność do wrastania paznokci z powodu wrodzonych cech anatomicznych. W takich przypadkach paznokcie mogą wzrastać w kierunku skóry, niezależnie od czynników zewnętrznych.
- Niektóre schorzenia, takie jak cukrzyca czy choroby zapalne stawów, mogą wpływać na zdrowie paznokci i predysponować do ich wrastania. Problemy z krążeniem i zmniejszona zdolność do gojenia ran mogą również przyczyniać się do tej dolegliwości.
- Grzybica paznokci może zmieniać ich strukturę, powodując deformacje i zwiększając podatność na wrastanie.
Jak wygląda wrastający paznokieć – objawy
Wrastający paznokieć objawia się początkowo subtelnymi zmianami, które niezauważone lub nieodpowiednio leczone mogą prowadzić do poważniejszych problemów. Ból lub dyskomfort w okolicy palca, szczególnie wzdłuż krawędzi paznokcia to pierwszy objaw wrastającej płytki. Ból może być ostry, tępy lub pulsujący i często nasila się podczas chodzenia lub ucisku na palec. Skóra wokół wrastającego paznokcia może stać się czerwona i opuchnięta — obrzęk jest wynikiem stanu zapalnego, który występuje, gdy paznokieć drażni i wrasta w tkankę. Zaczerwienienie może być widoczne wzdłuż krawędzi paznokcia lub w całym obszarze palca. W bardziej zaawansowanych przypadkach wrastający paznokieć może prowadzić do infekcji, której objawami może być ropna wydzielina, towarzyszący jej nieprzyjemny zapach. Ropa może gromadzić się pod skórą lub wokół paznokcia. Paznokieć w wyniku przewlekłego urazu i stanu zapalnego może zmieniać kształt lub rozmiar w miejscu, gdzie wrasta w skórę. Z czasem wrastający paznokieć może wpływać również na sposób chodzenia — osoby zmagająca się z tym schorzeniem mogą unikać pełnego obciążania stopy, co prowadzi do zmian w chodzie i dalszego dyskomfortu.
Co na wrastający paznokieć?
Leczenie wrastającego paznokcia zależy od stopnia zaawansowania problemu i objawów. Istnieje wiele sposobów na złagodzenie bólu i przywrócenie komfortu, między innymi: maści na rany, płyny i olejki na wrastające paznokcie, a w przypadku bolesnej infekcji — dostępne bez recepty leki przeciwbólowe i przeciwzapalne.
- Maść na rany — stosowanie maści antyseptycznych na obszarze wokół wrastającego paznokcia może pomóc zapobiegać infekcji. Należy regularnie aplikować preparat, zgodnie z instrukcjami na opakowaniu.
- Płyny na wrastające paznokcie — preparaty na bazie składników zmiękczających twardą płytkę, redukujące uczucie dyskomfortu.
- Wykonane z elastycznego plastiku klamry na wrastające paznokcie, które po przyklejeniu do powierzchni paznokcia podnoszą jego boki, prostują go, umożliwiając mu wzrastanie w odpowiedni sposób.
- Tabletki przeciwbólowe i leki przeciwzapalne bez recepty — w przypadku silnego bólu można zażywać dostępne bez recepty leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen lub paracetamol, które pomogą złagodzić ból i zmniejszyć stan zapalny.
- Podolog - jeśli problem z wrastającym paznokciem jest przewlekły lub nasilony, warto skonsultować się ze specjalistą, który może przeprowadzić profesjonalne leczenie, usuwając fragment wrastającego paznokcia.
Domowe sposoby na wrastający paznokieć
Do domowych metod łagodzenia bólu oraz wspomagających proces gojenia zalicza się: kąpiele solankowe, zimne okłady oraz naturalne olejki o właściwościach antyseptycznych.
- Kąpiele solankowe to jeden z najprostszych sposobów na wrastający paznokieć. Moczenie stóp w ciepłej wodzie z dodatkiem soli Epsom przez 15-20 minut kilka razy dziennie może pomóc zmiękczyć skórę i paznokieć, zmniejszyć obrzęk oraz złagodzić ból. Po takiej kąpieli można delikatnie osuszyć stopy i spróbować unieść krawędź paznokcia przy pomocy kawałka gazy lub wacika, co pozwala skierować paznokieć do prawidłowego wzrostu.
- Stosowanie okładów z zimnej wody lub lodu na obszarze wrastania paznokcia może zmniejszyć obrzęk i złagodzić ból. Należy pamiętać, aby nigdy nie stosować lodu bezpośrednio na skórę – zawsze trzeba go owinąć w ręcznik lub miękką szmatkę.
- Znany ze swoich właściwości antyseptycznych olejek z drzewa herbacianego zapobiegnie infekcji oraz przyspieszy leczenie stanu zapalnego. Olejek można dodać do kąpieli stóp lub rozcieńczyć w oleju bazowym i wmasować w boczny wał paznokcia.
- Luźne buty i skarpety pozwolą na swobodniejsze poruszanie palcami, zmniejszając ból i dyskomfort podczas chodzenia.
