12.03.2025
Krew w kale – przyczyny, metody diagnozowania, zagrożenia
Obecność krwi w kale może być objawem niewielkich podrażnień, ale również może sygnalizować poważne schorzenia przewodu pokarmowego, np. wrzody, choroby zapalne jelit czy nawet nowotwory. Świadomość najczęstszych przyczyn krwi w stolcu oraz znajomość badań, jakie mogą pomóc w postawieniu właściwej diagnozy, pozwoli podjąć świadome kroki w kierunku zdrowia układu pokarmowego.
Krew w stolcu – przyczyny
Obecność krwi w kale może wynikać zarówno z łagodnych, jak i poważniejszych schorzeń. W zależności od źródła krwawienie może mieć jasnoczerwony kolor — świadczący o krwawieniu z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, np. odbytu, lub ciemne, smoliste zabarwienie, co sugeruje problemy w górnym odcinku, np. w żołądku lub dwunastnicy.
Najczęstsze przyczyny krwi w kale:
- Hemoroidy – powiększone naczynia krwionośne w odbycie mogą pękać, powodując krwawienie.
- Szczelina odbytu – drobne pęknięcia w błonie śluzowej odbytu często prowadzą do obecności jasnoczerwonej krwi na papierze toaletowym.
- Choroby zapalne jelit (np. choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego) – mogą powodować krwawe biegunki i bóle brzucha.
- Polipy jelita grubego i nowotwory – mogą być źródłem utajonego lub jawnego krwawienia i wymagają szybkiej diagnostyki.
- Wrzody żołądka i dwunastnicy – jeśli dochodzi do ich krwawienia, krew w stolcu może mieć ciemny, smolisty wygląd.
- Infekcje bakteryjne i pasożytnicze – niektóre zakażenia przewodu pokarmowego prowadzą do biegunek z domieszką krwi.
Krew utajona w kale
Krew utajona w kale to niewielkie ilości krwi, których nie widać gołym okiem, ale można je wykryć za pomocą specjalnych testów diagnostycznych. Jej obecność może wskazywać na mikrouszkodzenia przewodu pokarmowego, ale także na poważniejsze schorzenia, takie jak polipy, choroby zapalne jelit czy nowotwory jelita grubego.
Diagnozowanie — test na krew utajoną w kale
Najpopularniejszym sposobem diagnozowania są testy na krew utajoną (test FOB), które można wykonać w warunkach domowych lub w laboratorium. To szybkie i proste badanie, które pozwala na wczesne, poprzedzające poważniejsze objawy wykrycie problemów. Jeśli wynik testu na krew utajoną w kale jest dodatni lub pojawiają się dodatkowe symptomy, takie jak przewlekłe bóle brzucha, osłabienie, niedokrwistość czy utrata masy ciała, konieczna jest dalsza diagnostyka, np. kolonoskopia.
Stolec z krwią – zagrożenia i leczenie
Obecność krwi w stolcu może wskazywać na poważne schorzenia, np. nowotwory jelita grubego, choroby zapalne jelit czy krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Nieleczone schorzenia przewodu pokarmowego mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak anemia, przewlekłe stany zapalne, a nawet zagrożenie życia.
- Anemia – przewlekłe, nawet niewielkie krwawienia mogą prowadzić do niedokrwistości, objawiającej się osłabieniem, zawrotami głowy i bladością skóry.
- Rozwój poważnych chorób – polipy jelita grubego mogą przekształcić się w nowotwór, jeśli nie zostaną odpowiednio wcześnie wykryte.
- Zaostrzenie stanów zapalnych – nieleczone choroby zapalne jelit mogą prowadzić do powikłań, takich jak zwężenia jelit, przetoki czy perforacja ściany jelita.
Jak leczyć krew w stolcu?
Obecność krwi w kale powinna być jak najszybciej skonsultowana z lekarzem, zwłaszcza gdy krwawieniu towarzyszą dodatkowe objawy, takie jak utrata masy ciała, bóle brzucha czy przewlekłe zmęczenie. Wczesna diagnostyka i odpowiednie leczenie mogą zapobiec poważnym konsekwencjom zdrowotnym. Leczenie krwi w kale zależy ściśle od przyczyny krwawienia i obejmuje zazwyczaj farmakoterapię, zmiany w diecie oraz zabiegi medyczne.
