18.11.2024
Naturalne antybiotyki. Domowe sposoby na przeziębienie
Cebula, czosnek i miód to naturalne antybiotyki będące skuteczną alternatywą dla leków syntetycznych. Syrop z cebuli, drobno siekany surowy czosnek czy herbata z cytryną i miodem lipowym pomagają w walce z przeziębieniem i infekcjami, wspierają odporność, ale także działają przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo.
Syrop z cebuli – jak to działa?
Syrop z cebuli to naturalny, stosowany od pokoleń, domowy sposób na łagodzenie kaszlu i objawów przeziębienia. Działa dzięki prozdrowotnym właściwościom cebuli, która zawiera między innymi związki siarki, flawonoidy, witaminę C i olejki eteryczne. Siarka ma działanie antybakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwzapalne wspomagające zwalczanie infekcji, szczególnie infekcji dróg oddechowych. Flawonoidy, w tym kwercetyna to silne przeciwutleniacze, które wspierają układ odpornościowy oraz działają przeciwzapalnie. Zawarta w cebuli witamina C pomaga wzmocnić odporność i wspiera walkę organizmu z infekcjami. Olejek eteryczny działa wykrztuśnie, co ułatwia usuwanie flegmy i złagodzenie kaszlu.
Przepis na syrop z cebuli
Do przygotowania syropu z cebuli potrzeba jedynie cebuli, cukru, lub miodu. Cebulę wystarczy obrać i pokroić w plastry, a następnie ułożyć w słoiku naprzemiennie przesypując każdą warstwę cukrem lub zalewając miodem. Słoik należy zakręcić i odstawić w ciepłe miejsce na kilka godzin (4–6 godzin lub na noc). Po tym czasie cebula wypuści sok, który staje się syropem. Syrop można spożywać kilka razy dziennie po łyżce, jako naturalny sposób na wspomaganie leczenia, zwłaszcza w początkowych stadiach przeziębienia.
Czosnek właściwości lecznicze
Czosnek to naturalny antybiotyk i silny przeciwutleniacz, który wspomaga układ odpornościowy, sercowo-naczyniowy oraz trawienny. Regularne spożywanie czosnku może mieć liczne korzyści zdrowotne, od zwalczania infekcji po ochronę przed chorobami przewlekłymi.
- Czosnek zawiera allicynę, związek siarki, który odpowiada za jego silne działanie antybakteryjne. Dzięki temu może zwalczać różne patogeny, takie jak bakterie, wirusy i grzyby. Allicyna jest uwalniana podczas rozgniatania lub krojenia czosnku i jest skuteczna przeciwko infekcjom, np. przeziębieniom, grypie czy zakażeniom dróg oddechowych.
- Regularne spożywanie czosnku wzmacnia układ odpornościowy, wspierając organizmowi w walce z infekcjami. Związki siarki oraz witaminy zawarte w czosnku wspomagają produkcję białych krwinek, które są kluczowe w zwalczaniu patogenów.
- Czosnek ma działanie przeciwzapalne, co sprawia, że może być pomocny w redukcji stanów zapalnych w organizmie, takich jak zapalenia stawów czy przewlekłe choroby zapalne.
- Czosnek może pomóc w obniżeniu ciśnienia krwi, co jest korzystne dla osób z nadciśnieniem. Działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych i poprawę elastyczności ścian naczyń, co prowadzi do lepszego przepływu krwi.
- Jedzenie czosnku może obniżyć poziom "złego" cholesterolu (LDL) i jednocześnie podnieść poziom "dobrego" cholesterolu (HDL). Dzięki temu czosnek pomaga zmniejszyć ryzyko miażdżycy i chorób sercowo-naczyniowych.
- Czosnek jest bogaty w przeciwutleniacze, które pomagają neutralizować wolne rodniki w organizmie, zapobiegając uszkodzeniom komórek i przedwczesnemu starzeniu się. Antyoksydanty mogą również wspierać zdrowie mózgu i zmniejszać ryzyko chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera.
- Czosnek może wspomagać pracę układu trawiennego, szczególnie poprzez pobudzanie produkcji enzymów trawiennych oraz poprawę perystaltyki jelit. Wykazuje także właściwości przeciwpasożytnicze.