Wrastający paznokieć jak wyciąć?
W zależności od stopnia zaawansowania można spróbować samodzielnie usunąć wrastający paznokieć. W tym celu należy wymoczyć stopę w ciepłej wodzie z dodatkiem soli Epsom lub soli kuchennej — pomoże to zmiękczyć skórę wokół paznokcia i złagodzić ból. Przed przystąpieniem do zabiegu konieczna jest dezynfekcja rąk oraz objętego zabiegiem palca — należy do tego celu wykorzystać alkohol lub specjalistyczny środek antyseptyczny. Wrastającą krawędź paznokcia podnosimy za pomocą sterylnej pęsety lub patyczka higienicznego. Używając wysterylizowanych nożyczek lub cążków przycinamy delikatnie wrastający fragment paznokcia. Ważne jest, aby przyciąć paznokieć prosto, unikając zaokrąglania brzegów, co może prowadzić do dalszego wrastania. Na podrażniony na skutek wrastania obszar należy nanieść maść antybiotykową lub przeciwzapalną, co pomoże zapobiec infekcji i przyspieszy gojenie. Palec powinien zostać zabezpieczony opatrunkiem, aby ochronić go przed dalszymi urazami. Konieczna jest dalsza obserwacja wrastającego paznokcia, a w przypadku pojawienia się oznak infekcji, takich jak zwiększony ból, zaczerwienienie, obrzęk lub wyciek ropny – pilna konsultacja medyczna.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca
Choroba wieńcowa, nazywana także chorobą niedokrwienną serca, to schorzenie układu krążenia, które może prowadzić między innymi do zawału serca. Powstaje na skutek zwężenia lub zablokowania tętnic wieńcowych, co ogranicza dopływ tlenu do mięśnia sercowego. Jakie są główne przyczyny choroby wieńcowej? Jakie objawy daje niedokrwienie serca? Znajomość odpowiedzi na te pytania pozwoli właściwie zadbać o profilaktykę schorzenia, a świadomość sposobów leczenia pomoże w wyborze najlepszej metody terapii. Choroba wieńcowa – co to? Choroba niedokrwienna serca to choroba układu krążenia spowodowane zwężeniem lub zablokowaniem tętnic wieńcowych, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego. Główną przyczyną tego procesu jest miażdżyca, czyli odkładanie się blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych. Ograniczony przepływ krwi do serca może prowadzić do bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej), duszności, a w skrajnych przypadkach – do zawału serca. Choroba rozwija się stopniowo i często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów, dlatego tak ważna jest profilaktyka oraz regularne badania kontrolne. ChNS – przyczyny Choroba niedokrwienna serca (ChNS) najczęściej rozwija się na skutek miażdżycy, czyli procesu odkładania się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Tworzące się złogi tłuszczowe, cholesterol oraz inne substancje stopniowo zwężają światło naczyń krwionośnych, ograniczając przepływ krwi do serca. Do głównych czynników ryzyka należą niezdrowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry, brak aktywności fizycznej, palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz przewlekły stres. Nie bez znaczenia są także predyspozycje genetyczne – jeśli w rodzinie występowały choroby serca, rośnie ryzyko ChNS. Wczesne rozpoznanie czynników ryzyka oraz zmiana stylu życia oraz rzucenie palenia mogą skutecznie opóźnić rozwój choroby i zmniejszyć ryzyko powikłań.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu
Ciężka głowa, suchość w ustach, mdłości i problemy z koncentracją to typowe objawy kaca. Jego główną przyczyną jest metabolizm alkoholu w organizmie - etanol, czyli alkohol etylowy zawarty w napojach wyskokowych, jest traktowany przez organizm jak toksyna, wątroba przekształca go w aldehyd octowy, substancję jeszcze bardziej toksyczną niż sam alkohol. Znajomość skutecznych sposobów zapobiegania kacowi oraz sprawdzonych sposobów na syndrom dnia poprzedniego pomoże szybciej wrócić do formy niezależnie od tego, czy dopiero planujemy zakrapianą alkoholem imprezę, czy szukamy ulgi po hucznej zabawie. Co to jest kac? - przyczyny Kac to stan złego samopoczucia, który pojawia się kilka godzin po spożyciu alkoholu, najczęściej następnego dnia rano. Po wypiciu napojów zawierających etanol wątroba przekształca go w aldehyd octowy – toksyczny związek chemiczny, który odpowiada za wiele nieprzyjemnych objawów kaca, takich jak bóle głowy, nudności czy ogólne osłabienie organizmu. Kolejnym czynnikiem jest działanie odwadniające alkoholu – alkohol zwiększa produkcję moczu, co prowadzi do utraty wody i elektrolitów, powodując uczucie suchości w ustach i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Nie bez znaczenia jest także wpływ alkoholu na układ nerwowy i jakość snu – mimo że po jego spożyciu łatwiej jest zasnąć, to jednak sen staje się płytszy i przerywany, przez co organizm nie ma szans na pełną regenerację.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej
