Trądzik młodzieńczy to wynik nadmiaru łoju, zmiany hormonalnych, a także niewłaściwej pielęgnacji. Kosmetyki do cery trądzikowej znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej

25.03.2025

Trądzik młodzieńczy – przyczyny, sposoby leczenia i domowe metody łagodzenia objawów

Trądzik młodzieńczy to powszechny problem dermatologiczny, który dotyka szczególnie młodych ludzi w okresie dojrzewania. Choć często uważany jest za przejściową dolegliwość, może stanowić poważne wyzwanie zarówno dla zdrowia fizycznego, jak i emocjonalnego. Trądzik wpływa bowiem nie tylko na wygląd skóry, ale także może mieć znaczący wpływ na samoocenę i relacje społeczne osoby borykającej się z tym problemem. Zrozumienie przyczyn  oraz poznanie różnorodnych metod leczenia i pielęgnacji skóry skłonnej do powstawania niedoskonałości zwiększy świadomość na temat trądziku, oraz pomoże zapobiec powstawaniu szpecących skórę wykwitów.

Jak wygląda trądzik?

Trądzik młodzieńczy występuje najczęściej na twarzy, plecach, klatce piersiowej i ramionach, ale może również dotyczyć innych obszarów ciała. Objawia się różnymi rodzajami wykwitów skórnych, takimi jak pryszcze, zaskórniki otwarte (czarne kropki), zaskórniki zamknięte (białe grudki), krostki, guzki i torbiele. Trądzikowi towarzyszyć może również tłusta, intensywnie błyszcząca skóra oraz blizny potrądzikowe, szczególnie jeśli wykwity były intensywnie zapalne, duże lub nieprawidłowo leczone.

Trądzik przyczyny

Trądzik młodzieńczy jest wynikiem złożonej interakcji wielu wpływających na skórę czynników, takich jak między innymi: nadmierne wydzielanie łoju, nadmiar keratyny, namnażanie bakterii, zmiany hormonalne, genetyka, a także nieprawidłowa pielęgnacja skóry, stres czy dieta.

  • Nadprodukcja łoju — gruczoły łojowe produkują zbyt dużo sebum, co prowadzi do zablokowania ujść mieszków włosowych i zapoczątkowania procesu zapalnego.
  • Nadmiar keratyny — nadmierna produkcja keratyny, czyli substancji budulcowej skóry, może prowadzić do powstawania zaskórników i zatkania mieszków włosowych.
  • Bakterie Propionibacterium acnes — znajdujące się na skórze bakterie mogą się rozmnażać w zablokowanych porach, powodując stany zapalne i prowadząc do powstawania zaskórników i krost.
  • Zmiany hormonalne — wzmożona aktywność gruczołów łojowych może być wywołana przez zmiany hormonalne, które występują podczas dojrzewania, cyklu menstruacyjnego, ciąży lub pod wpływem stosowania niektórych leków hormonalnych.
  • Genetyka — skłonność do trądziku może mieć podłoże genetyczne. Jeśli jedno z rodziców miało trądzik, istnieje większe prawdopodobieństwo, że ich potomstwo również będzie dotknięte tym problemem.
  • Stres — częste lub długotrwałe napięcie emocjonalne może wywoływać reakcje zapalne w organizmie, które mogą pogłębiać trądzik.
  • Dieta — spożywanie wysokich ilości niezdrowych tłuszczów, cukrów prostych i produktów mlecznych może przyczyniać się do nasilenia objawów trądziku.
  • Nieodpowiednia pielęgnacja skóry — nadmierne złuszczanie naskórka, używanie niewłaściwych kosmetyków, czy też niedokładne oczyszczanie mogą prowadzić do podrażnień i nasilenia trądziku.

Co na trądzik?

Aby przywrócić zdrowy wygląd skóry i zapobiec powstawaniu blizn ważne jest odpowiednie leczenie trądziku młodzieńczego. Leczenie trądziku zależy od stopnia nasilenia objawów oraz indywidualnych cech pacjenta. Terapia może obejmować stosowanie leków miejscowych, doustnych leków przeciwbakteryjnych, terapię światłem, a w niektórych przypadkach także terapię hormonalną. Ważną rolę odgrywa również regularna i odpowiednia pielęgnacja skóry.

