Niezależnie od przyczyn powstania cellulitu istnieje wiele skutecznych sposobów na pozbycie się pomarańczowej skórki. Kremy i balsamy antycellulitowe znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

17.03.2025

Jak się pozbyć cellulitu?

Cellulit to problem, z którym boryka się wiele kobiet niezależnie od wieku, budowy ciała czy wagi. To nie tylko kwestia estetyki, ale także źródło wielu frustracji i kompleksów. Często określany jako "skórka pomarańczowa" cellulit pojawia się na udach, pośladkach, brzuchu i innych obszarach ciała, a jego występowanie związane jest z różnorodnymi czynnikami, takimi jak genetyka, styl życia, dieta oraz zmiany hormonalne. Zrozumienie mechanizmów powstawania cellulitu, czynników powodujących nierówności skórne oraz znajomość zasad profilaktyki i metod walki z cellulitem pomoże przywrócić skórze gładkość i elastyczność.

Rodzaje cellulitu. Cellulit wodny a tłuszczowy

W zależności od przyczyn i charakterystyki zmian rozróżnia się dwa główne rodzaje cellulitu: wodny i tłuszczowy.

  • Cellulit wodny, znany również jako cellulit obrzękowy, jest wynikiem problemów z retencją wody w organizmie oraz zaburzeniami krążenia. Występuje najczęściej u osób o szczupłej sylwetce, a jego główną przyczyną jest gromadzenie nadmiaru płynów w tkankach, co prowadzi do obrzęków i nierówności widocznych nawet bez naciskania skóry. Cellulit wodny pojawia się zazwyczaj na udach, pośladkach oraz kostkach, ale może dotyczyć także ramion.
  • Cellulit tłuszczowy, inaczej nazywany lipidowym, związany jest głównie z nagromadzeniem tkanki tłuszczowej pod skórą. Występuje najczęściej u osób z nadwagą lub skłonnością do gromadzenia tkanki tłuszczowej. W przeciwieństwie do cellulitu wodnego zmiany te są związane z nieprawidłowym metabolizmem tłuszczów, co prowadzi do powstawania nierówności w strukturze tkanki podskórnej. Cellulit tłuszczowy objawia się miękkimi, grudkowatymi zmianami, widocznymi zazwyczaj po uciśnięciu skóry i występuje najczęściej na udach, pośladkach, biodrach oraz brzuchu.

Przyczyny cellulitu

Cellulit jest wynikiem wielu czynników, między innymi hormonalnych, dietetycznych, genetycznych, a także stylu życia. 

