Niezależnie od przyczyn powstania cellulitu istnieje wiele skutecznych sposobów na pozbycie się pomarańczowej skórki. Kremy i balsamy antycellulitowe znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

17.03.2025

Jak się pozbyć cellulitu?

Cellulit to problem, z którym boryka się wiele kobiet niezależnie od wieku, budowy ciała czy wagi. To nie tylko kwestia estetyki, ale także źródło wielu frustracji i kompleksów. Często określany jako "skórka pomarańczowa" cellulit pojawia się na udach, pośladkach, brzuchu i innych obszarach ciała, a jego występowanie związane jest z różnorodnymi czynnikami, takimi jak genetyka, styl życia, dieta oraz zmiany hormonalne. Zrozumienie mechanizmów powstawania cellulitu, czynników powodujących nierówności skórne oraz znajomość zasad profilaktyki i metod walki z cellulitem pomoże przywrócić skórze gładkość i elastyczność.

Rodzaje cellulitu. Cellulit wodny a tłuszczowy

W zależności od przyczyn i charakterystyki zmian rozróżnia się dwa główne rodzaje cellulitu: wodny i tłuszczowy.

  • Cellulit wodny, znany również jako cellulit obrzękowy, jest wynikiem problemów z retencją wody w organizmie oraz zaburzeniami krążenia. Występuje najczęściej u osób o szczupłej sylwetce, a jego główną przyczyną jest gromadzenie nadmiaru płynów w tkankach, co prowadzi do obrzęków i nierówności widocznych nawet bez naciskania skóry. Cellulit wodny pojawia się zazwyczaj na udach, pośladkach oraz kostkach, ale może dotyczyć także ramion.
  • Cellulit tłuszczowy, inaczej nazywany lipidowym, związany jest głównie z nagromadzeniem tkanki tłuszczowej pod skórą. Występuje najczęściej u osób z nadwagą lub skłonnością do gromadzenia tkanki tłuszczowej. W przeciwieństwie do cellulitu wodnego zmiany te są związane z nieprawidłowym metabolizmem tłuszczów, co prowadzi do powstawania nierówności w strukturze tkanki podskórnej. Cellulit tłuszczowy objawia się miękkimi, grudkowatymi zmianami, widocznymi zazwyczaj po uciśnięciu skóry i występuje najczęściej na udach, pośladkach, biodrach oraz brzuchu.

Przyczyny cellulitu

Cellulit jest wynikiem wielu czynników, między innymi hormonalnych, dietetycznych, genetycznych, a także stylu życia. 

  • Istotną rolę w powstawaniu cellulitu odgrywają hormony, szczególnie estrogeny (żeńskie hormony płciowe), które sprzyjają gromadzeniu się tłuszczu, osłabiając włókna kolagenowe, co prowadzi do zmian w strukturze skóry. Z tego powodu cellulit często nasila się podczas zmian hormonalnych, takich jak dojrzewanie, ciąża, menopauza, a także w wyniku stosowania antykoncepcji hormonalnej.
  • Bogata w tłuszcze nasycone, cukry proste, sól oraz wysoko przetworzoną żywność dieta sprzyja odkładaniu się tkanki tłuszczowej i gromadzeniu toksyn, co może prowadzić do powstawania cellulitu. Zbyt mała ilość błonnika oraz brak świeżych owoców i warzyw w diecie utrudnia eliminację toksyn i osłabia metabolizm, co sprzyja cellulitowi.
  • Siedzący tryb życia i brak regularnej aktywności fizycznej prowadzi do osłabienia mięśni, spowolnienia metabolizmu oraz pogorszenia krążenia krwi i limfy. To z kolei sprzyja gromadzeniu się tłuszczu i wody w tkankach, co powoduje powstawanie nierówności skórnych.
  • Geny mają wpływ na rozkład tkanki tłuszczowej, metabolizm, grubość skóry oraz krążenie krwi, co może decydować o występowaniu skórki pomarańczowej.
  • Zaburzenia krążenia krwi i limfy są częstą przyczyną cellulitu, zwłaszcza wodnego. Słabe krążenie powoduje gromadzenie się płynów i toksyn w tkankach, co prowadzi do obrzęków i nierówności. Retencja wody może być wynikiem nieodpowiedniej diety, braku ruchu, a także noszenia obcisłych ubrań, które ograniczają przepływ krwi.
  • Cellulit tłuszczowy powstaje w wyniku nadmiernego nagromadzenia tkanki tłuszczowej pod skórą. Związany jest z nadwagą, ale może również występować u osób szczupłych, które mają skłonność do gromadzenia tłuszczu w określonych obszarach ciała, np. na udach, pośladkach czy brzuchu.
  • Podwyższony poziom kortyzolu (hormonu stresu) sprzyja magazynowaniu tłuszczu i osłabieniu skóry. Stres może również negatywnie wpływać na krążenie krwi, co dodatkowo pogarsza kondycję skóry.
  • Z wiekiem produkcja kolagenu i elastyny w skórze maleje, co prowadzi do jej osłabienia i większej podatności na rozciąganie. Starzejąca się skóra traci elastyczność, co może nasilać widoczność cellulitu, nawet jeśli nie dochodzi do nagłego przyrostu tkanki tłuszczowej.
  • Palenie papierosów i nadmierne spożywanie alkoholu negatywnie wpływają na krążenie krwi, co przyczynia się do powstawania cellulitu. Nikotyna uszkadza naczynia krwionośne i redukuje przepływ tlenu do komórek skóry, co powoduje jej osłabienie. Alkohol natomiast powoduje odwodnienie i sprzyja gromadzeniu toksyn w organizmie.
  • Obcisłe ubrania, zwłaszcza w okolicach bioder, ud i pośladków, mogą ograniczać przepływ krwi i limfy, co sprzyja gromadzeniu się toksyn i płynów w tkankach, przyczyniając się do powstawania cellulitu wodnego.

