Świąd, upławy i dyskomfort podczas oddawania moczu to najczęstsze objawy infekcji pochwy. Produkty do higieny intymnej dla kobiet znajdziesz w internetowej Aptece Centralnej.

27.03.2025

Infekcje pochwy – rodzaje, diagnostyka i leczenie

Infekcje intymne dotykają kobiet w różnym wieku. Mogą być spowodowane przez różne czynniki, w tym przez drożdżaki, bakterie, wirusy oraz inne mikroorganizmy. Każdy rodzaj infekcji charakteryzuje się unikalnymi objawami i wymaga specyficznego podejścia terapeutycznego. Znajomość przyczyn infekcji pochwy może uchronić przed ich nawrotami, a umiejętność szybkiego rozpoznawania objawów pozwoli niezwłocznie wdrożyć odpowiednie postępowanie i skuteczne leczenie.

Rodzaje i objawy kobiecych infekcji intymnych

Infekcje intymne u kobiet mogą być spowodowane różnymi czynnikami, w tym drożdżakami, bakteriami lub wirusami. 

Grzybica pochwy

Grzybica pochwy, znana również jako kandydoza lub drożdżyca pochwy, jest bardzo częstym schorzeniem spowodowanym nadmiernym wzrostem grzybów z rodzaju Candida, najczęściej Candida albicans. Objawy grzybicy pochwy obejmują białe, gęste, serowate upławy, świąd i pieczenie w okolicy pochwy, łechtaczki oraz warg sromowych, a także zaczerwienienie i bolesny obrzęk wokół narządów płciowych.

Bakteryjne zapalenie pochwy – waginoza bakteryjna

Bakteryjne zapalenie pochwy to stan zapalny spowodowany zaburzeniem naturalnej równowagi bakteryjnej w pochwie. W przypadku waginozy bakteryjnej dochodzi do wzrostu liczby szkodliwych bakterii względem korzystnych bakterii głównie Lactobacillus, co prowadzi do infekcji.  Objawy bakteryjnego zapalenia pochwy mogą obejmować obfite, rzadkie upławy o szarej, białawej lub zielonkawej barwie, często o charakterystycznym rybim zapachu, świąd i pieczenie, szczególnie także podczas oddawania moczu, a także zaczerwienienie i obrzęk okolic narządów płciowych.

Wirusowe infekcje pochwy

Wirusowe infekcje pochwy to rodzaj infekcji przenoszonych drogą płciową, do których należą między innymi opryszczka genitalna (herpes genitalis) i wirus brodawczaka ludzkiego (HPV).

  • Objawami opryszczki genitalnej są najczęściej pęcherzyki i owrzodzenia w okolicy genitaliów, ból, świąd, pieczenie lub mrowienie w obszarze zainfekowanym. Mogą wystąpić także objawy ogólne, takie jak gorączka, bóle mięśniowe i zmęczenie.
  • Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) natomiast objawia się występowaniem małych, miękkich grudek lub narośli w okolicy genitaliów lub odbytu, czasami mogą pojawić się krwawienia podczas stosunku płciowego. 

Wirusowe infekcje pochwy mogą prowadzić do poważnych komplikacji, dlatego ważne jest stosowanie odpowiednich metod zapobiegania, takich jak unikanie przypadkowych kontaktów seksualnych, korzystanie z prezerwatyw podczas stosunku płciowego i regularne badania kontrolne.

Infekcja pochwy — sposoby diagnozowania 

Diagnoza infekcji pochwy oparta jest przede wszystkim na badaniu fizykalnym i testach laboratoryjnych zleconych na podstawie informacji zebranych podczas wywiadu medycznego, który może dostarczyć istotnych informacji dotyczących zdrowia i historii seksualnej pacjentki. 

  • Podczas badania fizykalnego lekarz dokonuje oceny wyglądu narządów płciowych, obecności wydzieliny, zaczerwienienia, obrzęku czy bólu. Pozwala to na wstępną ocenę stanu zdrowia pacjentki.
  • Badanie mikroskopowe pobranej z pochwy próbki pozwala stwierdzić obecność i określić rodzaj mikroorganizmów, takich jak drożdżaki, bakterie czy komórki wirusowe.
  • Testy laboratoryjne pozwolą na identyfikację konkretnych patogenów, jak również ich ilości.
  • W przypadku podejrzenia powikłań będących następstwem infekcji intymnych mogą zostać wykonane badania obrazowe, takie jak ultrasonografia, aby ocenić stan narządów płciowych.

Po przeprowadzeniu badań lekarz może zalecić dobrane do konkretnego przypadku leczenie, które będzie skuteczne w zwalczaniu zdiagnozowanej infekcji pochwy. 

