Trądzik, ospa, oparzenia czy zabiegi chirurgiczne mogą być przyczyną powstawania szpecących blizn. Produkty na blizny znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

21.02.2025

Leczenie i pielęgnacja blizn

Obecność blizn może być nie tylko fizycznie uciążliwa, ale także może wpływać na samopoczucie i pewność siebie oraz przypominać o przebytej chorobie, urazie czy przeżytym emocjonalnym wyzwaniu. W zależności od ich pochodzenia blizny mogą mieć różny wygląd i strukturę — mogą być płytkie i delikatne lub też wypukłe i szorstkie, a nawet zmieniać kolor. W obliczu takiej różnorodności istnieją również różne podejścia do leczenia blizn. Tradycyjne metody obejmują stosowanie maści, kremów czy opatrunków silikonowych, które mają na celu zmniejszenie widoczności blizn poprzez regenerację skóry. Jednak wraz z postępem medycyny, coraz częściej sięgamy po bardziej zaawansowane techniki, takie jak laseroterapia czy zabiegi chirurgiczne. Znajomość rodzajów blizn oraz najskuteczniejszych metod ich leczenia pomoże osobom borykającym się z tym problemem znaleźć najlepsze dla siebie rozwiązanie.

Rodzaje blizn

Blizna to rodzaj tkanki łącznej powstającej w wyniku procesu gojenia się ran lub uszkodzeń skóry. Kiedy dochodzi do urazu skóry, organizm wytwarza bliznę jako sposób naprawy tkanek. Blizny mogą być spowodowane różnymi czynnikami i różnić się ze względu na sposób ich powstania oraz wygląd.

Wśród rodzajów blizn wymienia się: 

  • blizny potrądzikowe,
  • blizny po ospie,
  • blizny pooperacyjne,
  • blizny oparzeniowe.

Blizny po trądziku

Blizny po trądziku to jedna z najczęściej występujących form blizn skórnych. Powstają w wyniku uszkodzenia tkanki skórnej w trakcie przebiegu trądziku, zwłaszcza w przypadku trądziku zapalnego, który charakteryzuje się głębokimi zmianami zapalnymi skóry. Istnieją różne rodzaje blizn potrądzikowych, w tym: blizny zanikowe, blizny wypukłe i blizny keloidowe (bliznowce).

  • Blizny zanikowe to płytkie, wgłębne blizny o nieregularnym kształcie, które powstają w wyniku utraty tkanki kolagenowej podczas procesu gojenia się trądziku. Często mają one wygląd małych dołków lub wgłębień na skórze.
  • Blizny wypukłe (hypertroficzne) są to blizny przerostowe, które podczas procesu gojenia się trądziku tworzą nadmiernie wypukłe guzki lub narośla na skórze.
  • Blizny keloidowe natomiast to bardzo widoczne, wypukłe blizny, które rosną poza obszar pierwotnej rany. Blizny keloidowe mogą być bardziej widoczne i mogą powodować dyskomfort zarówno estetyczny jak i fizyczny.

Blizny po ospie

Ospa wietrzna to choroba wirusowa charakteryzująca się wysypką, która często pozostawia blizny w miejscach, gdzie wystąpiły pęcherze. Blizny po ospie mogą być różnorodne pod względem wyglądu i wielkości. Wśród rodzajów blizn po ospie wyróżnia się: blizny zanikowe, blizny  hiperpigmentowane i  hipopigmentowane oraz blizny wypukłe.

  • Blizny zanikowe (wklęsłe) to niewielkie dołki lub wgłębienia w skórze, które pozostają po pęcherzach ospowych. Mogą być one szczególnie widoczne w obszarach, gdzie skóra jest cieńsza, takich jak twarz.
  • Po zagojeniu się pęcherzy ospowych skóra może pozostawić ciemniejsze plamy, zwane bliznami hiperpigmentowanymi. Plamy te mogą być czasami trudne do usunięcia i mogą być bardziej widoczne u osób o ciemniejszym karnacji skóry.
  • W niektórych przypadkach po zagojeniu się ospowych pęcherzy skóra może pozostawić białe plamy, czyli blizny hipopigmentowane.
  • Czasem ospa wietrzna może pozostawić blizny, które są nadmiernie wypukłe lub guzkowate. Takie blizny mogą być bardziej widoczne i mogą wymagać specjalistycznego leczenia.