Skórka pomarańczowa – czemu cierpią na nią tylko kobiety?

Skórka pomarańczowa, czyli cellulit z powodu kilku istotnych różnic anatomicznych i hormonalnych występuje głównie u kobiet. Główną przyczyną, dla której cellulit dotyka głównie panie, są żeńskie hormony płciowe, zwłaszcza estrogeny, które mają wpływ na odkładanie się tkanki tłuszczowej. Wahania poziomu estrogenów, np. podczas dojrzewania, ciąży, menopauzy czy w wyniku stosowania hormonalnej antykoncepcji, sprzyjają gromadzeniu tłuszczu i rozciąganiu tkanki łącznej, co prowadzi do powstawania cellulitu. Kolejnym czynnikiem jest różnica w budowie tkanki łącznej u kobiet i mężczyzn. U kobiet włókna kolagenowe, które wspierają skórę i podtrzymują tkankę tłuszczową są ułożone bardziej równolegle do siebie, co ułatwia tłuszczowi przedostanie się do warstwy powierzchniowej skóry i tworzenie nierówności. Kobiety mają naturalnie większą ilość tkanki tłuszczowej niż mężczyźni, zwłaszcza w dolnych partiach ciała, takich jak uda i biodra. To właśnie w tych obszarach tkanka tłuszczowa u kobiet jest bardziej widoczna i ma większą tendencję do tworzenia cellulitu. Również genetyczne predyspozycje do odkładania tłuszczu w określonych partiach ciała sprawiają, że kobiety są bardziej narażone na cellulit. Predyspozycje genetyczne mogą decydować także o strukturze skóry i skłonnościach do powstawania nierówności.

Co na cellulit?

Aby skutecznie walczyć z cellulitem, warto stosować różnorodne metody, a wśród nich kosmetyki, domowe masaże i specjalistyczne zabiegi oraz odpowiednią dietę. Kosmetyki antycellulitowe, takie jak żele, kremy i balsamy mogą pomóc poprawić elastyczność skóry i stymulować krążenie. Masaże, szczotkowanie na sucho czy peelingi, wspierają procesy regeneracyjne oraz poprawiają wygląd skóry. Dieta natomiast i zbilansowane, bogate w owoce, warzywa, białko i zdrowe tłuszcze posiłki oraz odpowiednie nawodnienie, ograniczenie soli i cukrów przyczyną się do poprawy kondycji skóry i zmniejszą widoczności cellulitu.

