Trądzik młodzieńczy to wynik nadmiaru łoju, zmiany hormonalnych, a także niewłaściwej pielęgnacji. Kosmetyki do cery trądzikowej znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej

25.03.2025

Trądzik młodzieńczy – przyczyny, sposoby leczenia i domowe metody łagodzenia objawów

Trądzik młodzieńczy to powszechny problem dermatologiczny, który dotyka szczególnie młodych ludzi w okresie dojrzewania. Choć często uważany jest za przejściową dolegliwość, może stanowić poważne wyzwanie zarówno dla zdrowia fizycznego, jak i emocjonalnego. Trądzik wpływa bowiem nie tylko na wygląd skóry, ale także może mieć znaczący wpływ na samoocenę i relacje społeczne osoby borykającej się z tym problemem. Zrozumienie przyczyn  oraz poznanie różnorodnych metod leczenia i pielęgnacji skóry skłonnej do powstawania niedoskonałości zwiększy świadomość na temat trądziku, oraz pomoże zapobiec powstawaniu szpecących skórę wykwitów.

Jak wygląda trądzik?

Trądzik młodzieńczy występuje najczęściej na twarzy, plecach, klatce piersiowej i ramionach, ale może również dotyczyć innych obszarów ciała. Objawia się różnymi rodzajami wykwitów skórnych, takimi jak pryszcze, zaskórniki otwarte (czarne kropki), zaskórniki zamknięte (białe grudki), krostki, guzki i torbiele. Trądzikowi towarzyszyć może również tłusta, intensywnie błyszcząca skóra oraz blizny potrądzikowe, szczególnie jeśli wykwity były intensywnie zapalne, duże lub nieprawidłowo leczone.

Trądzik przyczyny

Trądzik młodzieńczy jest wynikiem złożonej interakcji wielu wpływających na skórę czynników, takich jak między innymi: nadmierne wydzielanie łoju, nadmiar keratyny, namnażanie bakterii, zmiany hormonalne, genetyka, a także nieprawidłowa pielęgnacja skóry, stres czy dieta.

  • Nadprodukcja łoju — gruczoły łojowe produkują zbyt dużo sebum, co prowadzi do zablokowania ujść mieszków włosowych i zapoczątkowania procesu zapalnego.
  • Nadmiar keratyny — nadmierna produkcja keratyny, czyli substancji budulcowej skóry, może prowadzić do powstawania zaskórników i zatkania mieszków włosowych.
  • Bakterie Propionibacterium acnes — znajdujące się na skórze bakterie mogą się rozmnażać w zablokowanych porach, powodując stany zapalne i prowadząc do powstawania zaskórników i krost.
  • Zmiany hormonalne — wzmożona aktywność gruczołów łojowych może być wywołana przez zmiany hormonalne, które występują podczas dojrzewania, cyklu menstruacyjnego, ciąży lub pod wpływem stosowania niektórych leków hormonalnych.
  • Genetyka — skłonność do trądziku może mieć podłoże genetyczne. Jeśli jedno z rodziców miało trądzik, istnieje większe prawdopodobieństwo, że ich potomstwo również będzie dotknięte tym problemem.
  • Stres — częste lub długotrwałe napięcie emocjonalne może wywoływać reakcje zapalne w organizmie, które mogą pogłębiać trądzik.
  • Dieta — spożywanie wysokich ilości niezdrowych tłuszczów, cukrów prostych i produktów mlecznych może przyczyniać się do nasilenia objawów trądziku.
  • Nieodpowiednia pielęgnacja skóry — nadmierne złuszczanie naskórka, używanie niewłaściwych kosmetyków, czy też niedokładne oczyszczanie mogą prowadzić do podrażnień i nasilenia trądziku.

Co na trądzik?

Aby przywrócić zdrowy wygląd skóry i zapobiec powstawaniu blizn ważne jest odpowiednie leczenie trądziku młodzieńczego. Leczenie trądziku zależy od stopnia nasilenia objawów oraz indywidualnych cech pacjenta. Terapia może obejmować stosowanie leków miejscowych, doustnych leków przeciwbakteryjnych, terapię światłem, a w niektórych przypadkach także terapię hormonalną. Ważną rolę odgrywa również regularna i odpowiednia pielęgnacja skóry.

