Odwodnienie powoduje osłabienie organizmu i wpływa negatywnie na jego funkcjonowanie. Nawadniające elektrolity znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

08.05.2025

Odwodnienie organizmu – przyczyny, objawy i sposoby zapobiegania

Odwodnienie jest stanem, w którym ilość wody w organizmie jest niewystarczająca do jego prawidłowego funkcjonowania. Choć często bywa bagatelizowane, jest poważnym stanem, który może prowadzić do licznych komplikacji zdrowotnych. Utrata płynów, zarówno przez pocenie, oddychanie, jak i wydalanie, może zaburzać równowagę elektrolitową i funkcjonowanie najważniejszych organów. Odwodnienie może być wynikiem intensywnej aktywności fizycznej, chorób, wysokiej gorączki, czy niewystarczającego spożycia płynów, a jego objawy obejmują zazwyczaj pragnienie, suchość w ustach, osłabienie, bóle czy zawroty głowy. 

Przyczyny odwodnienia

Odwodnienie może być spowodowane różnymi czynnikami, które prowadzą do utraty płynów lub zwiększonego zapotrzebowania na wodę. Wśród głównych przyczyn odwodnienia organizmu wymienia się: niewystarczające spożycie płynów i złe nawyki żywieniowe, wzmożoną utratę płynów, zwiększone zapotrzebowanie na płyny, niektóre choroby i stany zdrowotne, a także czynniki środowiskowe czy wiek.

  • Nieprawidłowe nawyki żywieniowe - niewystarczające spożycie wody i innych płynów w ciągu dnia, celowe unikanie picia, nadmierne spożycie alkoholu czy moczopędnej kofeiny może prowadzić do odwodnienia.
  • Intensywna aktywność fizyczna, przebywanie w wysokich temperaturach lub wysoka wilgotność mogą prowadzić do nadmiernego pocenia się i utraty płynów.
  • Wysoka gorączka zwiększająca potliwość może prowadzić do nadmiernej utraty płynów, podobnie jak wymioty czy biegunka spowodowane przez choroby układu pokarmowego (np. IBS, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego) czy zatrucia pokarmowe.
  • Niektóre leki, zwłaszcza diuretyki stosowane w leczeniu nadciśnienia lub chorób serca, mogą zwiększać wydalanie wody z organizmu.
  • Niewydolność nerek i inne choroby nerek mogą wpływać na zdolność organizmu do zatrzymywania wody.
  • Przebywanie w gorącym klimacie i niska wilgotność powietrza mogą przyspieszać utratę wody z organizmu przez skórę i drogi oddechowe zwiększając ryzyko odwodnienia.
  • Niebezpieczeństwo odwodnienia zależy również od wieku i stanu organizmu, np. dzieci są bardziej podatne na odwodnienie ze względu na wyższe tempo przemiany materii i większą utratę płynów przez skórę, osoby starsze z powodu zmniejszonego odczuwania pragnienia, a kobiety w ciąży i karmiące piersią z racji zwiększonego zapotrzebowanie na płyny.

Zrozumienie tych przyczyn może pomóc w zapobieganiu odwodnieniu poprzez zachowanie odpowiedniego bilansu płynów, szczególnie w sytuacjach zwiększonego ryzyka.

Objawy odwodnienia

Symptomy odwodnienia organizmu mogą różnić się w zależności od jego nasilenia. Choć zwykle subtelne na początku, z czasem mogą stać coraz bardziej wyraźne, poważne, zagrażające zdrowiu, a nawet życiu.

Objawy łagodnego i umiarkowanego odwodnienia:

  • pragnienie - jednym z pierwszych objawów odwodnienia jest uczucie silnego pragnienia;
  • suche usta i gardło - odwodnienie prowadzi do wysuszenia błon śluzowych;
  • zmniejszona ilość i częstotliwość oddawania moczu, przy czym mocz może być ciemniejszy niż zwykle;
  • suchość skóry i oczu - skóra może stracić elastyczność, może również wystąpić suchość i podrażnienie oczu;
  • zmęczenie - odwodnienie często powoduje uczucie zmęczenia i osłabienia;
  • zawroty i ból głowy - niedobór płynów może prowadzić do zawrotów oraz bólów głowy wpływając na zdolność koncentracji i ogólną sprawność umysłową;
  • zaparcia - brak odpowiedniej ilości płynów w organizmie może utrudniać prawidłowe trawienie, prowadząc do zaparć.
     

