Niedobór cynku może powodować obniżenie odporności, osłabienie i pogorszenie kondycji skóry i włosów. Suplementy z cynkiem znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

16.10.2025

Cynk – właściwości, zapotrzebowanie i źródła cynku

Choć cynk występuje w ludzkim organizmie w śladowych ilościach, odgrywa bardzo ważną rolę w utrzymaniu zdrowia i prawidłowego funkcjonowania wielu procesów życiowych. Cynk wspiera odporność, przyspiesza gojenie ran, wpływa na kondycję skóry, włosów i paznokci, a także uczestniczy w produkcji hormonów i syntezie białek. Znając produkty bogate w cynk oraz zasady rozważnej suplementacji łatwej zapobiec jego niedoborom i zadbać o kondycję całego organizmu.

Właściwości cynku

Cynk to pierwiastek, który pełni w organizmie człowieka niezwykle wiele funkcji, między innymi  uczestniczy w wielu procesach enzymatycznych, wzmacnia naturalną barierę ochronną organizmu i pomaga zwalczać infekcje oraz odgrywa ważną rolę w gojeniu ran, regeneracji tkanek oraz utrzymaniu zdrowej skóry, włosów i paznokci. Cynk wpływa również na układ nerwowy i hormonalny - wspomaga prawidłowe działanie mózgu, procesy poznawcze oraz koncentrację, bierze udział w produkcji insuliny i hormonów płciowych, dlatego ma znaczenie dla płodności zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Ponadto cynk działa również jako silny przeciwutleniacz – neutralizuje wolne rodniki i opóźnia procesy starzenia komórek.

Cynk na co pomaga?

  • Wzmacnia odporność – pomaga organizmowi zwalczać infekcje i skraca czas trwania przeziębień.
  • Przyspiesza gojenie ran – wspomaga regenerację tkanek i procesy naprawcze skóry.
  • Poprawia kondycję skóry, włosów i paznokci – reguluje pracę gruczołów łojowych, zapobiega trądzikowi i łamliwości paznokci.
  • Wspiera płodność i zdrowie hormonalne – uczestniczy w produkcji hormonów płciowych i wpływa na jakość nasienia.
  • Dba o układ nerwowy i koncentrację – poprawia pamięć, zdolność uczenia się i ogólne funkcjonowanie mózgu.
  • Reguluje poziom cukru we krwi – wspiera działanie insuliny i procesy metaboliczne.
  • Chroni komórki przed stresem oksydacyjnym – działa jak antyoksydant, opóźniając procesy starzenia.
  • Wspomaga wzrost i rozwój organizmu – jest niezbędny w okresie dzieciństwa, dojrzewania i regeneracji.

Ile cynku dziennie? Zapotrzebowanie

Zapotrzebowanie na cynk zależy od wieku, płci, etapu rozwoju i indywidualnych potrzeb organizmu. 

Niemowlęta do 1. roku życia 2 -2,5  mg
Dzieci od 1 do 9 lat 2,5 - 4 mg
Dziewczęta od 10 do 18 lat 7,3 mg
Kobiety 6,8  mg
Kobiety ciężarne 9,5 – 10,5 mg
Kobiety karmiące piersią 10,4 – 10,9 mg
Chłopcy od 10 do 18 lat  7 -8,5 mg
Mężczyźni 9,4 mg


Niedobór cynku objawy

Niedobór cynku może dawać wiele niespecyficznych objawów, które często są bagatelizowane lub przypisywane zmęczeniu czy stresowi. Tymczasem zbyt niski poziom tego pierwiastka wpływa negatywnie na funkcjonowanie całego organizmu. Jednym z pierwszych sygnałów może być pogorszenie kondycji skóry, włosów i paznokci – pojawiają się łamliwość, wypadanie włosów, trądzik czy wolniejsze gojenie ran. Typowe są również obniżona odporność i zwiększona podatność na infekcje. Osoby z niedoborem cynku mogą odczuwać spadek apetytu, problemy z koncentracją, rozdrażnienie czy uczucie ciągłego zmęczenia. U dzieci niedobór tego pierwiastka może prowadzić do zaburzeń wzrostu i rozwoju, a u dorosłych – do obniżenia libido i problemów z płodnością. W skrajnych przypadkach może dochodzić także do zaburzeń smaku i węchu. Aby uniknąć tych nieprzyjemnych konsekwencji, warto regularnie dostarczać organizmowi odpowiednią ilość cynku wraz z pożywieniem, a w razie potrzeby – skonsultować się z lekarzem w sprawie ewentualnej suplementacji.

