17.06.2025
Rogowacenie okołomieszkowe – przyczyny, leczenie i zapobieganie
Rogowacenie okołomieszkowe to dolegliwość skórna objawiająca się drobnymi, szorstkimi grudkami najczęściej na ramionach, udach, a czasem także na twarzy. Choć nie jest to groźne schorzenie, może powodować dyskomfort i uczucie suchości skóry oraz wpływać negatywnie na wygląd. Przyczyną zmian jest nadmierne rogowacenie naskórka, co prowadzi do zatykania mieszków włosowych.
Rogowacenie przymieszkowe – przyczyny
Rogowacenie okołomieszkowe jest wynikiem nadmiernego rogowacenia naskórka, które prowadzi do zatkania ujść mieszków włosowych martwymi komórkami skóry i sebum. Przyczyną tego procesu są najczęściej predyspozycje genetyczne, ale do jego rozwoju mogą przyczyniać się również: suche powietrze, niedobór witamin (zwłaszcza witaminy A i E), a także zaburzenia hormonalne.
- Predyspozycje genetyczne
- Nadmierne rogowacenie naskórka
- Suchość skóry
- Niedobory witamin – zwłaszcza witaminy A i E
- Zaburzenia hormonalne
- Atopowe Zapalenie Skóry (AZS)
Objawy keratosis pilaris
Objawem rogowacenia okołomieszkowego (keratosis pilaris) są drobne, szorstkie grudki na skórze, przypominające „gęsią skórkę” lub drobne krostki. Zmiany najczęściej występują na ramionach, udach, pośladkach, a czasem także na twarzy (szczególnie u dzieci). Czasem towarzyszy im świąd, łuszczenie się skóry lub lekkie podrażnienie. Objawy nasilają się szczególnie w okresie zimowym, gdy skóra jest bardziej przesuszona, i mogą być mniej widoczne latem. Choć schorzenie nie powoduje bólu ani poważnych konsekwencji zdrowotnych, może stanowić problem estetyczny.
Rogowacenie okołomieszkowe na twarzy
Rogowacenie okołomieszkowe może występować na twarzy, szczególnie w okolicy policzków, brody i czoła. Objawia się jako drobne, szorstkie grudki, które mogą przypominać trądzik, jednak nie zawierają ropy i nie ulegają stanom zapalnym. Skóra w tych miejscach często jest sucha, zaczerwieniona i podrażniona. Objawy mogą nasilać się zimą, w okresie grzewczym lub na skutek niewłaściwej pielęgnacji, np. przez stosowanie silnie wysuszających kosmetyków.
Rogowacenie okołomieszkowe, krostki na ramionach
Rogowacenie okołomieszkowe najczęściej występuje jednak na ramionach, udach i pośladkach. Pojawia się w postaci drobnych, szorstkich krostek koloru cielistego lub białego, które wyglądem mogą przypominać gęsią skórkę.
Rogowacenie okołomieszkowe - leczenie i pielęgnacja
Odpowiednia pielęgnacja może znacząco poprawić wygląd i kondycję skóry dotkniętej rogowaceniem okołomieszkowym. Podstawą jest regularne złuszczanie martwego naskórka, co pomaga odblokować ujścia mieszków włosowych. W tym celu należy stosować peelingi enzymatyczne, kwasowe (np. kwas salicylowy, glikolowy, mlekowy) lub mechaniczne. Równie ważne jest intensywne nawilżanie skóry, najlepiej preparatami zawierającymi mocznik, witaminę A i E oraz stosowanie emolientów, które zapobiegają nadmiernemu przesuszaniu. W niektórych przypadkach pomocne mogą być maści i kremy dermatologiczne, zawierające np. retinoidy lub kwasy złuszczające. Regularna pielęgnacja pozwala stopniowo wygładzić skórę i ograniczyć widoczność szorstkich krostek.
Urea - mocznik kosmetyczny
Urea (mocznik) to jeden z najskuteczniejszych składników stosowanych w pielęgnacji skóry, szczególnie w leczeniu rogowacenia okołomieszkowego. Mocznik nawilża, a dodatkowo przyciąga wodę do warstw naskórka, dzięki czemu skutecznie zmiękcza i wygładza skórę. Ponadto mocznik ma właściwości keratolityczne, co oznacza, że pomaga w usuwaniu martwego naskórka i odblokowuje ujścia mieszków włosowych, co jest kluczowe w walce z rogowaceniem okołomieszkowym. Regularne stosowanie preparatów z mocznikiem (np. balsamów, kremów, maści) przyczynia się do redukcji szorstkości skóry, wygładzenia grudek i poprawy jej ogólnej kondycji. Mocznik jest bezpieczny do stosowania, nawet na skórze wrażliwej, i może być stosowany w różnych stężeniach w zależności od potrzeb skóry.
