Nawał mleka, brak pokarmu i bolące sutki to trudności, z którymi stykają się młode mamy karmiące piersią. Laktatory, preparaty na zwiększenie laktacji oraz maści na brodawki sutkowe znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

16.11.2024

Nawał mleka, brak pokarmu i bolące sutki. Wszystko co należy wiedzieć o laktacji

Karmienie piersią to szczególny czas, który niesie ze sobą wiele nowych wyzwań. Nawał mleczny lub brak pokarmu, zastoje w piersiach czy bolące sutki to tylko niektóre problemy, które mogą zaskoczyć młode mamy. Jak radzić sobie z nadmiarem mleka, a co zrobić, gdy brakuje pokarmu? Jak dbać o piersi, aby uniknąć bólu i dyskomfortu? Sprawdzone techniki karmienia, metody wspomagania laktacji i produkty do pielęgnacji i ochrony brodawek sutkowych pomogą wejść w proces karmienia, by móc skupić się wyłącznie na budowaniu więzi z maleństwem.

Hiperlaktacja — ile trwa nawał pokarmu?

Nawał pokarmu to naturalny proces będący częścią regulacji laktacji; pojawia się zazwyczaj między 2. a 6. dobą po porodzie, gdy nagle wzrasta produkcja mleka i może trwać od kilku dni do nawet tygodnia. Podczas hiperlaktacji piersi stają się bardzo pełne, twarde i nabrzmiałe, co przy niedostatecznym lub nieumiejętnym opróżnianiu piersi przez dziecko może powodować ból, dyskomfort i zastoje.

Jak łagodzić objawy nawału? 

Aby złagodzić uczucie nabrzmienia i dyskomfortu, można stosować: częste karmienie, masaż piersi oraz okłady.

  • Karmienie na żądanie zapewni regularne opróżnianie piersi. Jeśli dziecko nie zjada wystarczająco dużo mleka podczas karmienia, a piersi nadal są pełne, ulgę może przynieść laktator; nie należy jednak odciągać mleka zbyt często, aby nie stymulować nadmiernej produkcji.
  • Delikatne masowanie piersi przed i w trakcie karmienia – masaż piersi przed przystawieniem dziecka może pomóc w zmiękczeniu obrzmienia i ułatwić wypływ mleka, a delikatne masowanie wzdłuż linii przewodów mlecznych podczas karmienia poprawić przepływ mleka.
  • Ciepłe okłady przed karmieniem pomogą w rozluźnieniu piersi.
  • Chłodne kompresy po karmieniu, aby złagodzą obrzęk i zmniejszą ból.

Zastoje w piersiach – objawy i przyczyny

Kiedy produkcja mleka przewyższa potrzeby dziecka, może dojść do przepełnienia piersi, a nawet do zastoju pokarmu. Zastój mleka w piersiach objawia się uczuciem twardości piersi, utrudniającą karmienie bolesnością i tkliwością, a nawet powstawaniem twardych grudek i miejscowego zaczerwienienia skóry w obszarze zastoju. Do zastoju pokarmu, poza hiperlaktacją, przyczynia się przede wszystkim nieregularne i nieefektywne opróżnianie piersi, ale także nieprawidłowa pozycja podczas karmienia, noszenie zbyt ciasnej bielizny, stres i zmęczenie młodej mamy, zbyt częste dokarmianie dziecka butelką czy nagłe odstawienie dziecka od piersi. 

  • Nieregularne karmienie, zbyt długie przerwy między karmieniami (np. w nocy) lub rzadsze opróżnianie piersi powoduje, że co mleko gromadzi się w piersiach.
  • Nieskuteczne ssanie dziecka — niemowlę może niewystarczająco opróżniać pierś, np. z powodu nieprawidłowego przystawienia do piersi, słabego odruchu ssania lub krótkiego wędzidełka języka.
  • Stres i zmęczenie matki — emocjonalne i fizyczne obciążenie może hamować wypływ mleka, co powoduje, że piersi nie są opróżniane w pełni.
  • Nieprawidłowa pozycja karmienia lub noszenie zbyt ciasnej bielizny może blokować przepływ mleka.
  • Częste korzystanie ze smoczka lub dokarmianie butelką może powodować, że dziecko rzadziej ssie pierś, co prowadzi do zastoju.
  • Gwałtowne zmniejszenie częstotliwości karmień może spowodować, że mleko nie będzie skutecznie usuwane.

Zastój pokarmu, choć to częsty problemem w okresie karmienia piersią, jeśli nie zostanie odpowiednio rozwiązany, może prowadzić do dalszych komplikacji, takich jak zapalenie piersi.

Karmienie piersią, choć buduje więź między mamą i dzieckiem, może przysporzyć pewnych problemów.  Poznaj najczęstsze trudności związane z laktacją.

Zapalenie piersi przy karmieniu

Zapalenie piersi to bolesny stan zapalny gruczołu piersiowego, który często występuje u kobiet karmiących piersią. Może pojawić się w wyniku nieopróżniania piersi z mleka, co prowadzi do zastoju mleka i stanu zapalnego. 