  • Istotną rolę w powstawaniu cellulitu odgrywają hormony, szczególnie estrogeny (żeńskie hormony płciowe), które sprzyjają gromadzeniu się tłuszczu, osłabiając włókna kolagenowe, co prowadzi do zmian w strukturze skóry. Z tego powodu cellulit często nasila się podczas zmian hormonalnych, takich jak dojrzewanie, ciąża, menopauza, a także w wyniku stosowania antykoncepcji hormonalnej.
  • Bogata w tłuszcze nasycone, cukry proste, sól oraz wysoko przetworzoną żywność dieta sprzyja odkładaniu się tkanki tłuszczowej i gromadzeniu toksyn, co może prowadzić do powstawania cellulitu. Zbyt mała ilość błonnika oraz brak świeżych owoców i warzyw w diecie utrudnia eliminację toksyn i osłabia metabolizm, co sprzyja cellulitowi.
  • Siedzący tryb życia i brak regularnej aktywności fizycznej prowadzi do osłabienia mięśni, spowolnienia metabolizmu oraz pogorszenia krążenia krwi i limfy. To z kolei sprzyja gromadzeniu się tłuszczu i wody w tkankach, co powoduje powstawanie nierówności skórnych.
  • Geny mają wpływ na rozkład tkanki tłuszczowej, metabolizm, grubość skóry oraz krążenie krwi, co może decydować o występowaniu skórki pomarańczowej.
  • Zaburzenia krążenia krwi i limfy są częstą przyczyną cellulitu, zwłaszcza wodnego. Słabe krążenie powoduje gromadzenie się płynów i toksyn w tkankach, co prowadzi do obrzęków i nierówności. Retencja wody może być wynikiem nieodpowiedniej diety, braku ruchu, a także noszenia obcisłych ubrań, które ograniczają przepływ krwi.
  • Cellulit tłuszczowy powstaje w wyniku nadmiernego nagromadzenia tkanki tłuszczowej pod skórą. Związany jest z nadwagą, ale może również występować u osób szczupłych, które mają skłonność do gromadzenia tłuszczu w określonych obszarach ciała, np. na udach, pośladkach czy brzuchu.
  • Podwyższony poziom kortyzolu (hormonu stresu) sprzyja magazynowaniu tłuszczu i osłabieniu skóry. Stres może również negatywnie wpływać na krążenie krwi, co dodatkowo pogarsza kondycję skóry.
  • Z wiekiem produkcja kolagenu i elastyny w skórze maleje, co prowadzi do jej osłabienia i większej podatności na rozciąganie. Starzejąca się skóra traci elastyczność, co może nasilać widoczność cellulitu, nawet jeśli nie dochodzi do nagłego przyrostu tkanki tłuszczowej.
  • Palenie papierosów i nadmierne spożywanie alkoholu negatywnie wpływają na krążenie krwi, co przyczynia się do powstawania cellulitu. Nikotyna uszkadza naczynia krwionośne i redukuje przepływ tlenu do komórek skóry, co powoduje jej osłabienie. Alkohol natomiast powoduje odwodnienie i sprzyja gromadzeniu toksyn w organizmie.
  • Obcisłe ubrania, zwłaszcza w okolicach bioder, ud i pośladków, mogą ograniczać przepływ krwi i limfy, co sprzyja gromadzeniu się toksyn i płynów w tkankach, przyczyniając się do powstawania cellulitu wodnego.

Skórka pomarańczowa – czemu cierpią na nią tylko kobiety?

Skórka pomarańczowa, czyli cellulit z powodu kilku istotnych różnic anatomicznych i hormonalnych występuje głównie u kobiet. Główną przyczyną, dla której cellulit dotyka głównie panie, są żeńskie hormony płciowe, zwłaszcza estrogeny, które mają wpływ na odkładanie się tkanki tłuszczowej. Wahania poziomu estrogenów, np. podczas dojrzewania, ciąży, menopauzy czy w wyniku stosowania hormonalnej antykoncepcji, sprzyjają gromadzeniu tłuszczu i rozciąganiu tkanki łącznej, co prowadzi do powstawania cellulitu. Kolejnym czynnikiem jest różnica w budowie tkanki łącznej u kobiet i mężczyzn. U kobiet włókna kolagenowe, które wspierają skórę i podtrzymują tkankę tłuszczową są ułożone bardziej równolegle do siebie, co ułatwia tłuszczowi przedostanie się do warstwy powierzchniowej skóry i tworzenie nierówności. Kobiety mają naturalnie większą ilość tkanki tłuszczowej niż mężczyźni, zwłaszcza w dolnych partiach ciała, takich jak uda i biodra. To właśnie w tych obszarach tkanka tłuszczowa u kobiet jest bardziej widoczna i ma większą tendencję do tworzenia cellulitu. Również genetyczne predyspozycje do odkładania tłuszczu w określonych partiach ciała sprawiają, że kobiety są bardziej narażone na cellulit. Predyspozycje genetyczne mogą decydować także o strukturze skóry i skłonnościach do powstawania nierówności.

Co na cellulit?

