Otyłość brzuszna to zazwyczaj efekt nadmiaru kalorii i braku aktywności, ale także objaw wielu problemów zdrowotnych. Środki na odchudzanie znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej

25.04.2025

Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?

Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości. 

Otyłość brzuszna przyczyny

Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki.

  • Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha.
  • Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona.
  • Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha.
  • Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę".
  • Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu.
  • Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej.
  • Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu.
  • Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.

Duży brzuch na dole

Odstający brzuch nie wynika jedynie z otyłości i może być związany z różnymi stanami zdrowia, takimi jak SIBO, IBS, nietolerancji pokarmowej, zaburzeń motoryki jelit czy chorób układu pokarmowego. SIBO, czyli nadmierny wzrost bakterii w jelitach cienkich może prowadzić do nadmiernego gromadzenia się gazów w jelitach, co z kolei może powodować wzdęcia i uczucie dużego brzucha na dole. Nadwrażliwe jelita, czyli IBS jest zaburzeniem funkcjonalnym przewodu pokarmowego, które często objawia się wzdęciami, bólami brzucha i nieregularnymi wypróżnieniami. Nietolerancje pokarmowe, takie jak nietolerancja laktozy lub fruktozy, mogą prowadzić do fermentacji nieprzyswojonych cukrów w jelitach, co może powodować wzdęcia i dyskomfort. Celiakia jest chorobą autoimmunologiczną, która powoduje nietolerancję glutenu. Osoby z celiakią mogą doświadczać wzdęć i innych objawów związanych z zaburzeniami trawiennymi po spożyciu glutenu. Nieprawidłowa motoryka jelit może prowadzić do zatrzymywania gazów i nadmiernego rozciągania się jelit, co może powodować uczucie dużego brzucha na dole. Niektóre choroby układu pokarmowego, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna czy zapalenie jelita grubego, mogą powodować wzdęcia i nadmierną produkcję gazów, a w efekcie uczucie grubego brzucha.

Gruby brzuch damski

Wzdęcia brzucha są również jednym z powszechnych objawów PMS – zespołu napięcia przedmiesiączkowego, który dotyka wielu kobiet na kilka dni przed rozpoczęciem menstruacji. Towarzyszące mu zmiany hormonalne mogą powodować zatrzymywanie wody w organizmie, co z kolei powoduje obrzęki. Dodatkowo przed menstruacją może dochodzić do spowolnienia perystaltyki jelit i gromadzenia się gazów, powodując wzdęcia brzucha. Wzdęty i napięty, a w efekcie gruby brzuch przed okresem to często również skutek zwiększonego stresu i zmian w diecie (spożywanie większej ilości soli, cukru lub produktów zawierających gluten).

Gruby brzuch męski

Gruby brzuch u mężczyzn również może być wynikiem zmian hormonalnych, a także nieprawidłowej diety oraz spożywania alkoholu. Zmiany w poziomie hormonów mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, szczególnie w okolicy brzucha — zwiększone stężenie kortyzolu, hormonu stresu, może zwiększać skłonność do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, a niski poziom testosteronu może prowadzić do wzrostu masy ciała. Alkohol oraz dieta bogata w kalorie, zwłaszcza produkty wysoko przetworzone, bogate w tłuszcze nasycone i cukry proste, mogą przyczynić się do nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu sprzyja odkładaniu się tłuszczu, a wybór niezdrowych produktów spożywczych może przyspieszyć ten proces.

Jak zgubić brzuch?

Pozbycie się brzucha może być wyzwaniem, istnieje jednak kilka skutecznych strategii, które mogą pomóc zredukować tkankę tłuszczową. Zrównoważona dieta i kontrola spożywanych kalorii to podstawa zdrowego odchudzania. Spożywanie zbilansowanych posiłków, które zawierają dużo warzyw, owoców, białka, zdrowych tłuszczów oraz zachowanie równowagi między przyjmowanymi a spalanymi kaloriami zapobiegnie gromadzeniu się tłuszczu w okolicy brzucha. Przed podjęciem znacznych zmian w diecie lub stylu życia warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem, szczególnie w przypadku jakichkolwiek istniejących problemów zdrowotnych. Zaleca się również picie odpowiedniej ilości wody oraz ograniczenie napojów słodzonych, soków owocowych i alkoholu, ponieważ zawierają one dużo pustych kalorii, które mogą przyczyniać się do odkładania się tłuszczu na brzuchu. Regularna aktywność fizyczna, szczególnie ćwiczenia aerobowe (takie jak bieganie, pływanie, jazda na rowerze), trening siłowy i ćwiczenia na mięśnie brzucha może pomóc w spalaniu kalorii i redukcji tkanki tłuszczowej oraz poprawieniu wyglądu okolicy brzucha. Ponieważ stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, co z kolei może przyczynić się do gromadzenia się tłuszczu w okolicy brzucha, zaleca się stosowanie technik relaksacyjnych, takich jak medytacja, joga czy głębokie oddychanie, które pomogą zmniejszyć poziom stresu. Niedobór snu może wpływać na równowagę hormonalną oraz regulację apetytu i metabolizm, należy zatem zadbać także o higienę snu.