Leczenie infekcji kobiecych

Leczenie infekcji kobiecych zależy od ich rodzaju oraz przyczyny. Efekt leczenia poza odpowiednio dobranymi lekami zależy także od skrupulatnego stosowania się do zaleceń lekarza i wszelkich instrukcji dotyczących przyjmowania leków oraz zachowań higienicznych. Ponadto, w przypadku infekcji przenoszonych drogą płciową, ważne jest poinformowanie partnera seksualnego oraz poddanie się odpowiednim badaniom i testom w celu wykluczenia dalszego zakażenia. 

Leki na infekcje intymne

  • Leczenie grzybicy pochwy (kandydoza) obejmuje przede wszystkim miejscowe stosowanie kremów, maści lub czopków dopochwowych zawierających leki przeciwgrzybicze, takie jak klotrimazol, mikonazol czy terbinafina. W niektórych przypadkach, gdy infekcja jest ciężka lub nawracająca, może być konieczne stosowanie leków przeciwgrzybiczych w postaci tabletek doustnych, takich jak flukonazol czy itrakonazol.
  • Bakteryjne zapalenie pochwy (waginoza bakteryjna) leczone jest antybiotykami. Najczęściej stosowanymi lekami są metronidazol lub klindamycyna w postaci tabletek doustnych, kremów lub żeli dopochwowych. Czasami stosuje się również probiotyki ginekologiczne, które pomagają przywrócić naturalną florę bakteryjną pochwy.
  • W leczeniu infekcji wirusowych, takich jak opryszczka genitalna czy HPV stosuje się leki przeciwwirusowe, takie jak acyklowir, famcyklowir czy walacyklowir, aby zmniejszyć nasilenie objawów i przyspieszyć gojenie.

Domowe sposoby na infekcje intymne

Infekcje intymne wymagają zazwyczaj odpowiedniego leczenia farmakologicznego, jednak istnieją również pewne domowe sposoby, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów i wspomagać proces leczenia. 

  • Higiena intymna - regularne mycie okolic intymnych tylko wodą lub łagodnym mydłem, nieperfumowane produkty do higieny intymnej oraz noszenie bawełnianej bielizny mogą pomóc w utrzymaniu odpowiedniej higieny i zapobieganiu infekcjom.
  • Zimne okłady - stosowanie zimnych kompresów może pomóc w łagodzeniu obrzęku i dyskomfortu związanego z niektórymi infekcjami intymnymi, zwłaszcza w przypadku stanów zapalnych.
  • Ziołowe nasiadówki – nasiadówki z rumianku, szałwii czy kory dębu mogą być pomocne w łagodzeniu objawów infekcji intymnych, łagodząc stany zapalne i podrażnienia oraz działając ściągająco i przeciwbakteryjnie.
  • Olejek z drzewa herbacianego – stosowanie roztworu olejku z drzewa herbacianego może wykazywać działanie przeciwdrobnoustrojowe i przeciwzapalne, a przy tym łagodzące objawy infekcji intymnych. 
  • Dieta – sposób odżywiania może odgrywać pewną rolę w zapobieganiu infekcjom intymnym. Cukier może sprzyjać wzrostowi drożdżycy, która jest jedną z częstych przyczyn infekcji grzybiczych, dlatego warto ograniczyć spożycie cukru i produktów wysoko przetworzonych. Produkty bogate w probiotyki, takie jak jogurt naturalny, kefir, kwaszonki, mogą pomóc w utrzymaniu zdrowej mikroflory bakteryjnej w organizmie, a zdrowa flora bakteryjna może przeciwdziałać infekcjom intymnym. Dietę warto wzbogacić także o zdrowe kwasy tłuszczowe (obecne np. w oleju lnianym, rybach oraz orzechach), które mogą wspierać układ odpornościowy i pomóc w łagodzeniu stanów zapalnych.

Należy jednak pamiętać, że przed zastosowaniem jakichkolwiek domowych metod warto skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza jeśli objawy infekcji są nasilone lub nie ustępują po kilku dniach. Niektóre infekcje mogą wymagać leczenia farmakologicznego, a stosowanie domowych sposobów może opóźnić uzyskanie właściwej opieki medycznej.

