Trudności z zajściem w ciążę mogą wynikać ze stresu, problemów hormonalnych, niewłaściwej diety czy braku umiejętności w określeniu dni płodnych. Testy owulacyjne i witaminy dla kobiet planujących ciążę znajdziesz w Aptece Centralnej.

11.04.2025

Starania o dziecko i wspomaganie płodności

Decyzja o powiększeniu rodziny to ważny moment w życiu pary starającej się o dziecko. Jednak nie zawsze zajście w ciążę następuje od razu – na płodność wpływa wiele czynników, takich jak styl życia, dieta, zdrowie hormonalne czy poziom stresu. Warto więc świadomie przygotować organizm do poczęcia i zadbać o odpowiednie warunki sprzyjające zapłodnieniu. 

Preparaty dla przyszłych mam

Planując ciążę, warto zadbać o odpowiednią suplementację, która przygotuje organizm do zapłodnienia i zapewni optymalne warunki dla rozwoju dziecka. Najważniejszym składnikiem jest kwas foliowy, równie ważne są pozostałe witaminy z grupy B, regulujące gospodarkę hormonalną, oraz kwasy omega-3, wpływające na zdrowie serca i rozwój mózgu dziecka. Niezbędne jest także żelazo, które zapobiega anemii, jod, wspomagający funkcjonowanie tarczycy, oraz witamina D, wzmacniająca układ odpornościowy i kostny. 

  • Kwas foliowy wspiera regenerację komórek, pomaga w produkcji czerwonych krwinek, chroniąc przed anemią oraz zmniejsza ryzyko wad cewy nerwowej u dziecka.
  • Witaminy z grupy B regulują cykl menstruacyjny, wspomagają owulację i poprawiają metabolizm energetyczny.
  • Kwasy omega-3 (DHA i EPA) wspierają zdrowie serca i układu krążenia, zmniejszają stany zapalne i poprawiają jakość błon komórkowych komórek jajowych.
    Żelazo zapobiega anemii, zwiększa poziom energii i wspiera prawidłowe dotlenienie organizmu.
  • Jod jest niezbędny dla prawidłowej pracy tarczycy, reguluje gospodarkę hormonalną i wpływa na owulację.
  • Witamina D wzmacnia odporność, poprawia wchłanianie wapnia i wspiera zdrowie kości oraz zębów.
  • Wapń  wspomaga układ kostny, nerwowy i mięśniowy.
  • Magnez redukuje stres, wspiera równowagę hormonalną i zmniejsza ryzyko skurczów mięśni.

Dostępne w aptekach preparaty dla kobiet planujących zajście w ciążę często zawierają kompleksowe formuły, które dostarczają wszystkich niezbędnych substancji w odpowiednich proporcjach. Regularna suplementacja, połączona ze zdrową dietą i aktywnym trybem życia, może znacząco zwiększyć szanse na poczęcie oraz zapewnić organizmowi przyszłej mamy optymalne warunki do przebiegu ciąży.

Tabletki na zajście w ciążę bez recepty – inozytol

Dla kobiet planujących ciążę dostępne są suplementy diety, które wspierają płodność i przygotowują organizm do zapłodnienia. Tabletki na zajście w ciążę bez recepty poza wymienionymi wyżej witaminami i minerałami zawierają także inozytol. Inozytol to naturalny związek, który odgrywa kluczową rolę w regulacji gospodarki hormonalnej i wspomaganiu płodności. Jest szczególnie polecany kobietom z zaburzeniami owulacji oraz zespołem policystycznych jajników (PCOS), ponieważ poprawia wrażliwość na insulinę, co pomaga w przywróceniu regularnych cykli menstruacyjnych. W suplementach na płodność najczęściej występuje w postaci mio-inozytolu i D-chiro-inozytolu, które wspierają dojrzewanie komórek jajowych, poprawiają jakość oocytów i zwiększają szanse na naturalne poczęcie. Inozytol wspomaga również funkcjonowanie układu nerwowego, redukuje stres i poprawia samopoczucie, co ma znaczenie dla kobiet starających się o dziecko. Regularna suplementacja inozytolu może pozytywnie wpłynąć na płodność i wspomóc przygotowania do ciąży.

