25.04.2025
Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości.
Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki.
Odstający brzuch nie wynika jedynie z otyłości i może być związany z różnymi stanami zdrowia, takimi jak SIBO, IBS, nietolerancji pokarmowej, zaburzeń motoryki jelit czy chorób układu pokarmowego. SIBO, czyli nadmierny wzrost bakterii w jelitach cienkich może prowadzić do nadmiernego gromadzenia się gazów w jelitach, co z kolei może powodować wzdęcia i uczucie dużego brzucha na dole. Nadwrażliwe jelita, czyli IBS jest zaburzeniem funkcjonalnym przewodu pokarmowego, które często objawia się wzdęciami, bólami brzucha i nieregularnymi wypróżnieniami. Nietolerancje pokarmowe, takie jak nietolerancja laktozy lub fruktozy, mogą prowadzić do fermentacji nieprzyswojonych cukrów w jelitach, co może powodować wzdęcia i dyskomfort. Celiakia jest chorobą autoimmunologiczną, która powoduje nietolerancję glutenu. Osoby z celiakią mogą doświadczać wzdęć i innych objawów związanych z zaburzeniami trawiennymi po spożyciu glutenu. Nieprawidłowa motoryka jelit może prowadzić do zatrzymywania gazów i nadmiernego rozciągania się jelit, co może powodować uczucie dużego brzucha na dole. Niektóre choroby układu pokarmowego, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna czy zapalenie jelita grubego, mogą powodować wzdęcia i nadmierną produkcję gazów, a w efekcie uczucie grubego brzucha.
Wzdęcia brzucha są również jednym z powszechnych objawów PMS – zespołu napięcia przedmiesiączkowego, który dotyka wielu kobiet na kilka dni przed rozpoczęciem menstruacji. Towarzyszące mu zmiany hormonalne mogą powodować zatrzymywanie wody w organizmie, co z kolei powoduje obrzęki. Dodatkowo przed menstruacją może dochodzić do spowolnienia perystaltyki jelit i gromadzenia się gazów, powodując wzdęcia brzucha. Wzdęty i napięty, a w efekcie gruby brzuch przed okresem to często również skutek zwiększonego stresu i zmian w diecie (spożywanie większej ilości soli, cukru lub produktów zawierających gluten).
Gruby brzuch u mężczyzn również może być wynikiem zmian hormonalnych, a także nieprawidłowej diety oraz spożywania alkoholu. Zmiany w poziomie hormonów mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, szczególnie w okolicy brzucha — zwiększone stężenie kortyzolu, hormonu stresu, może zwiększać skłonność do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, a niski poziom testosteronu może prowadzić do wzrostu masy ciała. Alkohol oraz dieta bogata w kalorie, zwłaszcza produkty wysoko przetworzone, bogate w tłuszcze nasycone i cukry proste, mogą przyczynić się do nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu sprzyja odkładaniu się tłuszczu, a wybór niezdrowych produktów spożywczych może przyspieszyć ten proces.
Pozbycie się brzucha może być wyzwaniem, istnieje jednak kilka skutecznych strategii, które mogą pomóc zredukować tkankę tłuszczową. Zrównoważona dieta i kontrola spożywanych kalorii to podstawa zdrowego odchudzania. Spożywanie zbilansowanych posiłków, które zawierają dużo warzyw, owoców, białka, zdrowych tłuszczów oraz zachowanie równowagi między przyjmowanymi a spalanymi kaloriami zapobiegnie gromadzeniu się tłuszczu w okolicy brzucha. Przed podjęciem znacznych zmian w diecie lub stylu życia warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem, szczególnie w przypadku jakichkolwiek istniejących problemów zdrowotnych. Zaleca się również picie odpowiedniej ilości wody oraz ograniczenie napojów słodzonych, soków owocowych i alkoholu, ponieważ zawierają one dużo pustych kalorii, które mogą przyczyniać się do odkładania się tłuszczu na brzuchu. Regularna aktywność fizyczna, szczególnie ćwiczenia aerobowe (takie jak bieganie, pływanie, jazda na rowerze), trening siłowy i ćwiczenia na mięśnie brzucha może pomóc w spalaniu kalorii i redukcji tkanki tłuszczowej oraz poprawieniu wyglądu okolicy brzucha. Ponieważ stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, co z kolei może przyczynić się do gromadzenia się tłuszczu w okolicy brzucha, zaleca się stosowanie technik relaksacyjnych, takich jak medytacja, joga czy głębokie oddychanie, które pomogą zmniejszyć poziom stresu. Niedobór snu może wpływać na równowagę hormonalną oraz regulację apetytu i metabolizm, należy zatem zadbać także o higienę snu.
