Parcie na pęcherz i uczucie niepełnego wypróżnienia to objawy mogące zwiastować zapalenie pęcherza. Dostępne bez recepty antybiotyki oraz zapobiegające nawrotom infekcji suplementy z żurawiną znajdziesz w Aptece Centralnej.

28.04.2025

Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji

Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom. 

Objawy zapalenia pęcherza

Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności

  • Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości.
  • Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety.
  • Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.
    Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha.
  • Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach.
  • Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym.
  • Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.

Zapalenie pęcherza przyczyny

Zapalenie pęcherza moczowego najczęściej wywoływane jest przez bakterie Escherichia coli (E. Coli), ale przyczyną infekcji może być także niewłaściwa higiena, kamica nerkowa, cukrzyca, zaburzenia hormonalne oraz czynniki zewnętrzne.

  • Bakteria Escherichia coli, czyli pałeczka okrężnicy naturalnie znajduje się w jelicie grubym, a jej przedostanie się do pęcherza moczowego może nastąpić na skutek nieprawidłowej higieny. Zakażenie bakterią E. Coli to najczęstsza przyczyna infekcji u kobiet, które mają krótszą cewkę moczową, co ułatwia bakteriom dostęp do pęcherza.
  • Kamienie nerkowe mogą uszkodzić ściany pęcherza i sprzyjać rozwojowi bakterii.
  • Cukrzyca obniża odporność organizmu, co zwiększa ryzyko infekcji.
  • Zaburzenia hormonalne, zwłaszcza w okresie menopauzy, mogą także wpłynąć na zmniejszoną odporność układu moczowego, co zwiększa podatność na infekcje.
  • Wzrost ryzyka może wynikać także z częstego zatrzymywania moczu oraz czynników zewnętrznych (używanie drażniących substancji chemicznych, zimno, noszenie nieprzepuszczającej powietrza bielizny i zbyt obcisłej odzieży).

Jak leczyć zapalenie pęcherza?

Leczenie zapalenia pęcherza moczowego zależy od stopnia zaawansowania infekcji oraz jej przyczyny. W przypadku łagodnych objawów lekarz może zalecić antybiotyki, które skutecznie eliminują bakterie odpowiedzialne za stan zapalny. Najczęściej stosowanym antybiotykiem na zapalenie pęcherza jest furagina, która hamuje rozwój i rozmnażanie bakterii, eliminując je z układu moczowego oraz działa przeciwzapalnie, redukując objawy takie jak pieczenie, ból i częste parcie na mocz. Skoncentrowane działanie w drogach moczowych sprawia, że furagina skutecznie zwalcza infekcję bez wpływu na całą florę bakteryjną organizmu. Ważne jest, aby przeprowadzić pełną kurację, nawet jeśli objawy ustąpią wcześniej, co pozwoli zapobiec nawrotom infekcji. Poza antybiotykiem konieczne może być stosowanie preparatów wspomagających leczenie, takich jak leki przeciwbólowe lub przeciwzapalne, które pomogą złagodzić ból i dyskomfort związany z infekcją. W przypadku cięższych zakażeń konieczna może okazać się hospitalizacja oraz antybiotykoterapia dożylna. Poza farmaceutykami należy także zadbać o właściwe nawodnienie i odpowiednią higienę intymną oraz unikać czynników, które mogą sprzyjać rozwojowi bakterii, takich jak noszenie obcisłej odzieży czy długotrwałe zatrzymywanie moczu. Właściwe leczenie i profilaktyka pozwolą skutecznie pokonać infekcję i zmniejszyć ryzyko nawrotów.

Domowe sposoby na zapalenie pęcherza 

Chociaż zapalenie pęcherza wymaga leczenia farmakologicznego, istnieje także kilka domowych metod, które mogą wspomóc proces leczenia i złagodzić nieprzyjemne objawy. 