Kwas salicylowy
Kwas salicylowy należy do grupy kwasów beta-hydroksylowych (BHA) i działa głównie jako środek złuszczający oraz keratolityczny. Dzięki swojej zdolności do wnikania w głąb mieszków włosowych kwas salicylowy rozpuszcza martwy naskórek, odblokowując ujścia mieszków i zapobiegając ich zatykaniu. Regularne stosowanie preparatów z kwasem salicylowym pomaga w wygładzaniu skóry, redukcji grudek i zapobieganiu nawrotom zmian skórnych. Kwas salicylowy działa również przeciwzapalnie, co może łagodzić podrażnienia i zaczerwienienia związane z rogowaceniem okołomieszkowym. Jest dostępny w postaci kremów, żeli czy toników, które można stosować bezpośrednio na zmienione miejsca, zachowując ostrożność przy wrażliwych partiach skóry.
Profilaktyka rogowacenia okołomieszkowego
Podstawą zapobiegania rozwojowi i nawrotom rogowacenia okołomieszkowego jest odpowiednia pielęgnacja skóry i unikanie czynników, które mogą nasilać problem. Przede wszystkim, warto regularnie nawilżać skórę, szczególnie w okresie zimowym, kiedy skóra jest bardziej podatna na przesuszenie. Stosowanie łagodnych, nawilżających kosmetyków oraz balsamów z dodatkiem kwasu mlekowego, mocznika lub witaminy A pomoże utrzymać skórę w dobrej kondycji. Kolejnym krokiem w profilaktyce keratosis pilaris jest delikatne złuszczanie naskórka – regularne stosowanie peelingów enzymatycznych lub kwasowych wspomaga odblokowanie ujść mieszków włosowych. Warto również zadbać o zdrową dietę, bogatą w witaminy A, C i E, które wspierają regenerację skóry. W przypadku diety, która nie zaspakaja zapotrzebowania organizmu na te składniki. warto rozważyć rozważną, poprzedzoną konsultacją ze specjalistą suplementację. Właściwa, systematyczna pielęgnacja oraz zdrowy styl życia mogą znacząco zredukować ryzyko rozwoju i nawrotów rogowacenia okołomieszkowego.
Bibliografia:
- Jakubowicz-Zalewska O., Nowowiejska J., Flisiak I., Rogowacenie mieszkowe u dzieci i młodzieży – poważny problem estetyczny, Klinika Dermatologii i Wenerologii, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku, Dermatologia po Dyplomie, 2022.
- Noszczyk M.: Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska.Wyd. Lekarskie PZWL 2010, 114.
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Rogowacenie okołomieszkowe – przyczyny, leczenie i zapobieganie
Rogowacenie okołomieszkowe to dolegliwość skórna objawiająca się drobnymi, szorstkimi grudkami najczęściej na ramionach, udach, a czasem także na twarzy. Choć nie jest to groźne schorzenie, może powodować dyskomfort i uczucie suchości skóry oraz wpływać negatywnie na wygląd. Przyczyną zmian jest nadmierne rogowacenie naskórka, co prowadzi do zatykania mieszków włosowych. Rogowacenie przymieszkowe – przyczyny Rogowacenie okołomieszkowe jest wynikiem nadmiernego rogowacenia naskórka, które prowadzi do zatkania ujść mieszków włosowych martwymi komórkami skóry i sebum. Przyczyną tego procesu są najczęściej predyspozycje genetyczne, ale do jego rozwoju mogą przyczyniać się również: suche powietrze, niedobór witamin (zwłaszcza witaminy A i E), a także zaburzenia hormonalne. Predyspozycje genetyczne Nadmierne rogowacenie naskórka Suchość skóry Niedobory witamin – zwłaszcza witaminy A i E Zaburzenia hormonalne Atopowe Zapalenie Skóry (AZS)
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca
Choroba wieńcowa, nazywana także chorobą niedokrwienną serca, to schorzenie układu krążenia, które może prowadzić między innymi do zawału serca. Powstaje na skutek zwężenia lub zablokowania tętnic wieńcowych, co ogranicza dopływ tlenu do mięśnia sercowego. Jakie są główne przyczyny choroby wieńcowej? Jakie objawy daje niedokrwienie serca? Znajomość odpowiedzi na te pytania pozwoli właściwie zadbać o profilaktykę schorzenia, a świadomość sposobów leczenia pomoże w wyborze najlepszej metody terapii. Choroba wieńcowa – co to? Choroba niedokrwienna serca to choroba układu krążenia spowodowane zwężeniem lub zablokowaniem tętnic wieńcowych, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego. Główną przyczyną tego procesu jest miażdżyca, czyli odkładanie się blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych. Ograniczony przepływ krwi do