  • Stosowane miejscowo preparaty zawierające kwas salicylowy, kwas azelainowy, nadtlenek benzoilu lub retinoidy mogą  pomóc w odblokowaniu porów skóry, zmniejszeniu produkcji łoju oraz zmniejszeniu stanu zapalnego.
  • W przypadku trądziku o większym nasileniu lub opornym na leczenie miejscowe, lekarz może zalecić doustne leki przeciwbakteryjne, takie jak antybiotyki (np. doksycyklina, erytromycyna) lub leki przeciwzapalne (np. izotretynoina).
  • Fototerapia światłem czerwonym lub niebieskim może pomóc w łagodzeniu stanu zapalnego skóry i zmniejszeniu aktywności gruczołów łojowych.
  • Zdrowe nawyki żywieniowe, regularne ćwiczenia fizyczne, ograniczenie stresu oraz odpowiednia higiena skóry mogą wspomagać leczenie trądziku.
  • W przypadku trądziku związanego z zaburzeniami hormonalnymi u kobiet lekarz może zalecić terapię hormonalną, np. stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych.
  • Profesjonalne zabiegi, takie jak peelingi chemiczne, mikrodermabrazja, laseroterapia lub manualne usuwanie zaskórników mogą stanowić skuteczną opcję leczenia trądziku młodzieńczego.
  • Osoby z trądzikiem mogą zauważyć poprawę stanu skóry po wyeliminowaniu pewnych czynników, takich jak kosmetyki komedogenne, niezdrowa dieta, stres czy palenie papierosów.

Ważne jest, aby przed rozpoczęciem leczenia skonsultować się z lekarzem dermatologiem, który oceni stopień nasilenia trądziku i dostosuje terapię do indywidualnych potrzeb pacjenta. 

Maść na trądzik

Wybór odpowiedniego produktu do stosowania miejscowego zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz stopnia nasilenia trądziku. Najczęściej proponowane przez dermatologów maści na trądzik zawierają zazwyczaj nadtlenek benzoilu, kwa salicylowy, retinoidy, kwas azelalinowy, a także antybiotyki. Nadtlenek benzoilu działa przeciwbakteryjnie, zapobiegając rozwojowi bakterii Propionibacterium acnes, które są często związane z trądzikiem. Nadtlenek benzoilu może pomóc w odblokowaniu porów skóry i zmniejszeniu stanu zapalnego. Kwas salicylowy działa keratolitycznie, co oznacza, że pomaga złuszczać martwy naskórek i zapobiegać tworzeniu się zaskórników. Jest również lekko przeciwzapalny. Retinoidy to grupa leków pochodzących od witaminy A, które pomagają w regulacji procesów keratynizacji skóry i zapobiegają tworzeniu się zaskórników. Mogą również pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego i poprawie struktury skóry. Kwas azelainowy działa przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie, pomagając w leczeniu trądziku poprzez zmniejszenie ilości bakterii Propionibacterium acnes oraz redukcję stanu zapalnego skóry. Niektóre maści i kremy na trądzik mogą zawierać antybiotyki, takie jak klindamycyna lub erytromycyna, które wykazują silne działanie antybakteryjne.

Tabletki na trądzik

Tabletki przeciwtrądzikowe mogą być stosowane w przypadku trądziku o większym nasileniu lub gdy inne metody leczenia okazują się nieskuteczne. Antybiotyki doustne, takie jak doksycyklina, minocyklina czy erytromycyna działają przeciwko bakteriom Propionibacterium acnes, dzięki czemu mogą być stosowane w leczeniu trądziku. Antybiotyki te pomagają zredukować stan zapalny skóry i zapobiec powstawaniu nowych wykwitów. Izotretinoina to lek, który jest stosowany w przypadku trądziku opornego na inne metody leczenia lub gdy trądzik prowadzi do poważnych blizn czy trwałych zmian skórnych. Izotretinoina jest retinoidem, który działa poprzez zmniejszenie produkcji łoju przez gruczoły łojowe, zmniejszenie stanu zapalnego skóry oraz regulację procesów keratynizacji. Jest to jednak lek silnie działający i może powodować skutki uboczne, dlatego należy go stosować pod ścisłą kontrolą lekarza. W przypadku trądziku związanego z zaburzeniami hormonalnymi u kobiet lekarz może zalecić stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych. Niektóre środki antykoncepcyjne mogą pomóc w regulacji poziomu hormonów, co może przyczynić się do zmniejszenia nasilenia trądziku. 