- Czosnek pomaga w detoksykacji organizmu, wspomagając wątroby w usuwaniu toksyn. Związki siarki przyczyniają się do eliminacji metali ciężkich, takich jak ołów i rtęć, z organizmu.
Jak spożywać czosnek?
Aby w pełni skorzystać z właściwości zdrowotnych czosnku, najlepiej spożywać go na surowo. Krojenie, miażdżenie lub siekanie czosnku uwalnia allicynę. Aby wzmocnić jego działanie, warto pozostawić rozdrobniony czosnek na kilka minut przed dodaniem do potrawy. Czosnek można również stosować w formie suplementów, np. kapsułek lub tabletek, co jest dobrym rozwiązaniem dla osób, które nie tolerują jego smaku czy zapachu.
Czosnek w tabletkach. Kiedy warto sięgnąć po suplementy z czosnkiem?
Czosnek w tabletkach, czyli suplementy z czosnkiem są wygodną alternatywą dla osób, które chcą skorzystać z jego prozdrowotnych właściwości, ale nie tolerują intensywnego smaku, zapachu lub mają trudności z jego regularnym spożywaniem. Takie preparaty są szczególnie korzystne dla osób, które nie lubią smaku i zapachu czosnku — czosnek w tabletkach jest bezzapachowy, co eliminuje problem nieprzyjemnego oddechu.
Z jakimi lekami nie łączyć czosnku?
Czosnek może wchodzić w interakcje z niektórymi lekami, dlatego ważne jest, aby stosując na stałe jakiekolwiek preparaty zachować ostrożność i skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji czosnkiem.
- Czosnek ma właściwości rozrzedzające krew, co może zwiększyć ryzyko krwawień, zwłaszcza jeśli jest stosowany razem z lekami przeciwzakrzepowymi. Interakcja może zwiększyć ryzyko krwotoków, siniaków czy krwawień wewnętrznych.
- Czosnek może obniżać ciśnienie krwi, co w połączeniu z lekami na nadciśnienie może prowadzić do nadmiernego spadku ciśnienia, powodując objawy takie jak zawroty głowy, osłabienie, a nawet omdlenia.
- Czosnek może obniżać poziom cukru we krwi, co w połączeniu z lekami na cukrzycę (insulina lub doustne leki przeciwcukrzycowe) może prowadzić do hipoglikemii (zbyt niskiego poziomu cukru we krwi). Może to powodować zawroty głowy, osłabienie, a w skrajnych przypadkach nawet śpiączkę.
- Czosnek może zmniejszać skuteczność niektórych leków stosowanych w leczeniu HIV. Jest to spowodowane wpływem czosnku na metabolizm wątroby, który może obniżać poziom tych leków we krwi.
- Czosnek może wpływać na metabolizm wątroby i potencjalnie nasilać działanie statyn, co może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak uszkodzenie wątroby.
- Czosnek może stymulować układ odpornościowy, co może zakłócać działanie leków immunosupresyjnych stosowanych po przeszczepach organów.
- Ze względu na potencjalne interakcje z metabolizmem wątroby, czosnek może wpływać na skuteczność niektórych leków stosowanych w terapii nowotworowej. Warto skonsultować się z lekarzem w przypadku przyjmowania takich leków.
Jaki miód na przeziębienie?
Miód to naturalny antybiotyk zawierający enzymy, takie jak oksydaza glukozowa, które wytwarzają nadtlenek wodoru, odpowiedzialny za zwalczanie bakterii. Dodatkowo niskie pH miodu oraz wysoka zawartość cukrów uniemożliwiają rozwój drobnoustrojów. Miód wspomaga gojenie ran, działa przeciwzapalnie oraz wzmacnia układ odpornościowy, co czyni go skutecznym wsparciem w profilaktyce i leczeniu infekcji. Najlepszymi miodami na przeziębienie są miód lipowy, gryczany, manuka oraz spadziowy, ze względu na ich silne właściwości przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i wspierające odporność. Każdy z tych miodów może skutecznie łagodzić objawy przeziębienia, przyspieszając zdrowienie organizmu.
- Miód lipowy jest jednym z najczęściej stosowanych miodów na przeziębienie. Ma silne działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe oraz wykrztuśne. Jest szczególnie pomocny przy objawach takich jak: kaszel, ból gardła, katar. Pomaga również w stanach gorączkowych, działając napotnie, co wspomaga obniżenie temperatury ciała.