Suplementy na płodność dla mężczyzn

Płodność mężczyzn zależy od wielu czynników, w tym stylu życia i w tym diety zapewniające odpowiedni poziom składników odżywczych. Suplementy na płodność dla mężczyzn zawierają witaminy i minerały, które wspierają produkcję i jakość plemników, takie jak cynk, selen, kwasy omega-3, oraz L-karnityna i koenzym Q10. W suplementach dla mężczyzn w wieku rozrodczym często znajduje się również mio-inozytol.

  • Cynk wspomaga produkcję testosteronu, poprawia jakość i ruchliwość plemników.
  • Selen chroni plemniki przed stresem oksydacyjnym, wpływa na ich prawidłową budowę.
  • Kwasy omega-3 wspierają strukturę błon komórkowych plemników, poprawiają ich dojrzewanie.
  • L-karnityna zwiększa ruchliwość i liczbę plemników, wspiera ich metabolizm energetyczny.
  • Koenzym Q10 działa jako antyoksydant, poprawia jakość nasienia i wspomaga produkcję energii w komórkach plemników.
  • Mio-inozytol wpływa na stabilność błon komórkowych plemników, poprawia ich dojrzewanie i funkcjonalność.
  • Witamina E chroni plemniki przed uszkodzeniami, poprawia ich żywotność.
  • Witamina C działa przeciwrodnikowo, chroni DNA plemników przed uszkodzeniami.

Regularna suplementacja tych składników może poprawić parametry nasienia i zwiększyć szanse na poczęcie.

Testy owulacyjne

Test owulacyjny jest skutecznym narzędziem w planowaniu ciąży, które pozwala kobietom precyzyjnie wyznaczyć okres płodny. Dostępne w aptekach testy różnią się formą, ceną i precyzją, więc każda kobieta może dobrać taki, który najlepiej odpowiada jej potrzebom. Regularne stosowanie testów owulacyjnych, w połączeniu z odpowiednią dietą, zdrowym stylem życia i wsparciem medycznym, może znacząco zwiększyć szanse na poczęcie.

Jak działa test owulacyjny?

Testy owulacyjne wykrywają wzrost stężenia hormonu LH w moczu. Pozytywny wynik wskazuje na to, że owulacja nastąpi w ciągu najbliższych 12–36 godzin, a zatem jest to najlepszy moment do podjęcia próby poczęcia. 

Rodzaje testów owulacyjnych

Dostępne na rynku testy owulacyjne różnią się formą i metodą detekcji. Wyróżniamy: testy paskowe, testy strumieniowe, testy kasetkowe – płytkowe oraz cyfrowe testy owulacyjne.

  • Testy paskowe to najczęściej spotykane testy owulacyjne. Posiadają pasek, który zanurza się w próbce moczu. Wynik jest widoczny po kilku minutach w postaci jednej lub dwóch linii. Testy te są szybkie, tanie i łatwe w użyciu.
  • Testy strumieniowe działają podobne do testów paskowych, ale zamiast zanurzać pasek w zebranym do pojemnika moczu, wystarczy trzymać go w strumieniu moczu. 
  • Testy płytkowe posiadają kasetkę, do której dozuje się pipetą próbkę moczu. 
  • Cyfrowe testy owulacyjne – to najnowsza wersja testów, która pokazuje wynik na ekranie elektronicznym. Zwykle są droższe, ale oferują dokładniejsze pomiary i łatwiejszy odczyt wyników.

Kiedy i jak stosować testy owulacyjne?