Dieta na płaski brzuch

Dieta na zrzucenie brzucha powinna skupiać się na zdrowych nawykach żywieniowych, które pomagają zmniejszyć tkankę tłuszczową w okolicy brzucha. 

Dieta odchudzająca brzuch – zasady

  • Włącz do diety zdrowe źródła białka, takie jak kurczak, indyk, ryby, jaja, tofu, fasola, soczewica i chude mięso. Białko pomaga w budowie mięśni i zwiększa uczucie sytości.
  • Spożywaj dużo warzyw i owoców, które są bogate w błonnik, witaminy i minerały, a jednocześnie mają niewiele kalorii.
  • Wybieraj węglowodany o niskim indeksie glikemicznym, takie jak pełnoziarniste produkty zbożowe (np. pełnoziarnisty chleb, brązowy ryż, gryka, owies), które zapewniają długotrwałe uczucie sytości.
  • Ogranicz spożycie tłuszczów nasyconych i trans, a zamiast tego wybieraj zdrowe tłuszcze, takie jak oliwa z oliwek, awokado, orzechy, nasiona i tłuste ryby (np. łosoś, makrela, śledź).
  • Ogranicz spożycie produktów wysoko przetworzonych, bogatych w cukry, tłuszcze trans i inne niezdrowe składniki.
  • Staraj się spożywać regularne posiłki, aby utrzymać stabilny poziom glukozy we krwi i uniknąć nagłego uczucia głodu, który może prowadzić do spożycia nadmiernych ilości kalorii.
  • Ogranicz spożycie napojów słodzonych, soków owocowych i alkoholu, które są źródłem pustych kalorii i mogą przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha.

Ćwiczenia na brzuch

Oprócz diety kluczowa dla osiągnięcia płaskiego brzucha jest także regularna aktywność fizyczna. Trening na brzuch jest nieodłącznym elementem budowania siły, stabilności i estetyki ciała. Istnieje wiele różnych ćwiczeń, które można wykonywać, aby wzmocnić mięśnie brzucha i zrzucić oponkę. Skuteczną metodą redukcji tkanki tłuszczowej w całym ciele, w tym w obszarze brzucha jest wykonywanie ćwiczeń cardio takich jak np. aerobik, bieganie, jazda na rowerze czy skakanie na skakance. Ponadto warto włączyć regularne, proste ćwiczenia na brzuch, które nie tylko pomogą wyrzeźbić mięśnie, ale także przyspieszą perystaltykę jelit. 

Ćwiczenia na brzuch w domu

  • Deska (plank): leżąc na podłodze z podparciem na przedramionach i palcach stóp, utrzymujemy ciało w linii prostej od głowy do pięt. Trzymamy tę pozycję przez określony czas, zazwyczaj od 30 sekund do 1 minuty lub dłużej.
  • Brzuszki: leżąc na plecach z nogami ugiętymi w kolanach i stopami na podłodze podnosimy tułów, unosząc ramiona od podłogi i zginając brzuch. Wracamy powoli do pozycji wyjściowej.
  • Unoszenie nóg: leżąc na plecach z wyprostowanymi nogami, podnosimy nogi prosto do góry, unikając zginania kolan. Powoli opuszczamy nogi z powrotem do pozycji wyjściowej.
  • Brzuszki rowerowe: leżąc na plecach unosimy nogi w powietrze i zginając je w kolanach, wykonujemy ruchy podobne do pedałowania rowerem, jednocześnie unosząc tułów i prowadząc łokieć w stronę przeciwległego kolana.

Ważne jest, aby ćwiczenia wykonywane były poprawnie, należy przy tym kontrolować oddech i unikać przeciążenia, szczególnie na początku. Przed rozpoczęciem treningów warto także skonsultować się z trenerem personalnym, który dostosuje plan treningowy do indywidualnych potrzeb i celów pacjenta. 

