21.02.2025
Obecność blizn może być nie tylko fizycznie uciążliwa, ale także może wpływać na samopoczucie i pewność siebie oraz przypominać o przebytej chorobie, urazie czy przeżytym emocjonalnym wyzwaniu. W zależności od ich pochodzenia blizny mogą mieć różny wygląd i strukturę — mogą być płytkie i delikatne lub też wypukłe i szorstkie, a nawet zmieniać kolor. W obliczu takiej różnorodności istnieją również różne podejścia do leczenia blizn. Tradycyjne metody obejmują stosowanie maści, kremów czy opatrunków silikonowych, które mają na celu zmniejszenie widoczności blizn poprzez regenerację skóry. Jednak wraz z postępem medycyny, coraz częściej sięgamy po bardziej zaawansowane techniki, takie jak laseroterapia czy zabiegi chirurgiczne. Znajomość rodzajów blizn oraz najskuteczniejszych metod ich leczenia pomoże osobom borykającym się z tym problemem znaleźć najlepsze dla siebie rozwiązanie.
Blizna to rodzaj tkanki łącznej powstającej w wyniku procesu gojenia się ran lub uszkodzeń skóry. Kiedy dochodzi do urazu skóry, organizm wytwarza bliznę jako sposób naprawy tkanek. Blizny mogą być spowodowane różnymi czynnikami i różnić się ze względu na sposób ich powstania oraz wygląd.
Wśród rodzajów blizn wymienia się:
Blizny po trądziku to jedna z najczęściej występujących form blizn skórnych. Powstają w wyniku uszkodzenia tkanki skórnej w trakcie przebiegu trądziku, zwłaszcza w przypadku trądziku zapalnego, który charakteryzuje się głębokimi zmianami zapalnymi skóry. Istnieją różne rodzaje blizn potrądzikowych, w tym: blizny zanikowe, blizny wypukłe i blizny keloidowe (bliznowce).
Ospa wietrzna to choroba wirusowa charakteryzująca się wysypką, która często pozostawia blizny w miejscach, gdzie wystąpiły pęcherze. Blizny po ospie mogą być różnorodne pod względem wyglądu i wielkości. Wśród rodzajów blizn po ospie wyróżnia się: blizny zanikowe, blizny hiperpigmentowane i hipopigmentowane oraz blizny wypukłe.
Blizny po oparzeniu mogą być zróżnicowane pod względem wyglądu, w zależności od stopnia uszkodzenia skóry i głębokości oparzenia.
Blizny po operacji różnią się w zależności od rodzaju operacji, techniki chirurgicznej oraz indywidualnych cech pacjenta. Wśród blizn pooperacyjnych wyróżnia się: blizny linijne, przerostowe i bliznowce.
Istnieje wiele skutecznych metody leczenia blizn, które mogą pomóc w ich redukcji lub wygładzeniu. Powszechnie stosowanymi sposobami na blizny są między innymi: mobilizacja blizny, terapie laserowe, zabiegi chirurgiczne, mikronakłucia i peelingi chemiczne oraz stosowanie odpowiednich kremów, maści czy żelowych opatrunków. Wybór odpowiedniej metody leczenia zależy od rodzaju blizn, ich wielkości oraz indywidualnych preferencji i potrzeb pacjenta.
Kremy na blizny oraz opatrunki silikonowe są popularnymi produktami stosowanymi do redukcji blizn i poprawy wyglądu skóry po urazach, operacjach czy innego rodzaju uszkodzeniach. Kremy, maści i żele na blizny zawierają najczęściej składniki, które mają na celu wspomaganie procesu gojenia się skóry, np. retinoidy, witamina E, kwas hialuronowy, ekstrakty roślinne czy oleje o działaniu nawilżającym, wygładzającym i rozjaśniającym. Stosowanie maści na blizny może pomóc w zmniejszeniu ich widoczności, poprawie elastyczności skóry oraz w zmiękczeniu i wygładzeniu tekstury. Plastry na blizny są elastycznymi płachtami lub opatrunkami wykonanymi z silikonu medycznego. Działają one poprzez utrzymywanie wilgoci w skórze, zapewniając optymalne warunki dla procesu gojenia się oraz zmniejszając napięcie skóry wokół blizny. Regularne stosowanie opatrunków silikonowych może pomóc w zmniejszeniu wypukłości blizn, wygładzeniu ich tekstury oraz w rozjaśnieniu przebarwień. Stosowanie opatrunków silikonowych oraz kremów i maści jest jedną z powszechnie stosowanych metod leczenia blizn. Aby osiągnąć najlepsze efekty, ważna jest systematyczność. Warto również skonsultować się z dermatologiem, który pomoże dobrać odpowiedni produkt oraz określić optymalną metodę leczenia.
Usuwanie blizn za pomocą laserów oraz zabiegów chirurgicznych to powszechnie stosowane metody w redukcji blizn różnego pochodzenia. W terapii laserowej usuwania blizn emitowane jest światło o wysokiej energii, które penetruje warstwy skóry i dociera do obszarów blizn. Laser może być dostosowany do konkretnych potrzeb pacjenta i rodzaju blizn. Laserowe usuwanie blizn działa poprzez stymulację produkcji nowych włókien kolagenowych, co prowadzi do wygładzenia i rozjaśnienia blizn oraz poprawy elastyczności skóry. Może również pomóc w zredukowaniu nadmiernie wypukłych blizn oraz w rozjaśnieniu przebarwień.
Chirurgiczne usuwanie blizn może być stosowane w przypadku dużych, widocznych blizn, które nie reagują na inne metody leczenia. Istnieją różne techniki chirurgiczne, takie jak plastyka blizny czy przeszczepy skóry. Zabiegi chirurgiczne mają na celu usunięcie lub zmniejszenie widoczności blizn poprzez usunięcie tkanki bliznowatej lub modyfikację kształtu blizny.
Domowe sposoby, które mogą pomóc w redukcji blizn to przede wszystkim ich regularne masowanie oraz nawilżanie i natłuszczanie.
Domowe sposoby redukowania blizn mogą działać różnie u różnych osób i nie zawsze przynoszą takie same rezultaty. Wszelkie obawy dotyczące blizn oraz planowane sposoby ich pielęgnacji zawsze warto skonsultować z dermatologiem lub kosmetologiem, który zaproponuje najlepsze i najbardziej skuteczne metody leczenia odpowiednie dla indywidualnego przypadku.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego. Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują: luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np. infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe. Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom. Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności. Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości. Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.
czytaj