Testy owulacyjne należy stosować zgodnie z instrukcją producenta. Aby uzyskać dokładny wynik, warto zacząć je wykonywać kilka dni przed spodziewaną owulacją. Cykle menstruacyjne różnią się u każdej kobiety, dlatego ważne jest, by znać długość swojego cyklu i odpowiednio dobrać dzień rozpoczęcia testów. Zwykle test wykonuje się codziennie, w ciągu 2–3 dni przed spodziewaną owulacją, aby uchwycić moment wzrostu hormonu LH. Ważne jest, by przeprowadzać test w tym samym czasie każdego dnia, najlepiej po 4–6 godzinach od ostatniego oddania moczu.

Badanie nasienia – test płodności dla mężczyzn

Badanie nasienia to jedno z podstawowych badań diagnostycznych, które pozwala ocenić męską płodność. Test płodności dla mężczyzn mierzy jakość nasienia, w tym liczbę plemników, ich ruchliwość oraz morfologię (kształt i strukturę). Zwykle badanie polega na oddaniu próbki nasienia do laboratorium, gdzie poddawana jest szczegółowej analizie, ale we wstępnej ocenie jakości nasienia pozwolą dostępne w aptekach, łatwe w użyciu, domowe testy. Wykonanie domowego badania spermy jest szybkie i komfortowe – wystarczy pobrać próbkę nasienia i nanieść ją na test kasetowy lub pasek testowy, a wyniki można odczytać już w ciągu kilku minut.

Bibliografia:

  1. Jeznach-Steinhagen A., Czerwonogrodzka-Senczyna A., Postępowanie dietetyczne jako element leczenia zaburzeń płodności u mężczyzn z obniżoną jakością nasienia, Endocrinology, Obesity and Metabolic Disorders, 2013.
  2. Zdrojewicz Z. Wiśniewska A., Rola cynku w seksualności mężczyzn. Adv Clin Exp. 2005.
  3. Szostak-Węgierek D, Szamotulska K. Żywienie matki w okresie ciąży a ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego u potomstwa, Ginekol Dypl., 2011.
  4. Stoś K., Wierzejska R., Siuba M. Rola suplementów diety w realizacji norm. W: Jarosz M. (red.). Normy żywienia dla populacji polskiej- nowelizacja. Instytut Żywności i Żywienia, Warszawa 2012.
  5. Kamiński K, Wietrak E, Popiel M. Rola kwasu dokozaheksaenowego (DHA) w ciąży. Jaką dawkę stosować? Gin Pol Med Project., 2011.
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Włókniaki – przyczyny, rozpoznanie i usuwanie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Włókniaki – przyczyny, rozpoznanie i usuwanie

Włókniaki to zmiany skórne, które, choć zazwyczaj są niegroźne, potrafią budzić niepokój i wątpliwości. Pojawiają się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, niezależnie od wieku, a ich obecność może być związana z predyspozycjami genetycznymi, zmianami hormonalnymi lub podrażnieniami mechanicznymi skóry. W większości przypadków mają charakter łagodny, jednak ze względu na ich wygląd i umiejscowienie wiele osób decyduje się na ich usunięcie. Jak wygląda włókniak? Włókniak to niewielka, miękka lub twarda grudka na skórze, o kolorze zbliżonym do naturalnego odcienia ciała lub nieco ciemniejszy – beżowy, brunatny bądź różowy. Zmiana może być pojedyncza lub występować w większej liczbie, zwłaszcza w miejscach narażonych na tarcie, takich jak szyja, pachy, pachwiny, powieki czy okolice pod biustem. Włókniaki rosną powoli i nie powodują bólu ani świądu, choć w wyniku podrażnienia mogą ulec zaczerwienieniu lub stanowić defekt estetyczny.

czytaj
Stopa cukrzycowa – przyczyny, objawy, leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Stopa cukrzycowa – przyczyny, objawy, leczenie