Bibliografia:

  1. Grzymisławski M., Dietetyka kliniczna, PZWL, Warszawa, 2019.
  2. Ogden J., Psychologia odżywiania się, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2011.
  3. Ogińska-Bulik N., Psychologia nadmiernego jedzenia, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, 2004.
  4. Wolnicka K., (red.); Bondyra-Wiśniewska B., Pawluk I., Kaczorek M., Pacyna S., Wolnicka K., Wedziuk A., Nagel P., Wiem, że dobrze jem – Talerz Zdrowego Żywienia w praktyce [e-book], NCEŻ NIZP PZH – PIB, Warszawa 2021, online: https://ncez.pzh.gov.pl/wp-content/uploads/2021/11/e-book-Talerz-Zdrowego--Zywienia.pdf [dostęp: 16.04.2025].
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Włókniaki – przyczyny, rozpoznanie i usuwanie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Włókniaki – przyczyny, rozpoznanie i usuwanie

Włókniaki to zmiany skórne, które, choć zazwyczaj są niegroźne, potrafią budzić niepokój i wątpliwości. Pojawiają się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, niezależnie od wieku, a ich obecność może być związana z predyspozycjami genetycznymi, zmianami hormonalnymi lub podrażnieniami mechanicznymi skóry. W większości przypadków mają charakter łagodny, jednak ze względu na ich wygląd i umiejscowienie wiele osób decyduje się na ich usunięcie. Jak wygląda włókniak? Włókniak to niewielka, miękka lub twarda grudka na skórze, o kolorze zbliżonym do naturalnego odcienia ciała lub nieco ciemniejszy – beżowy, brunatny bądź różowy. Zmiana może być pojedyncza lub występować w większej liczbie, zwłaszcza w miejscach narażonych na tarcie, takich jak szyja, pachy, pachwiny, powieki czy okolice pod biustem. Włókniaki rosną powoli i nie powodują bólu ani świądu, choć w wyniku podrażnienia mogą ulec zaczerwienieniu lub stanowić defekt estetyczny.

czytaj
Stopa cukrzycowa – przyczyny, objawy, leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Stopa cukrzycowa – przyczyny, objawy, leczenie

ZSC czyli Zespół Stopy Cukrzycowej to jedno z najpoważniejszych powikłań cukrzycy, które może prowadzić do trudno gojących się ran, infekcji, a nawet amputacji kończyny. Schorzenie to rozwija się powoli, często niezauważalnie, w wyniku zaburzeń krążenia i uszkodzenia nerwów obwodowych. Charakterystyczne objawy, takie jak drętwienie, mrowienie czy owrzodzenia na stopach, wymagają szybkiej diagnostyki i odpowiedniego leczenia. Wczesne rozpoznanie oraz właściwa pielęgnacja stóp mogą pomóc zapobiec powikłaniom i poprawić jakości życia osób z cukrzycą. Stopa cukrzycowa co to?  Stopa cukrzycowa nie jest pojedynczym schorzeniem, lecz poważnym powikłaniem cukrzycy, wymagającym kompleksowej opieki medycznej i właściwej profilaktyki. ZSC to zespół zmian chorobowych występujących w obrębie stóp u osób chorujących na cukrzycę. Jest wynikiem długotrwale utrzymującego się podwyższonego poziomu glukozy we krwi, który prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych i nerwów. W efekcie dochodzi do pogorszenia ukrwienia tkanek oraz zaburzeń czucia, co sprzyja powstawaniu ran, owrzodzeń i infekcji.  Jak wygląda stopa cukrzycowa? Objawy stopy cukrzycowej Objawy stopy cukrzycowej mogą przybierać różne formy, w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Początkowo pojawia się uczucie drętwienia, mrowienia lub pieczenia stóp, wynikające z uszkodzenia nerwów obwodowych. Skóra może być sucha, cienka i podatna na pęknięcia, a drobne otarcia czy skaleczenia często goją się znacznie wolniej niż u osób zdrowych. W bardziej zaawansowanych stadiach pojawiają się trudno gojące się owrzodzenia, przebarwienia skóry, deformacje palców oraz nieprzyjemny zapach świadczący o infekcji. Charakterystycznym objawem jest także utrata czucia bólu, przez co pacjent może nie zauważyć powstających ran, co dodatkowo zwiększa ryzyko powikłań. Uczucie drętwienia, mrowienia lub pieczenia stóp. Sucha, cienka i podatna na pęknięcia skóra stóp. Wolne gojenie się ran, otarć i skaleczeń. Obecność owrzodzeń lub trudno gojące się rany. Przebarwienia skóry i zmiany w wyglądzie stóp. Deformacje palców (np. palce młotkowate). Nieprzyjemny zapach stóp świadczący o infekcji. Utrata czucia bólu. W zaawansowanych przypadkach – martwica tkanek.

czytaj
PMS – czym jest zespół napięcia przedmiesiączkowego i jak sobie z nim radzić?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

PMS – czym jest zespół napięcia przedmiesiączkowego i jak sobie z nim radzić?