Blizny po oparzeniu

Blizny po oparzeniu mogą być zróżnicowane pod względem wyglądu, w zależności od stopnia uszkodzenia skóry i głębokości oparzenia. 

  • Blizny płaskie są równe z powierzchnią skóry.
  • Blizny wklęsłe powstają, gdy oparzenie uszkodzi warstwy głębsze skóry, co może prowadzić do utraty tkanki. Mogą mieć postać dołków lub wgłębień.
  • Blizny wypukłe mogą pojawić się, gdy tkanka skórna podczas procesu gojenia staje się nadmiernie wypukła lub guzkowata. Blizny te mogą być bardziej widoczne i wystawać ponad powierzchnię skóry.
  • Blizny keloidowe są bardzo widoczne, wypukłe, rosną poza obszar pierwotnej rany. Mogą być bardziej widoczne i mogą powodować dyskomfort estetyczny lub fizyczny.

Blizny po operacji

Blizny po operacji różnią się  w zależności od rodzaju operacji, techniki chirurgicznej oraz indywidualnych cech pacjenta. Wśród blizn pooperacyjnych wyróżnia się: blizny linijne, przerostowe i bliznowce.

  • Blizny linijne to proste blizny, które często powstają po operacjach wykonywanych wzdłuż naturalnych linii skórnych, takich jak linie zabiegowe na brzuchu lub kończynach.
  • Blizny przerostowe to zgrubiałe, uniesione blizny, które mogą pojawić się po operacji w wyniku nieprawidłowego gojenia się rany, gdy tkanka bliznowata rośnie nadmiernie wokół miejsca uszkodzenia skóry.
  • Bliznowce natomiast charakteryzują się ciągłym wzrostem po uszkodzeniu skóry i mogą kontynuować swoje powiększanie się przez długi czas po zagojeniu rany. Ponadto tkanka bliznowata w bliznowcach może rosnąć znacznie poza obszar rany i nie podlega ona regresji ani nie ustępuje z czasem.

Jak pozbyć się blizn?

Istnieje wiele skutecznych metody leczenia blizn, które mogą pomóc w ich redukcji lub wygładzeniu. Powszechnie stosowanymi sposobami na blizny są między innymi: mobilizacja blizny, terapie laserowe, zabiegi chirurgiczne, mikronakłucia i peelingi chemiczne oraz stosowanie odpowiednich kremów, maści czy żelowych opatrunków.  Wybór odpowiedniej metody leczenia zależy od rodzaju blizn, ich wielkości oraz indywidualnych preferencji i potrzeb pacjenta. 

Krem na blizny i opatrunki silikonowe

Kremy na blizny oraz opatrunki silikonowe są popularnymi produktami stosowanymi do redukcji blizn i poprawy wyglądu skóry po urazach, operacjach czy innego rodzaju uszkodzeniach. Kremy, maści i żele na blizny zawierają najczęściej składniki, które mają na celu wspomaganie procesu gojenia się skóry, np. retinoidy, witamina E, kwas hialuronowy, ekstrakty roślinne czy oleje o działaniu nawilżającym, wygładzającym i rozjaśniającym. Stosowanie maści na blizny może pomóc w zmniejszeniu ich widoczności, poprawie elastyczności skóry oraz w zmiękczeniu i wygładzeniu tekstury. Plastry na blizny są elastycznymi płachtami lub opatrunkami wykonanymi z silikonu medycznego. Działają one poprzez utrzymywanie wilgoci w skórze, zapewniając optymalne warunki dla procesu gojenia się oraz zmniejszając napięcie skóry wokół blizny. Regularne stosowanie opatrunków silikonowych może pomóc w zmniejszeniu wypukłości blizn, wygładzeniu ich tekstury oraz w rozjaśnieniu przebarwień. Stosowanie opatrunków silikonowych oraz kremów i maści jest jedną z powszechnie stosowanych metod leczenia blizn. Aby osiągnąć najlepsze efekty, ważna jest systematyczność. Warto również skonsultować się z dermatologiem, który pomoże dobrać odpowiedni produkt oraz określić optymalną metodę leczenia.