Farmakologiczne leczenie krwi w kale
Obecność krwi w kale może być objawem hemoroidów, szczeliny odbytu, stanów zapalnych jelit czy chorób układu pokarmowego, dlatego leczenie farmakologiczne powinno być dobrane indywidualnie w zależności od przyczyny dolegliwości. W zależności od przyczyny, farmakologiczne leczenie koncentruje się na łagodzeniu objawów, redukcji stanu zapalnego oraz wspomaganiu regeneracji błony śluzowej jelit. W terapii stosuje się maści i czopki na hemoroidy, leki przeciwzapalne, a także preparaty uszczelniające naczynia krwionośne, zawierające diosminę, hesperydynę czy rutozyd. W przypadku infekcji lub poważniejszych chorób jelitowych lekarz może zalecić antybiotyki, leki przeciwzakrzepowe lub środki regulujące pracę przewodu pokarmowego.
Dieta na krwawienie z odbytu
Odpowiednie odżywianie odgrywa bardzo ważną rolę w łagodzeniu i zapobieganiu krwawieniu z odbytu. Może pomóc w redukcji podrażnień, poprawie trawienia oraz wzmocnieniu naczyń krwionośnych. W jadłospisie powinny znaleźć się produkty bogate w błonnik, który reguluje pracę jelit i zapobiega zaparciom – jednej z głównych przyczyn krwawienia, zwłaszcza w przypadku hemoroidów i szczelin odbytu.
Co jeść przy krwawieniu z odbytu?
- Błonnik pokarmowy – pełnoziarniste produkty, otręby, warzywa i owoce (np. jabłka, gruszki, śliwki, buraki).
- Zdrowe tłuszcze – oliwa z oliwek, awokado, siemię lniane, które działają osłonowo na układ pokarmowy.
- Produkty bogate w witaminę C i rutynę – cytrusy, natka pietruszki, papryka, które wzmacniają naczynia krwionośne.
- Fermentowane produkty mleczne – kefir, jogurt naturalny, które wspierają florę bakteryjną jelit.
Czego unikać przy krwawieniu z odbytu?
- Ostrych przypraw, alkoholu i kofeiny, które mogą podrażniać błonę śluzową.
- Przetworzonej żywności i czerwonego mięsa, które mogą obciążać układ trawienny.
- Dieta wspierająca zdrowie jelit powinna być bogata w wodę – odpowiednie nawodnienie pomaga zmiękczać stolec i ułatwia wypróżnianie, zmniejszając ryzyko podrażnień.
- Zmiana nawyków żywieniowych, w połączeniu z leczeniem farmakologicznym i aktywnym trybem życia, może skutecznie pomóc w walce z krwawieniem z odbytu.
Krew w kale – zabiegi medyczne
W niektórych przypadkach krew w kale wymaga nie tylko leczenia farmakologicznego i zmian w diecie, ale także interwencji zabiegowej. Metoda leczenia nadal jednak zależy od przyczyny krwawienia oraz stopnia zaawansowania problemu.
- Zabiegi na hemoroidy – w przypadku przewlekłych lub zaawansowanych żylaków odbytu stosuje się mało inwazyjne metody, takie jak skleroterapia, gumkowanie hemoroidów czy laseroterapia, które pomagają zmniejszyć lub usunąć zmienione chorobowo naczynia.
- Leczenie szczelin odbytu – jeśli leczenie farmakologiczne szczeliny odbytu nie przynosi oczekiwanych efektów, można zastosować botoks (który rozluźnia mięśnie zwieracza) lub chirurgiczne nacięcie zwieracza w celu zmniejszenia napięcia i poprawy gojenia.
- Polipy jelita grubego – polipy mogą być źródłem krwawienia i powinny zostać usunięte w trakcie kolonoskopii (polipectomia), aby zapobiec ich dalszemu wzrostowi i potencjalnemu zezłośliwieniu.
- Operacje chirurgiczne – w przypadku poważnych chorób jelit, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy nowotwory, konieczne może być usunięcie zmienionego fragmentu jelita lub inna procedura chirurgiczna mająca na celu zahamowanie krwawienia.
Wybór metody leczenia zależy od diagnozy i ogólnego stanu pacjenta. Wczesne wykrycie problemu oraz szybka reakcja pozwalają skutecznie pozbyć się przyczyny krwawienia i uniknąć powikłań.