Zespół napięcia przedmiesiączkowego, znany szerzej jako PMS (ang. premenstrual syndrome), to zjawisko, które dotyczy nawet 70–80% kobiet w wieku rozrodczym. Choć dla jednych to tylko drobna niedogodność, dla innych może oznaczać prawdziwe wyzwanie utrudniające codzienne funkcjonowanie. Znajomość przyczyn, objawów, a przede wszystkim skutecznych sposobów ich łagodzenia pozwoli odzyskać komfort i dobre samopoczucie w tym wymagającym czasie. PMS co to? PMS, czyli Premenstrual Syndrome - zespół napięcia przedmiesiączkowego, to zespół fizycznych i emocjonalnych objawów, które pojawiają się u kobiet zazwyczaj na kilka dni, a nawet do dwóch tygodni przed miesiączką. Ich nasilenie różni się w zależności od organizmu – u niektórych kobiet są ledwie zauważalne, u innych mogą znacząco wpływać na samopoczucie i codzienne funkcjonowanie. Za wystąpienie PMS odpowiadają przede wszystkim zmiany hormonalne zachodzące w drugiej fazie cyklu menstruacyjnego, zwłaszcza w poziomie estrogenu i progesteronu. Wahania tych hormonów oddziałują nie tylko na układ rozrodczy, ale również na układ nerwowy i gospodarkę wodno-elektrolitową organizmu, co tłumaczy różnorodność objawów – od napięcia piersi, przez bóle głowy i uczucie zmęczenia, po rozdrażnienie czy obniżony nastrój.

czytaj
Pasożyty wewnętrzne – objawy, leczenie i profilaktyka
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Pasożyty wewnętrzne – objawy, leczenie i profilaktyka

Pasożyty wewnętrzne potrafią przez długi czas rozwijać się w organizmie człowieka, nie dając wyraźnych objawów swojej obecności. Z czasem mogą pojawić się dolegliwości takie jak bóle brzucha, osłabienie, utrata apetytu czy problemy skórne. Choć temat pasożytów często budzi niepokój, warto wiedzieć, że współczesna diagnostyka i skuteczne, dostępne bez recepty środki pozwolą na szybkie i bezpieczne pozbycie się problemu. Pasożyty ludzkie. Rodzaje pasożytów wewnętrznych Pasożyty wewnętrzne to organizmy, które żyją i rozmnażają się kosztem człowieka, wykorzystując jego organizm jako źródło pożywienia i środowisko do rozwoju. Do najczęściej spotykanych pasożytów należą tasiemce, glisty ludzkie oraz owsiki – różnią się one budową, sposobem zakażenia i objawami, jakie wywołują. Tasiemiec uzbrojony Tasiemiec uzbrojony (Taenia solium) to pasożyt należący do płazińców, który może osiągać nawet kilka metrów długości. Jego cykl rozwojowy związany jest z obecnością dwóch żywicieli – pośredniego (świni) i ostatecznego (człowieka). Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez spożycie niedogotowanego lub surowego mięsa wieprzowego, zawierającego larwy pasożyta, tzw. wągry. W organizmie człowieka tasiemiec osiedla się zazwyczaj w jelicie cienkim, gdzie rośnie i dojrzewa, wykorzystując składniki odżywcze z pożywienia gospodarza. Charakterystyczną cechą tego gatunku są haczyki na główce, które umożliwiają mu mocne przytwierdzenie się do ściany jelita – stąd nazwa „uzbrojony”. Glista ludzka Glista ludzka (Ascaris lumbricoides) to jeden z najczęściej występujących pasożytów przewodu pokarmowego człowieka. Jest to robak obły o charakterystycznym, cylindrycznym kształcie, który może osiągać nawet do 30 cm długości. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą pokarmową, poprzez spożycie żywności lub wody zanieczyszczonej jajami pasożyta – szczególnie tam, gdzie nie przestrzega się zasad higieny. Jaja glisty przedostają się do jelita, gdzie rozwijają się larwy. Następnie migrują one przez układ krwionośny i oddechowy, by ostatecznie powrócić do jelita cienkiego, gdzie osiągają postać dorosłą. Cykl życiowy glisty jest złożony, a sam pasożyt potrafi przetrwać w organizmie człowieka nawet kilka miesięcy, pobierając składniki odżywcze i zaburzając naturalną równowagę jelitową. Owsiki Owsiki ludzkie (Enterobius vermicularis) to niewielkie, białe nicienie pasożytujące głównie w jelicie grubym człowieka. Zakażenie nimi, nazywane owsicą, jest jedną z najczęstszych chorób pasożytniczych, szczególnie u dzieci. Do infekcji dochodzi drogą pokarmową lub przez kontakt bezpośredni, gdy jaja pasożyta trafiają do ust z zanieczyszczonych rąk, pościeli czy zabawek. Cykl życiowy owsika jest krótki, ale bardzo intensywny – dorosłe samice składają tysiące jaj w okolicach odbytu, skąd łatwo mogą się przenosić na inne osoby lub przedmioty codziennego użytku. Owsiki rozwijają się szybko, a ich obecność w jelitach może prowadzić do dyskomfortu i zaburzeń snu, zwłaszcza u najmłodszych.

czytaj