24.04.2025
Głóg właściwości, przeciwwskazania i skutki uboczne
Głóg to roślina, która od wieków cieszy się uznaniem w medycynie naturalnej – napary i nalewki z głogu mogą wspierać zdrowie serca, poprawiać krążenie i łagodzić stres. Jednak jak każdy naturalny środek, ma on również swoje ograniczenia i wymaga ostrożności w stosowaniu. Wiedza na temat korzyści zdrowotnych głogu oraz jego potencjalnych skutków ubocznych pozwoli świadomie i bezpiecznie korzystać z dobrodziejstw tej wyjątkowej rośliny.
Owoce głogu – co zawierają?
Owoce głogu to nie tylko zdrowa przekąska, ale również składnik wspierających zdrowie serca i układu krążenia suplementów diety, który dzięki bogactwu składników aktywnych wzmacnia zdrowie na wielu poziomach.
- Zawarta w głogu witamina C wspiera układ odpornościowy oraz wspomaga produkcję kolagenu, co wpływa korzystnie na skórę, stawy i naczynia krwionośne.
- Witaminy z grupy B są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego oraz pomagają w utrzymaniu energii i metabolizmu.
- Potas pomaga w utrzymaniu prawidłowego ciśnienia krwi i równowagi elektrolitowej.
- Magnez wspiera pracę serca, mięśni oraz układu nerwowego.
- Wapń wpływa korzystnie na zdrowie kości i zębów.
- Flawonoidy to silne przeciwutleniacze chroniące komórki przed stresem oksydacyjnym, wspierają zdrowie serca, poprawiając elastyczność naczyń krwionośnych oraz pomagają w regulacji ciśnienia tętniczego.
- Proantocyjanidyny wzmacniają naczynia krwionośne i poprawiają krążenie, a także wspierają regenerację tkanek i działają przeciwzapalnie.
- Kwasy fenolowe to naturalne związki o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwzapalnym, które dodatkowo wspierają procesy detoksykacyjne.
- Pektyny wspomagają trawienie i regulację poziomu cukru we krwi oraz przyczyniają się do obniżenia poziomu "złego" cholesterolu (LDL).
Głóg właściwości zdrowotne
Głóg to roślina ceniona za swoje wszechstronne działanie prozdrowotne, zwłaszcza w zakresie wspierania układu sercowo-naczyniowego i nerwowego. Jego właściwości skupiają się przede wszystkim na poprawie funkcjonowania serca – wspomaga siłę i regularność skurczów, co jest szczególnie korzystne przy niewydolności serca, dodatkowo głóg pomaga w regulacji ciśnienia krwi, niezależnie od tego, czy problemem jest nadciśnienie czy hipotonia, oraz wspiera prawidłowe krążenie, poprawiając dotlenienie tkanek. Roślina ta jest znana również ze swojego działania przeciwzapalnego i antyoksydacyjnego, chroniąc komórki przed stresem oksydacyjnym oraz wspierając organizm w walce z przewlekłymi stanami zapalnymi. Głóg łagodzi także objawy stresu i napięcia, działając uspokajająco, co może pomóc w redukcji nerwowości, poprawie nastroju i przeciwdziałaniu bezsenności. Co więcej, głóg wspomaga regulację poziomu cholesterolu, obniżając poziom „złego” LDL i wspierając zdrowie naczyń krwionośnych, co pomaga przeciwdziałać ich zwapnieniu, a także pomaga łagodzić wzdęcia i wspiera trawienie tłustych potraw.
Wskazania do stosowania głogu
Głóg jest polecany przede wszystkim osobom, które chcą zadbać o zdrowie serca i układu krążenia. Roślina ta znajduje zastosowanie w łagodzeniu objawów niewydolności serca, wspomaga regulację ciśnienia krwi oraz poprawia krążenie, co może być szczególnie pomocne u osób starszych. Jest również rekomendowany przy odczuwaniu kołatania serca na tle nerwowym, a także w przypadku uczucia ciężkości i zmęczenia w okolicy klatki piersiowej.