Kremy na cellulit

Kremy na cellulit to jeden z najpopularniejszych sposobów walki ze „skórką pomarańczową”. Wiele z nich zawiera składniki aktywne, które mają na celu poprawę krążenia, ujędrnienie skóry oraz redukcję tkanki tłuszczowej, takie jak: kofeina, retinol, peptydy, ekstrakty roślinne, kwas hialuronowy i tłuszcze roślinne.

  • Kofeina działa poprzez pobudzenie krążenia, co pomaga w redukcji tkanki tłuszczowej i poprawia wygląd skóry.
  • Retinol, pochodna witaminy A, wspomaga produkcję kolagenu i elastyny, co prowadzi do zwiększenia elastyczności skóry oraz jej ujędrnienia.
  • Zielona herbata zawiera przeciwutleniacze, które pomagają w usuwaniu toksyn z organizmu i mogą wspierać procesy spalania tłuszczu.
  • Bogate w minerały i witaminy algi mogą poprawić nawilżenie i elastyczność skóry. Działają także detoksykująco, co jest korzystne w walce z cellulitem.
  • Peptydy są małymi cząstkami białkowymi, które mogą stymulować produkcję kolagenu i elastyny, co wspiera regenerację skóry i poprawia jej strukturę.
  • Kwas hialuronowy pomaga utrzymać odpowiedni poziom nawilżenia skóry, co przyczynia się do jej elastyczności i jędrności.
  • Naturalne oleje, takie jak olej kokosowy czy arganowy, oraz masło shea, nawilżają skórę i poprawiają jej kondycję, co może pomóc w walce z cellulitem.

Aby osiągnąć najlepsze rezultaty, kremy antycellulitowe należy stosować regularnie, najlepiej w połączeniu z masażem. Ponadto ich skuteczność w dużej mierze zależy również od stylu życia, diety oraz regularnej aktywności fizycznej. 

Domowe sposoby na cellulit

Domowe sposoby na cellulit to szereg naturalnych i skutecznych metod, które mogą pomóc w redukcji „skórki pomarańczowej”. Peelingi, masaże, szczotkowanie na sucho czy gumowe bańki poprawią krążenie krwi, usprawnią detoksykację i zwiększą elastyczność skóry.

  • Peelingi z naturalnych składników, takich jak kawa, cukier czy sól morska poprawiają krążenie krwi i stymulują regenerację skóry. Regularne stosowanie peelingów sprawia, że skóra staje się gładsza i bardziej jędrna.
  • Masaż, zarówno ręczny lub przy użyciu specjalnych narzędzi, takich jak np. roller do masażu, ułatwia eliminację toksyn i pobudza metabolizm, co może przyczynić się do redukcji tkanki tłuszczowej w problematycznych obszarach.
  • Szczotkowanie na sucho to technika, która polega na masowaniu skóry specjalną szczotką z naturalnego włosia. Szczotkowanie wspiera krążenie krwi, poprawia drenaż limfatyczny i stymuluje usuwanie toksyn. Regularne szczotkowanie może przyczynić się do poprawy elastyczności skóry i jej ogólnego wyglądu.
  • Bańki chińskie to tradycyjna technika masażu, która polega na stosowaniu silikonowych baniek, które tworzą podciśnienie, co pomaga w wygładzaniu nierówności i redukcji cellulitu. Bańki chińskie można stosować na różnych partiach ciała, a ich regularne używanie poprawia krążenie, wspiera regenerację skóry i przyspiesza metabolizm.

Bibliografia:

  1. Bagłaj M., Sposoby na… cellulit, Ekspert Anti­‍‑Aging, 2006
  2. Chudy-Olejniczak A., Cellulit – przyczyny powstawania, fazy rozwoju,
    rodzaje, terapia – czyli wszystko, co powinno się wiedzieć na ten temat,
    Ingenium, 1, 2009
  3. Gałązka M., Galęba A., Nurein H., Cellulit jako problem medyczny i estetyczny – etiopatogeneza, objawy, diagnostyka i leczenie, Hygeia Public Health, 49, 2014,
  4. Kaniewska M., Kosmetologia. Podstawy, WSiP, Warszawa 2011
  5. Załęska-Żyłka I., Cellulit jako problem medyczny, Probl Hig Epidemiol,89, 2008
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca

Choroba wieńcowa, nazywana także chorobą niedokrwienną serca, to schorzenie układu krążenia, które może prowadzić między innymi do zawału serca. Powstaje na skutek zwężenia lub zablokowania tętnic wieńcowych, co ogranicza dopływ tlenu do mięśnia sercowego. Jakie są główne przyczyny choroby wieńcowej? Jakie objawy daje niedokrwienie serca? Znajomość odpowiedzi na te pytania pozwoli właściwie zadbać o profilaktykę schorzenia, a świadomość sposobów leczenia pomoże w wyborze najlepszej metody terapii.  Choroba wieńcowa – co to? Choroba niedokrwienna serca to choroba układu krążenia spowodowane zwężeniem lub zablokowaniem tętnic wieńcowych, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego. Główną przyczyną tego procesu jest miażdżyca, czyli odkładanie się blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych. Ograniczony przepływ krwi do serca może prowadzić do bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej), duszności, a w skrajnych przypadkach – do zawału serca. Choroba rozwija się stopniowo i często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów, dlatego tak ważna jest profilaktyka oraz regularne badania kontrolne. ChNS – przyczyny Choroba niedokrwienna serca (ChNS) najczęściej rozwija się na skutek miażdżycy, czyli procesu odkładania się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Tworzące się złogi tłuszczowe, cholesterol oraz inne substancje stopniowo zwężają światło naczyń krwionośnych, ograniczając przepływ krwi do serca. Do głównych czynników ryzyka należą niezdrowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry, brak aktywności fizycznej, palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz przewlekły stres. Nie bez znaczenia są także predyspozycje genetyczne – jeśli w rodzinie występowały choroby serca, rośnie ryzyko ChNS. Wczesne rozpoznanie czynników ryzyka oraz zmiana stylu życia oraz rzucenie palenia mogą skutecznie opóźnić rozwój choroby i zmniejszyć ryzyko powikłań.

czytaj
Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu

Ciężka głowa, suchość w ustach, mdłości i problemy z koncentracją to typowe objawy kaca. Jego główną przyczyną jest metabolizm alkoholu w organizmie - etanol, czyli alkohol etylowy zawarty w napojach wyskokowych, jest traktowany przez organizm jak toksyna, wątroba przekształca go w aldehyd octowy, substancję jeszcze bardziej toksyczną niż sam alkohol. Znajomość skutecznych sposobów zapobiegania kacowi oraz sprawdzonych sposobów na syndrom dnia poprzedniego pomoże szybciej wrócić do formy niezależnie od tego, czy dopiero planujemy zakrapianą alkoholem imprezę, czy szukamy ulgi po hucznej zabawie. Co to jest kac? - przyczyny Kac to stan złego samopoczucia, który pojawia się kilka godzin po spożyciu alkoholu, najczęściej następnego dnia rano. Po wypiciu napojów zawierających etanol wątroba przekształca go w aldehyd octowy – toksyczny związek chemiczny, który odpowiada za wiele nieprzyjemnych objawów kaca, takich jak bóle głowy, nudności czy ogólne osłabienie organizmu. Kolejnym czynnikiem jest działanie odwadniające alkoholu – alkohol zwiększa produkcję moczu, co prowadzi do utraty wody i elektrolitów, powodując uczucie suchości w ustach i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Nie bez znaczenia jest także wpływ alkoholu na układ nerwowy i jakość snu – mimo że po jego spożyciu łatwiej jest zasnąć, to jednak sen staje się płytszy i przerywany, przez co organizm nie ma szans na pełną regenerację. 