Bibliografia:

  1. Dulska A., Drosdzol-Cop A., Fuchs A., Kałuska A., Bodziony J., Kubiak B., Metody leczenia zakażeń okolic intymnych o etiologii bakteryjnej i grzybiczej, „Forum Położnictwa i Ginekologii”, nr 47 (sierpień 2019). Online: https://www.forumginekologii.pl/artykul/metody-leczenia-zakazen-okolic-intymnych-o-etiologii-bakteryjnej-i-grzybiczej. [24.03.2025].
  2. Gałęcka M., Szachta P., Nawrotowe grzybice i bakteryjne zapalenia pochwy – charakterystyka przyczyn oraz możliwości terapeutycznych i profilaktycznych, Praca poglądowa, Forum Zakażeń 2013.
  3. Jabłońska S., Majewski S., Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005.
  4. Niemiec T., Kajdy A., Zastosowanie flukonazolu w leczeniu nawracających zapaleń drożdżakowych pochwy i sromu – przegląd piśmiennictwa. Przegląd Menopauzalny 2009; 1
  5. Peterek J., Ekosystem pochwy, Med Wieku Rozwojowego. 2002, VI, 3 Supp.1.
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Zemsta faraona – przyczyny, objawy i sposoby leczenia biegunki podróżnych
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zemsta faraona – przyczyny, objawy i sposoby leczenia biegunki podróżnych

Egzotyczne wakacje oraz towarzysząca im zmiana standardów sanitarnych i diety dla wielu turystów kończy się niespodziewanym problemem zdrowotnym, znanym powszechnie jako "zemsta faraona". Biegunka podróżnych, bo o niej mowa, to częsta dolegliwość, która potrafi skutecznie zepsuć nawet najbardziej wyczekiwany wypoczynek. Skąd się bierze? Jakie są jej objawy i – co najważniejsze – jak szybko wrócić do formy? To pytania, na które warto znać odpowiedź, planując zagraniczną podróż. Zemsta faraona co to? Zemsta faraona to potoczne określenie biegunki podróżnych – ostrej dolegliwości żołądkowo-jelitowej, która najczęściej dotyka osoby podróżujące do krajów o cieplejszym klimacie, zwłaszcza w Afryce Północnej, Azji czy Ameryce Południowej. Jej nazwa pochodzi od legendarnej „klątwy”, która miała spotykać obcokrajowców odwiedzających Egipt. W rzeczywistości to nic innego jak reakcja organizmu na kontakt z miejscową florą bakteryjną, do której nasz układ pokarmowy nie jest przyzwyczajony. Klątwa faraona może pojawić się już w pierwszych dniach pobytu i objawia się biegunką, nudnościami, bólami brzucha oraz ogólnym osłabieniem. Choć zazwyczaj mija samoistnie po kilku dniach, nie warto jej bagatelizować – odpowiednie nawodnienie i szybka reakcja mogą znacznie złagodzić jej przebieg. Czy zemsta faraona jest zaraźliwa? Biegunka podróżnych najczęściej wywoływana jest przez bakterie (takie jak Escherichia coli), wirusy lub – rzadziej – pasożyty, które przenoszą się drogą pokarmową. Zakażenie może nastąpić nie tylko poprzez spożycie skażonej wody czy jedzenia, ale również przez kontakt z osobą chorą – na przykład poprzez wspólne korzystanie z toalety, ręczników czy niedokładnie umyte ręce. Z tego względu bardzo ważne jest zachowanie podstawowych zasad higieny – częste mycie rąk, unikanie dzielenia się posiłkami oraz stosowanie żeli antybakteryjnych. W przypadku wystąpienia objawów warto również zadbać o to, by nie narażać innych osób na kontakt z patogenami. Wspierając leczenie odpowiednimi preparatami można nie tylko szybciej wrócić do zdrowia, ale też zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się choroby. Ile trwa zemsta faraona? Zemsta faraona zazwyczaj ma charakter krótkotrwały i mija samoistnie w ciągu 3 do 5 dni. Czas trwania dolegliwości zależy jednak od przyczyny zakażenia, ogólnego stanu zdrowia osoby chorej oraz szybkości podjętego leczenia. U osób z dobrą odpornością objawy mogą ustąpić szybciej – zwłaszcza przy odpowiednim nawodnieniu, zastosowaniu elektrolitów, probiotyków oraz leków przeciwbiegunkowych dostępnych bez recepty. W przypadku braku poprawy po kilku dniach, nasilających się objawów (takich jak wysoka gorączka, obecność krwi w stolcu czy silne odwodnienie), konieczna jest konsultacja lekarska – może to wskazywać na poważniejsze zakażenie wymagające antybiotykoterapii. 

czytaj
Jakich preparatów unikać latem? Leki, zioła i kosmetyki światłouczulające
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Jakich preparatów unikać latem? Leki, zioła i kosmetyki światłouczulające

Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody.  Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.

czytaj
Helicobacter pylori objawy, przyczyny i sposoby leczenia zakażenia
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Helicobacter pylori objawy, przyczyny i sposoby leczenia zakażenia

Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.

czytaj
Ostroga piętowa przyczyny, objawy i leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ostroga piętowa przyczyny, objawy i leczenie

Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy.  Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie. 

czytaj