Aby skutecznie walczyć z cellulitem, warto stosować różnorodne metody, a wśród nich kosmetyki, domowe masaże i specjalistyczne zabiegi oraz odpowiednią dietę. Kosmetyki antycellulitowe, takie jak żele, kremy i balsamy mogą pomóc poprawić elastyczność skóry i stymulować krążenie. Masaże, szczotkowanie na sucho czy peelingi, wspierają procesy regeneracyjne oraz poprawiają wygląd skóry. Dieta natomiast i zbilansowane, bogate w owoce, warzywa, białko i zdrowe tłuszcze posiłki oraz odpowiednie nawodnienie, ograniczenie soli i cukrów przyczyną się do poprawy kondycji skóry i zmniejszą widoczności cellulitu.

Kremy na cellulit

Kremy na cellulit to jeden z najpopularniejszych sposobów walki ze „skórką pomarańczową”. Wiele z nich zawiera składniki aktywne, które mają na celu poprawę krążenia, ujędrnienie skóry oraz redukcję tkanki tłuszczowej, takie jak: kofeina, retinol, peptydy, ekstrakty roślinne, kwas hialuronowy i tłuszcze roślinne.

  • Kofeina działa poprzez pobudzenie krążenia, co pomaga w redukcji tkanki tłuszczowej i poprawia wygląd skóry.
  • Retinol, pochodna witaminy A, wspomaga produkcję kolagenu i elastyny, co prowadzi do zwiększenia elastyczności skóry oraz jej ujędrnienia.
  • Zielona herbata zawiera przeciwutleniacze, które pomagają w usuwaniu toksyn z organizmu i mogą wspierać procesy spalania tłuszczu.
  • Bogate w minerały i witaminy algi mogą poprawić nawilżenie i elastyczność skóry. Działają także detoksykująco, co jest korzystne w walce z cellulitem.
  • Peptydy są małymi cząstkami białkowymi, które mogą stymulować produkcję kolagenu i elastyny, co wspiera regenerację skóry i poprawia jej strukturę.
  • Kwas hialuronowy pomaga utrzymać odpowiedni poziom nawilżenia skóry, co przyczynia się do jej elastyczności i jędrności.
  • Naturalne oleje, takie jak olej kokosowy czy arganowy, oraz masło shea, nawilżają skórę i poprawiają jej kondycję, co może pomóc w walce z cellulitem.

Aby osiągnąć najlepsze rezultaty, kremy antycellulitowe należy stosować regularnie, najlepiej w połączeniu z masażem. Ponadto ich skuteczność w dużej mierze zależy również od stylu życia, diety oraz regularnej aktywności fizycznej. 

Domowe sposoby na cellulit

Domowe sposoby na cellulit to szereg naturalnych i skutecznych metod, które mogą pomóc w redukcji „skórki pomarańczowej”. Peelingi, masaże, szczotkowanie na sucho czy gumowe bańki poprawią krążenie krwi, usprawnią detoksykację i zwiększą elastyczność skóry.

  • Peelingi z naturalnych składników, takich jak kawa, cukier czy sól morska poprawiają krążenie krwi i stymulują regenerację skóry. Regularne stosowanie peelingów sprawia, że skóra staje się gładsza i bardziej jędrna.
  • Masaż, zarówno ręczny lub przy użyciu specjalnych narzędzi, takich jak np. roller do masażu, ułatwia eliminację toksyn i pobudza metabolizm, co może przyczynić się do redukcji tkanki tłuszczowej w problematycznych obszarach.
  • Szczotkowanie na sucho to technika, która polega na masowaniu skóry specjalną szczotką z naturalnego włosia. Szczotkowanie wspiera krążenie krwi, poprawia drenaż limfatyczny i stymuluje usuwanie toksyn. Regularne szczotkowanie może przyczynić się do poprawy elastyczności skóry i jej ogólnego wyglądu.
  • Bańki chińskie to tradycyjna technika masażu, która polega na stosowaniu silikonowych baniek, które tworzą podciśnienie, co pomaga w wygładzaniu nierówności i redukcji cellulitu. Bańki chińskie można stosować na różnych partiach ciała, a ich regularne używanie poprawia krążenie, wspiera regenerację skóry i przyspiesza metabolizm.