ZSC czyli Zespół Stopy Cukrzycowej to jedno z najpoważniejszych powikłań cukrzycy, które może prowadzić do trudno gojących się ran, infekcji, a nawet amputacji kończyny. Schorzenie to rozwija się powoli, często niezauważalnie, w wyniku zaburzeń krążenia i uszkodzenia nerwów obwodowych. Charakterystyczne objawy, takie jak drętwienie, mrowienie czy owrzodzenia na stopach, wymagają szybkiej diagnostyki i odpowiedniego leczenia. Wczesne rozpoznanie oraz właściwa pielęgnacja stóp mogą pomóc zapobiec powikłaniom i poprawić jakości życia osób z cukrzycą. Stopa cukrzycowa co to?  Stopa cukrzycowa nie jest pojedynczym schorzeniem, lecz poważnym powikłaniem cukrzycy, wymagającym kompleksowej opieki medycznej i właściwej profilaktyki. ZSC to zespół zmian chorobowych występujących w obrębie stóp u osób chorujących na cukrzycę. Jest wynikiem długotrwale utrzymującego się podwyższonego poziomu glukozy we krwi, który prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych i nerwów. W efekcie dochodzi do pogorszenia ukrwienia tkanek oraz zaburzeń czucia, co sprzyja powstawaniu ran, owrzodzeń i infekcji.  Jak wygląda stopa cukrzycowa? Objawy stopy cukrzycowej Objawy stopy cukrzycowej mogą przybierać różne formy, w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Początkowo pojawia się uczucie drętwienia, mrowienia lub pieczenia stóp, wynikające z uszkodzenia nerwów obwodowych. Skóra może być sucha, cienka i podatna na pęknięcia, a drobne otarcia czy skaleczenia często goją się znacznie wolniej niż u osób zdrowych. W bardziej zaawansowanych stadiach pojawiają się trudno gojące się owrzodzenia, przebarwienia skóry, deformacje palców oraz nieprzyjemny zapach świadczący o infekcji. Charakterystycznym objawem jest także utrata czucia bólu, przez co pacjent może nie zauważyć powstających ran, co dodatkowo zwiększa ryzyko powikłań. Uczucie drętwienia, mrowienia lub pieczenia stóp. Sucha, cienka i podatna na pęknięcia skóra stóp. Wolne gojenie się ran, otarć i skaleczeń. Obecność owrzodzeń lub trudno gojące się rany. Przebarwienia skóry i zmiany w wyglądzie stóp. Deformacje palców (np. palce młotkowate). Nieprzyjemny zapach stóp świadczący o infekcji. Utrata czucia bólu. W zaawansowanych przypadkach – martwica tkanek.

czytaj
PMS – czym jest zespół napięcia przedmiesiączkowego i jak sobie z nim radzić?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

PMS – czym jest zespół napięcia przedmiesiączkowego i jak sobie z nim radzić?

Zespół napięcia przedmiesiączkowego, znany szerzej jako PMS (ang. premenstrual syndrome), to zjawisko, które dotyczy nawet 70–80% kobiet w wieku rozrodczym. Choć dla jednych to tylko drobna niedogodność, dla innych może oznaczać prawdziwe wyzwanie utrudniające codzienne funkcjonowanie. Znajomość przyczyn, objawów, a przede wszystkim skutecznych sposobów ich łagodzenia pozwoli odzyskać komfort i dobre samopoczucie w tym wymagającym czasie. PMS co to? PMS, czyli Premenstrual Syndrome - zespół napięcia przedmiesiączkowego, to zespół fizycznych i emocjonalnych objawów, które pojawiają się u kobiet zazwyczaj na kilka dni, a nawet do dwóch tygodni przed miesiączką. Ich nasilenie różni się w zależności od organizmu – u niektórych kobiet są ledwie zauważalne, u innych mogą znacząco wpływać na samopoczucie i codzienne funkcjonowanie. Za wystąpienie PMS odpowiadają przede wszystkim zmiany hormonalne zachodzące w drugiej fazie cyklu menstruacyjnego, zwłaszcza w poziomie estrogenu i progesteronu. Wahania tych hormonów oddziałują nie tylko na układ rozrodczy, ale również na układ nerwowy i gospodarkę wodno-elektrolitową organizmu, co tłumaczy różnorodność objawów – od napięcia piersi, przez bóle głowy i uczucie zmęczenia, po rozdrażnienie czy obniżony nastrój.