- Miód gryczany ma mocne właściwości przeciwbakteryjne, dzięki zawartości dużej ilości przeciwutleniaczy. Działa wspomagająco na układ odpornościowy, a także pomaga w łagodzeniu stanów zapalnych gardła i przyspiesza regenerację organizmu.
- Pochodzący z Nowej Zelandii miód manuka jest znany ze swoich wyjątkowych właściwości antybakteryjnych, głównie dzięki obecności związku o nazwie methylglyoxal (MGO). To szczególnie silny miód, który jest skuteczny w walce z infekcjami gardła i bakteriami, które mogą wywoływać przeziębienie.
- Miód akacjowy ma łagodny smak i jest dobrze tolerowany przez dzieci. Działa delikatnie przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie, dlatego jest pomocny przy łagodnych infekcjach gardła, a także przy suchym kaszlu.
- Miód spadziowy, zwłaszcza spadź iglasta, ma silne działanie antybakteryjne i przeciwzapalne. Wzmacnia układ odpornościowy i wspomaga oczyszczanie dróg oddechowych, co jest pomocne w łagodzeniu kaszlu i duszności. Działa również wspomagająco na regenerację organizmu po infekcjach.
- Miód wrzosowy ma właściwości przeciwzapalne i antyseptyczne, co sprawia, że jest pomocny w łagodzeniu stanów zapalnych gardła. Działa również łagodnie przeciwbólowo, co może przynieść ulgę w bólu gardła i oskrzeli.
- Miód wielokwiatowy, choć delikatniejszy od innych rodzajów miodów, ma działanie wspierające odporność i pomaga w łagodzeniu objawów przeziębienia.
Miód można spożywać bezpośrednio lub dodawać do ciepłej (nie gorącej!) herbaty, aby nie stracić jego cennych właściwości. Świetnie sprawdza się także w połączeniu z cytryną i innymi naturalnymi antybiotykami, takimi jak czosnek czy imbir.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zespół Reye'a – przyczyny, objawy, powikłania
Zespół Reye’a to bardzo poważne schorzenie, które najczęściej dotyka dzieci i młodzież w trakcie lub po przebyciu infekcji wirusowej. Choroba rozwija się nagle, a jej przebieg może być dramatyczny – prowadząc do uszkodzenia wątroby i mózgu (encefalopatia), a nawet śmierci. Choć dziś występuje znacznie rzadziej niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu, nadal warto znać jej przyczyny, wiedzieć, jakie objawy powinny zaniepokoić rodziców oraz jakie mogą być konsekwencje zdrowotne. Zespół Reye'a – przyczyny Ryzyko wystąpienia choroby zwiększa się szczególnie w okresie infekcji wirusowych, gdy stosowane są niewłaściwe leki przeciwgorączkowe. Zespołu Reye’a najczęściej spowodowany jest nieprawidłową reakcją organizmu na przebytą infekcję wirusową. Najsilniej z chorobą wiąże się zastosowanie kwasu acetylosalicylowego (aspiryny) u dzieci i młodzieży poniżej 12. roku życia w trakcie leczenia gorączki i bólu. Uważa się również, że u niektórych osób zespół Reye’a może być związany z predyspozycjami genetycznymi, które wpływają na metabolizm kwasów tłuszczowych w wątrobie. Aspiryna dla dzieci Stosowanie aspiryny (kwasu acetylosalicylowego) u dzieci i młodzieży poniżej 12. roku życia jest zdecydowanie odradzane ze względu na ryzyko rozwoju zespołu Reye’a. Choć lek ten od lat jest popularnym środkiem przeciwbólowym i przeciwgorączkowym u dorosłych, u najmłodszych może prowadzić do groźnych powikłań neurologicznych i uszkodzenia wątroby. Z tego powodu w pediatrii aspiryna nie powinna być stosowana, a w razie potrzeby obniżania temperatury czy łagodzenia bólu zaleca się sięganie po alternatywne leki przeciwgorączkowe, takie jak paracetamol lub ibuprofen w odpowiednich – dostosowanych do wieku i wagi dziecka dawkach.