Dieta na zrzucenie brzucha powinna skupiać się na zdrowych nawykach żywieniowych, które pomagają zmniejszyć tkankę tłuszczową w okolicy brzucha.
Dieta odchudzająca brzuch – zasady
Oprócz diety kluczowa dla osiągnięcia płaskiego brzucha jest także regularna aktywność fizyczna. Trening na brzuch jest nieodłącznym elementem budowania siły, stabilności i estetyki ciała. Istnieje wiele różnych ćwiczeń, które można wykonywać, aby wzmocnić mięśnie brzucha i zrzucić oponkę. Skuteczną metodą redukcji tkanki tłuszczowej w całym ciele, w tym w obszarze brzucha jest wykonywanie ćwiczeń cardio takich jak np. aerobik, bieganie, jazda na rowerze czy skakanie na skakance. Ponadto warto włączyć regularne, proste ćwiczenia na brzuch, które nie tylko pomogą wyrzeźbić mięśnie, ale także przyspieszą perystaltykę jelit.
Ćwiczenia na brzuch w domu
Ważne jest, aby ćwiczenia wykonywane były poprawnie, należy przy tym kontrolować oddech i unikać przeciążenia, szczególnie na początku. Przed rozpoczęciem treningów warto także skonsultować się z trenerem personalnym, który dostosuje plan treningowy do indywidualnych potrzeb i celów pacjenta.
Bibliografia:
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Egzotyczne wakacje oraz towarzysząca im zmiana standardów sanitarnych i diety dla wielu turystów kończy się niespodziewanym problemem zdrowotnym, znanym powszechnie jako "zemsta faraona". Biegunka podróżnych, bo o niej mowa, to częsta dolegliwość, która potrafi skutecznie zepsuć nawet najbardziej wyczekiwany wypoczynek. Skąd się bierze? Jakie są jej objawy i – co najważniejsze – jak szybko wrócić do formy? To pytania, na które warto znać odpowiedź, planując zagraniczną podróż. Zemsta faraona co to? Zemsta faraona to potoczne określenie biegunki podróżnych – ostrej dolegliwości żołądkowo-jelitowej, która najczęściej dotyka osoby podróżujące do krajów o cieplejszym klimacie, zwłaszcza w Afryce Północnej, Azji czy Ameryce Południowej. Jej nazwa pochodzi od legendarnej „klątwy”, która miała spotykać obcokrajowców odwiedzających Egipt. W rzeczywistości to nic innego jak reakcja organizmu na kontakt z miejscową florą bakteryjną, do której nasz układ pokarmowy nie jest przyzwyczajony. Klątwa faraona może pojawić się już w pierwszych dniach pobytu i objawia się biegunką, nudnościami, bólami brzucha oraz ogólnym osłabieniem. Choć zazwyczaj mija samoistnie po kilku dniach, nie warto jej bagatelizować – odpowiednie nawodnienie i szybka reakcja mogą znacznie złagodzić jej przebieg. Czy zemsta faraona jest zaraźliwa? Biegunka podróżnych najczęściej wywoływana jest przez bakterie (takie jak Escherichia coli), wirusy lub – rzadziej – pasożyty, które przenoszą się drogą pokarmową. Zakażenie może nastąpić nie tylko poprzez spożycie skażonej wody czy jedzenia, ale również przez kontakt z osobą chorą – na przykład poprzez wspólne korzystanie z toalety, ręczników czy niedokładnie umyte ręce. Z tego względu bardzo ważne jest zachowanie podstawowych zasad higieny – częste mycie rąk, unikanie dzielenia się posiłkami oraz stosowanie żeli antybakteryjnych. W przypadku wystąpienia objawów warto również zadbać o to, by nie narażać innych osób na kontakt z patogenami. Wspierając leczenie odpowiednimi preparatami można nie tylko szybciej wrócić do zdrowia, ale też zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się choroby. Ile trwa zemsta faraona? Zemsta faraona zazwyczaj ma charakter krótkotrwały i mija samoistnie w ciągu 3 do 5 dni. Czas trwania dolegliwości zależy jednak od przyczyny zakażenia, ogólnego stanu zdrowia osoby chorej oraz szybkości podjętego leczenia. U osób z dobrą odpornością objawy mogą ustąpić szybciej – zwłaszcza przy odpowiednim nawodnieniu, zastosowaniu elektrolitów, probiotyków oraz leków przeciwbiegunkowych dostępnych bez recepty. W przypadku braku poprawy po kilku dniach, nasilających się objawów (takich jak wysoka gorączka, obecność krwi w stolcu czy silne odwodnienie), konieczna jest konsultacja lekarska – może to wskazywać na poważniejsze zakażenie wymagające antybiotykoterapii.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody. Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy. Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie.
czytaj