czytaj
Pasożyty wewnętrzne – objawy, leczenie i profilaktyka
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Pasożyty wewnętrzne – objawy, leczenie i profilaktyka

Pasożyty wewnętrzne potrafią przez długi czas rozwijać się w organizmie człowieka, nie dając wyraźnych objawów swojej obecności. Z czasem mogą pojawić się dolegliwości takie jak bóle brzucha, osłabienie, utrata apetytu czy problemy skórne. Choć temat pasożytów często budzi niepokój, warto wiedzieć, że współczesna diagnostyka i skuteczne, dostępne bez recepty środki pozwolą na szybkie i bezpieczne pozbycie się problemu. Pasożyty ludzkie. Rodzaje pasożytów wewnętrznych Pasożyty wewnętrzne to organizmy, które żyją i rozmnażają się kosztem człowieka, wykorzystując jego organizm jako źródło pożywienia i środowisko do rozwoju. Do najczęściej spotykanych pasożytów należą tasiemce, glisty ludzkie oraz owsiki – różnią się one budową, sposobem zakażenia i objawami, jakie wywołują. Tasiemiec uzbrojony Tasiemiec uzbrojony (Taenia solium) to pasożyt należący do płazińców, który może osiągać nawet kilka metrów długości. Jego cykl rozwojowy związany jest z obecnością dwóch żywicieli – pośredniego (świni) i ostatecznego (człowieka). Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez spożycie niedogotowanego lub surowego mięsa wieprzowego, zawierającego larwy pasożyta, tzw. wągry. W organizmie człowieka tasiemiec osiedla się zazwyczaj w jelicie cienkim, gdzie rośnie i dojrzewa, wykorzystując składniki odżywcze z pożywienia gospodarza. Charakterystyczną cechą tego gatunku są haczyki na główce, które umożliwiają mu mocne przytwierdzenie się do ściany jelita – stąd nazwa „uzbrojony”. Glista ludzka Glista ludzka (Ascaris lumbricoides) to jeden z najczęściej występujących pasożytów przewodu pokarmowego człowieka. Jest to robak obły o charakterystycznym, cylindrycznym kształcie, który może osiągać nawet do 30 cm długości. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą pokarmową, poprzez spożycie żywności lub wody zanieczyszczonej jajami pasożyta – szczególnie tam, gdzie nie przestrzega się zasad higieny. Jaja glisty przedostają się do jelita, gdzie rozwijają się larwy. Następnie migrują one przez układ krwionośny i oddechowy, by ostatecznie powrócić do jelita cienkiego, gdzie osiągają postać dorosłą. Cykl życiowy glisty jest złożony, a sam pasożyt potrafi przetrwać w organizmie człowieka nawet kilka miesięcy, pobierając składniki odżywcze i zaburzając naturalną równowagę jelitową. Owsiki Owsiki ludzkie (Enterobius vermicularis) to niewielkie, białe nicienie pasożytujące głównie w jelicie grubym człowieka. Zakażenie nimi, nazywane owsicą, jest jedną z najczęstszych chorób pasożytniczych, szczególnie u dzieci. Do infekcji dochodzi drogą pokarmową lub przez kontakt bezpośredni, gdy jaja pasożyta trafiają do ust z zanieczyszczonych rąk, pościeli czy zabawek. Cykl życiowy owsika jest krótki, ale bardzo intensywny – dorosłe samice składają tysiące jaj w okolicach odbytu, skąd łatwo mogą się przenosić na inne osoby lub przedmioty codziennego użytku. Owsiki rozwijają się szybko, a ich obecność w jelitach może prowadzić do dyskomfortu i zaburzeń snu, zwłaszcza u najmłodszych.

czytaj