Kwas foliowy w ciąży, produkty znajdziesz w Internetowej Aptece Centralnej.

06.03.2025

Kwas foliowy – wskazania, właściwości i rola witaminy B9 w diecie przyszłej mamy

Kwas foliowy to witamina, stanowiący ważny składnik codziennej diety, szczególnie dla kobiet planujących potomstwo. Jego wpływ na rozwijający się płód sprawia, że powinien być suplementowany już na kilka tygodni przed planowanym zajściem w ciążę i przyjmowany co najmniej do jej 12. tygodnia. Witamina B9 (kwas foliowy) to jednak nie tylko obowiązkowa pozycja na liście suplementów dla przyszłych mam, to również ratunek na niedokrwistość oraz wsparcie zdrowia układu pokarmowego i skóry.

Kwas foliowy właściwości

Kwas foliowy, znany również jako witamina B9, to witamina rozpuszczalna w wodzie, która pełni istotną funkcję w wielu procesach biologicznych w organizmie.

  • Kwas foliowy jest niezbędny do prawidłowego przebiegu procesów podziału komórkowego.
  • Wpływa na syntezę DNA i RNA, co jest szczególnie ważne podczas wzrostu i podziału komórek podczas rozwoju płodu.
  • Suplementacja kwasem foliowym przed zajściem w ciążę i w pierwszych tygodniach ciąży pomaga zmniejszyć ryzyko wad cewy nerwowej, takich jak bezmózgowie czy rozszczep kręgosłupa.
  • Foliany odgrywają rolę w produkcji czerwonych krwinek, przez co pomagają w zapobieganiu niedokrwistości, wpływają na produkcję i funkcję neuroprzekaźników oraz pomagają w regulacji poziomu homocysteiny, której wysokie stężenia we krwi mogą być związane z różnymi problemami zdrowotnymi, w tym z chorobami sercowo-naczyniowymi.
  • Kwas foliowy wpływa także na funkcjonowanie układu immunologicznego, wspierając obronę organizmu przed infekcjami.


Witamina B9 gdzie występuje.

Kwas foliowy jest obecny w różnych produktach spożywczych, takich jak warzywa liściaste, produkty mleczne, mięso, rośliny strączkowe czy produkty pełnoziarniste.

Kwas foliowy źródła:

Warzywa liściaste
  • Szpinak
  • Jarmuż
  • Rukola
  • Sałata
  • Brukselka
Produkty pełnoziarniste
  • Chleb pełnoziarnisty
  • Makaron pełnoziarnisty
  • Kasza gryczana
  • Otręby pszenne
Owoce i soki owocowe
  • Pomarańcze i soki pomarańczowe
  • Avokado
  • Banany
  • Maliny
Strączkowe
  • Fasola
  • Ciecierzyca
  • Soczewica
Orzechy i nasiona
  • Orzechy włoskie
  • Orzechy nerkowca
  • Orzechy ziemne
  • Siemię lniane
Mięso i produkty pochodzenia zwierzęcego
  • Wątróbka (szczególnie drobiowa)
  • Kurczak
  • Jaja
Produkty mleczne
  • Mleko
  • Jogurt
  • Ser
Inne produkty spożywcze
  • Drożdże piwne
  • Soja i produkty sojowe


Niektóre produkty spożywcze, zwłaszcza zboża i płatki śniadaniowe mogą być również wzbogacone w kwas foliowy. 