Bibliografia:

  1. Bagłaj M., Sposoby na… cellulit, Ekspert Anti­‍‑Aging, 2006
  2. Chudy-Olejniczak A., Cellulit – przyczyny powstawania, fazy rozwoju,
    rodzaje, terapia – czyli wszystko, co powinno się wiedzieć na ten temat,
    Ingenium, 1, 2009
  3. Gałązka M., Galęba A., Nurein H., Cellulit jako problem medyczny i estetyczny – etiopatogeneza, objawy, diagnostyka i leczenie, Hygeia Public Health, 49, 2014,
  4. Kaniewska M., Kosmetologia. Podstawy, WSiP, Warszawa 2011
  5. Załęska-Żyłka I., Cellulit jako problem medyczny, Probl Hig Epidemiol,89, 2008
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Zespół Reye'a – przyczyny, objawy, powikłania
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zespół Reye'a – przyczyny, objawy, powikłania

Zespół Reye’a to bardzo poważne schorzenie, które najczęściej dotyka dzieci i młodzież w trakcie lub po przebyciu infekcji wirusowej. Choroba rozwija się nagle, a jej przebieg może być dramatyczny – prowadząc do uszkodzenia wątroby i mózgu (encefalopatia), a nawet śmierci. Choć dziś występuje znacznie rzadziej niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu, nadal warto znać jej przyczyny, wiedzieć, jakie objawy powinny zaniepokoić rodziców oraz jakie mogą być konsekwencje zdrowotne. Zespół Reye'a – przyczyny Ryzyko wystąpienia choroby zwiększa się szczególnie w okresie infekcji wirusowych, gdy stosowane są niewłaściwe leki przeciwgorączkowe. Zespołu Reye’a najczęściej spowodowany jest nieprawidłową reakcją organizmu na przebytą infekcję wirusową. Najsilniej z chorobą wiąże się zastosowanie kwasu acetylosalicylowego (aspiryny) u dzieci i młodzieży poniżej 12. roku życia w trakcie leczenia gorączki i bólu. Uważa się również, że u niektórych osób zespół Reye’a może być związany z predyspozycjami genetycznymi, które wpływają na metabolizm kwasów tłuszczowych w wątrobie.  Aspiryna dla dzieci Stosowanie aspiryny (kwasu acetylosalicylowego) u dzieci i młodzieży poniżej 12. roku życia jest zdecydowanie odradzane ze względu na ryzyko rozwoju zespołu Reye’a. Choć lek ten od lat jest popularnym środkiem przeciwbólowym i przeciwgorączkowym u dorosłych, u najmłodszych może prowadzić do groźnych powikłań neurologicznych i uszkodzenia wątroby. Z tego powodu w pediatrii aspiryna nie powinna być stosowana, a w razie potrzeby obniżania temperatury czy łagodzenia bólu zaleca się sięganie po alternatywne leki przeciwgorączkowe, takie jak paracetamol lub ibuprofen w odpowiednich – dostosowanych do wieku i wagi dziecka dawkach. 

czytaj
Hipoglikemia – objawy niedocukrzenia oraz skuteczne sposoby leczenia i zapobiegania
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Hipoglikemia – objawy niedocukrzenia oraz skuteczne sposoby leczenia i zapobiegania

