Reakcje alergiczne mogą być nie tylko uciążliwe, ale także niebezpieczne dla zdrowia, dlatego wymagają stosowania odpowiednich preparatów przeciwhistaminowych. Leki na alergię znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

23.01.2025

Uczulenie – objawy, rodzaje i sposoby leczenia alergii

Alergia, czyli nadmierna reakcja układu odpornościowego na czynniki, które w normalnych warunkach są nieszkodliwe, to jedno z najczęstszych schorzeń, które dotyka miliony ludzi niezależnie od wieku. Uciążliwe objawy uczulenia może wywołać kontakt z wszechobecnym kurzem, niewidzialnymi gołym okiem pyłkami roślin, sierścią zwierząt, a nawet spożycie niektórych pokarmów. Znajomość sposobów diagnozowania alergii, zrozumienie jej mechanizmów oraz poznanie dostępnych metod terapeutycznych pomogą w poprawie jakości życia osób zmagających się uczuleniem.

Objawy alergii

Objawy alergii zależą od rodzaju uczulenia i indywidualnych predyspozycji organizmu. Najczęstsze symptomy obejmują zarówno dolegliwości ze strony układu oddechowego, jak i zmiany skórne czy problemy trawienne. Kichanie, katar sienny, świąd oczu, pokrzywka, a nawet duszności to tylko niektóre z sygnałów, które mogą wskazywać na reakcję alergiczną. Warto pamiętać, że objawy mogą występować sezonowo, jak w przypadku alergii na pyłki, lub utrzymywać się przez cały rok, gdy przyczyną są roztocza czy sierść zwierząt.

Rodzaje alergii

Alergie mogą przybierać różne formy w zależności od alergenu, który wywołuje reakcję. Poznanie głównych rodzajów uczuleń to pierwszy krok w skutecznej diagnostyce i leczeniu. Najczęściej występujące uczulenia to: alergia wziewna, pokarmowa oraz alergia kontaktowa (skórna). 

Alergia wziewna

Alergia wziewna to nadwrażliwość organizmu na alergeny unoszące się w powietrzu. Występuje, gdy układ odpornościowy reaguje na cząsteczki takie jak pyłki roślin, kurz, roztocza, sierść zwierząt czy pleśń. Alergia wziewna bywa szczególnie dokuczliwa w okresie pylenia roślin (alergia sezonowa), ale osoby uczulone na roztocza lub sierść zwierząt mogą odczuwać jej objawy przez cały rok. Kluczem do złagodzenia dolegliwości jest identyfikacja alergenu i wdrożenie odpowiedniego leczenia, które może obejmować leki przeciwhistaminowe, krople do oczu, a nawet terapię odczulającą.

Alergeny wziewne:

  • pyłki roślin – zwłaszcza traw, drzew i chwastów, które pylą w określonych porach roku;
  • kurz i roztocza – obecne w domach przez cały rok, szczególnie w materacach, dywanach czy tapicerowanych meblach;
  • sierść i naskórek zwierząt – najczęściej uczulają psy, koty, a także gryzonie i ptaki;
  • zarodniki pleśni – występujące w wilgotnych miejscach, takich jak łazienki, piwnice czy ściany zagrzybionych pomieszczeń.

Objawy alergii wziewnej:

  • kichanie – często napadowe, występujące po kontakcie z alergenem;
  • wodnisty katar – typowy dla kataru siennego (alergicznego nieżytu nosa);
  • swędzenie, zaczerwienienie i łzawienie oczu – objawy alergicznego zapalenia spojówek;
  • duszności i świszczący oddech – mogą wskazywać na astmę oskrzelową;
  • świąd gardła i podniebienia – częsty u osób uczulonych na pyłki.

Alergia pokarmowa

Alergia pokarmowa to niewłaściwa reakcja organizmu na określone składniki obecne w żywności. Dochodzi do niej, gdy układ odpornościowy błędnie traktuje białka zawarte w pokarmach jako zagrożenie, wywołując reakcję alergiczną. Alergia pokarmowa wymaga szczególnej uwagi, ponieważ nawet niewielka ilość alergenu może wywołać poważne objawy. W leczeniu i zapobieganiu tego typu alergii konieczne jest unikanie produktów uczulających, czytanie etykiet oraz, w razie potrzeby, noszenie przy sobie leków przeciwhistaminowych lub adrenaliny w autostrzykawce. 