czytaj
Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej

Opryszczka wargowa to dolegliwość objawiająca się bolesnymi pęcherzykami. Występuje najczęściej w okresie osłabienia organizmu, długotrwałego stresu oraz zmiennej pogody. Poza nieprzyjemnym swędzeniem, mrowieniem czy pieczeniem opryszczka wpływa negatywnie również na ogólne samopoczucie i wygląd, dlatego warto wiedzieć, jak skutecznie sobie z nią radzić oraz jak zapobiegać jej nawrotom. Jak wygląda zimno na ustach? Charakterystyczne, wypełnione płynem pęcherzyki na wargach, wokół ust lub w okolicy nosa to typowe objawy opryszczki wargowej. Początkowo skóra w tych miejscach może zacząć swędzieć, piec lub sprawiać wrażenie ściągniętej. Wkrótce na tym obszarze pojawiają się małe, bolesne bąbelki, które po kilku dniach pękają, tworząc owrzodzenia.  Opryszczka na ustach przyczyny. Czy opryszczka jest zaraźliwa? Febra na ustach jest wywoływana przez wirus opryszczki wargowej herpes simplex (HSV-1), który wnika do organizmu i pozostaje w nim przez całe życie. W wyniku osłabienia układu odpornościowego, stresu, przeziębienia czy zmian temperatury otoczenia może dojść do jej aktywacji i pojawienia się pęcherzyków. Wirus jest bardzo zaraźliwy i łatwo przenosi się przez bezpośredni kontakt z zakażoną skórą, śliną, a także poprzez korzystanie z tych samych przedmiotów (np. ręczników czy szminki). Z tego powodu ważne jest, aby unikać bliskich kontaktów z osobami mającymi opryszczkę, szczególnie w aktywnej fazie, pamiętając jednak, że wirus może być przenoszony nawet wtedy, gdy objawy nie są jeszcze widoczne.

czytaj
Bezpieczne opalanie - ochrona przeciwsłoneczna skóry
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Bezpieczne opalanie - ochrona przeciwsłoneczna skóry

Opalanie to nieodłączny element letniego relaksu na świeżym powietrzu, jednak promienie słoneczne, choć niezbędne do produkcji witaminy D i korzystnie wpływające na nasz nastrój i wygląd mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia skóry. Zbyt długa i nieodpowiedzialna ekspozycja na słońce może prowadzić do oparzeń słonecznych, przyspiesza starzenia się skóry oraz zwiększa ryzyko raka skóry. Jak zatem opalać się bezpiecznie? Poza unikaniem zbyt długiego wylegiwania się na słońcu oraz korzystania z promieni słonecznych poza godzinami największego promieniowania (10-16) pamiętać należy o niezbędnej ochronie w postaci filtrów przeciwsłonecznych. Wybór odpowiedniego filtra i umiejętne stosowanie kosmetyków przeciwsłonecznych zapewni właściwą ochronę oraz pozwoli cieszyć się piękną, a przede wszystkim zdrową opalenizną. Filtry przeciwsłoneczne – rodzaje filtrów SPF Filtry przeciwsłoneczne są kluczowym elementem ochrony skóry przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego (UV). Różnią się one między sobą mechanizmem działania, składem oraz poziomem ochrony, który określany jest współczynnikiem ochrony przeciwsłonecznej (SPF). Wśród dostępnych na rynku filtrów SPF znajdziemy filtry fizyczne, chemiczne, hybrydowe oraz filtry naturalne. Filtry mineralne (fizyczne) Filtry mineralne, znane również jako fizyczne, działają na zasadzie odbijania i rozpraszania promieniowania UV. Są to najczęściej tlenek cynku (ZnO) i dwutlenek tytanu (TiO2). Tlenek cynku (ZnO): zapewnia ochronę przed promieniowaniem UVA i UVB. Jest szczególnie polecany dla osób o wrażliwej skórze. Dwutlenek tytanu (TiO2): chroni głównie przed promieniowaniem UVB i częściowo przed UVA. Jest powszechnie stosowany w kosmetykach przeciwsłonecznych. Filtry chemiczne (organiczne) Filtry chemiczne, zwane również organicznymi, działają poprzez absorpcję promieniowania UV i przekształcanie go w ciepło, które jest następnie uwalniane z powierzchni skóry. Do filtrów chemicznych zawartych w dostępnych na rynku kosmetyczkach przeciwsłonecznych należą między innymi: oktokrylen, oksybenzon czy octinoxate. Filtry hybrydowe Filtry hybrydowe łączą w sobie właściwości filtrów mineralnych i chemicznych, oferując wszechstronną ochronę przed promieniowaniem UV. Dzięki tej kombinacji mogą oferować zalety obu typów filtrów zapewniając szersze spektrum ochrony i lepszą stabilność. Filtry naturalne Niektóre kosmetyki przeciwsłoneczne zawierają składniki pochodzenia naturalnego, takie jak np. olej z nasion malin, marchwi, masło shea lub inne substancje naturalne, które mają właściwości chroniące przed UV. Choć ich skuteczność może być niższa w porównaniu do filtrów chemicznych lub mineralnych, są one często wybierane przez osoby preferujące naturalne kosmetyki.

czytaj