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Hipoglikemia – objawy niedocukrzenia oraz skuteczne sposoby leczenia i zapobiegania
Hipoglikemia, czyli nagły spadek poziomu glukozy we krwi, to stan, który może być niebezpieczny zarówno dla osób z cukrzycą, jak i tych, które na co dzień nie zmagają się z chorobami metabolicznymi. Do niedocukrzenia może dojść m.in. po intensywnym wysiłku fizycznym, długiej przerwie między posiłkami czy po spożyciu alkoholu. Objawy bywają różnorodne – od osłabienia i nadmiernego głodu, przez drżenie rąk i zawroty głowy, aż po zaburzenia świadomości. Szybka reakcja i znajomość skutecznych sposobów leczenia oraz zapobiegania spadkom cukru pozwolą uniknąć groźnych konsekwencji i zadbać o bezpieczeństwo w codziennym życiu. Co to jest hipoglikemia? Hipoglikemia to stan, w którym poziom glukozy we krwi spada poniżej wartości uznawanych za prawidłowe – najczęściej poniżej 70 mg/dl (3,9 mmol/l). Glukoza jest głównym źródłem energii dla organizmu, a zwłaszcza dla mózgu, dlatego jej niedobór może szybko prowadzić do zaburzeń koncentracji, osłabienia, a w ciężkich przypadkach nawet utraty przytomności. Niedocukrzenie pojawia się najczęściej u osób z cukrzycą przyjmujących insulinę lub niektóre leki doustne, jednak może wystąpić także u osób bez tej choroby – na przykład po nadmiernym wysiłku fizycznym, po spożyciu alkoholu czy przy zbyt długiej przerwie między posiłkami. Hipoglikemia nie powinna być lekceważona, ponieważ nieleczona może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia i życia. Rodzaje hipoglikemii Hipoglikemia może przybierać różne postaci, w zależności od przyczyny oraz momentu jej wystąpienia. Najczęściej wyróżnia się: hipoglikemię reaktywną, hipoglikemię polekową, hipoglikemię nocną oraz hipoglikemię głodową. Hipoglikemia reaktywna pojawia się zwykle kilka godzin po posiłku, kiedy poziom cukru we krwi gwałtownie spada w wyniku nadmiernego wydzielania insuliny. Może dotyczyć zarówno osób z cukrzycą, jak i zdrowych. Hipoglikemia polekowa najczęściej występuje u pacjentów z cukrzycą stosujących insulinę lub niektóre leki przeciwcukrzycowe, które mogą obniżać poziom glukozy. Hipoglikemia nocna rozwija się podczas snu i bywa szczególnie groźna, ponieważ łatwo ją przeoczyć. Objawia się m.in. bólami głowy po przebudzeniu czy uczuciem zmęczenia. Hipoglikemia głodowa pojawia się w wyniku długotrwałego postu, zbyt małej ilości spożytych kalorii albo przy intensywnym wysiłku fizycznym bez odpowiedniego uzupełnienia energii. Każdy z tych rodzajów niedocukrzenia może dawać podobne objawy, ale umiejętność ich rozróżnienia ułatwia prawidłowe rozpoznanie problemu i dobranie właściwej metody zapobiegania.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Probiotyki – dlaczego warto włączyć je do codziennej diety?
