Hemoroidy, szczelina odbytu lub choroby jelit mogą powodować obecność krwi w kale. Poznaj metody diagnozowania i leczenia krwi w kale oraz zagrożenia płynące z nieleczonego schorzenia.

12.03.2025

Krew w kale – przyczyny, metody diagnozowania, zagrożenia

Obecność krwi w kale może być objawem niewielkich podrażnień, ale również może sygnalizować poważne schorzenia przewodu pokarmowego, np. wrzody, choroby zapalne jelit czy nawet nowotwory. Świadomość najczęstszych przyczyn krwi w stolcu oraz znajomość badań, jakie mogą pomóc w postawieniu właściwej diagnozy, pozwoli podjąć świadome kroki w kierunku zdrowia układu pokarmowego.

Krew w stolcu – przyczyny

Obecność krwi w kale może wynikać zarówno z łagodnych, jak i poważniejszych schorzeń. W zależności od źródła krwawienie może mieć jasnoczerwony kolor — świadczący o krwawieniu z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, np. odbytu, lub ciemne, smoliste zabarwienie, co sugeruje problemy w górnym odcinku, np. w żołądku lub dwunastnicy.

Najczęstsze przyczyny krwi w kale:

  • Hemoroidy – powiększone naczynia krwionośne w odbycie mogą pękać, powodując krwawienie.
  • Szczelina odbytu – drobne pęknięcia w błonie śluzowej odbytu często prowadzą do obecności jasnoczerwonej krwi na papierze toaletowym.
  • Choroby zapalne jelit (np. choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego) – mogą powodować krwawe biegunki i bóle brzucha.
  • Polipy jelita grubego i nowotwory – mogą być źródłem utajonego lub jawnego krwawienia i wymagają szybkiej diagnostyki.
  • Wrzody żołądka i dwunastnicy – jeśli dochodzi do ich krwawienia, krew w stolcu może mieć ciemny, smolisty wygląd.
  • Infekcje bakteryjne i pasożytnicze – niektóre zakażenia przewodu pokarmowego prowadzą do biegunek z domieszką krwi.

Krew utajona w kale 

Krew utajona w kale to niewielkie ilości krwi, których nie widać gołym okiem, ale można je wykryć za pomocą specjalnych testów diagnostycznych. Jej obecność może wskazywać na mikrouszkodzenia przewodu pokarmowego, ale także na poważniejsze schorzenia, takie jak polipy, choroby zapalne jelit czy nowotwory jelita grubego.

Diagnozowanie — test na krew utajoną w kale

Najpopularniejszym sposobem diagnozowania są testy na krew utajoną (test FOB), które można wykonać w warunkach domowych lub w laboratorium. To szybkie i proste badanie, które pozwala na wczesne, poprzedzające poważniejsze objawy wykrycie problemów. Jeśli wynik testu na krew utajoną w kale jest dodatni lub pojawiają się dodatkowe symptomy, takie jak przewlekłe bóle brzucha, osłabienie, niedokrwistość czy utrata masy ciała, konieczna jest dalsza diagnostyka, np. kolonoskopia.

Stolec z krwią – zagrożenia i leczenie

Obecność krwi w stolcu może wskazywać na poważne schorzenia, np. nowotwory jelita grubego, choroby zapalne jelit czy krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Nieleczone schorzenia przewodu pokarmowego mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak anemia, przewlekłe stany zapalne, a nawet zagrożenie życia.

  • Anemia – przewlekłe, nawet niewielkie krwawienia mogą prowadzić do niedokrwistości, objawiającej się osłabieniem, zawrotami głowy i bladością skóry.
  • Rozwój poważnych chorób – polipy jelita grubego mogą przekształcić się w nowotwór, jeśli nie zostaną odpowiednio wcześnie wykryte.
  • Zaostrzenie stanów zapalnych – nieleczone choroby zapalne jelit mogą prowadzić do powikłań, takich jak zwężenia jelit, przetoki czy perforacja ściany jelita.

Jak leczyć krew w stolcu?

Obecność krwi w kale powinna być jak najszybciej skonsultowana z lekarzem, zwłaszcza gdy krwawieniu towarzyszą dodatkowe objawy, takie jak utrata masy ciała, bóle brzucha czy przewlekłe zmęczenie. Wczesna diagnostyka i odpowiednie leczenie mogą zapobiec poważnym konsekwencjom zdrowotnym. Leczenie krwi w kale zależy ściśle od przyczyny krwawienia i obejmuje zazwyczaj farmakoterapię, zmiany w diecie oraz zabiegi medyczne.

Farmakologiczne leczenie krwi w kale

Obecność krwi w kale może być objawem hemoroidów, szczeliny odbytu, stanów zapalnych jelit czy chorób układu pokarmowego, dlatego leczenie farmakologiczne powinno być dobrane indywidualnie w zależności od przyczyny dolegliwości. W zależności od przyczyny, farmakologiczne leczenie koncentruje się na łagodzeniu objawów, redukcji stanu zapalnego oraz wspomaganiu regeneracji błony śluzowej jelit. W terapii stosuje się maści i czopki na hemoroidy, leki przeciwzapalne, a także preparaty uszczelniające naczynia krwionośne, zawierające diosminę, hesperydynę czy rutozyd. W przypadku infekcji lub poważniejszych chorób jelitowych lekarz może zalecić antybiotyki, leki przeciwzakrzepowe lub środki regulujące pracę przewodu pokarmowego. 