  • Picie wody – odpowiednie nawodnienie pomaga wypłukać bakterie z dróg moczowych, co przyspiesza ich usunięcie z organizmu.
  • Herbatki ziołowe - pokrzywa, krwawnik pospolity i skrzyp polny wykazują działanie przeciwzapalne i moczopędne. Regularne picie naparów z tych ziół może przyspieszyć leczenie i zapobiec nawrotom infekcji.
  • Sok z żurawiny oraz suplementy diety zawierające D-mannozę - będą zapobiegać przyleganiu bakterii do ścianek pęcherza, co może wspomóc leczenie infekcji.
  • Nasiadówki na pęcherz - ciepła kąpiel z dodatkiem ziół, takich jak szałwia, rumianek, nagietek czy kora dębu zadziała rozluźniająco, przeciwzapalnie i antybakteryjnie, pomoże złagodzić ból oraz pieczenie podczas oddawania moczu, ukoi podrażnienia i będzie wspierać regenerację błon śluzowych.
  • Ciepłe okłady – ciepły kompres żelowy lub termofor przyłożony do podbrzusza mogą pomóc złagodzić ból i uczucie pieczenia, poprawiając komfort pacjenta. 

Nawracające zapalenie pęcherza – jak mu zapobiegać

Problem nawracającego zapalenia pęcherza dotyczy szczególnie osób z osłabionym układem odpornościowym lub z predyspozycjami do infekcji układu moczowego. Aby skutecznie zapobiegać nawrotom, należy przede wszystkim właściwie dbać o higienę intymną, pić dużo wody, regularnie opróżniać pęcherz oraz stosować suplementację wspierającą zdrowie dróg moczowych.

  • Higiena intymna jest szczególnie istotna w profilaktyce zapalenia pęcherza u kobiet. Zaleca się, aby panie podmywały się zawsze w kierunku od przodu do tyłu, co pozwoli uniknąć przenoszenia bakterii z odbytu do cewki moczowej. 
  • Nie bez znaczenia jest także wybór odpowiednich kosmetyków – płyn do higieny intymnej dla osób cierpiących na nawracające zakażenia dróg moczowych powinien mieć niskie pH, które pomoże utrzymać kwaśne środowisko, chroniące przed rozwojem bakterii, zawierać kwas mlekowy wspierający naturalną florę bakteryjną pochwy oraz ekstrakty roślinne, takie jak rumianek, nagietek, aloes czy szałwia, które działają łagodząco i przeciwzapalnie.
  • Zwlekanie z oddaniem moczu zwiększa ryzyko rozwoju infekcji, dlatego należy regularnie opróżniać pęcherz. Szczególnie ważne jest oddanie moczu po stosunku, co pomoże wypłukać bakterie, które mogły dostać się do cewki moczowej podczas kontaktu intymnego.
  • Właściwe nawodnienie, zwłaszcza częste picie czystej wody, pomaga wypłukać bakterie z dróg moczowych.
  • Stosowanie preparatów wspomagających, takich jak D-mannoza, wyciągi z żurawiny utrudni bakteriom przyleganie do ścianek pęcherza.
  • Zioła moczopędne zwiększając ilość wydalanego moczu pomogą wypłukać bakterie, które mogą prowadzić do infekcji.

Osoby podatne na nawracające infekcje powinny także skonsultować się lekarzem, który może zlecić odpowiednią profilaktykę, np. leki zwiększające odporność na zakażenia dróg moczowych (szczepionka na zapalenie pęcherza).

Bibliografia:

  1. Duława J., Zakażenia układu moczowego jako problem interdyscyplinarny. Podręcznik dla lekarzy i pielęgniarek, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Katowice 2022.
  2. Holecki M., Duława J., Hryniewicz W., Imiela J., Klinger M., Pawlik K., Wanke-Ryt M., Rekomendacje diagnostyki, terapii i profilaktyki zakażeń układu moczowego u dorosłych, Narodowy Instytut Leków, Warszawa, 2015.
  3. Poletajew S., Leczenie nawrotowych niepowikłanych zakażeń układu moczowego, Przegląd Urologiczny, 2016.
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Zemsta faraona – przyczyny, objawy i sposoby leczenia biegunki podróżnych
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zemsta faraona – przyczyny, objawy i sposoby leczenia biegunki podróżnych

