21.02.2025
Obecność blizn może być nie tylko fizycznie uciążliwa, ale także może wpływać na samopoczucie i pewność siebie oraz przypominać o przebytej chorobie, urazie czy przeżytym emocjonalnym wyzwaniu. W zależności od ich pochodzenia blizny mogą mieć różny wygląd i strukturę — mogą być płytkie i delikatne lub też wypukłe i szorstkie, a nawet zmieniać kolor. W obliczu takiej różnorodności istnieją również różne podejścia do leczenia blizn. Tradycyjne metody obejmują stosowanie maści, kremów czy opatrunków silikonowych, które mają na celu zmniejszenie widoczności blizn poprzez regenerację skóry. Jednak wraz z postępem medycyny, coraz częściej sięgamy po bardziej zaawansowane techniki, takie jak laseroterapia czy zabiegi chirurgiczne. Znajomość rodzajów blizn oraz najskuteczniejszych metod ich leczenia pomoże osobom borykającym się z tym problemem znaleźć najlepsze dla siebie rozwiązanie.
Blizna to rodzaj tkanki łącznej powstającej w wyniku procesu gojenia się ran lub uszkodzeń skóry. Kiedy dochodzi do urazu skóry, organizm wytwarza bliznę jako sposób naprawy tkanek. Blizny mogą być spowodowane różnymi czynnikami i różnić się ze względu na sposób ich powstania oraz wygląd.
Wśród rodzajów blizn wymienia się:
Blizny po trądziku to jedna z najczęściej występujących form blizn skórnych. Powstają w wyniku uszkodzenia tkanki skórnej w trakcie przebiegu trądziku, zwłaszcza w przypadku trądziku zapalnego, który charakteryzuje się głębokimi zmianami zapalnymi skóry. Istnieją różne rodzaje blizn potrądzikowych, w tym: blizny zanikowe, blizny wypukłe i blizny keloidowe (bliznowce).
Ospa wietrzna to choroba wirusowa charakteryzująca się wysypką, która często pozostawia blizny w miejscach, gdzie wystąpiły pęcherze. Blizny po ospie mogą być różnorodne pod względem wyglądu i wielkości. Wśród rodzajów blizn po ospie wyróżnia się: blizny zanikowe, blizny hiperpigmentowane i hipopigmentowane oraz blizny wypukłe.
Blizny po oparzeniu mogą być zróżnicowane pod względem wyglądu, w zależności od stopnia uszkodzenia skóry i głębokości oparzenia.
Blizny po operacji różnią się w zależności od rodzaju operacji, techniki chirurgicznej oraz indywidualnych cech pacjenta. Wśród blizn pooperacyjnych wyróżnia się: blizny linijne, przerostowe i bliznowce.
Istnieje wiele skutecznych metody leczenia blizn, które mogą pomóc w ich redukcji lub wygładzeniu. Powszechnie stosowanymi sposobami na blizny są między innymi: mobilizacja blizny, terapie laserowe, zabiegi chirurgiczne, mikronakłucia i peelingi chemiczne oraz stosowanie odpowiednich kremów, maści czy żelowych opatrunków. Wybór odpowiedniej metody leczenia zależy od rodzaju blizn, ich wielkości oraz indywidualnych preferencji i potrzeb pacjenta.
Kremy na blizny oraz opatrunki silikonowe są popularnymi produktami stosowanymi do redukcji blizn i poprawy wyglądu skóry po urazach, operacjach czy innego rodzaju uszkodzeniach. Kremy, maści i żele na blizny zawierają najczęściej składniki, które mają na celu wspomaganie procesu gojenia się skóry, np. retinoidy, witamina E, kwas hialuronowy, ekstrakty roślinne czy oleje o działaniu nawilżającym, wygładzającym i rozjaśniającym. Stosowanie maści na blizny może pomóc w zmniejszeniu ich widoczności, poprawie elastyczności skóry oraz w zmiękczeniu i wygładzeniu tekstury. Plastry na blizny są elastycznymi płachtami lub opatrunkami wykonanymi z silikonu medycznego. Działają one poprzez utrzymywanie wilgoci w skórze, zapewniając optymalne warunki dla procesu gojenia się oraz zmniejszając napięcie skóry wokół blizny. Regularne stosowanie opatrunków silikonowych może pomóc w zmniejszeniu wypukłości blizn, wygładzeniu ich tekstury oraz w rozjaśnieniu przebarwień. Stosowanie opatrunków silikonowych oraz kremów i maści jest jedną z powszechnie stosowanych metod leczenia blizn. Aby osiągnąć najlepsze efekty, ważna jest systematyczność. Warto również skonsultować się z dermatologiem, który pomoże dobrać odpowiedni produkt oraz określić optymalną metodę leczenia.
Usuwanie blizn za pomocą laserów oraz zabiegów chirurgicznych to powszechnie stosowane metody w redukcji blizn różnego pochodzenia. W terapii laserowej usuwania blizn emitowane jest światło o wysokiej energii, które penetruje warstwy skóry i dociera do obszarów blizn. Laser może być dostosowany do konkretnych potrzeb pacjenta i rodzaju blizn. Laserowe usuwanie blizn działa poprzez stymulację produkcji nowych włókien kolagenowych, co prowadzi do wygładzenia i rozjaśnienia blizn oraz poprawy elastyczności skóry. Może również pomóc w zredukowaniu nadmiernie wypukłych blizn oraz w rozjaśnieniu przebarwień.
Chirurgiczne usuwanie blizn może być stosowane w przypadku dużych, widocznych blizn, które nie reagują na inne metody leczenia. Istnieją różne techniki chirurgiczne, takie jak plastyka blizny czy przeszczepy skóry. Zabiegi chirurgiczne mają na celu usunięcie lub zmniejszenie widoczności blizn poprzez usunięcie tkanki bliznowatej lub modyfikację kształtu blizny.
Domowe sposoby, które mogą pomóc w redukcji blizn to przede wszystkim ich regularne masowanie oraz nawilżanie i natłuszczanie.
Domowe sposoby redukowania blizn mogą działać różnie u różnych osób i nie zawsze przynoszą takie same rezultaty. Wszelkie obawy dotyczące blizn oraz planowane sposoby ich pielęgnacji zawsze warto skonsultować z dermatologiem lub kosmetologiem, który zaproponuje najlepsze i najbardziej skuteczne metody leczenia odpowiednie dla indywidualnego przypadku.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody. Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy. Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Skaza białkowa to potoczny termin określający alergię na białka mleka krowiego występującą u niemowląt i małych dzieci. Objawia się zazwyczaj suchymi i szorstkimi plamami na skórze, głównie na twarzy, a także dolegliwościami ze strony układu pokarmowego. Wczesne rozpoznanie symptomów oraz odpowiednie leczenie i dieta eliminacyjna mogą przywrócić dziecku zdrowie i komfort. Alergia na białka mleka krowiego – przyczyny skazy białkowej Główną przyczyną skazy białkowej jest niedojrzały jeszcze układ odpornościowy dziecka, który błędnie rozpoznaje niektóre białka zawarte w mleku – takie jak kazeina czy beta-laktoglobulina – jako zagrożenie. W efekcie organizm uruchamia reakcję obronną, prowadzącą do wystąpienia objawów alergicznych. Do rozwoju skazy białkowej może przyczynić się również dziedziczność – jeśli jedno lub oboje rodzice mają alergie, ryzyko pojawienia się nietolerancji białka mleka u dziecka znacznie wzrasta.
czytaj