Objawy ciężkiego odwodnienia:

  • bardzo ciemny mocz lub brak moczu - długotrwała przerwa w oddawaniu moczu lub wydalanie bardzo ciemnego moczu to objaw poważnego odwodnienia;
  • bardzo sucha skóra i błony śluzowe - skóra może stać się ekstremalnie sucha i pękająca;
  • przyspieszone tętno - serce bije szybciej, aby kompensować brak płynów w organizmie;
  • głębokie oddychanie - szybki i głęboki oddech jako próba wyrównania zaburzeń metabolicznych;
  • niskie ciśnienie krwi – obniżone ciśnienie może prowadzić do omdleń i zawrotów głowy przy wstawaniu;
  • zaburzenia elektrolitowe - brak dostatecznej ilości płynów wpływa na poziomy elektrolitów, co może powodować między innymi skurcze i słabość mięśni;
  • silne bóle głowy - bóle głowy mogą stać się bardziej intensywne;
  • zagubienie i dezorientacja - znaczne odwodnienie może wpływać na funkcje mózgu, prowadząc do dezorientacji;
  • utrata przytomności - w skrajnych przypadkach odwodnienie może prowadzić do omdleń i utraty przytomności.

Objawy odwodnienia u dzieci i niemowląt:

  • wklęsłe ciemiączko - u niemowląt wklęsłe ciemiączko na głowie może być oznaką odwodnienia;
  • brak łez - dziecko nie płacze łzami, nawet gdy jest bardzo niespokojne;
  • zmniejszona ilość mokrych pieluszek - niemowlę wydala mniej moczu, przez co zmniejsza się ilość zużytych pieluszek;
  • sucha i zimna skóra - skóra dziecka staje się przesuszona i może być zimna w dotyku;
  • rozdrażnienie – zmienia się zachowanie dziecka, jest ono bardziej niespokojne, płacze bez przerwy lub jest bardziej senne niż zwykle.

Objawy ciężkiego odwodnienia, takie jak utrata przytomności, silne zawroty głowy, dezorientacja, szybkie tętno lub nieoddawanie moczu przez dłuższy czas należy natychmiast skonsultować z lekarzem. Odwodnienie jest szczególnie niebezpieczne w przypadku dzieci, niemowląt i osób starszych, dlatego ważne jest, aby nie bagatelizować objawów i niezwłocznie podjąć odpowiednie kroki w celu nawodnienia organizmu.

Jak zapobiegać odwodnieniu?

Aby zapobiec odwodnieniu organizmu, kluczowe jest regularne spożywanie odpowiednich ilości płynów. Dorosłym zaleca się picie co najmniej 2 litrów wody dziennie, jednak zapotrzebowanie to może wzrosnąć w zależności od aktywności fizycznej, temperatury otoczenia czy stanu zdrowia. Oprócz wody warto również pić napoje izotoniczne, które pomagają uzupełniać elektrolity, szczególnie po intensywnym wysiłku oraz jeść owoce i warzywa bogate w wodę, takie jak arbuzy, ogórki czy pomarańcze, co może wspomóc utrzymanie odpowiedniego nawodnienia organizmu. 

Przy regularnym monitorowaniu spożycia płynów pamiętać należy o unikaniu nadmiernej konsumpcji napojów zawierających kofeinę i alkohol, które mogą działać moczopędnie i prowadzić do szybszej utraty wody. 

Elektolity – sposób na odwodnienie

Elektrolity to minerały, które nie tylko odgrywają kluczową rolę w zarządzaniu równowagą płynów, ale także pełnią ważne funkcje, takie jak utrzymywanie odpowiedniego ciśnienia osmotycznego komórek, regulacja pracy mięśni, w tym serca, oraz przewodzenie impulsów nerwowych. 

