18.04.2025
Wrastające włoski to powszechny problem natury estetycznej, pojawiający się szczególnie po depilacji czy goleniu. Osłabiony w wyniku depilacji lub niewłaściwie przycięty maszynką włos zamiast przebić się przez powierzchnię skóry rośnie pod skórą, która reaguje stanem zapalnym, prowadząc do nieestetycznych i niekomfortowych zmian, a nawet do infekcji. Wśród przyczyn wrastających włosków poza niewłaściwą techniką golenia wymienia się także nieprawidłową pielęgnację skóry oraz predyspozycje genetyczne. Znajomość przyczyn i odpowiednie postępowanie przed i po depilacji mogą znacznie poprawić wygląd skóry oraz zmniejszyć ryzyko bolesnego wrastania włosków.
Wrastający włos to sytuacja, w której włos zamiast przebić się przez powierzchnię skóry, rośnie pod skórę. To zjawisko może prowadzić do różnych dolegliwości i stanów zapalnych, powodując między innymi zaczerwienienie, obrzęk, ból, świąd czy zmiany skórne, takie jak: krosta, ropień, plamy pigmentacyjne.
Zrozumienie przyczyn wrastających włosków jest kluczowe dla jego zapobiegania temu procesowi i skutecznego leczenia. Do nieprawidłowego wzrostu włosów na nogach i w konsekwencji wrastania pojedynczych włosków pod skórę prowadzą zazwyczaj niewłaściwe golenie i depilacja, nieprawidłowa pielęgnacja ciała, a także uwarunkowania genetyczne. Golenie "pod włos" jest jedną z głównych przyczyn wrastających włosów. Kiedy włos jest przycinany bardzo blisko skóry, jego końcówka może stać się ostra i łatwiej wrastać w skórę, zamiast rosnąć na zewnątrz. Depilacja woskiem czy depilatorem natomiast usuwa włosy od nasady, co może powodować, że nowe włosy będą rosły pod skórą. Do wrastania włosków przyczynić się może również nieprawidłowa pielęgnacja skóry, a przede wszystkim brak odpowiedniego nawilżenia i regularnego złuszczania martwego naskórka. Nagromadzenie martwych komórek skóry na powierzchni nóg może zablokować mieszki włosowe, co utrudni włosom prawidłowy wzrost. Niektóre osoby są bardziej podatne na wrastające włosy z powodu uwarunkowań genetycznych, takich jak typ skóry i rodzaj włosów.
Stosowanie właściwych metod depilacji oraz odpowiednia pielęgnacja skóry mogą znacznie zmniejszyć ryzyko wrastania włosków, oraz pomóc w leczeniu już istniejących problemów. Regularne złuszczanie martwego naskórka oraz stosowanie odpowiednich produktów do pielęgnacji skóry to kluczowe kroki w walce z wrastającymi włoskami.
Depilacja woskiem czy depilatorem mechanicznym powoduje osłabienie włosków, co sprawia, że nie są one w stanie przebić się przez skórę. Rezygnacja z depilacji usuwającej włos razem z cebulką może skutecznie zapobiec wrastaniu włosków na nogach. Goląc nogi tradycyjnie – z użyciem maszynki, należy pamiętać o częstej wymianie narzędzia, stosowaniu właściwego poślizgu w postaci dobranej do rodzaju skóry pianki czy żelu oraz zmianie kierunku golenia na golenie „z włosem”. Warto rozważyć również depilację laserową, która przy wykonaniu serii zabiegów usunie na zawsze włos wraz z cebulką, zapobiegając odrastaniu, a tym samym wrastaniu włosków.
Produkty nawilżające pomogą utrzymać skórę miękką i elastyczną, zmniejszając ryzyko wrastania włosków; balsamy łagodzące ukoją podrażnienia towarzyszące stanom zapalnym skóry, a specjalistyczne kremy czy maści pomogą w miejscowym leczeniu zapalenia.
Peeling do ciała jest skuteczną metodą profilaktyki wrastających włosków. Regularne złuszczanie martwego naskórka pomaga odblokować mieszki włosowe, umożliwiając włoskom prawidłowy wzrost. Ponadto peeling poprawia teksturę skóry oraz umożliwia lepsze wchłanianie kosmetyków nawilżających. Wybór odpowiedniego scrubu oraz częstotliwości zabiegu powinien być dostosowany do typu skóry i indywidualnych potrzeb.
Jeżeli pomimo stosowania peelingów, kremów złuszczających, nawilżających balsamów oraz odpowiednich technik depilacji problem wrastających włosków nie ustępuje, warto skonsultować się ze specjalistą. Dermatolog może dostosować plan leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz dobrać odpowiednie preparaty i techniki pielęgnacyjne, które będą najskuteczniejsze w konkretnym przypadku. Wrastające włoski mogą prowadzić do infekcji, objawiających się ropnymi guzkami, zaczerwienieniem, bólem i obrzękiem. W takich przypadkach konieczna może być zalecona przez lekarza antybiotykoterapia miejscowa lub doustna. Nieleczone infekcje mogą bowiem prowadzić do poważniejszych komplikacji, takich jak blizny czy rozprzestrzenianie się zakażenia.
W przypadku uporczywych wrastających włosków pomocne mogą okazać się profesjonalne zabiegi kosmetyczne, takie jak: depilacja laserowa, mikrodermabrazja czy peelingi chemiczne.
Bibliografia:
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego. Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują: luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np. infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe. Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom. Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności. Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości. Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.
czytaj