22.07.2025
Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy.
Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie.
Główną przyczyną powstawania ostrogi piętowej jest długotrwałe przeciążenie stopy, zwłaszcza w obrębie rozcięgna podeszwowego – struktury łączącej piętę z palcami, odpowiadającej za prawidłowe podparcie stopy podczas chodzenia. Powtarzające się mikrourazy i napięcia prowadzą do stanu zapalnego, a w konsekwencji do odkładania się złogów wapnia w miejscu przyczepu ścięgien, co z czasem tworzy charakterystyczną narośl kostną.
Do najczęstszych czynników ryzyka należą:
Ostroga piętowa może rozwinąć się również z wiekiem, w wyniku naturalnego zużycia tkanek. Wczesne rozpoznanie i odpowiednia profilaktyka pozwalają ograniczyć postęp zmian i zmniejszyć dolegliwości bólowe.
Najbardziej charakterystycznym objawem ostrogi piętowej jest ból w okolicy pięty, który pojawia się podczas chodzenia, stania, a często również po dłuższym odpoczynku – np. rano przy wstawaniu z łóżka. Ból ten ma zwykle kłujący, piekący charakter i może przypominać uczucie nadepnięcia na gwóźdź. W miarę postępu dolegliwości staje się on bardziej uporczywy i może utrudniać codzienne funkcjonowanie.
Typowe objawy ostrogi piętowej to:
Objawy mogą mieć charakter przewlekły lub okresowy, a ich nasilenie często zależy od poziomu aktywności, masy ciała i rodzaju noszonego obuwia.
Rozpoznanie ostrogi piętowej opiera się przede wszystkim na ocenie objawów klinicznych oraz wywiadzie medycznym. Lekarz analizuje charakter bólu, jego lokalizację oraz czynniki, które go nasilają. W trakcie badania palpacyjnego może również stwierdzić tkliwość w okolicy pięty i ograniczenie ruchomości stopy. Aby potwierdzić diagnozę i ocenić stopień zaawansowania zmian, wykonuje się badanie RTG stopy, które pozwala uwidocznić charakterystyczną narośl kostną na kości piętowej. W niektórych przypadkach zalecane jest również USG lub rezonans magnetyczny, zwłaszcza gdy konieczna jest dokładniejsza ocena tkanek miękkich, takich jak rozcięgno podeszwowe. Wczesna diagnoza ostrogi piętowej jest ważna dla skutecznego leczenia – pozwala wdrożyć odpowiednie działania, zanim dolegliwości staną się przewlekłe i znacząco utrudnią codzienne funkcjonowanie.
RTG stopy to podstawowe badanie obrazowe stosowane w diagnostyce ostrogi piętowej. Wykonuje się je najczęściej w projekcji bocznej, która umożliwia dokładne uwidocznienie tylnej i dolnej części kości piętowej – miejsc, gdzie najczęściej lokalizują się zmiany kostne. W tej projekcji dobrze widoczna jest charakterystyczna, haczykowata narośl, będąca wynikiem odkładania się wapnia w miejscu przewlekłego stanu zapalnego. Choć zdjęcie rentgenowskie pozwala potwierdzić obecność ostrogi, należy pamiętać, że u niektórych pacjentów ostroga może być widoczna na RTG, ale nie wywołuje bólu, natomiast u innych dolegliwości są znaczne mimo braku wyraźnych zmian radiologicznych. Dlatego RTG w projekcji bocznej jest pomocnym narzędziem diagnostycznym, ale zawsze powinno być oceniane w połączeniu z objawami klinicznymi i badaniem fizykalnym.
Leczenie ostrogi piętowej ma na celu złagodzenie bólu, zmniejszenie stanu zapalnego oraz przywrócenie prawidłowej funkcji stopy. W większości przypadków skuteczne okazuje się leczenie zachowawcze, które łączy kilka metod. Podstawą terapii są leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (np. z ibuprofenem czy diklofenakiem), dostępne w formie tabletek, maści lub żeli. Równie ważne jest odciążenie pięty – warto sięgnąć po specjalne wkładki ortopedyczne, podpiętki żelowe lub obuwie z odpowiednią amortyzacją, które zmniejszają nacisk na bolesne miejsce.
Pomocne mogą być również:
W przypadku braku poprawy po kilku miesiącach leczenia zachowawczego lekarz może rozważyć blokadę sterydową, a w rzadkich i zaawansowanych przypadkach – zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu ostrogi. Wczesne wdrożenie leczenia i zmiana codziennych nawyków znacząco zwiększają szansę na złagodzenie objawów i uniknięcie operacji.