Sód (Na+)
  • Pomaga w utrzymaniu równowagi płynów między komórkami i przestrzeniami międzykomórkowymi.
  • Jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego.
Potas (K+)
  • Wspiera pracę mięśni, w tym serca.
  • Pomaga utrzymać odpowiedni poziom pH w organizmie.
  • Pomaga w regulacji ilości sodu w organizmie.
Chlorki (Cl-)
  • Są kluczowe dla utrzymania odpowiedniego pH krwi.
  • Wspólnie z sodem pomagają utrzymać równowagę płynów w organizmie.
Wapń (Ca2+)
  • Jest niezbędny do utrzymania zdrowia kości i zębów.
  • Bierze udział w skurczach mięśniowych, w tym serca.
  • Jest niezbędny do przekazywania sygnałów między komórkami nerwowymi.
Magnez (Mg2+)
  • Jest kofaktorem wielu enzymów odpowiedzialnych za różne procesy metaboliczne.
  • Pomaga w regulacji skurczów mięśnia sercowego.


Podczas odwodnienia może zostać zakłócona równowaga elektrolitowa w organizmie, dlatego tak ważne jest uzupełnienie elektrolitów poprzez dietę, napoje izotoniczne lub suplementy. Suplementacja elektrolitów powinna odbywać się pod nadzorem specjalisty, szczególnie w przypadku poważnego odwodnienia.

Bibliografia:

  1. Kokot F., Gospodarka wodno-elektrolitowa i kwasowo-zasadowa w stanach fizjologii i patologii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005.
  2. Jak zadbać o właściwe nawodnienie organizmu, online: https://biometeo.imgw.pl/docs/odwodnienie_nie_daj_sie.pdf [dostęp: 06.05.2025]
  3. Wiśniewska K., Okręglicka K., Wpływ odwodnienia organizmu na funkcje poznawcze, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu 2021, Tom 27, Nr 4, 372–378, online: https://www.monz.pl/pdf-142618-71044?filename=Wplyw%20odwodnienia.pdf [dostęp: 06.05.2025]
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Rogowacenie okołomieszkowe – przyczyny, leczenie i zapobieganie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Rogowacenie okołomieszkowe – przyczyny, leczenie i zapobieganie

Rogowacenie okołomieszkowe to dolegliwość skórna objawiająca się drobnymi, szorstkimi grudkami najczęściej na ramionach, udach, a czasem także na twarzy. Choć nie jest to groźne schorzenie, może powodować dyskomfort i uczucie suchości skóry oraz wpływać negatywnie na wygląd. Przyczyną zmian jest nadmierne rogowacenie naskórka, co prowadzi do zatykania mieszków włosowych.  Rogowacenie przymieszkowe – przyczyny Rogowacenie okołomieszkowe jest wynikiem nadmiernego rogowacenia naskórka, które prowadzi do zatkania ujść mieszków włosowych martwymi komórkami skóry i sebum. Przyczyną tego procesu są najczęściej predyspozycje genetyczne, ale do jego rozwoju mogą przyczyniać się również: suche powietrze, niedobór witamin (zwłaszcza witaminy A i E), a także zaburzenia hormonalne. Predyspozycje genetyczne Nadmierne rogowacenie naskórka Suchość skóry Niedobory witamin – zwłaszcza witaminy A i E Zaburzenia hormonalne Atopowe Zapalenie Skóry (AZS)

czytaj
Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca

Choroba wieńcowa, nazywana także chorobą niedokrwienną serca, to schorzenie układu krążenia, które może prowadzić między innymi do zawału serca. Powstaje na skutek zwężenia lub zablokowania tętnic wieńcowych, co ogranicza dopływ tlenu do mięśnia sercowego. Jakie są główne przyczyny choroby wieńcowej? Jakie objawy daje niedokrwienie serca? Znajomość odpowiedzi na te pytania pozwoli właściwie zadbać o profilaktykę schorzenia, a świadomość sposobów leczenia pomoże w wyborze najlepszej metody terapii.  Choroba wieńcowa – co to? Choroba niedokrwienna serca to choroba układu krążenia spowodowane zwężeniem lub zablokowaniem tętnic wieńcowych, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego. Główną przyczyną tego procesu jest miażdżyca, czyli odkładanie się blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych. Ograniczony przepływ krwi do serca może prowadzić do bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej), duszności, a w skrajnych przypadkach – do zawału serca. Choroba rozwija się stopniowo i często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów, dlatego tak ważna jest profilaktyka oraz regularne badania kontrolne. ChNS – przyczyny Choroba niedokrwienna serca (ChNS) najczęściej rozwija się na skutek miażdżycy, czyli procesu odkładania się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Tworzące się złogi tłuszczowe, cholesterol oraz inne substancje stopniowo zwężają światło naczyń krwionośnych, ograniczając przepływ krwi do serca. Do głównych czynników ryzyka należą niezdrowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry, brak aktywności fizycznej, palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz przewlekły stres. Nie bez znaczenia są także predyspozycje genetyczne – jeśli w rodzinie występowały choroby serca, rośnie ryzyko ChNS. Wczesne rozpoznanie czynników ryzyka oraz zmiana stylu życia oraz rzucenie palenia mogą skutecznie opóźnić rozwój choroby i zmniejszyć ryzyko powikłań.