Alergeny pokarmowe:

  • orzechy – szczególnie orzechy ziemne i drzewa orzechowe, takie jak migdały czy orzechy laskowe;
  • mleko i produkty mleczne – uczulenie na białka mleka krowiego;
  • jaja – głównie białko jaja kurzego;
  • ryby i owoce morza;
  • pszenica i gluten – reakcje na białka obecne w zbożach;
  • owoce i warzywa – zwłaszcza cytrusy, pomidory czy seler.

Objawy alergii pokarmowej:

  • reakcje skórne – pokrzywka, wysypka lub obrzęk;
  • problemy żołądkowo-jelitowe – nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka;
  • objawy ze strony układu oddechowego – kichanie, zatkany nos, świszczący oddech;
  • anafilaksja – ciężka, zagrażająca życiu reakcja alergiczna, która może objawiać się trudnościami w oddychaniu, spadkiem ciśnienia i obrzękiem gardła.

Alergia kontaktowa (alergia skórna)

Alergia kontaktowa to reakcja nadwrażliwości organizmu, która występuje, gdy układ odpornościowy reaguje na kontakt z określonym alergenem, wywołując stan zapalny lub podrażnienie skórne. Może być efektem kontaktu z substancją drażniącą, spożycia alergenu, a nawet działania promieni słonecznych. Alergia skórna może mieć różne nasilenie – od łagodnych podrażnień, po poważne stany zapalne. W łagodzeniu jej objawów pomocne są kremy przeciwalergiczne, maści z hydrokortyzonem czy dostępne bez recepty leki przeciwhistaminowe.

Uczulenie na skórze – przyczyny:

  • kosmetyki i detergenty – uczulać mogą zawarte w nich konserwanty, barwniki i aromaty;
  • metale – nikiel, chrom czy kobalt, obecne w biżuterii, zapięciach czy monetach;
  • lateks – stosowany w rękawiczkach medycznych lub balonach;
  • rośliny – kontakt z niektórymi gatunkami roślin może powodować podrażnienie skóry na tle alergicznym;
  • pokarmy – alergie pokarmowe mogą powodować reakcje skórne, takie jak wysypka lub pokrzywka.

Alergia - objawy skórne:

  • wysypka – drobne, czerwone zmiany skórne, często swędzące;
  • świąd – intensywne uczucie swędzenia, które może prowadzić do drapania i podrażnień;
  • pokrzywka – bąble na skórze przypominające oparzenie pokrzywą;
  • zaczerwienienie i obrzęk – szczególnie w miejscach kontaktu z alergenem;
  • egzema – sucha, łuszcząca się skóra, która może pękać i powodować dyskomfort.

Diagnostyka – testy alergiczne

Aby zapobiec niebezpiecznym dla zdrowia, a nawet życia reakcjom alergicznym, należy szybko i właściwie zdiagnozować przyczyny uczulenia. Wczesne wykrycie alergii pozwoli nie tylko uniknąć nieprzyjemnych objawów, ale także zapobiegnie ich nasileniu, a nawet rozwojowi poważniejszych schorzeń, takich jak astma. Profesjonalne testy diagnostyczne pozwolą zidentyfikować konkretny alergen odpowiedzialny za wywoływanie objawów, co jest niezbędne do wdrożenia odpowiedniego leczenia lub unikania czynników uczulających. Dzięki współczesnym metodom diagnostycznym proces wykrywania alergii jest szybki, bezpieczny i precyzyjny.

  • Testy alergiczne skórne polegają na nałożeniu niewielkiej ilości alergenu na skórę (np. na przedramieniu), delikatnym nakłuciu skóry i obserwacji reakcji organizmu. Są skuteczne w wykrywaniu alergii wziewnych, pokarmowych i kontaktowych.
  • Testy z krwi to badanie, które polega na pomiarze poziomu przeciwciał IgE specyficznych dla określonych alergenów. To rozwiązanie szczególnie polecane dla małych dzieci i osób, które nie mogą poddać się testom skórnym, np. ze względu na choroby skóry.
  • Testy płatkowe stosowane są głównie przy podejrzeniu alergii kontaktowej. Alergeny nakładane są na specjalne plastry przyklejane do skóry na 48 godzin, po czym ocenia się reakcję organizmu na dany alergen.
  • Próby prowokacyjne to wykonywane pod ścisłą kontrolą lekarza badanie polegające na podaniu alergenu doustnie, donosowo lub dospojówkowo. Są stosowane w celu potwierdzenia diagnozy w bardziej skomplikowanych przypadkach.