Usuwanie blizn laserem i zabiegi chirurgiczne

Usuwanie blizn za pomocą laserów oraz zabiegów chirurgicznych to powszechnie stosowane metody w redukcji blizn różnego pochodzenia. W terapii laserowej usuwania blizn emitowane jest światło o wysokiej energii, które penetruje warstwy skóry i dociera do obszarów blizn. Laser może być dostosowany do konkretnych potrzeb pacjenta i rodzaju blizn. Laserowe usuwanie blizn działa poprzez stymulację produkcji nowych włókien kolagenowych, co prowadzi do wygładzenia i rozjaśnienia blizn oraz poprawy elastyczności skóry. Może również pomóc w zredukowaniu nadmiernie wypukłych blizn oraz w rozjaśnieniu przebarwień.
Chirurgiczne usuwanie blizn może być stosowane w przypadku dużych, widocznych blizn, które nie reagują na inne metody leczenia. Istnieją różne techniki chirurgiczne, takie jak plastyka blizny czy przeszczepy skóry. Zabiegi chirurgiczne mają na celu usunięcie lub zmniejszenie widoczności blizn poprzez usunięcie tkanki bliznowatej lub modyfikację kształtu blizny. 

Domowe sposoby na blizny

Domowe sposoby, które mogą pomóc w redukcji blizn to przede wszystkim ich regularne masowanie oraz nawilżanie i natłuszczanie.

  • Masowanie blizn – systematyczne, delikatne masowanie może pomóc w poprawie krążenia krwi w obszarze blizny oraz w zmniejszeniu jej widoczności. Podczas masażu warto stosować kremy lub olejki nawilżające.
  • Nawilżanie skóry - regularne nawilżanie skóry może pomóc w utrzymaniu jej elastyczności oraz w poprawie wyglądu blizn. Warto wybierać kremy i balsamy nawilżające, żele lub olejki do ciała, które zawierają np. witaminę E, kwas hialuronowy czy aloes.
  • Stosowanie żelu z aloesu - żel z aloesu jest znany ze swoich właściwości łagodzących i nawilżających. Aplikowanie go na blizny może pomóc w zmniejszeniu ich widoczności oraz w łagodzeniu podrażnień skóry.
  • Olejek na blizny — olejek różany, olejek z drzewa herbacianego czy olejek z rozmarynu mają właściwości antyseptyczne i łagodzące, które mogą być pomocne w redukcji blizn. Wystarczy dodawać kilka kropel wybranego olejku do kremu lub oleju bazowego i stosować na blizny podczas masażu.
  • Owocowe maseczki – naturalne maseczki z owoców zawierających enzymy proteolityczne (papaja, ananas) mogą pomóc w złuszczaniu martwych komórek skóry i poprawie tekstury blizn. 

Domowe sposoby redukowania blizn mogą działać różnie u różnych osób i nie zawsze przynoszą takie same rezultaty. Wszelkie obawy dotyczące blizn oraz planowane sposoby ich pielęgnacji zawsze warto skonsultować z dermatologiem lub kosmetologiem, który zaproponuje najlepsze i najbardziej skuteczne metody leczenia odpowiednie dla indywidualnego przypadku.

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Choroba wieńcowa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia choroby niedokrwiennej serca