  • Stosowane miejscowo preparaty zawierające kwas salicylowy, kwas azelainowy, nadtlenek benzoilu lub retinoidy mogą  pomóc w odblokowaniu porów skóry, zmniejszeniu produkcji łoju oraz zmniejszeniu stanu zapalnego.
  • W przypadku trądziku o większym nasileniu lub opornym na leczenie miejscowe, lekarz może zalecić doustne leki przeciwbakteryjne, takie jak antybiotyki (np. doksycyklina, erytromycyna) lub leki przeciwzapalne (np. izotretynoina).
  • Fototerapia światłem czerwonym lub niebieskim może pomóc w łagodzeniu stanu zapalnego skóry i zmniejszeniu aktywności gruczołów łojowych.
  • Zdrowe nawyki żywieniowe, regularne ćwiczenia fizyczne, ograniczenie stresu oraz odpowiednia higiena skóry mogą wspomagać leczenie trądziku.
  • W przypadku trądziku związanego z zaburzeniami hormonalnymi u kobiet lekarz może zalecić terapię hormonalną, np. stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych.
  • Profesjonalne zabiegi, takie jak peelingi chemiczne, mikrodermabrazja, laseroterapia lub manualne usuwanie zaskórników mogą stanowić skuteczną opcję leczenia trądziku młodzieńczego.
  • Osoby z trądzikiem mogą zauważyć poprawę stanu skóry po wyeliminowaniu pewnych czynników, takich jak kosmetyki komedogenne, niezdrowa dieta, stres czy palenie papierosów.

Ważne jest, aby przed rozpoczęciem leczenia skonsultować się z lekarzem dermatologiem, który oceni stopień nasilenia trądziku i dostosuje terapię do indywidualnych potrzeb pacjenta. 

Maść na trądzik

Wybór odpowiedniego produktu do stosowania miejscowego zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz stopnia nasilenia trądziku. Najczęściej proponowane przez dermatologów maści na trądzik zawierają zazwyczaj nadtlenek benzoilu, kwa salicylowy, retinoidy, kwas azelalinowy, a także antybiotyki. Nadtlenek benzoilu działa przeciwbakteryjnie, zapobiegając rozwojowi bakterii Propionibacterium acnes, które są często związane z trądzikiem. Nadtlenek benzoilu może pomóc w odblokowaniu porów skóry i zmniejszeniu stanu zapalnego. Kwas salicylowy działa keratolitycznie, co oznacza, że pomaga złuszczać martwy naskórek i zapobiegać tworzeniu się zaskórników. Jest również lekko przeciwzapalny. Retinoidy to grupa leków pochodzących od witaminy A, które pomagają w regulacji procesów keratynizacji skóry i zapobiegają tworzeniu się zaskórników. Mogą również pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego i poprawie struktury skóry. Kwas azelainowy działa przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie, pomagając w leczeniu trądziku poprzez zmniejszenie ilości bakterii Propionibacterium acnes oraz redukcję stanu zapalnego skóry. Niektóre maści i kremy na trądzik mogą zawierać antybiotyki, takie jak klindamycyna lub erytromycyna, które wykazują silne działanie antybakteryjne.

Tabletki na trądzik

Tabletki przeciwtrądzikowe mogą być stosowane w przypadku trądziku o większym nasileniu lub gdy inne metody leczenia okazują się nieskuteczne. Antybiotyki doustne, takie jak doksycyklina, minocyklina czy erytromycyna działają przeciwko bakteriom Propionibacterium acnes, dzięki czemu mogą być stosowane w leczeniu trądziku. Antybiotyki te pomagają zredukować stan zapalny skóry i zapobiec powstawaniu nowych wykwitów. Izotretinoina to lek, który jest stosowany w przypadku trądziku opornego na inne metody leczenia lub gdy trądzik prowadzi do poważnych blizn czy trwałych zmian skórnych. Izotretinoina jest retinoidem, który działa poprzez zmniejszenie produkcji łoju przez gruczoły łojowe, zmniejszenie stanu zapalnego skóry oraz regulację procesów keratynizacji. Jest to jednak lek silnie działający i może powodować skutki uboczne, dlatego należy go stosować pod ścisłą kontrolą lekarza. W przypadku trądziku związanego z zaburzeniami hormonalnymi u kobiet lekarz może zalecić stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych. Niektóre środki antykoncepcyjne mogą pomóc w regulacji poziomu hormonów, co może przyczynić się do zmniejszenia nasilenia trądziku. 