czytaj
Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu

Ciężka głowa, suchość w ustach, mdłości i problemy z koncentracją to typowe objawy kaca. Jego główną przyczyną jest metabolizm alkoholu w organizmie - etanol, czyli alkohol etylowy zawarty w napojach wyskokowych, jest traktowany przez organizm jak toksyna, wątroba przekształca go w aldehyd octowy, substancję jeszcze bardziej toksyczną niż sam alkohol. Znajomość skutecznych sposobów zapobiegania kacowi oraz sprawdzonych sposobów na syndrom dnia poprzedniego pomoże szybciej wrócić do formy niezależnie od tego, czy dopiero planujemy zakrapianą alkoholem imprezę, czy szukamy ulgi po hucznej zabawie. Co to jest kac? - przyczyny Kac to stan złego samopoczucia, który pojawia się kilka godzin po spożyciu alkoholu, najczęściej następnego dnia rano. Po wypiciu napojów zawierających etanol wątroba przekształca go w aldehyd octowy – toksyczny związek chemiczny, który odpowiada za wiele nieprzyjemnych objawów kaca, takich jak bóle głowy, nudności czy ogólne osłabienie organizmu. Kolejnym czynnikiem jest działanie odwadniające alkoholu – alkohol zwiększa produkcję moczu, co prowadzi do utraty wody i elektrolitów, powodując uczucie suchości w ustach i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Nie bez znaczenia jest także wpływ alkoholu na układ nerwowy i jakość snu – mimo że po jego spożyciu łatwiej jest zasnąć, to jednak sen staje się płytszy i przerywany, przez co organizm nie ma szans na pełną regenerację. 

czytaj
Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej

Opryszczka wargowa to dolegliwość objawiająca się bolesnymi pęcherzykami. Występuje najczęściej w okresie osłabienia organizmu, długotrwałego stresu oraz zmiennej pogody. Poza nieprzyjemnym swędzeniem, mrowieniem czy pieczeniem opryszczka wpływa negatywnie również na ogólne samopoczucie i wygląd, dlatego warto wiedzieć, jak skutecznie sobie z nią radzić oraz jak zapobiegać jej nawrotom. Jak wygląda zimno na ustach? Charakterystyczne, wypełnione płynem pęcherzyki na wargach, wokół ust lub w okolicy nosa to typowe objawy opryszczki wargowej. Początkowo skóra w tych miejscach może zacząć swędzieć, piec lub sprawiać wrażenie ściągniętej. Wkrótce na tym obszarze pojawiają się małe, bolesne bąbelki, które po kilku dniach pękają, tworząc owrzodzenia.  Opryszczka na ustach przyczyny. Czy opryszczka jest zaraźliwa? Febra na ustach jest wywoływana przez wirus opryszczki wargowej herpes simplex (HSV-1), który wnika do organizmu i pozostaje w nim przez całe życie. W wyniku osłabienia układu odpornościowego, stresu, przeziębienia czy zmian temperatury otoczenia może dojść do jej aktywacji i pojawienia się pęcherzyków. Wirus jest bardzo zaraźliwy i łatwo przenosi się przez bezpośredni kontakt z zakażoną skórą, śliną, a także poprzez korzystanie z tych samych przedmiotów (np. ręczników czy szminki). Z tego powodu ważne jest, aby unikać bliskich kontaktów z osobami mającymi opryszczkę, szczególnie w aktywnej fazie, pamiętając jednak, że wirus może być przenoszony nawet wtedy, gdy objawy nie są jeszcze widoczne.

czytaj