Hipoglikemia, czyli nagły spadek poziomu glukozy we krwi, to stan, który może być niebezpieczny zarówno dla osób z cukrzycą, jak i tych, które na co dzień nie zmagają się z chorobami metabolicznymi. Do niedocukrzenia może dojść m.in. po intensywnym wysiłku fizycznym, długiej przerwie między posiłkami czy po spożyciu alkoholu. Objawy bywają różnorodne – od osłabienia i nadmiernego głodu, przez drżenie rąk i zawroty głowy, aż po zaburzenia świadomości. Szybka reakcja i znajomość skutecznych sposobów leczenia oraz zapobiegania spadkom cukru pozwolą uniknąć groźnych konsekwencji i zadbać o bezpieczeństwo w codziennym życiu. Co to jest hipoglikemia? Hipoglikemia to stan, w którym poziom glukozy we krwi spada poniżej wartości uznawanych za prawidłowe – najczęściej poniżej 70 mg/dl (3,9 mmol/l). Glukoza jest głównym źródłem energii dla organizmu, a zwłaszcza dla mózgu, dlatego jej niedobór może szybko prowadzić do zaburzeń koncentracji, osłabienia, a w ciężkich przypadkach nawet utraty przytomności. Niedocukrzenie pojawia się najczęściej u osób z cukrzycą przyjmujących insulinę lub niektóre leki doustne, jednak może wystąpić także u osób bez tej choroby – na przykład po nadmiernym wysiłku fizycznym, po spożyciu alkoholu czy przy zbyt długiej przerwie między posiłkami. Hipoglikemia nie powinna być lekceważona, ponieważ nieleczona może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia i życia. Rodzaje hipoglikemii Hipoglikemia może przybierać różne postaci, w zależności od przyczyny oraz momentu jej wystąpienia. Najczęściej wyróżnia się: hipoglikemię reaktywną, hipoglikemię polekową, hipoglikemię nocną oraz hipoglikemię głodową. Hipoglikemia reaktywna pojawia się zwykle kilka godzin po posiłku, kiedy poziom cukru we krwi gwałtownie spada w wyniku nadmiernego wydzielania insuliny. Może dotyczyć zarówno osób z cukrzycą, jak i zdrowych. Hipoglikemia polekowa najczęściej występuje u pacjentów z cukrzycą stosujących insulinę lub niektóre leki przeciwcukrzycowe, które mogą obniżać poziom glukozy. Hipoglikemia nocna rozwija się podczas snu i bywa szczególnie groźna, ponieważ łatwo ją przeoczyć. Objawia się m.in. bólami głowy po przebudzeniu czy uczuciem zmęczenia. Hipoglikemia głodowa pojawia się w wyniku długotrwałego postu, zbyt małej ilości spożytych kalorii albo przy intensywnym wysiłku fizycznym bez odpowiedniego uzupełnienia energii. Każdy z tych rodzajów niedocukrzenia może dawać podobne objawy, ale umiejętność ich rozróżnienia ułatwia prawidłowe rozpoznanie problemu i dobranie właściwej metody zapobiegania.

czytaj
Probiotyki – dlaczego warto włączyć je do codziennej diety?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Probiotyki – dlaczego warto włączyć je do codziennej diety?