Przed zastosowaniem jakichkolwiek leków na trądzik, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem dermatologiem. Profesjonalna ocena stanu skóry umożliwi wskazanie odpowiedniej terapii, uwzględniającej indywidualne potrzeby i stan zdrowia pacjenta. Ważne jest również regularne monitorowanie postępów leczenia oraz zgłaszanie lekarzowi wszelkich działań niepożądanych.

Domowe sposoby na trądzik młodzieńczy

Do domowych metod, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów trądziku młodzieńczego, należy przede wszystkim higiena i pielęgnacja, stosowanie naturalnych produktów o właściwościach antybakteryjnych i łagodzących oraz właściwa dieta. 

  • Regularne oczyszczanie skóry — oczyszczanie twarzy delikatnym żelem do mycia przeznaczonym do cery trądzikowej może pomóc w usuwaniu nadmiaru sebum, zanieczyszczeń i bakterii, co może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka powstawania niedoskonałości w postaci wykwitów czy zaskórników.
  • Stosowanie właściwych kosmetyków — kremy do cery trądzikowej pomogą w odblokowaniu porów skóry, zmniejszeniu stanu zapalnego oraz regulacji produkcji łoju.
  • Regularne nawilżanie skóry — nawilżanie skóry jest ważne nawet w przypadku trądziku, szczególnie jeśli stosuje się preparaty wysuszające. Warto postawić na lekki krem nawilżający, który nie zatyka porów.
  • Naturalna pielęgnacja — niektóre składniki naturalne, takie jak miód, owsianka, jogurt czy aloes, mogą działać przeciwzapalnie, antybakteryjnie i łagodząco. Można je stosować jako maseczki do twarzy lub punktowo na poszczególne zmiany trądzikowe.
  • Zdrowa dieta — dieta na trądzik powinna być bogata w warzywa, owoce, pełnoziarniste produkty, zdrowe tłuszcze omega oraz dostateczną ilość wody. Zaleca się unikać produktów, które mogą powodować nasilenie trądziku, takich jak słodycze, tłuste potrawy czy produkty wysoko przetworzone. Warto włączyć do diety również herbatki ziołowe na trądzik, np. bratek trójbarwny czy nagietek.
  • Higiena — należy unikać dotykania twarzy brudnymi rękoma, co może wprowadzać bakterie i zanieczyszczenia na skórę, zwiększając ryzyko powstawania wykwitów trądzikowych. Warto również pamiętać o regularnym zmienianiu ręczników i poszewek na poduszkę, co zmniejszy ryzyko kontaktu skóry twarzy z zanieczyszczonymi powierzchniami.

Domowe sposoby mogą być pomocne w łagodzeniu objawów trądziku, ale nie zawsze są wystarczające w przypadku trądziku o większym nasileniu. W przypadku trądziku opornego na domowe metody lub gdy trądzik prowadzi do poważnych problemów skórnych, zawsze warto skonsultować się z lekarzem dermatologiem, który zaleci odpowiednią terapię.

Bibliografia:

  1. Krasowska D., Katedra i Klinika Dermatologii AM w Lublinie, Etiopatogeneza i obraz kliniczny trądziku pospolitego, Dermatologia Estetyczna, 2006, 2, 67–71.
  2. Lebwohl M.G., Heymann W.R., Berth-Jones J., Coulson I., Leczenie chorób skóry, Wydawnictwo Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2009.
  3. Macioł D., Kordus K., Śpiewak R., Kosmetyki do cery trądzikowej dostępne w drogeriach: analiza deklarowanych składników aktywnych oraz substancji potencjalnie niebezpiecznych, Estetologia Medyczna i Kosmetologia, 2012, 3, 83–88.
  4. Nowicka D., Choroby łojotokowe skóry. Procedury zabiegów kosmetycznych, Kosmed, Wrocław 2011, 11–26.
  5. Raszeja-Kotelba B., Trądzik pospolity-obraz kliniczny, rozpoznanie i leczenie, Lekarz Rodzinny 2003; 8(4) s. 55-59.
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca

Choroba wieńcowa, nazywana także chorobą niedokrwienną serca, to schorzenie układu krążenia, które może prowadzić między innymi do zawału serca. Powstaje na skutek zwężenia lub zablokowania tętnic wieńcowych, co ogranicza dopływ tlenu do mięśnia sercowego. Jakie są główne przyczyny choroby wieńcowej? Jakie objawy daje niedokrwienie serca? Znajomość odpowiedzi na te pytania pozwoli właściwie zadbać o profilaktykę schorzenia, a świadomość sposobów leczenia pomoże w wyborze najlepszej metody terapii.  Choroba wieńcowa – co to? Choroba niedokrwienna serca to choroba układu krążenia spowodowane zwężeniem lub zablokowaniem tętnic wieńcowych, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego. Główną przyczyną tego procesu jest miażdżyca, czyli odkładanie się blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych. Ograniczony przepływ krwi do serca może prowadzić do bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej), duszności, a w skrajnych przypadkach – do zawału serca. Choroba rozwija się stopniowo i często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów, dlatego tak ważna jest profilaktyka oraz regularne badania kontrolne. ChNS – przyczyny Choroba niedokrwienna serca (ChNS) najczęściej rozwija się na skutek miażdżycy, czyli procesu odkładania się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Tworzące się złogi tłuszczowe, cholesterol oraz inne substancje stopniowo zwężają światło naczyń krwionośnych, ograniczając przepływ krwi do serca. Do głównych czynników ryzyka należą niezdrowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry, brak aktywności fizycznej, palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz przewlekły stres. Nie bez znaczenia są także predyspozycje genetyczne – jeśli w rodzinie występowały choroby serca, rośnie ryzyko ChNS. Wczesne rozpoznanie czynników ryzyka oraz zmiana stylu życia oraz rzucenie palenia mogą skutecznie opóźnić rozwój choroby i zmniejszyć ryzyko powikłań.

czytaj
Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu

Ciężka głowa, suchość w ustach, mdłości i problemy z koncentracją to typowe objawy kaca. Jego główną przyczyną jest metabolizm alkoholu w organizmie - etanol, czyli alkohol etylowy zawarty w napojach wyskokowych, jest traktowany przez organizm jak toksyna, wątroba przekształca go w aldehyd octowy, substancję jeszcze bardziej toksyczną niż sam alkohol. Znajomość skutecznych sposobów zapobiegania kacowi oraz sprawdzonych sposobów na syndrom dnia poprzedniego pomoże szybciej wrócić do formy niezależnie od tego, czy dopiero planujemy zakrapianą alkoholem imprezę, czy szukamy ulgi po hucznej zabawie. Co to jest kac? - przyczyny Kac to stan złego samopoczucia, który pojawia się kilka godzin po spożyciu alkoholu, najczęściej następnego dnia rano. Po wypiciu napojów zawierających etanol wątroba przekształca go w aldehyd octowy – toksyczny związek chemiczny, który odpowiada za wiele nieprzyjemnych objawów kaca, takich jak bóle głowy, nudności czy ogólne osłabienie organizmu. Kolejnym czynnikiem jest działanie odwadniające alkoholu – alkohol zwiększa produkcję moczu, co prowadzi do utraty wody i elektrolitów, powodując uczucie suchości w ustach i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Nie bez znaczenia jest także wpływ alkoholu na układ nerwowy i jakość snu – mimo że po jego spożyciu łatwiej jest zasnąć, to jednak sen staje się płytszy i przerywany, przez co organizm nie ma szans na pełną regenerację. 

