10.03.2025
Menopauza jest istotnym i często trudnym etapem w życiu każdej kobiety. To naturalny proces, oznaczający zakończenie okresu płodności, któremu często towarzyszy szereg nieprzyjemnych objawów fizycznych i emocjonalnych. Mimo wielu trudności przy odpowiednim wsparciu medycznym i społecznym przekwitanie może być okazją do odkrycia nowych aspektów życia.
Menopauza to moment w życiu kobiety, który jest definiowany jako rok po ostatniej miesiączce. Oznacza to zakończenie cyklu menstruacyjnego i ustanie miesiączkowania. Kiedy kobieta osiągnie menopauzę, jajniki przestają produkować jajeczka, a poziomy hormonów, zwłaszcza estrogenów, znacznie spadają. Klimakterium natomiast to okres przekwitania, który obejmuje czas przed (perimenopauza), w trakcie oraz po menopauzie (postmenopauza).
Przekwitanie występuje zazwyczaj między 45. a 55. rokiem życia kobiety. Najbardziej typowe objawy menopauzy to nieregularne miesiączki, uderzenia gorąca, nocne poty, zmiany nastroju, zaburzenia snu i problemy z koncentracją, a także zmiany w wyglądzie, np. utrata jędrności skóry czy przybieranie na wadze.
Doświadczanie klimakterium i menopauzy jest indywidualne. Niektóre panie przechodzą przez ten okres bez większych dolegliwości, podczas gdy inne mogą doświadczać intensywnych objawów wymagających leczenia. Jeśli symptomy menopauzy są uciążliwe, ważne jest skonsultowanie się z lekarzem, który stwierdzi potrzebę ewentualnego leczenia, a także dostosuje plan opieki do indywidualnych potrzeb pacjentki.
Jednym z głównych czynników wpływających na tendencję do tycia w okresie menopauzy jest zmniejszenie poziomu estrogenów. Spadek tych hormonów może wpływać na zmiany w rozkładzie tkanki tłuszczowej oraz zwiększać tendencję do jej gromadzenia się w okolicach brzucha. Ponadto menopauza może spowolnić tempo przemiany materii, utrudniając tym samym utrzymanie stabilnej wagi. Dla zachowania szczupłej sylwetki w okresie przekwitania kluczowy jest zdrowy styl życia, regularna aktywność fizyczna oraz zrównoważona dieta bogata w składniki odżywcze. Edukacja na temat wpływu menopauzy na wagę oraz świadome podejście do zdrowego trybu życia mogą pomóc w zachowaniu szczupłej sylwetki i dobrej kondycji fizycznej w tym etapie życia.
Łagodzenie objawów menopauzy może obejmować stosowanie leków i suplementów diety, psychoterapię oraz domowe sposoby na uderzenia gorąca.
Hormonalna terapia zastępcza (HTZ) jest jednym z podejść do leczenia objawów menopauzy. Polega ona na podawaniu estrogenu i progesteronu w celu zrekompensowania naturalnego spadku tych hormonów. HTZ może pomóc w łagodzeniu objawów, takich jak uderzenia gorąca, zaburzenia snu, suchość pochwy czy zmiany nastroju. Poza hormonami stosuje się również antydepresanty i leki przeciwpadaczkowe, które mogą być przepisywane w celu łagodzenia niektórych objawów menopauzalnych, takich jak uderzenia gorąca czy zaburzenia snu. Leczenie menopauzy powinno być zawsze dostosowane do indywidualnych potrzeb każdej pacjentki, a decyzję o podaniu leków powinien podjąć lekarz na podstawie indywidualnych objawów pacjentki oraz jej ogólnego stanu zdrowia.
Tabletki na menopauzę dostępne bez recepty to niehormonalne leki głównie pochodzenia naturalnego zawierające w swoim składzie między innymi ekstrakt z Cimicifuga racemosa (pluskwicy groniastej), która wykazuje działanie estrogenopodobne. Wyciąg uzyskiwany z kłącza pluskwicy groniastej zmniejsza uciążliwe objawy związane z menopauzą, takie jak uderzenia gorąca, nadmierna potliwość czy wahania nastroju.
Menopauza to czas, w którym organizm kobiety przechodzi szereg zmian hormonalnych, w tym zmniejszenie produkcji estrogenów i progesteronu. Zmniejszonej produkcji hormonów oraz zmiany w metabolizmie mogą prowadzić do niedoborów składników odżywczych ważnych dla zachowania zdrowia i sprawności. Jeżeli zmiana sposobu odżywiania nie zaspokaja potrzeb dojrzałego organizmu, warto zastosować witaminy dla kobiet, w szczególności preparaty zawierające odpowiednią dawkę wapnia i witaminy D – składników odpowiadających za zdrowie kości oraz ważnych dla układu nerwowego witamin z grupy B. Niektóre preparaty na menopauzę zawierają również substancje roślinne, takie jak soja czy czarna rzepa oraz wyciągi ziołowe, takie jak dziurawiec czy melisa, które są pomocne w łagodzeniu objawów menopauzy.
Przekwitanie to trudny czas dla kobiety, któremu najczęściej towarzyszą uciążliwe uderzenia gorąca. Jak sobie z nimi radzić bez stosowania leków? Choć domowe sposoby nie zastąpią profesjonalnej terapii, mogą pomóc w łagodzeniu napadów ciepła.
Skuteczność domowych metod może różnić się w zależności od indywidualnego przypadku. Jeśli uderzenia gorąca są uciążliwe i wpływają negatywnie na codzienne funkcjonowanie, warto skonsultować się z lekarzem, który może zaoferować leczenie farmakologiczne.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego. Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują: luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np. infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe. Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom. Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności. Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości. Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.
czytaj