Egzotyczne wakacje oraz towarzysząca im zmiana standardów sanitarnych i diety dla wielu turystów kończy się niespodziewanym problemem zdrowotnym, znanym powszechnie jako "zemsta faraona". Biegunka podróżnych, bo o niej mowa, to częsta dolegliwość, która potrafi skutecznie zepsuć nawet najbardziej wyczekiwany wypoczynek. Skąd się bierze? Jakie są jej objawy i – co najważniejsze – jak szybko wrócić do formy? To pytania, na które warto znać odpowiedź, planując zagraniczną podróż. Zemsta faraona co to? Zemsta faraona to potoczne określenie biegunki podróżnych – ostrej dolegliwości żołądkowo-jelitowej, która najczęściej dotyka osoby podróżujące do krajów o cieplejszym klimacie, zwłaszcza w Afryce Północnej, Azji czy Ameryce Południowej. Jej nazwa pochodzi od legendarnej „klątwy”, która miała spotykać obcokrajowców odwiedzających Egipt. W rzeczywistości to nic innego jak reakcja organizmu na kontakt z miejscową florą bakteryjną, do której nasz układ pokarmowy nie jest przyzwyczajony. Klątwa faraona może pojawić się już w pierwszych dniach pobytu i objawia się biegunką, nudnościami, bólami brzucha oraz ogólnym osłabieniem. Choć zazwyczaj mija samoistnie po kilku dniach, nie warto jej bagatelizować – odpowiednie nawodnienie i szybka reakcja mogą znacznie złagodzić jej przebieg. Czy zemsta faraona jest zaraźliwa? Biegunka podróżnych najczęściej wywoływana jest przez bakterie (takie jak Escherichia coli), wirusy lub – rzadziej – pasożyty, które przenoszą się drogą pokarmową. Zakażenie może nastąpić nie tylko poprzez spożycie skażonej wody czy jedzenia, ale również przez kontakt z osobą chorą – na przykład poprzez wspólne korzystanie z toalety, ręczników czy niedokładnie umyte ręce. Z tego względu bardzo ważne jest zachowanie podstawowych zasad higieny – częste mycie rąk, unikanie dzielenia się posiłkami oraz stosowanie żeli antybakteryjnych. W przypadku wystąpienia objawów warto również zadbać o to, by nie narażać innych osób na kontakt z patogenami. Wspierając leczenie odpowiednimi preparatami można nie tylko szybciej wrócić do zdrowia, ale też zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się choroby. Ile trwa zemsta faraona? Zemsta faraona zazwyczaj ma charakter krótkotrwały i mija samoistnie w ciągu 3 do 5 dni. Czas trwania dolegliwości zależy jednak od przyczyny zakażenia, ogólnego stanu zdrowia osoby chorej oraz szybkości podjętego leczenia. U osób z dobrą odpornością objawy mogą ustąpić szybciej – zwłaszcza przy odpowiednim nawodnieniu, zastosowaniu elektrolitów, probiotyków oraz leków przeciwbiegunkowych dostępnych bez recepty. W przypadku braku poprawy po kilku dniach, nasilających się objawów (takich jak wysoka gorączka, obecność krwi w stolcu czy silne odwodnienie), konieczna jest konsultacja lekarska – może to wskazywać na poważniejsze zakażenie wymagające antybiotykoterapii. 

czytaj
Jakich preparatów unikać latem? Leki, zioła i kosmetyki światłouczulające
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Jakich preparatów unikać latem? Leki, zioła i kosmetyki światłouczulające

Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody.  Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.

czytaj
Helicobacter pylori objawy, przyczyny i sposoby leczenia zakażenia
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Helicobacter pylori objawy, przyczyny i sposoby leczenia zakażenia

Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.

czytaj
Ostroga piętowa przyczyny, objawy i leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ostroga piętowa przyczyny, objawy i leczenie

Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy.  Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie. 

czytaj