Źródła cynku 

Najlepszym sposobem na dostarczenie cynku jest dobrze zbilansowana dieta bogata w produkty zawierające ten pierwiastek. Najwięcej cynku znajduje się w produktach pochodzenia zwierzęcego, które charakteryzują się wysoką biodostępnością tego składnika. Na czele listy stoją ostrygi, uznawane za najbogatsze źródło cynku, a zaraz po nich czerwone mięso, drób, wątróbka, jaja oraz ryby i owoce morza. W diecie roślinnej cynk można znaleźć w pełnoziarnistych produktach zbożowych, orzechach, pestkach dyni, nasionach słonecznika, roślinach strączkowych oraz kakao.

Źródło  Zawartość cynku w 100 g
Ostrygi  148,7 mg
Korzeń imbiru  6,8 mg
Mięso jagnięce 5,3 mg
Pekany  4,5 mg
Suchy groch  4,2 mg
Żółtko jaja  3,5 mg
Orzechy ziemne  3,2 mg
Migdały  3,1 mg
Łupacz 1,7 mg
Zielony groszek  1,6 mg
Krewetki  1,5 mg
Rzepa  1,2 mg


Należy pamiętać, że na przyswajanie cynku wpływają także inne składniki diety. Produkty bogate w błonnik, fityniany (obecne m.in. w pełnych ziarnach zbóż) czy nadmiar żelaza i wapnia mogą ograniczać jego wchłanianie, z kolei białko zwierzęce i produkty fermentowane mogą je poprawiać. Dostarczanie cynku z pożywienia jest zwykle wystarczające, by pokryć dzienne zapotrzebowanie organizmu. Suplementację warto rozważyć jedynie w przypadku stwierdzonego niedoboru lub zwiększonego zapotrzebowania.

Suplementacja cynku

Choć dobrze zbilansowana dieta zwykle wystarcza, aby pokryć dzienne zapotrzebowanie na cynk, w niektórych sytuacjach warto rozważyć suplementację. Dotyczy ona zwłaszcza osób o zwiększonym ryzyku niedoboru – wegetarian, wegan, kobiet w ciąży i karmiących, seniorów oraz osób cierpiących na choroby układu pokarmowego utrudniające wchłanianie składników mineralnych. Suplementacja może być też pomocna przy osłabionej odporności, problemach skórnych, trądziku, wypadaniu włosów czy spadku koncentracji. Na rynku dostępne są różne formy cynku – m.in. glukonian, siarczan, cytrynian czy pikolinian cynku. Różnią się one przyswajalnością, dlatego warto wybierać preparaty o wysokiej biodostępności i stosować je zgodnie z zaleceniami producenta lub lekarza. Nie należy przekraczać zalecanych dawek, ponieważ nadmiar cynku może prowadzić do zaburzeń wchłaniania miedzi i żelaza, a także wywoływać dolegliwości żołądkowe.

Na co szkodzi cynk? 

Nadmiar cynku może być równie szkodliwy jak jego niedobór. Przekroczenie zalecanej dawki – zwłaszcza w wyniku niekontrolowanej suplementacji – może prowadzić do niepożądanych skutków. Zbyt duża ilość cynku w organizmie może zaburzać wchłanianie innych ważnych pierwiastków, takich jak miedź i żelazo, co w konsekwencji może powodować anemię oraz osłabienie odporności.

Nadmiar cynku objawy

Objawy przedawkowania mogą być zarówno krótkotrwałe, jak i przewlekłe. Do najczęstszych należą:

  • nudności i wymioty,
  • bóle brzucha i biegunka,
  • metaliczny posmak w ustach,
  • ból głowy i zawroty głowy,
  • uczucie zmęczenia i osłabienia,
  • zaburzenia wchłaniania miedzi i żelaza, co może prowadzić do anemii,
  • spadek odporności i częstsze infekcje,
  • zaburzenia lipidowe – obniżenie poziomu „dobrego” cholesterolu HDL,
  • problemy z koncentracją i rozdrażnienie przy długotrwałym nadmiarze.

Jak usunąć nadmiar cynku z organizmu?

W celu monitorowania poziomu cynku wskazane jest wykonanie badań laboratoryjnych i konsultacja z lekarzem. W przypadku stwierdzonego nadmiaru pierwszym krokiem w redukcji poziomu cynku jest zaprzestanie przyjmowania preparatów zawierających ten pierwiastek. Naturalne procesy metaboliczne i wydalnicze organizmu pozwolą na stopniowe przywrócenie równowagi mineralnej. Wspierać to będzie odpowiednie nawodnienie. Dodatkowo ograniczenie spożycia produktów o wysokiej zawartości cynku, takich jak mięso, owoce morza i jaja, może przyspieszyć proces wyrównania jego stężenia. W poważnych przypadkach nadmiaru cynku konieczna jest interwencja medyczna i leczenie objawowe, aby zapobiec powikłaniom wynikającym z toksyczności pierwiastka.


