Leczenie przeziębienia nie zawsze wymaga sięgania po silne, syntetyczne antybiotyki. Suplementy diety z czosnkiem i zdrowe miody znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

18.11.2024

Naturalne antybiotyki. Domowe sposoby na przeziębienie

Cebula, czosnek i miód to naturalne antybiotyki będące skuteczną alternatywą dla leków syntetycznych. Syrop z cebuli, drobno siekany surowy czosnek czy herbata z cytryną i miodem lipowym pomagają w walce z przeziębieniem i infekcjami, wspierają odporność, ale także działają przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo. 

Syrop z cebuli – jak to działa?

Syrop z cebuli to naturalny, stosowany od pokoleń, domowy sposób na łagodzenie kaszlu i objawów przeziębienia. Działa dzięki prozdrowotnym właściwościom cebuli, która zawiera między innymi związki siarki, flawonoidy, witaminę C i olejki eteryczne. Siarka ma działanie antybakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwzapalne wspomagające zwalczanie infekcji, szczególnie infekcji dróg oddechowych.  Flawonoidy, w tym kwercetyna to silne przeciwutleniacze, które wspierają układ odpornościowy oraz działają przeciwzapalnie. Zawarta w cebuli witamina C pomaga wzmocnić odporność i wspiera walkę organizmu z infekcjami. Olejek eteryczny działa wykrztuśnie, co ułatwia usuwanie flegmy i złagodzenie kaszlu. 

Przepis na syrop z cebuli

Do przygotowania syropu z cebuli potrzeba jedynie cebuli, cukru, lub miodu. Cebulę wystarczy obrać i pokroić w plastry, a następnie ułożyć w słoiku naprzemiennie przesypując każdą warstwę cukrem lub zalewając miodem. Słoik należy zakręcić i odstawić w ciepłe miejsce na kilka godzin (4–6 godzin lub na noc). Po tym czasie cebula wypuści sok, który staje się syropem. Syrop można spożywać kilka razy dziennie po  łyżce, jako naturalny sposób na wspomaganie leczenia, zwłaszcza w początkowych stadiach przeziębienia.

Czosnek właściwości lecznicze

Czosnek to naturalny antybiotyk i silny przeciwutleniacz, który wspomaga układ odpornościowy, sercowo-naczyniowy oraz trawienny. Regularne spożywanie czosnku może mieć liczne korzyści zdrowotne, od zwalczania infekcji po ochronę przed chorobami przewlekłymi.

  • Czosnek zawiera allicynę, związek siarki, który odpowiada za jego silne działanie antybakteryjne. Dzięki temu może zwalczać różne patogeny, takie jak bakterie, wirusy i grzyby. Allicyna jest uwalniana podczas rozgniatania lub krojenia czosnku i jest skuteczna przeciwko infekcjom, np. przeziębieniom, grypie czy zakażeniom dróg oddechowych.
  • Regularne spożywanie czosnku wzmacnia układ odpornościowy, wspierając organizmowi w walce z infekcjami. Związki siarki oraz witaminy zawarte w czosnku wspomagają produkcję białych krwinek, które są kluczowe w zwalczaniu patogenów.
  • Czosnek ma działanie przeciwzapalne, co sprawia, że może być pomocny w redukcji stanów zapalnych w organizmie, takich jak zapalenia stawów czy przewlekłe choroby zapalne.
  • Czosnek może pomóc w obniżeniu ciśnienia krwi, co jest korzystne dla osób z nadciśnieniem. Działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych i poprawę elastyczności ścian naczyń, co prowadzi do lepszego przepływu krwi.
  • Jedzenie czosnku może obniżyć poziom "złego" cholesterolu (LDL) i jednocześnie podnieść poziom "dobrego" cholesterolu (HDL). Dzięki temu czosnek pomaga zmniejszyć ryzyko miażdżycy i chorób sercowo-naczyniowych.
  • Czosnek jest bogaty w przeciwutleniacze, które pomagają neutralizować wolne rodniki w organizmie, zapobiegając uszkodzeniom komórek i przedwczesnemu starzeniu się. Antyoksydanty mogą również wspierać zdrowie mózgu i zmniejszać ryzyko chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera.
  • Czosnek może wspomagać pracę układu trawiennego, szczególnie poprzez pobudzanie produkcji enzymów trawiennych oraz poprawę perystaltyki jelit. Wykazuje także właściwości przeciwpasożytnicze.
  • Czosnek pomaga w detoksykacji organizmu, wspomagając wątroby w usuwaniu toksyn. Związki siarki przyczyniają się do eliminacji metali ciężkich, takich jak ołów i rtęć, z organizmu.

Jak spożywać czosnek?

Aby w pełni skorzystać z właściwości zdrowotnych czosnku, najlepiej spożywać go na surowo. Krojenie, miażdżenie lub siekanie czosnku uwalnia allicynę. Aby wzmocnić jego działanie, warto pozostawić rozdrobniony czosnek na kilka minut przed dodaniem do potrawy. Czosnek można również stosować w formie suplementów, np. kapsułek lub tabletek, co jest dobrym rozwiązaniem dla osób, które nie tolerują jego smaku czy zapachu.

Czosnek w tabletkach. Kiedy warto sięgnąć po suplementy z czosnkiem?