Maści to popularna i łatwo dostępna forma wsparcia w łagodzeniu dolegliwości bólowych i stanu zapalnego. Ich działanie opiera się na składnikach przeciwzapalnych i przeciwbólowych, takich jak diklofenak, ibuprofen czy ketoprofen, które po miejscowym zastosowaniu przynoszą ulgę bez obciążania układu pokarmowego. W aptekach dostępne są również preparaty z dodatkiem substancji rozgrzewających (np. kapsaicyna) lub chłodzących (np. mentol), które poprawiają krążenie, rozluźniają napięte tkanki i wspomagają regenerację. Niektóre maści zawierają także naturalne ekstrakty z żywokostu, arniki czy kasztanowca, które łagodzą obrzęki i wspierają leczenie stanów zapalnych. Stosowanie maści warto połączyć z masażem bolesnego miejsca oraz zabiegami fizykoterapeutycznymi lub ćwiczeniami rozciągającymi. Choć same maści nie usuną przyczyny ostrogi piętowej, to mogą znacząco zmniejszyć dyskomfort i poprawić jakość codziennego funkcjonowania.
W leczeniu ostrogi piętowej ogromne znaczenie mają zabiegi fizykoterapeutyczne, które pomagają złagodzić ból, zmniejszyć stan zapalny i przyspieszyć proces gojenia. Wśród najczęściej stosowanych i najbardziej skutecznych metod rehabilitacyjnych znajdują się: fala uderzeniowa, ultradźwięki, laseroterapia, elektroterapia i miejscowa krioterapia.
Zabiegi te są bezpieczne, nieinwazyjne i często stosowane w połączeniu, w zależności od nasilenia objawów i indywidualnych potrzeb pacjenta. Regularna rehabilitacja pod okiem fizjoterapeuty może znacząco skrócić czas leczenia ostrogi piętowej i zapobiec jej nawrotom.
Bibliografia:
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Egzotyczne wakacje oraz towarzysząca im zmiana standardów sanitarnych i diety dla wielu turystów kończy się niespodziewanym problemem zdrowotnym, znanym powszechnie jako "zemsta faraona". Biegunka podróżnych, bo o niej mowa, to częsta dolegliwość, która potrafi skutecznie zepsuć nawet najbardziej wyczekiwany wypoczynek. Skąd się bierze? Jakie są jej objawy i – co najważniejsze – jak szybko wrócić do formy? To pytania, na które warto znać odpowiedź, planując zagraniczną podróż. Zemsta faraona co to? Zemsta faraona to potoczne określenie biegunki podróżnych – ostrej dolegliwości żołądkowo-jelitowej, która najczęściej dotyka osoby podróżujące do krajów o cieplejszym klimacie, zwłaszcza w Afryce Północnej, Azji czy Ameryce Południowej. Jej nazwa pochodzi od legendarnej „klątwy”, która miała spotykać obcokrajowców odwiedzających Egipt. W rzeczywistości to nic innego jak reakcja organizmu na kontakt z miejscową florą bakteryjną, do której nasz układ pokarmowy nie jest przyzwyczajony. Klątwa faraona może pojawić się już w pierwszych dniach pobytu i objawia się biegunką, nudnościami, bólami brzucha oraz ogólnym osłabieniem. Choć zazwyczaj mija samoistnie po kilku dniach, nie warto jej bagatelizować – odpowiednie nawodnienie i szybka reakcja mogą znacznie złagodzić jej przebieg. Czy zemsta faraona jest zaraźliwa? Biegunka podróżnych najczęściej wywoływana jest przez bakterie (takie jak Escherichia coli), wirusy lub – rzadziej – pasożyty, które przenoszą się drogą pokarmową. Zakażenie może nastąpić nie tylko poprzez spożycie skażonej wody czy jedzenia, ale również przez kontakt z osobą chorą – na przykład poprzez wspólne korzystanie z toalety, ręczników czy niedokładnie umyte ręce. Z tego względu bardzo ważne jest zachowanie podstawowych zasad higieny – częste mycie rąk, unikanie dzielenia się posiłkami oraz stosowanie żeli antybakteryjnych. W przypadku wystąpienia objawów warto również zadbać o to, by nie narażać innych osób na kontakt z patogenami. Wspierając leczenie odpowiednimi preparatami można nie tylko szybciej wrócić do zdrowia, ale też zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się choroby. Ile trwa zemsta faraona? Zemsta faraona zazwyczaj ma charakter krótkotrwały i mija samoistnie w ciągu 3 do 5 dni. Czas trwania dolegliwości zależy jednak od przyczyny zakażenia, ogólnego stanu zdrowia osoby chorej oraz szybkości podjętego leczenia. U osób z dobrą odpornością objawy mogą ustąpić szybciej – zwłaszcza przy odpowiednim nawodnieniu, zastosowaniu elektrolitów, probiotyków oraz leków przeciwbiegunkowych dostępnych bez recepty. W przypadku braku poprawy po kilku dniach, nasilających się objawów (takich jak wysoka gorączka, obecność krwi w stolcu czy silne odwodnienie), konieczna jest konsultacja lekarska – może to wskazywać na poważniejsze zakażenie wymagające antybiotykoterapii.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody. Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy. Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie.
czytaj