Bibliografia:

  1. Jarosz M., Rychlik E., Stoś K., Charzewska J.: Normy żywienia dla populacji Polski i ich zastosowanie, Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny, Warszawa, 2020.
  2. Szcześniak M., Grimling B., Meler J., Cynk – pierwiastek zdrowia, Aspekty Zdrowotne, Tom 70, nr 7, 2014.
  3. Zdrojewicz Z., Wiśniewska A., Rola cynku w seksualności mężczyzn, Adv Clin Exp Med, 2005.
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Cynk – właściwości, zapotrzebowanie i źródła cynku
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cynk – właściwości, zapotrzebowanie i źródła cynku

Choć cynk występuje w ludzkim organizmie w śladowych ilościach, odgrywa bardzo ważną rolę w utrzymaniu zdrowia i prawidłowego funkcjonowania wielu procesów życiowych. Cynk wspiera odporność, przyspiesza gojenie ran, wpływa na kondycję skóry, włosów i paznokci, a także uczestniczy w produkcji hormonów i syntezie białek. Znając produkty bogate w cynk oraz zasady rozważnej suplementacji łatwej zapobiec jego niedoborom i zadbać o kondycję całego organizmu. Właściwości cynku Cynk to pierwiastek, który pełni w organizmie człowieka niezwykle wiele funkcji, między innymi  uczestniczy w wielu procesach enzymatycznych, wzmacnia naturalną barierę ochronną organizmu i pomaga zwalczać infekcje oraz odgrywa ważną rolę w gojeniu ran, regeneracji tkanek oraz utrzymaniu zdrowej skóry, włosów i paznokci. Cynk wpływa również na układ nerwowy i hormonalny - wspomaga prawidłowe działanie mózgu, procesy poznawcze oraz koncentrację, bierze udział w produkcji insuliny i hormonów płciowych, dlatego ma znaczenie dla płodności zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Ponadto cynk działa również jako silny przeciwutleniacz – neutralizuje wolne rodniki i opóźnia procesy starzenia komórek. Cynk na co pomaga? Wzmacnia odporność – pomaga organizmowi zwalczać infekcje i skraca czas trwania przeziębień. Przyspiesza gojenie ran – wspomaga regenerację tkanek i procesy naprawcze skóry. Poprawia kondycję skóry, włosów i paznokci – reguluje pracę gruczołów łojowych, zapobiega trądzikowi i łamliwości paznokci. Wspiera płodność i zdrowie hormonalne – uczestniczy w produkcji hormonów płciowych i wpływa na jakość nasienia. Dba o układ nerwowy i koncentrację – poprawia pamięć, zdolność uczenia się i ogólne funkcjonowanie mózgu. Reguluje poziom cukru we krwi – wspiera działanie insuliny i procesy metaboliczne. Chroni komórki przed stresem oksydacyjnym – działa jak antyoksydant, opóźniając procesy starzenia. Wspomaga wzrost i rozwój organizmu – jest niezbędny w okresie dzieciństwa, dojrzewania i regeneracji.

czytaj
Lipodemia – co to jest obrzęk tłuszczowy i jak go leczyć?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Lipodemia – co to jest obrzęk tłuszczowy i jak go leczyć?

Lipodemia to przewlekłe zaburzenie dotyczące nieprawidłowego rozmieszczenia tkanki tłuszczowej, które występuje niemal wyłącznie u kobiet. Choroba ta charakteryzuje się symetrycznym powiększeniem kończyn – najczęściej dolnych, często połączonym z uczuciem bólu, napięcia oraz zwiększoną skłonnością do powstawania siniaków. Mimo że lipodemia bywa mylona z otyłością lub obrzękiem limfatycznym, jej podłoże i mechanizmy rozwoju są odmienne. Wczesne rozpoznanie pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie, by przywrócić skórze zdrowy wygląd i zapobiec powikłaniom.  Lipodemia co to? Lipodemia, określana również jako obrzęk tłuszczowy, to przewlekłe, postępujące zaburzenie, które polega na symetrycznym rozroście komórek tłuszczowych (adipocytów) w określonych partiach ciała – najczęściej w obrębie bioder, ud, łydek oraz ramion – przy jednoczesnym braku zmian w obrębie stóp i dłoni. Charakterystyczną cechą lipodemii jest brak reakcji na tradycyjne metody redukcji masy ciała, takie jak dieta czy aktywność fizyczna. Lipodemia nie wynika z nadmiernego spożycia kalorii, lecz z zaburzeń mikrokrążenia i gospodarki hormonalnej, które wpływają na funkcjonowanie tkanki tłuszczowej. Istotną rolę w jej rozwoju odgrywać mogą czynniki genetyczne oraz zmiany hormonalne, zwłaszcza te związane z okresem dojrzewania, ciążą lub menopauzą. W początkowych etapach choroba może być bagatelizowana lub mylona z otyłością czy obrzękiem limfatycznym. Z czasem jednak pojawia się ból, nadwrażliwość na dotyk, uczucie ciężkości kończyn oraz skłonność do powstawania siniaków.