Dieta na krwawienie z odbytu

Odpowiednie odżywianie odgrywa bardzo ważną rolę w łagodzeniu i zapobieganiu krwawieniu z odbytu. Może pomóc w redukcji podrażnień, poprawie trawienia oraz wzmocnieniu naczyń krwionośnych. W jadłospisie powinny znaleźć się produkty bogate w błonnik, który reguluje pracę jelit i zapobiega zaparciom – jednej z głównych przyczyn krwawienia, zwłaszcza w przypadku hemoroidów i szczelin odbytu.

Co jeść przy krwawieniu z odbytu?

  • Błonnik pokarmowy – pełnoziarniste produkty, otręby, warzywa i owoce (np. jabłka, gruszki, śliwki, buraki).
  • Zdrowe tłuszcze – oliwa z oliwek, awokado, siemię lniane, które działają osłonowo na układ pokarmowy.
  • Produkty bogate w witaminę C i rutynę – cytrusy, natka pietruszki, papryka, które wzmacniają naczynia krwionośne.
  • Fermentowane produkty mleczne – kefir, jogurt naturalny, które wspierają florę bakteryjną jelit.

Czego unikać przy krwawieniu z odbytu?

  • Ostrych przypraw, alkoholu i kofeiny, które mogą podrażniać błonę śluzową.
  • Przetworzonej żywności i czerwonego mięsa, które mogą obciążać układ trawienny.
  • Dieta wspierająca zdrowie jelit powinna być bogata w wodę – odpowiednie nawodnienie pomaga zmiękczać stolec i ułatwia wypróżnianie, zmniejszając ryzyko podrażnień.
  • Zmiana nawyków żywieniowych, w połączeniu z leczeniem farmakologicznym i aktywnym trybem życia, może skutecznie pomóc w walce z krwawieniem z odbytu.

Krew w kale – zabiegi medyczne

W niektórych przypadkach krew w kale wymaga nie tylko leczenia farmakologicznego i zmian w diecie, ale także interwencji zabiegowej. Metoda leczenia nadal jednak zależy od przyczyny krwawienia oraz stopnia zaawansowania problemu.

  • Zabiegi na hemoroidy – w przypadku przewlekłych lub zaawansowanych żylaków odbytu stosuje się mało inwazyjne metody, takie jak skleroterapia, gumkowanie hemoroidów czy laseroterapia, które pomagają zmniejszyć lub usunąć zmienione chorobowo naczynia.
  • Leczenie szczelin odbytu – jeśli leczenie farmakologiczne szczeliny odbytu nie przynosi oczekiwanych efektów, można zastosować botoks (który rozluźnia mięśnie zwieracza) lub chirurgiczne nacięcie zwieracza w celu zmniejszenia napięcia i poprawy gojenia.
  • Polipy jelita grubego – polipy mogą być źródłem krwawienia i powinny zostać usunięte w trakcie kolonoskopii (polipectomia), aby zapobiec ich dalszemu wzrostowi i potencjalnemu zezłośliwieniu.
  • Operacje chirurgiczne – w przypadku poważnych chorób jelit, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy nowotwory, konieczne może być usunięcie zmienionego fragmentu jelita lub inna procedura chirurgiczna mająca na celu zahamowanie krwawienia.

Wybór metody leczenia zależy od diagnozy i ogólnego stanu pacjenta. Wczesne wykrycie problemu oraz szybka reakcja pozwalają skutecznie pozbyć się przyczyny krwawienia i uniknąć powikłań.

Bibliografia:

  1. Charchut A., Wójcik M., Kościelniak B., Tomasik P., Testy na krew utajoną w stolcu w samokontroli i w badaniach w miejscu opieki, Diagnostyka Laboratoryjna Diagn Lab. Tom: 53, Nr: 2, 2017; Strony: 101 – 106
  2. Grzebieniak Z., Marek G., Agrawal A., Kielan W., Krwawienie z odbytu – zasady postępowania, Family Medicine & Primary Care Review 2013; 15, 2: 221–223
  3. Rucińska M., Diagnostyka różnicowa krwawienia z odbytu, Med Dypl 2019;1:87-90
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.


PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Biegunka – przyczyny rozwolnienia, objawy i leczenie

Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego.  Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują:  luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np.  infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe.  Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.

czytaj
Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Cera naczynkowa - jak wygląda i jak ją właściwie pielęgnować?

Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.  

czytaj
Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Zapalenie pęcherza – objawy, przyczyny, leczenie i sposoby zapobiegania infekcji

Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom.  Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności.  Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.

czytaj
Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?
Ewa Rutkowska-Król

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Odchudzanie - jak schudnąć z brzucha?

Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości.  Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.

czytaj