Opryszczka wargowa to dolegliwość objawiająca się bolesnymi pęcherzykami. Występuje najczęściej w okresie osłabienia organizmu, długotrwałego stresu oraz zmiennej pogody. Poza nieprzyjemnym swędzeniem, mrowieniem czy pieczeniem opryszczka wpływa negatywnie również na ogólne samopoczucie i wygląd, dlatego warto wiedzieć, jak skutecznie sobie z nią radzić oraz jak zapobiegać jej nawrotom. Jak wygląda zimno na ustach? Charakterystyczne, wypełnione płynem pęcherzyki na wargach, wokół ust lub w okolicy nosa to typowe objawy opryszczki wargowej. Początkowo skóra w tych miejscach może zacząć swędzieć, piec lub sprawiać wrażenie ściągniętej. Wkrótce na tym obszarze pojawiają się małe, bolesne bąbelki, które po kilku dniach pękają, tworząc owrzodzenia. Opryszczka na ustach przyczyny. Czy opryszczka jest zaraźliwa? Febra na ustach jest wywoływana przez wirus opryszczki wargowej herpes simplex (HSV-1), który wnika do organizmu i pozostaje w nim przez całe życie. W wyniku osłabienia układu odpornościowego, stresu, przeziębienia czy zmian temperatury otoczenia może dojść do jej aktywacji i pojawienia się pęcherzyków. Wirus jest bardzo zaraźliwy i łatwo przenosi się przez bezpośredni kontakt z zakażoną skórą, śliną, a także poprzez korzystanie z tych samych przedmiotów (np. ręczników czy szminki). Z tego powodu ważne jest, aby unikać bliskich kontaktów z osobami mającymi opryszczkę, szczególnie w aktywnej fazie, pamiętając jednak, że wirus może być przenoszony nawet wtedy, gdy objawy nie są jeszcze widoczne.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Bezpieczne opalanie - ochrona przeciwsłoneczna skóry
Opalanie to nieodłączny element letniego relaksu na świeżym powietrzu, jednak promienie słoneczne, choć niezbędne do produkcji witaminy D i korzystnie wpływające na nasz nastrój i wygląd mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia skóry. Zbyt długa i nieodpowiedzialna ekspozycja na słońce może prowadzić do oparzeń słonecznych, przyspiesza starzenia się skóry oraz zwiększa ryzyko raka skóry. Jak zatem opalać się bezpiecznie? Poza unikaniem zbyt długiego wylegiwania się na słońcu oraz korzystania z promieni słonecznych poza godzinami największego promieniowania (10-16) pamiętać należy o niezbędnej ochronie w postaci filtrów przeciwsłonecznych. Wybór odpowiedniego filtra i umiejętne stosowanie kosmetyków przeciwsłonecznych zapewni właściwą ochronę oraz pozwoli cieszyć się piękną, a przede wszystkim zdrową opalenizną. Filtry przeciwsłoneczne – rodzaje filtrów SPF Filtry przeciwsłoneczne są kluczowym elementem ochrony skóry przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego (UV). Różnią się one między sobą mechanizmem działania, składem oraz poziomem ochrony, który określany jest współczynnikiem ochrony przeciwsłonecznej (SPF). Wśród dostępnych na rynku filtrów SPF znajdziemy filtry fizyczne, chemiczne, hybrydowe oraz filtry naturalne. Filtry mineralne (fizyczne) Filtry mineralne, znane również jako fizyczne, działają na zasadzie odbijania i rozpraszania promieniowania UV. Są to najczęściej tlenek cynku (ZnO) i dwutlenek tytanu (TiO2). Tlenek cynku (ZnO): zapewnia ochronę przed promieniowaniem UVA i UVB. Jest szczególnie polecany dla osób o wrażliwej skórze. Dwutlenek tytanu (TiO2): chroni głównie przed promieniowaniem UVB i częściowo przed UVA. Jest powszechnie stosowany w kosmetykach przeciwsłonecznych. Filtry chemiczne (organiczne) Filtry chemiczne, zwane również organicznymi, działają poprzez absorpcję promieniowania UV i przekształcanie go w ciepło, które jest następnie uwalniane z powierzchni skóry. Do filtrów chemicznych zawartych w dostępnych na rynku kosmetyczkach przeciwsłonecznych należą między innymi: oktokrylen, oksybenzon czy octinoxate. Filtry hybrydowe Filtry hybrydowe łączą w sobie właściwości filtrów mineralnych i chemicznych, oferując wszechstronną ochronę przed promieniowaniem UV. Dzięki tej kombinacji mogą oferować zalety obu typów filtrów zapewniając szersze spektrum ochrony i lepszą stabilność. Filtry naturalne Niektóre kosmetyki przeciwsłoneczne zawierają składniki pochodzenia naturalnego, takie jak np. olej z nasion malin, marchwi, masło shea lub inne substancje naturalne, które mają właściwości chroniące przed UV. Choć ich skuteczność może być niższa w porównaniu do filtrów chemicznych lub mineralnych, są one często wybierane przez osoby preferujące naturalne kosmetyki.
czytaj