Stan zapalny piersi – objawy

  • Bolesność w piersi, szczególnie podczas karmienia.
  • Obrzęk i zaczerwienienie skóry piersi.
  • Gorączka (powyżej 38°C) i uczucie ogólnego rozbicia, podobne do objawów grypy.
  • Stwardnienia lub guzy w piersi.
  • Uczucie pieczenia w piersi, które może nasilać się w trakcie karmienia.

Przyczyny zapalenia piersi

  • Niepełne opróżnienie piersi i zastój mleka to główna przyczyna stanu zapalnego.
  • Niedrożność kanalików mlecznych – blokady w przewodach mlecznych mogą powodować stan zapalny.
  • Bakterie – np. gronkowiec złocisty, mogą przedostać się przez popękane brodawki sutkowe do piersi, wywołując zakażenie.

Leczenie zapalenia piersi

  • Regularne karmienie lub odciąganie pokarmu pomaga opróżniać pierś i zapobiegać pogłębianiu się zastoju. Należy pamiętać, by w pierwszej kolejności przystawiać dziecko do chorej piersi, aby skutecznie opróżnić przewody.
  • Odpoczynek i picie dużych ilości płynów będą wspierać organizm w walce z infekcją.
  • Ciepłe okłady przed karmieniem pomogą w rozluźnieniu piersi i ułatwią wypływ mleka.
  • Chłodne kompresy po karmieniu redukują obrzęk i ból po karmieniu.
  • Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne takie jak paracetamol lub ibuprofen mogą pomóc w łagodzeniu bólu i gorączki.
  • Jeśli zapalenie ma podłoże bakteryjne, lekarz może przepisać antybiotyki, które są bezpieczne w czasie karmienia piersią. Ważne jest, aby przyjąć całą kurację antybiotykową, nawet jeśli objawy ustąpią wcześniej.

Jak pobudzić laktację?

Odwrotnym do nawału mlecznego problemem może okazać się niedostateczna ilość pokarmu. Jak bezpiecznie stymulować produkcję mleka? Pierwszy – najważniejszy krok do zwiększenia ilości pokarmu to częste przystawianie dziecka do piersi lub korzystanie z laktatora, który symuluje naturalne ssanie. Ważne jest również zadbanie o odpowiednią ilość płynów oraz zbilansowaną dietę matki, ponieważ jej nawodnienie i sposób odżywienia bezpośrednio wpływają na ilość pokarmu. Pomocne mogą być także suplementy diety na zwiększenie laktacji na bazie ziół czy stosowany samodzielnie lub jako składnik suplementów diety słód jęczmienny.

Pielęgnacja piersi podczas laktacji

Odpowiednia pielęgnacja piersi w okresie laktacji zapewni kobiecie poczucie komfortu oraz pomoże w utrzymaniu zdrowia piersi. Chłonne wkładki laktacyjne zapewnią suchość i zapobiegną podrażnieniom skóry spowodowanym wyciekającym mlekiem, nakładki na sutki mogą ułatwić karmienie, chroniąc wrażliwe brodawki, a specjalistyczne preparaty na popękane brodawki sutkowe zawierające lanolinę lub inne regenerujące składniki przyspieszą gojenie i złagodzą ból towarzyszący początkom karmienia.

Wkładki laktacyjne 

Jednorazowe, cienkie i dyskretne wkładki laktacyjne to dedykowane kobietom karmiącym produkty higieniczne, które umieszczone wewnątrz miseczki biustonosza wchłaniają wyciekające mleko i chronią ubrania przed wilgocią. Są wykonane z miękkich, delikatnych dla skóry, chłonnych materiałów, wykończone wodoodporną, zapobiegającą przeciekaniu warstwą, wyposażoną w samoprzylepny pasek, który mocuje je do bielizny. Anatomiczny kształt wkładki zapewnia maksymalne dopasowanie do kształtu piersi i wygodę noszenia. 

Maści na brodawki

Podrażnienia brodawek sutkowych to częsta dolegliwość kobiet karmiących piersią. Towarzyszący podrażnieniu ból i dyskomfort pomogą złagodzić maści na brodawki z lanoliną lub dekspantenolem. Lanolina to naturalny składnik pochodzący z wełny owiec, który jest bardzo skuteczny w łagodzeniu podrażnień i regeneracji skóry. Nawilża i zmiękcza skórę, tworzy warstwę ochronną na brodawkach, co przyspiesza ich gojenie. Pozbawiona substancji zapachowych maść z lanoliną jest bezpieczna do stosowania podczas karmienia piersią i nie wymaga zmywania przed przystawieniem dziecka. 

Kapturki do karmienia

Wykonane z miękkiego, bezpiecznego silikonu elastyczne nakładki na sutki to pomocne podczas karmienia piersią akcesorium, które nie tylko chroni przed podrażnieniami, ale także ułatwia przystawienie dziecka. Kapturki dostępne są w różnych rozmiarach, co pozwala na dopasowanie ich do indywidualnych potrzeb. 


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie

Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego.  Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują:  luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np.  infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe.  Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.

czytaj
Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?

Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.  

czytaj
Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji

Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom.  Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności.  Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.

czytaj
Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?

Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości.  Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.

czytaj