Kwas foliowy badanie i norma

Aby ocenić poziom kwasu foliowego w organizmie, należy przeprowadzić badanie krwi. Badanie poziomu kwasu foliowego może być wykonywane w celu: oceny niedoborów, monitorowania postępu suplementacji, diagnostyki w chorobach układu pokarmowego (celiakia czy choroba Crohna) oraz w celu identyfikacji przyczyn nieprawidłowości w obrazie krwi. Standardowe zakresy referencyjne mogą się różnić w zależności od laboratorium, ale ogólnie poziom kwasu foliowego w zakresie 3-17 nanogramów na mililitr (ng/mL) uznawany jest za normalny. Wyniki poniżej zakresu referencyjnego mogą wskazywać na niedobór kwasu foliowego, co może być związane z różnymi czynnikami, takimi jak niewłaściwa dieta, problemy wchłaniania czy ciąża. Zbyt wysoki poziom kwasu foliowego może być wynikiem nadmiernego spożycia suplementów lub problemów z metabolizmemtaminy. Interpretacja wyników badań powinna być przeprowadzona przez lekarza w kontekście ogólnego stanu zdrowia pacjenta i uwzględniając indywidualne potrzeby.

Niedobór kwasu foliowego objawy

Niedobór kwasu foliowego może prowadzić do różnych objawów, które wynikają z roli tej witaminy w organizmie. Symptomy niedoboru kwasu foliowego obejmują: niedokrwistość megaloblastyczną, zmęczenie i osłabienie, zmiany w obrębie błon śluzowych, problemy ze skórą, zaburzenia ze strony układu pokarmowego, a nawet drażliwość, zaburzenia snu czy problemy z koncentracją. 

  • Niedokrwistość megaloblastyczna to schorzenie, w którym produkcja czerwonych krwinek jest zaburzona, prowadząc do powstawania dużych, niedojrzałych komórek krwi. Niedokrwistość megaloblastyczna jest jednym z charakterystycznych objawów niedoboru kwasu foliowego.
  • Niedobór kwasu foliowego może prowadzić do zmniejszenia ilości czerwonych krwinek, co z kolei wpływa na zdolność transportu tlenu do tkanek, prowadząc do uczucia zmęczenia.
  • Niski poziom kwasu foliowego może objawiać się owrzodzeniami w jamie ustnej, stanem zapalnym języka oraz problemami ze skórą — np. sucha skóra, pękające kąciki ust.
  • Niedobór kwasu foliowego może prowadzić do biegunki, utraty apetytu, utraty masy ciała, a także dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.
  • Zaburzenia psychiczne, takie jak depresja, zaburzenia koncentracji, drażliwość czy zaburzenia snu mogą być objawem niedoboru witaminy B9.
  • Problemy z rozwojem płodu i niedobór kwasu foliowego u kobiet w ciąży może prowadzić do poważnych wad cewy nerwowej u rozwijającego się płodu, takich jak bezmózgowie czy rozszczep kręgosłupa.

Diagnoza niedoboru kwasu foliowego może wymagać badań krwi, a leczenie może obejmować zmiany w diecie oraz suplementację. W przypadku kobiet planujących ciążę lub będących w ciąży suplementacja kwasem foliowym jest zwykle zalecana w celu zapobiegania wadom cewy nerwowej u rozwijającego się płodu.

Kwas foliowy przed ciążą i w ciąży

Kwas foliowy jest niezbędny do prawidłowego rozwoju struktur nerwowych u rozwijającego się płodu, dlatego jego odpowiednie spożycie przed zajściem w ciążę i w pierwszych tygodniach ciąży odgrywa kluczową rolę dla zdrowia dziecka. Suplementację kwasem foliowym warto rozpocząć co najmniej kilka tygodni przed planowaną ciążą. Przyjmowanie witaminy B9 przed ciążą pomaga zbudować rezerwy kwasu foliowego w organizmie, co jest istotne w jej pierwszych tygodniach, kiedy rozwijające się struktury nerwowe u dziecka są najbardziej podatne na działanie tej witaminy.

Ile kwasu foliowego w ciąży?

Zarówno przed ciążą, jak i w jej pierwszych tygodniach zaleca się przyjmowanie około 400 mikrogramów (mcg) kwasu foliowego dziennie. Kobiety, które mają zwiększone ryzyko wad cewy nerwowej (na przykład ze względu na historię rodzinną występowania tych wad), mogą być zalecane wyższe dawki.

Kwas foliowy w ciąży do kiedy zażywać?