Przed zastosowaniem jakichkolwiek leków na trądzik, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem dermatologiem. Profesjonalna ocena stanu skóry umożliwi wskazanie odpowiedniej terapii, uwzględniającej indywidualne potrzeby i stan zdrowia pacjenta. Ważne jest również regularne monitorowanie postępów leczenia oraz zgłaszanie lekarzowi wszelkich działań niepożądanych.

Domowe sposoby na trądzik młodzieńczy

Do domowych metod, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów trądziku młodzieńczego, należy przede wszystkim higiena i pielęgnacja, stosowanie naturalnych produktów o właściwościach antybakteryjnych i łagodzących oraz właściwa dieta. 

  • Regularne oczyszczanie skóry — oczyszczanie twarzy delikatnym żelem do mycia przeznaczonym do cery trądzikowej może pomóc w usuwaniu nadmiaru sebum, zanieczyszczeń i bakterii, co może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka powstawania niedoskonałości w postaci wykwitów czy zaskórników.
  • Stosowanie właściwych kosmetyków — kremy do cery trądzikowej pomogą w odblokowaniu porów skóry, zmniejszeniu stanu zapalnego oraz regulacji produkcji łoju.
  • Regularne nawilżanie skóry — nawilżanie skóry jest ważne nawet w przypadku trądziku, szczególnie jeśli stosuje się preparaty wysuszające. Warto postawić na lekki krem nawilżający, który nie zatyka porów.
  • Naturalna pielęgnacja — niektóre składniki naturalne, takie jak miód, owsianka, jogurt czy aloes, mogą działać przeciwzapalnie, antybakteryjnie i łagodząco. Można je stosować jako maseczki do twarzy lub punktowo na poszczególne zmiany trądzikowe.
  • Zdrowa dieta — dieta na trądzik powinna być bogata w warzywa, owoce, pełnoziarniste produkty, zdrowe tłuszcze omega oraz dostateczną ilość wody. Zaleca się unikać produktów, które mogą powodować nasilenie trądziku, takich jak słodycze, tłuste potrawy czy produkty wysoko przetworzone. Warto włączyć do diety również herbatki ziołowe na trądzik, np. bratek trójbarwny czy nagietek.
  • Higiena — należy unikać dotykania twarzy brudnymi rękoma, co może wprowadzać bakterie i zanieczyszczenia na skórę, zwiększając ryzyko powstawania wykwitów trądzikowych. Warto również pamiętać o regularnym zmienianiu ręczników i poszewek na poduszkę, co zmniejszy ryzyko kontaktu skóry twarzy z zanieczyszczonymi powierzchniami.

Domowe sposoby mogą być pomocne w łagodzeniu objawów trądziku, ale nie zawsze są wystarczające w przypadku trądziku o większym nasileniu. W przypadku trądziku opornego na domowe metody lub gdy trądzik prowadzi do poważnych problemów skórnych, zawsze warto skonsultować się z lekarzem dermatologiem, który zaleci odpowiednią terapię.

Bibliografia:

  1. Krasowska D., Katedra i Klinika Dermatologii AM w Lublinie, Etiopatogeneza i obraz kliniczny trądziku pospolitego, Dermatologia Estetyczna, 2006, 2, 67–71.
  2. Lebwohl M.G., Heymann W.R., Berth-Jones J., Coulson I., Leczenie chorób skóry, Wydawnictwo Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2009.
  3. Macioł D., Kordus K., Śpiewak R., Kosmetyki do cery trądzikowej dostępne w drogeriach: analiza deklarowanych składników aktywnych oraz substancji potencjalnie niebezpiecznych, Estetologia Medyczna i Kosmetologia, 2012, 3, 83–88.
  4. Nowicka D., Choroby łojotokowe skóry. Procedury zabiegów kosmetycznych, Kosmed, Wrocław 2011, 11–26.
  5. Raszeja-Kotelba B., Trądzik pospolity-obraz kliniczny, rozpoznanie i leczenie, Lekarz Rodzinny 2003; 8(4) s. 55-59.
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie

Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego.  Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują:  luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np.  infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe.  Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.

czytaj
Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?

Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.  

czytaj
Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji

Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom.  Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności.  Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.

czytaj
Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?

Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości.  Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.

czytaj