- Nadciśnienie - głóg pomaga w naturalny sposób obniżyć poziom ciśnienia krwi, dlatego może być stosowany przez osoby cierpiące na nadciśnienie tętnicze.
- Hipotomia - dzięki właściwościom regulującym głóg może być stosowany również u osób, które mają problemy z niskim ciśnieniem.
- Miażdżyca - głóg wspiera utrzymanie prawidłowego poziomu cholesterolu i elastyczności naczyń krwionośnych, dlatego sprawdzi się również jako pomoc w leczeniu i zapobieganiu miażdżycy.
- Napięcie nerwowe, bezsenność i objawy wyczerpania psychicznego - łagodne działanie uspokajające głogu może pomóc w redukcji stresu i poprawie ogólnego samopoczucia.
Sok z głogu przeciwwskazania
Preparaty z głogiem, takie jak soki, herbaty, nalewki czy suplementy diety w tabletkach lub kapsułkach są naturalnym wsparciem dla zdrowia, jednak ich stosowanie zawsze warto skonsultować z lekarzem. Produktów zawierających głóg unikać powinny przede wszystkim osoby uczulone, kobiety w ciąży i karmiące piersią oraz osoby stosujące leki na nadciśnienie i cholesterol.
- Osoby cierpiące na alergię na rośliny z rodziny różowatych (Rosaceae) powinny unikać produktów zawierających głóg.
- Szczególną ostrożność powinny zachować osoby przyjmujące leki na serce, nadciśnienie lub obniżające poziom cholesterolu, gdyż głóg może wchodzić w interakcje z niektórymi z nich, nasilając lub osłabiając ich działanie.
- Osoby z niskim ciśnieniem tętniczym powinny skonsultować jego stosowanie z lekarzem, gdyż głóg może dodatkowo obniżać ciśnienie, co może prowadzić do zawrotów głowy czy osłabienia.
- Z powodu braku wystarczających badań potwierdzających bezpieczeństwo głogu w okresie ciąży i karmienia piersią, sok z głogu i inne preparaty zawierające głóg nie są zalecane przyszłym i młodym mamom.
Głóg działanie uboczne
Choć głóg jest uważany za bezpieczny naturalny środek wspomagający zdrowie, jego stosowanie może wiązać się z wystąpieniem działań niepożądanych, takich jak dolegliwości żołądkowo-jelitowe, zawroty głowy czy reakcje alergiczne, takie jak wysypka, świąd czy obrzęk. Najczęściej zgłaszane skutki uboczne wynikające głównie ze stosowania głogu w nadmiarze to nudności, bóle brzucha czy uczucie pełności. Ponieważ głóg obniża ciśnienie krwi, jego stosowanie u osób z niedociśnieniem może powodować osłabienie i zawroty głowy. Do nasilenia uczucia zmęczenia lub senności może dojść również po zastosowaniu głogu u osób stosujących leki o działaniu uspokajającym lub nasennym. Istotne jest również to, że głóg może wpływać na działanie leków kardiologicznych, takich jak beta-blokery czy leki na nadciśnienie, co może prowadzić do nieoczekiwanych efektów. Aby zminimalizować ryzyko działań ubocznych, należy stosować głóg zgodnie z zaleceniami producenta lub lekarza, unikając przekraczania rekomendowanych dawek.
Bibliografia:
- Kowalski J., Strzelecka H., Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa. PWN Warszawa 2000.
- Lamer-Zarawska E., Kowal-Gierczak B., Niedworok J., Fitoterapia i leki roślinne. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. 2007.
- Ożarowski A, Jaroniewski W. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Inst Wyd Zw Zaw, Warszawa, 1987.
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie
Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego. Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują: luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np. infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe. Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?
Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji
Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom. Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności. Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?
Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości. Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.
czytaj