Zdrowie jelit ma ogromny wpływ na cały organizm – od odporności, przez trawienie, aż po samopoczucie. W utrzymaniu zdrowia jelit podstawową rolę odgrywają probiotyki, czyli żywe kultury bakterii wspierające równowagę mikroflory. Można je znaleźć zarówno w naturalnych produktach spożywczych, jak i w formie łatwych do stosowania suplementów diety dostępnych w aptece. Regularne sięganie po probiotyki to prosty sposób na poprawę odporności, ochronę jelit podczas antybiotykoterapii oraz wsparcie układu pokarmowego na co dzień. Co to jest probiotyk? Probiotyk to żywy mikroorganizm, najczęściej bakteria kwasu mlekowego lub drożdże, który podany w odpowiedniej ilości wywiera korzystny wpływ na zdrowie człowieka. Jego głównym zadaniem jest wspieranie naturalnej mikroflory jelitowej, czyli „dobrych bakterii” obecnych w przewodzie pokarmowym. Dzięki temu probiotyki pomagają utrzymać równowagę w jelitach, co ma bezpośredni wpływ na odporność, prawidłowe trawienie oraz ogólne samopoczucie. Naturalne probiotyki Naturalne probiotyki to produkty spożywcze, które zawierają żywe kultury bakterii wspierające mikroflorę jelitową. Najczęściej kojarzą się z fermentowanym nabiałem, takim jak jogurty, kefiry czy maślanki, ale warto pamiętać, że bogatym źródłem dobroczynnych bakterii są także kiszonki – kapusta, ogórki, buraki czy kimchi. Bakterie probiotyczne - rodzaje Suplementy probiotyczne dostępne w aptekach różnią się między sobą rodzajem, gatunkiem i szczepem bakterii, które zawierają. To właśnie szczep decyduje o właściwościach danego probiotyku i jego skuteczności w określonych dolegliwościach. Najczęściej stosowane są bakterie z gatunków Lactobacillus i Bifidobacterium, które wspierają równowagę mikroflory jelitowej, pomagają przy biegunkach, zaparciach oraz wzmacniają odporność. Popularne są również Saccharomyces boulardii, czyli drożdże probiotyczne, polecane szczególnie przy biegunkach związanych z antybiotykoterapią czy podróżami. Na rynku dostępne są zarówno probiotyki jednoszczepowe, jak i wieloszczepowe, które łączą kilka różnych mikroorganizmów, wspierając organizm w szerszym zakresie. Wybór odpowiedniego preparatu warto dostosować do indywidualnych potrzeb, wieku oraz aktualnego stanu zdrowia. Synbiotyk – probiotyk + prebiotyk Synbiotyk to nowoczesne połączenie probiotyku z prebiotykiem, czyli żywych kultur bakterii i substancji, które stanowią dla nich pożywkę. Dzięki temu dobre bakterie mają lepsze warunki do rozwoju i dłużej utrzymują się w jelitach, co przekłada się na skuteczniejsze działanie. Najczęściej stosowanymi prebiotykami są inulina, fruktooligosacharydy (FOS) czy błonnik rozpuszczalny, które wspierają namnażanie dobroczynnych mikroorganizmów.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Powakacyjna pielęgnacja. Regeneracja skóry i włosów po lecie
Intensywne promieniowanie UV, słona morska woda, chlor z basenów oraz wysoka temperatura często pozostawiają na skórze i włosach ślady w postaci przesuszenia, podrażnień czy utraty blasku. Powakacyjna pielęgnacja przy użyciu odpowiednich, dostosowanych do indywidualnych potrzeb kosmetyków przywróci zdrowy wygląd i pozwoli cieszyć się nawilżeniem i elastycznością aż do kolejnego lata. Wpływ promieniowania UV, słonej wody i chloru na urodę Promienie słoneczne oraz kąpiele w morzu czy basenie to nieodłączne elementy wakacyjnego wypoczynku, które niestety pozostawiają swój ślad na urodzie. Promieniowanie UV przyspiesza procesy starzenia skóry – osłabia włókna kolagenowe, powoduje utratę jędrności, przesuszenie oraz pojawianie się przebarwień. Słona woda intensywnie odwadnia zarówno skórę, jak i włosy, odbierając im elastyczność i zdrowy wygląd. Obecny w basenach chlor narusza naturalną barierę hydrolipidową skóry, prowadząc do podrażnień. Chlor osadza się także na włosach, sprawiając, że stają się szorstkie i pozbawione matowe. Połączenie tych czynników sprawia, że po lecie nasza cera i włosy wymagają szczególnej troski oraz skutecznej regeneracji. Jak rozpoznać przesuszenie i uszkodzenia posłoneczne? Skóra po wakacjach może stać się matowa, szorstka w dotyku, a także nadmiernie napięta i nieprzyjemnie ściągnięta. Często towarzyszy temu pieczenie, swędzenie lub zaczerwienienie, świadczące o podrażnieniu i osłabionej barierze ochronnej. Objawem fotouszkodzeń są również nierównomierna pigmentacja, przebarwienia czy drobne zmarszczki, które stają się bardziej widoczne po intensywnej ekspozycji na słońce. W przypadku włosów typowe symptomy to utrata blasku, łamliwość, rozdwojone końcówki i trudności w rozczesywaniu.
czytaj