serca może prowadzić do bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej), duszności, a w skrajnych przypadkach – do zawału serca. Choroba rozwija się stopniowo i często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów, dlatego tak ważna jest profilaktyka oraz regularne badania kontrolne. ChNS – przyczyny Choroba niedokrwienna serca (ChNS) najczęściej rozwija się na skutek miażdżycy, czyli procesu odkładania się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Tworzące się złogi tłuszczowe, cholesterol oraz inne substancje stopniowo zwężają światło naczyń krwionośnych, ograniczając przepływ krwi do serca. Do głównych czynników ryzyka należą niezdrowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry, brak aktywności fizycznej, palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz przewlekły stres. Nie bez znaczenia są także predyspozycje genetyczne – jeśli w rodzinie występowały choroby serca, rośnie ryzyko ChNS. Wczesne rozpoznanie czynników ryzyka oraz zmiana stylu życia oraz rzucenie palenia mogą skutecznie opóźnić rozwój choroby i zmniejszyć ryzyko powikłań.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu
Ciężka głowa, suchość w ustach, mdłości i problemy z koncentracją to typowe objawy kaca. Jego główną przyczyną jest metabolizm alkoholu w organizmie - etanol, czyli alkohol etylowy zawarty w napojach wyskokowych, jest traktowany przez organizm jak toksyna, wątroba przekształca go w aldehyd octowy, substancję jeszcze bardziej toksyczną niż sam alkohol. Znajomość skutecznych sposobów zapobiegania kacowi oraz sprawdzonych sposobów na syndrom dnia poprzedniego pomoże szybciej wrócić do formy niezależnie od tego, czy dopiero planujemy zakrapianą alkoholem imprezę, czy szukamy ulgi po hucznej zabawie. Co to jest kac? - przyczyny Kac to stan złego samopoczucia, który pojawia się kilka godzin po spożyciu alkoholu, najczęściej następnego dnia rano. Po wypiciu napojów zawierających etanol wątroba przekształca go w aldehyd octowy – toksyczny związek chemiczny, który odpowiada za wiele nieprzyjemnych objawów kaca, takich jak bóle głowy, nudności czy ogólne osłabienie organizmu. Kolejnym czynnikiem jest działanie odwadniające alkoholu – alkohol zwiększa produkcję moczu, co prowadzi do utraty wody i elektrolitów, powodując uczucie suchości w ustach i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Nie bez znaczenia jest także wpływ alkoholu na układ nerwowy i jakość snu – mimo że po jego spożyciu łatwiej jest zasnąć, to jednak sen staje się płytszy i przerywany, przez co organizm nie ma szans na pełną regenerację.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej
Opryszczka wargowa to dolegliwość objawiająca się bolesnymi pęcherzykami. Występuje najczęściej w okresie osłabienia organizmu, długotrwałego stresu oraz zmiennej pogody. Poza nieprzyjemnym swędzeniem, mrowieniem czy pieczeniem opryszczka wpływa negatywnie również na ogólne samopoczucie i wygląd, dlatego warto wiedzieć, jak skutecznie sobie z nią radzić oraz jak zapobiegać jej nawrotom. Jak wygląda zimno na ustach? Charakterystyczne, wypełnione płynem pęcherzyki na wargach, wokół ust lub w okolicy nosa to typowe objawy opryszczki wargowej. Początkowo skóra w tych miejscach może zacząć swędzieć, piec lub sprawiać wrażenie ściągniętej. Wkrótce na tym obszarze pojawiają się małe, bolesne bąbelki, które po kilku dniach pękają, tworząc owrzodzenia. Opryszczka na ustach przyczyny. Czy opryszczka jest zaraźliwa? Febra na ustach jest wywoływana przez wirus opryszczki wargowej herpes simplex (HSV-1), który wnika do organizmu i pozostaje w nim przez całe życie. W wyniku osłabienia układu odpornościowego, stresu, przeziębienia czy zmian temperatury otoczenia może dojść do jej aktywacji i pojawienia się pęcherzyków. Wirus jest bardzo zaraźliwy i łatwo przenosi się przez bezpośredni kontakt z zakażoną skórą, śliną, a także poprzez korzystanie z tych samych przedmiotów (np. ręczników czy szminki). Z tego powodu ważne jest, aby unikać bliskich kontaktów z osobami mającymi opryszczkę, szczególnie w aktywnej fazie, pamiętając jednak, że wirus może być przenoszony nawet wtedy, gdy objawy nie są jeszcze widoczne.
czytaj