Leczenie alergii

Nieleczona alergia może znacząco utrudniać codzienne funkcjonowanie, jednak dzięki odpowiedniej terapii możliwe jest znaczne złagodzenie jej objawów. Leczenie alergii obejmuje zarówno stosowanie leków, jak i unikanie kontaktu z alergenami. W wielu przypadkach pomocne mogą być także sprawdzone, domowe metody, które wspomagają walkę z uczuleniem.

Leki na alergię

Leki przeciwalergiczne są jednym z najskuteczniejszych sposobów na łagodzenie objawów uczulenia. Preparaty przeciwhistaminowe pomagają kontrolować katar, świąd czy wysypkę, a kortykosteroidy zmniejszają stan zapalny, który pojawia się w wyniku reakcji alergicznej. Krople do oczu i spraye do nosa zapewniają szybką ulgę w przypadku alergicznego zapalenia spojówek i kataru siennego, natomiast leki rozszerzające oskrzela wspierają osoby cierpiące na astmę alergiczną. Dzięki różnorodnym formom – od tabletek po maści i inhalatory – każdy może znaleźć odpowiedni środek łagodzący uciążliwe dolegliwości.

Babcine sposoby na alergię

Domowe metody mogą być skutecznym uzupełnieniem farmakologicznego leczenia alergii. Inhalacje na bazie naparów z ziół, takich jak rumianek czy mięta pieprzowa, pomagają złagodzić objawy alergii wziewnej. Płukanie nosa solą fizjologiczną to prosty sposób na oczyszczenie dróg oddechowych z pyłków i innych alergenów. Regularne spożywanie oleju lnianego czy czarnuszki wspiera układ odpornościowy i pomaga redukować stany zapalne. W przypadku alergii skórnych ulgę może przynieść aloes, łagodząc podrażnienia i przyspieszając regenerację skóry. Choć naturalne metody wspierania leczenia mogą być bardzo pomocne w łagodzeniu objawów uczulenia, w przypadku silnych reakcji alergicznych nie zastąpią one profesjonalnej terapii. 

Odczulanie

Odczulanie, znane również jako immunoterapia alergenowa, to skuteczna metoda leczenia alergii, która działa na przyczynę problemu, a nie jedynie na objawy. Terapia ta jest szczególnie polecana osobom z ciężkimi alergiami wziewnymi, uczuleniem na jad owadów, a czasem także alergiami pokarmowymi. Odczulanie to inwestycja w długotrwałą ulgę od alergii, która pozwala ograniczyć konieczność stosowania leków i cieszyć się codziennością. Immunoterapia alergenowa polega na systematycznym podawaniu pacjentowi kontrolowanych dawek alergenu w celu stopniowego przyzwyczajenia organizmu i zmniejszenia jego nadwrażliwości. Może być prowadzona w dwóch formach: podskórnej (iniekcje alergenu) lub podjęzykowej (krople lub tabletki podawane pod język). Proces odczulania trwa zazwyczaj kilka lat, zaczynając od bardzo niskich dawek alergenu, które są stopniowo zwiększane. Dzięki temu układ odpornościowy stopniowo uczy się tolerować substancję, która wcześniej wywoływała reakcje alergiczne. Efektem odczulania jest zmniejszenie lub całkowite ustąpienie objawów alergii; terapia ta może także zapobiegać rozwojowi poważniejszych schorzeń, takich jak astma alergiczna. Warto jednak zaznaczyć, że immunoterapia wymaga regularności, cierpliwości oraz ścisłej współpracy z alergologiem, który dostosuje program leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie

Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego.  Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują:  luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np.  infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe.  Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.

czytaj
Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?

Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.  

czytaj
Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji

Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom.  Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności.  Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.

czytaj
Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?

Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości.  Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.

czytaj