Czosnek w tabletkach, czyli suplementy z czosnkiem są wygodną alternatywą dla osób, które chcą skorzystać z jego prozdrowotnych właściwości, ale nie tolerują intensywnego smaku, zapachu lub mają trudności z jego regularnym spożywaniem. Takie preparaty są szczególnie korzystne dla osób, które nie lubią smaku i zapachu czosnku — czosnek w tabletkach jest bezzapachowy, co eliminuje problem nieprzyjemnego oddechu. 

Z jakimi lekami nie łączyć czosnku?

Czosnek może wchodzić w interakcje z niektórymi lekami, dlatego ważne jest, aby stosując na stałe jakiekolwiek preparaty zachować ostrożność i skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji czosnkiem.

  • Czosnek ma właściwości rozrzedzające krew, co może zwiększyć ryzyko krwawień, zwłaszcza jeśli jest stosowany razem z lekami przeciwzakrzepowymi. Interakcja może zwiększyć ryzyko krwotoków, siniaków czy krwawień wewnętrznych.
  • Czosnek może obniżać ciśnienie krwi, co w połączeniu z lekami na nadciśnienie może prowadzić do nadmiernego spadku ciśnienia, powodując objawy takie jak zawroty głowy, osłabienie, a nawet omdlenia.
  • Czosnek może obniżać poziom cukru we krwi, co w połączeniu z lekami na cukrzycę (insulina lub doustne leki przeciwcukrzycowe) może prowadzić do hipoglikemii (zbyt niskiego poziomu cukru we krwi). Może to powodować zawroty głowy, osłabienie, a w skrajnych przypadkach nawet śpiączkę.
  • Czosnek może zmniejszać skuteczność niektórych leków stosowanych w leczeniu HIV. Jest to spowodowane wpływem czosnku na metabolizm wątroby, który może obniżać poziom tych leków we krwi.
  • Czosnek może wpływać na metabolizm wątroby i potencjalnie nasilać działanie statyn, co może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak uszkodzenie wątroby.
  • Czosnek może stymulować układ odpornościowy, co może zakłócać działanie leków immunosupresyjnych stosowanych po przeszczepach organów.
  • Ze względu na potencjalne interakcje z metabolizmem wątroby, czosnek może wpływać na skuteczność niektórych leków stosowanych w terapii nowotworowej. Warto skonsultować się z lekarzem w przypadku przyjmowania takich leków.

Jaki miód na przeziębienie?

Miód to naturalny antybiotyk zawierający enzymy, takie jak oksydaza glukozowa, które wytwarzają nadtlenek wodoru, odpowiedzialny za zwalczanie bakterii. Dodatkowo niskie pH miodu oraz wysoka zawartość cukrów uniemożliwiają rozwój drobnoustrojów. Miód wspomaga gojenie ran, działa przeciwzapalnie oraz wzmacnia układ odpornościowy, co czyni go skutecznym wsparciem w profilaktyce i leczeniu infekcji. Najlepszymi miodami na przeziębienie są miód lipowy, gryczany, manuka oraz spadziowy, ze względu na ich silne właściwości przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i wspierające odporność. Każdy z tych miodów może skutecznie łagodzić objawy przeziębienia, przyspieszając zdrowienie organizmu.

  • Miód lipowy jest jednym z najczęściej stosowanych miodów na przeziębienie. Ma silne działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe oraz wykrztuśne. Jest szczególnie pomocny przy objawach takich jak: kaszel, ból gardła, katar. Pomaga również w stanach gorączkowych, działając napotnie, co wspomaga obniżenie temperatury ciała.
  • Miód gryczany ma mocne właściwości przeciwbakteryjne, dzięki zawartości dużej ilości przeciwutleniaczy. Działa wspomagająco na układ odpornościowy, a także pomaga w łagodzeniu stanów zapalnych gardła i przyspiesza regenerację organizmu.
  • Pochodzący z Nowej Zelandii miód manuka jest znany ze swoich wyjątkowych właściwości antybakteryjnych, głównie dzięki obecności związku o nazwie methylglyoxal (MGO). To szczególnie silny miód, który jest skuteczny w walce z infekcjami gardła i bakteriami, które mogą wywoływać przeziębienie.
  • Miód akacjowy ma łagodny smak i jest dobrze tolerowany przez dzieci. Działa delikatnie przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie, dlatego jest pomocny przy łagodnych infekcjach gardła, a także przy suchym kaszlu.
  • Miód spadziowy, zwłaszcza spadź iglasta, ma silne działanie antybakteryjne i przeciwzapalne. Wzmacnia układ odpornościowy i wspomaga oczyszczanie dróg oddechowych, co jest pomocne w łagodzeniu kaszlu i duszności. Działa również wspomagająco na regenerację organizmu po infekcjach.
  • Miód wrzosowy ma właściwości przeciwzapalne i antyseptyczne, co sprawia, że jest pomocny w łagodzeniu stanów zapalnych gardła. Działa również łagodnie przeciwbólowo, co może przynieść ulgę w bólu gardła i oskrzeli.
  • Miód wielokwiatowy, choć delikatniejszy od innych rodzajów miodów, ma działanie wspierające odporność i pomaga w łagodzeniu objawów przeziębienia.

Miód można spożywać bezpośrednio lub dodawać do ciepłej (nie gorącej!) herbaty, aby nie stracić jego cennych właściwości. Świetnie sprawdza się także w połączeniu z cytryną i innymi naturalnymi antybiotykami, takimi jak czosnek czy imbir.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie

Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego.  Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują:  luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np.  infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe.  Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.

czytaj
Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?

Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.  

czytaj
Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji

Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom.  Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności.  Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.

czytaj
Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?

Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości.  Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.

czytaj