Choroba wieńcowa, nazywana także chorobą niedokrwienną serca, to schorzenie układu krążenia, które może prowadzić między innymi do zawału serca. Powstaje na skutek zwężenia lub zablokowania tętnic wieńcowych, co ogranicza dopływ tlenu do mięśnia sercowego. Jakie są główne przyczyny choroby wieńcowej? Jakie objawy daje niedokrwienie serca? Znajomość odpowiedzi na te pytania pozwoli właściwie zadbać o profilaktykę schorzenia, a świadomość sposobów leczenia pomoże w wyborze najlepszej metody terapii.  Choroba wieńcowa – co to? Choroba niedokrwienna serca to choroba układu krążenia spowodowane zwężeniem lub zablokowaniem tętnic wieńcowych, które dostarczają tlen i składniki odżywcze do mięśnia sercowego. Główną przyczyną tego procesu jest miażdżyca, czyli odkładanie się blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych. Ograniczony przepływ krwi do serca może prowadzić do bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej), duszności, a w skrajnych przypadkach – do zawału serca. Choroba rozwija się stopniowo i często przez długi czas nie daje wyraźnych objawów, dlatego tak ważna jest profilaktyka oraz regularne badania kontrolne. ChNS – przyczyny Choroba niedokrwienna serca (ChNS) najczęściej rozwija się na skutek miażdżycy, czyli procesu odkładania się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych. Tworzące się złogi tłuszczowe, cholesterol oraz inne substancje stopniowo zwężają światło naczyń krwionośnych, ograniczając przepływ krwi do serca. Do głównych czynników ryzyka należą niezdrowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry, brak aktywności fizycznej, palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz przewlekły stres. Nie bez znaczenia są także predyspozycje genetyczne – jeśli w rodzinie występowały choroby serca, rośnie ryzyko ChNS. Wczesne rozpoznanie czynników ryzyka oraz zmiana stylu życia oraz rzucenie palenia mogą skutecznie opóźnić rozwój choroby i zmniejszyć ryzyko powikłań.

czytaj
Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Kac – objawy, sposoby zapobiegania i metody leczenia złego samopoczucia po spożyciu alkoholu

Ciężka głowa, suchość w ustach, mdłości i problemy z koncentracją to typowe objawy kaca. Jego główną przyczyną jest metabolizm alkoholu w organizmie - etanol, czyli alkohol etylowy zawarty w napojach wyskokowych, jest traktowany przez organizm jak toksyna, wątroba przekształca go w aldehyd octowy, substancję jeszcze bardziej toksyczną niż sam alkohol. Znajomość skutecznych sposobów zapobiegania kacowi oraz sprawdzonych sposobów na syndrom dnia poprzedniego pomoże szybciej wrócić do formy niezależnie od tego, czy dopiero planujemy zakrapianą alkoholem imprezę, czy szukamy ulgi po hucznej zabawie. Co to jest kac? - przyczyny Kac to stan złego samopoczucia, który pojawia się kilka godzin po spożyciu alkoholu, najczęściej następnego dnia rano. Po wypiciu napojów zawierających etanol wątroba przekształca go w aldehyd octowy – toksyczny związek chemiczny, który odpowiada za wiele nieprzyjemnych objawów kaca, takich jak bóle głowy, nudności czy ogólne osłabienie organizmu. Kolejnym czynnikiem jest działanie odwadniające alkoholu – alkohol zwiększa produkcję moczu, co prowadzi do utraty wody i elektrolitów, powodując uczucie suchości w ustach i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Nie bez znaczenia jest także wpływ alkoholu na układ nerwowy i jakość snu – mimo że po jego spożyciu łatwiej jest zasnąć, to jednak sen staje się płytszy i przerywany, przez co organizm nie ma szans na pełną regenerację. 

czytaj
Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Opryszczka. Przyczyny zimna na ustach i leczenie opryszczki wargowej

Opryszczka wargowa to dolegliwość objawiająca się bolesnymi pęcherzykami. Występuje najczęściej w okresie osłabienia organizmu, długotrwałego stresu oraz zmiennej pogody. Poza nieprzyjemnym swędzeniem, mrowieniem czy pieczeniem opryszczka wpływa negatywnie również na ogólne samopoczucie i wygląd, dlatego warto wiedzieć, jak skutecznie sobie z nią radzić oraz jak zapobiegać jej nawrotom. Jak wygląda zimno na ustach? Charakterystyczne, wypełnione płynem pęcherzyki na wargach, wokół ust lub w okolicy nosa to typowe objawy opryszczki wargowej. Początkowo skóra w tych miejscach może zacząć swędzieć, piec lub sprawiać wrażenie ściągniętej. Wkrótce na tym obszarze pojawiają się małe, bolesne bąbelki, które po kilku dniach pękają, tworząc owrzodzenia.  Opryszczka na ustach przyczyny. Czy opryszczka jest zaraźliwa? Febra na ustach jest wywoływana przez wirus opryszczki wargowej herpes simplex (HSV-1), który wnika do organizmu i pozostaje w nim przez całe życie. W wyniku osłabienia układu odpornościowego, stresu, przeziębienia czy zmian temperatury otoczenia może dojść do jej aktywacji i pojawienia się pęcherzyków. Wirus jest bardzo zaraźliwy i łatwo przenosi się przez bezpośredni kontakt z zakażoną skórą, śliną, a także poprzez korzystanie z tych samych przedmiotów (np. ręczników czy szminki). Z tego powodu ważne jest, aby unikać bliskich kontaktów z osobami mającymi opryszczkę, szczególnie w aktywnej fazie, pamiętając jednak, że wirus może być przenoszony nawet wtedy, gdy objawy nie są jeszcze widoczne.