czytaj
Ciemieniucha – co to, jak wygląda i jak się ją leczy?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ciemieniucha – co to, jak wygląda i jak się ją leczy?

Ciemieniucha to dolegliwość skórna, która występuje u noworodków i niemowląt najczęściej w ciągu dwóch pierwszych miesięcy życia. Objawia się suchymi, żółtawymi łuskami na skórze głowy, zwłaszcza w okolicy ciemiączka. Ciemieniucha jest zazwyczaj łagodnym i łatwo leczonym schorzeniem, które, choć często ustępuje samoistnie, czasem może wymagać specjalistycznej pielęgnacji w postaci szamponów lub kremów. Ciemieniucha u niemowląt Ciemieniucha to powszechne schorzenie skóry, które dotyka zazwyczaj niemowląt pomiędzy 2. a 10. tygodniem życia. Objawia się suchymi, łuskowatymi plamami na skórze głowy dziecka. Plamy te mogą być żółtawe, brązowe lub białawe i często gromadzą się w okolicy ciemiączka, choć mogą również dotyczyć środkowej części twarzy, klatki piersiowej oraz krocza. Objawy ciemieniuchy mogą być nieestetyczne, ale zazwyczaj nie powodują dyskomfortu ani swędzenia u dziecka. Ciemieniucha jest wynikiem nadmiernego wydzielania sebum (naturalnego oleju skórnego) przez gruczoły łojowe skóry głowy dziecka, co może prowadzić do nadmiernego rozmnażania się drożdżaków Malassezia. Choć dokładna przyczyna ciemieniuchy nie jest w pełni zrozumiana, rolę w jej występowaniu mogą odgrywać czynniki genetyczne, hormonalne i środowiskowe. W większości przypadków ciemieniucha u niemowląt ma łagodny przebieg i ustępuje samoistnie w ciągu kilku miesięcy bez konieczności leczenia, jednak jeśli objawy są nasilone lub nie ustępują, można zastosować łagodne metody pielęgnacyjne, takie jak regularne mycie głowy łagodnym szamponem dla niemowląt, delikatne szczotkowanie włosów lub olejowanie skóry głowy przed kąpielą. W przypadkach bardziej uporczywych lub nasilonych objawów pediatra może zalecić stosowanie specjalnych szamponów lub kremów.

czytaj
COVID-19 – objawy, przyczyny i profilaktyka koronawirusa
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

COVID-19 – objawy, przyczyny i profilaktyka koronawirusa

Choć od pierwszych przypadków COVID-19 minęło już kilka lat, temat koronawirusa wciąż budzi wiele pytań – zwłaszcza w sezonie zwiększonej zachorowalności. Jakie są najczęstsze objawy koronawirusa? Co powoduje rozwój choroby? Jakie są metody leczenia i łagodzenia objawów? Zrozumienie mechanizmu zakażenia, rozpoznanie pierwszych symptomów oraz właściwe postępowanie pozwolą skutecznie ograniczyć ryzyko powikłań i szybciej wrócić do pełni sił. COVID-19 co to? COVID-19 to choroba zakaźna wywoływana przez wirusa SARS-CoV-2, należącego do rodziny koronawirusów. Po raz pierwszy została zidentyfikowana pod koniec 2019 roku w Chinach, a w krótkim czasie rozprzestrzeniła się na cały świat. Do zakażenia dochodzi głównie drogą kropelkową – podczas kaszlu, kichania czy rozmowy – a także poprzez kontakt z powierzchniami, na których osiadł wirus. Przebieg choroby może być bardzo różny – u jednych przypomina lekkie przeziębienie, u innych powoduje silne objawy i wymaga opieki medycznej.

czytaj