Rozpoczętą na etapie planowania ciąży suplementacja kwasem foliowym powinna być kontynuowana w pierwszych 12 tygodniach ciąży — jest to okres, kiedy rozwijają się najważniejsze struktury nerwowe u płodu, a niedobór kwasu foliowego może zwiększać ryzyko wystąpienia wad cewy nerwowej. Jednak ostateczny czas trwania suplementacji może zależeć od indywidualnych potrzeb zdrowotnych i zaleceń lekarskich. 

Jaki kwas foliowy w ciąży?

Witamina B9 jest dostępna w różnych formach, ale najczęściej stosowany jest kwas foliowy w postaci syntetycznej, czyli kwas pteroilomonoglutaminowy (pteroylmonoglutamic acid, PTEG lub PGA). Alternatywą dla  formy syntetycznej jest L-metylofolian wapnia — biologicznie aktywna forma kwasu foliowego. Metylofolian wapnia jest bardziej zaawansowaną i bezpośrednią formą folianów, co oznacza, że jest łatwiej przyswajalny przez organizm. Jeśli chodzi o produkty dostępne na rynku, można znaleźć suplementy kwasu foliowego o różnych dawkach i w różnych formach, takich jak tabletki, kapsułki lub proszki. W przypadku kobiet w ciąży zaleca się stosowanie suplementów, które dostarczają zalecanej dziennej dawki kwasu foliowego, najczęściej wynoszącej 400 mikrogramów (mcg) dziennie przed ciążą i przez pierwsze 12 tygodni ciąży. W niektórych sytuacjach, ze względu na specyficzne potrzeby zdrowotne kobiety, lekarz może przepisać kwas foliowy na receptę (np. wysokie ryzyko wad cewy nerwowej, zaburzenia metaboliczne, celiakia czy choroba Crohna). 

Czy można brać kwas foliowy, nie będąc w ciąży?

Kwas foliowy jest ważnym składnikiem zdrowej diety, dlatego zdecydowanie można przyjmować go niezależnie od ciąży. Suplementacja kwasem foliowym może być zalecana w celu poprawy zdrowia układu krwionośnego i redukcji chorób sercowo naczyniowych, wspomagania układu nerwowego i pokarmowego, dla zachowania zdrowej skóry i zdrowia psychicznego. Warto jednak pamiętać, że przed rozpoczęciem suplementacji kwasem foliowym, nawet bez związku z ciążą, zaleca się konsultację z lekarzem. Lekarz może pomóc w ustaleniu odpowiedniej dawki, zwłaszcza jeśli istnieją specyficzne potrzeby zdrowotne lub obawy dotyczące niedoboru tej witaminy.

Kwas foliowy na czczo czy po jedzeniu

W przypadku suplementacji kwasem foliowym zazwyczaj nie ma specyficznego wymogu co do sposobu jego przyjmowania. Kwas foliowy jest dobrze tolerowany na czczo, ale jednocześnie można go przyjmować z jedzeniem, jeśli to bardziej wygodne lub nie powoduje żadnych problemów żołądkowych. Niektóre osoby mogą odczuwać nieprzyjemności żołądkowe, takie jak nudności, gdy przyjmują suplementy na czczo. W takim przypadku przyjmowanie kwasu foliowego z jedzeniem może pomóc zminimalizować ewentualne dolegliwości. Kwas foliowy jest lepiej wchłaniany z pożywieniem, dlatego osoby z problemami wchłaniania substancji odżywczych lub zaburzeniami przewodu pokarmowego mogą preferować przyjmowanie folianów w trakcie posiłków. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących sposobu przyjmowania kwasu foliowego zawsze warto skonsultować się z lekarzem, który pomoże dostosować zalecenia do indywidualnej sytuacji zdrowotnej.

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie

Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego.  Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują:  luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np.  infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe.  Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.

czytaj
Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?

Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.  

czytaj
Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji

Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom.  Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności.  Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.

czytaj
Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?

Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości.  Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.

czytaj