Zdrowie jelit ma ogromny wpływ na cały organizm – od odporności, przez trawienie, aż po samopoczucie. W utrzymaniu zdrowia jelit podstawową rolę odgrywają probiotyki, czyli żywe kultury bakterii wspierające równowagę mikroflory. Można je znaleźć zarówno w naturalnych produktach spożywczych, jak i w formie łatwych do stosowania suplementów diety dostępnych w aptece. Regularne sięganie po probiotyki to prosty sposób na poprawę odporności, ochronę jelit podczas antybiotykoterapii oraz wsparcie układu pokarmowego na co dzień. Co to jest probiotyk? Probiotyk to żywy mikroorganizm, najczęściej bakteria kwasu mlekowego lub drożdże, który podany w odpowiedniej ilości wywiera korzystny wpływ na zdrowie człowieka. Jego głównym zadaniem jest wspieranie naturalnej mikroflory jelitowej, czyli „dobrych bakterii” obecnych w przewodzie pokarmowym. Dzięki temu probiotyki pomagają utrzymać równowagę w jelitach, co ma bezpośredni wpływ na odporność, prawidłowe trawienie oraz ogólne samopoczucie. Naturalne probiotyki Naturalne probiotyki to produkty spożywcze, które zawierają żywe kultury bakterii wspierające mikroflorę jelitową. Najczęściej kojarzą się z fermentowanym nabiałem, takim jak jogurty, kefiry czy maślanki, ale warto pamiętać, że bogatym źródłem dobroczynnych bakterii są także kiszonki – kapusta, ogórki, buraki czy kimchi.  Bakterie probiotyczne - rodzaje Suplementy probiotyczne dostępne w aptekach różnią się między sobą rodzajem, gatunkiem i szczepem bakterii, które zawierają. To właśnie szczep decyduje o właściwościach danego probiotyku i jego skuteczności w określonych dolegliwościach. Najczęściej stosowane są bakterie z gatunków Lactobacillus i Bifidobacterium, które wspierają równowagę mikroflory jelitowej, pomagają przy biegunkach, zaparciach oraz wzmacniają odporność. Popularne są również Saccharomyces boulardii, czyli drożdże probiotyczne, polecane szczególnie przy biegunkach związanych z antybiotykoterapią czy podróżami. Na rynku dostępne są zarówno probiotyki jednoszczepowe, jak i wieloszczepowe, które łączą kilka różnych mikroorganizmów, wspierając organizm w szerszym zakresie. Wybór odpowiedniego preparatu warto dostosować do indywidualnych potrzeb, wieku oraz aktualnego stanu zdrowia. Synbiotyk – probiotyk + prebiotyk Synbiotyk to nowoczesne połączenie probiotyku z prebiotykiem, czyli żywych kultur bakterii i substancji, które stanowią dla nich pożywkę. Dzięki temu dobre bakterie mają lepsze warunki do rozwoju i dłużej utrzymują się w jelitach, co przekłada się na skuteczniejsze działanie. Najczęściej stosowanymi prebiotykami są inulina, fruktooligosacharydy (FOS) czy błonnik rozpuszczalny, które wspierają namnażanie dobroczynnych mikroorganizmów.

czytaj
Powakacyjna pielęgnacja. Regeneracja skóry i włosów po lecie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Powakacyjna pielęgnacja. Regeneracja skóry i włosów po lecie

Intensywne promieniowanie UV, słona morska woda, chlor z basenów oraz wysoka temperatura często pozostawiają na skórze i włosach ślady w postaci przesuszenia, podrażnień czy utraty blasku. Powakacyjna pielęgnacja przy użyciu odpowiednich, dostosowanych do indywidualnych potrzeb kosmetyków przywróci zdrowy wygląd i pozwoli cieszyć się nawilżeniem i elastycznością aż do kolejnego lata. Wpływ promieniowania UV, słonej wody i chloru na urodę Promienie słoneczne oraz kąpiele w morzu czy basenie to nieodłączne elementy wakacyjnego wypoczynku, które niestety pozostawiają swój ślad na urodzie.  Promieniowanie UV przyspiesza procesy starzenia skóry – osłabia włókna kolagenowe, powoduje utratę jędrności, przesuszenie oraz pojawianie się przebarwień. Słona woda intensywnie odwadnia zarówno skórę, jak i włosy, odbierając im elastyczność i zdrowy wygląd. Obecny w basenach chlor narusza naturalną barierę hydrolipidową skóry, prowadząc do podrażnień. Chlor osadza się także na włosach, sprawiając, że stają się szorstkie i pozbawione matowe.  Połączenie tych czynników sprawia, że po lecie nasza cera i włosy wymagają szczególnej troski oraz skutecznej regeneracji. Jak rozpoznać przesuszenie i uszkodzenia posłoneczne? Skóra po wakacjach może stać się matowa, szorstka w dotyku, a także nadmiernie napięta i nieprzyjemnie ściągnięta. Często towarzyszy temu pieczenie, swędzenie lub zaczerwienienie, świadczące o podrażnieniu i osłabionej barierze ochronnej. Objawem fotouszkodzeń są również nierównomierna pigmentacja, przebarwienia czy drobne zmarszczki, które stają się bardziej widoczne po intensywnej ekspozycji na słońce. W przypadku włosów typowe symptomy to utrata blasku, łamliwość, rozdwojone końcówki i trudności w rozczesywaniu. 

czytaj