czytaj
Bezpieczne opalanie - ochrona przeciwsłoneczna skóry
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Bezpieczne opalanie - ochrona przeciwsłoneczna skóry

Opalanie to nieodłączny element letniego relaksu na świeżym powietrzu, jednak promienie słoneczne, choć niezbędne do produkcji witaminy D i korzystnie wpływające na nasz nastrój i wygląd mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia skóry. Zbyt długa i nieodpowiedzialna ekspozycja na słońce może prowadzić do oparzeń słonecznych, przyspiesza starzenia się skóry oraz zwiększa ryzyko raka skóry. Jak zatem opalać się bezpiecznie? Poza unikaniem zbyt długiego wylegiwania się na słońcu oraz korzystania z promieni słonecznych poza godzinami największego promieniowania (10-16) pamiętać należy o niezbędnej ochronie w postaci filtrów przeciwsłonecznych. Wybór odpowiedniego filtra i umiejętne stosowanie kosmetyków przeciwsłonecznych zapewni właściwą ochronę oraz pozwoli cieszyć się piękną, a przede wszystkim zdrową opalenizną. Filtry przeciwsłoneczne – rodzaje filtrów SPF Filtry przeciwsłoneczne są kluczowym elementem ochrony skóry przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego (UV). Różnią się one między sobą mechanizmem działania, składem oraz poziomem ochrony, który określany jest współczynnikiem ochrony przeciwsłonecznej (SPF). Wśród dostępnych na rynku filtrów SPF znajdziemy filtry fizyczne, chemiczne, hybrydowe oraz filtry naturalne. Filtry mineralne (fizyczne) Filtry mineralne, znane również jako fizyczne, działają na zasadzie odbijania i rozpraszania promieniowania UV. Są to najczęściej tlenek cynku (ZnO) i dwutlenek tytanu (TiO2). Tlenek cynku (ZnO): zapewnia ochronę przed promieniowaniem UVA i UVB. Jest szczególnie polecany dla osób o wrażliwej skórze. Dwutlenek tytanu (TiO2): chroni głównie przed promieniowaniem UVB i częściowo przed UVA. Jest powszechnie stosowany w kosmetykach przeciwsłonecznych. Filtry chemiczne (organiczne) Filtry chemiczne, zwane również organicznymi, działają poprzez absorpcję promieniowania UV i przekształcanie go w ciepło, które jest następnie uwalniane z powierzchni skóry. Do filtrów chemicznych zawartych w dostępnych na rynku kosmetyczkach przeciwsłonecznych należą między innymi: oktokrylen, oksybenzon czy octinoxate. Filtry hybrydowe Filtry hybrydowe łączą w sobie właściwości filtrów mineralnych i chemicznych, oferując wszechstronną ochronę przed promieniowaniem UV. Dzięki tej kombinacji mogą oferować zalety obu typów filtrów zapewniając szersze spektrum ochrony i lepszą stabilność. Filtry naturalne Niektóre kosmetyki przeciwsłoneczne zawierają składniki pochodzenia naturalnego, takie jak np. olej z nasion malin, marchwi, masło shea lub inne substancje naturalne, które mają właściwości chroniące przed UV. Choć ich skuteczność może być niższa w porównaniu do filtrów chemicznych lub mineralnych, są one często wybierane przez osoby preferujące naturalne kosmetyki.

czytaj