czytaj
Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej

Opryszczka wargowa to dolegliwość objawiająca się bolesnymi pęcherzykami. Występuje najczęściej w okresie osłabienia organizmu, długotrwałego stresu oraz zmiennej pogody. Poza nieprzyjemnym swędzeniem, mrowieniem czy pieczeniem opryszczka wpływa negatywnie również na ogólne samopoczucie i wygląd, dlatego warto wiedzieć, jak skutecznie sobie z nią radzić oraz jak zapobiegać jej nawrotom. Jak wygląda zimno na ustach? Charakterystyczne, wypełnione płynem pęcherzyki na wargach, wokół ust lub w okolicy nosa to typowe objawy opryszczki wargowej. Początkowo skóra w tych miejscach może zacząć swędzieć, piec lub sprawiać wrażenie ściągniętej. Wkrótce na tym obszarze pojawiają się małe, bolesne bąbelki, które po kilku dniach pękają, tworząc owrzodzenia.  Opryszczka na ustach przyczyny. Czy opryszczka jest zaraźliwa? Febra na ustach jest wywoływana przez wirus opryszczki wargowej herpes simplex (HSV-1), który wnika do organizmu i pozostaje w nim przez całe życie. W wyniku osłabienia układu odpornościowego, stresu, przeziębienia czy zmian temperatury otoczenia może dojść do jej aktywacji i pojawienia się pęcherzyków. Wirus jest bardzo zaraźliwy i łatwo przenosi się przez bezpośredni kontakt z zakażoną skórą, śliną, a także poprzez korzystanie z tych samych przedmiotów (np. ręczników czy szminki). Z tego powodu ważne jest, aby unikać bliskich kontaktów z osobami mającymi opryszczkę, szczególnie w aktywnej fazie, pamiętając jednak, że wirus może być przenoszony nawet wtedy, gdy objawy nie są jeszcze widoczne.

czytaj
Bezpieczne opalanie - ochrona przeciwsłoneczna skóry
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Bezpieczne opalanie - ochrona przeciwsłoneczna skóry

Opalanie to nieodłączny element letniego relaksu na świeżym powietrzu, jednak promienie słoneczne, choć niezbędne do produkcji witaminy D i korzystnie wpływające na nasz nastrój i wygląd mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia skóry. Zbyt długa i nieodpowiedzialna ekspozycja na słońce może prowadzić do oparzeń słonecznych, przyspiesza starzenia się skóry oraz zwiększa ryzyko raka skóry. Jak zatem opalać się bezpiecznie? Poza unikaniem zbyt długiego wylegiwania się na słońcu oraz korzystania z promieni słonecznych poza godzinami największego promieniowania (10-16) pamiętać należy o niezbędnej ochronie w postaci filtrów przeciwsłonecznych. Wybór odpowiedniego filtra i umiejętne stosowanie kosmetyków przeciwsłonecznych zapewni właściwą ochronę oraz pozwoli cieszyć się piękną, a przede wszystkim zdrową opalenizną. Filtry przeciwsłoneczne – rodzaje filtrów SPF Filtry przeciwsłoneczne są kluczowym elementem ochrony skóry przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego (UV). Różnią się one między sobą mechanizmem działania, składem oraz poziomem ochrony, który określany jest współczynnikiem ochrony przeciwsłonecznej (SPF). Wśród dostępnych na rynku filtrów SPF znajdziemy filtry fizyczne, chemiczne, hybrydowe oraz filtry naturalne. Filtry mineralne (fizyczne) Filtry mineralne, znane również jako fizyczne, działają na zasadzie odbijania i rozpraszania promieniowania UV. Są to najczęściej tlenek cynku (ZnO) i dwutlenek tytanu (TiO2). Tlenek cynku (ZnO): zapewnia ochronę przed promieniowaniem UVA i UVB. Jest szczególnie polecany dla osób o wrażliwej skórze. Dwutlenek tytanu (TiO2): chroni głównie przed promieniowaniem UVB i częściowo przed UVA. Jest powszechnie stosowany w kosmetykach przeciwsłonecznych. Filtry chemiczne (organiczne) Filtry chemiczne, zwane również organicznymi, działają poprzez absorpcję promieniowania UV i przekształcanie go w ciepło, które jest następnie uwalniane z powierzchni skóry. Do filtrów chemicznych zawartych w dostępnych na rynku kosmetyczkach przeciwsłonecznych należą między innymi: oktokrylen, oksybenzon czy octinoxate. Filtry hybrydowe Filtry hybrydowe łączą w sobie właściwości filtrów mineralnych i chemicznych, oferując wszechstronną ochronę przed promieniowaniem UV. Dzięki tej kombinacji mogą oferować zalety obu typów filtrów zapewniając szersze spektrum ochrony i lepszą stabilność. Filtry naturalne Niektóre kosmetyki przeciwsłoneczne zawierają składniki pochodzenia naturalnego, takie jak np. olej z nasion malin, marchwi, masło shea lub inne substancje naturalne, które mają właściwości chroniące przed UV. Choć ich skuteczność może być niższa w porównaniu do filtrów chemicznych lub mineralnych, są one często wybierane przez osoby preferujące naturalne kosmetyki.

czytaj