Bibliografia:
- Charchut A., Wójcik M., Kościelniak B., Tomasik P., Testy na krew utajoną w stolcu w samokontroli i w badaniach w miejscu opieki, Diagnostyka Laboratoryjna Diagn Lab. Tom: 53, Nr: 2, 2017; Strony: 101 – 106
- Grzebieniak Z., Marek G., Agrawal A., Kielan W., Krwawienie z odbytu – zasady postępowania, Family Medicine & Primary Care Review 2013; 15, 2: 221–223
- Rucińska M., Diagnostyka różnicowa krwawienia z odbytu, Med Dypl 2019;1:87-90
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ewa Rutkowska-Król – redaktor naczelna z ponad 10-letnim doświadczeniem, specjalizująca się w tworzeniu treści produktowych oraz artykułów o tematyce medycznej. Przez lata miała okazję współpracować z różnymi firmami z branży zdrowia i farmacji, dostarczając merytoryczne i angażujące teksty. Jej pasją jest przekształcanie skomplikowanych zagadnień medycznych w przystępne treści, które pomagają czytelnikom lepiej zrozumieć świat zdrowia i dbania o siebie.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zemsta faraona – przyczyny, objawy i sposoby leczenia biegunki podróżnych
Egzotyczne wakacje oraz towarzysząca im zmiana standardów sanitarnych i diety dla wielu turystów kończy się niespodziewanym problemem zdrowotnym, znanym powszechnie jako "zemsta faraona". Biegunka podróżnych, bo o niej mowa, to częsta dolegliwość, która potrafi skutecznie zepsuć nawet najbardziej wyczekiwany wypoczynek. Skąd się bierze? Jakie są jej objawy i – co najważniejsze – jak szybko wrócić do formy? To pytania, na które warto znać odpowiedź, planując zagraniczną podróż. Zemsta faraona co to? Zemsta faraona to potoczne określenie biegunki podróżnych – ostrej dolegliwości żołądkowo-jelitowej, która najczęściej dotyka osoby podróżujące do krajów o cieplejszym klimacie, zwłaszcza w Afryce Północnej, Azji czy Ameryce Południowej. Jej nazwa pochodzi od legendarnej „klątwy”, która miała spotykać obcokrajowców odwiedzających Egipt. W rzeczywistości to nic innego jak reakcja organizmu na kontakt z miejscową florą bakteryjną, do której nasz układ pokarmowy nie jest przyzwyczajony. Klątwa faraona może pojawić się już w pierwszych dniach pobytu i objawia się biegunką, nudnościami, bólami brzucha oraz ogólnym osłabieniem. Choć zazwyczaj mija samoistnie po kilku dniach, nie warto jej bagatelizować – odpowiednie nawodnienie i szybka reakcja mogą znacznie złagodzić jej przebieg. Czy zemsta faraona jest zaraźliwa? Biegunka podróżnych najczęściej wywoływana jest przez bakterie (takie jak Escherichia coli), wirusy lub – rzadziej – pasożyty, które przenoszą się drogą pokarmową. Zakażenie może nastąpić nie tylko poprzez spożycie skażonej wody czy jedzenia, ale również przez kontakt z osobą chorą – na przykład poprzez wspólne korzystanie z toalety, ręczników czy niedokładnie umyte ręce. Z tego względu bardzo ważne jest zachowanie podstawowych zasad higieny – częste mycie rąk, unikanie dzielenia się posiłkami oraz stosowanie żeli antybakteryjnych. W przypadku wystąpienia objawów warto również zadbać o to, by nie narażać innych osób na kontakt z patogenami. Wspierając leczenie odpowiednimi preparatami można nie tylko szybciej wrócić do zdrowia, ale też zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się choroby. Ile trwa zemsta faraona? Zemsta faraona zazwyczaj ma charakter krótkotrwały i mija samoistnie w ciągu 3 do 5 dni. Czas trwania dolegliwości zależy jednak od przyczyny zakażenia, ogólnego stanu zdrowia osoby chorej oraz szybkości podjętego leczenia. U osób z dobrą odpornością objawy mogą ustąpić szybciej – zwłaszcza przy odpowiednim nawodnieniu, zastosowaniu elektrolitów, probiotyków oraz leków przeciwbiegunkowych dostępnych bez recepty. W przypadku braku poprawy po kilku dniach, nasilających się objawów (takich jak wysoka gorączka, obecność krwi w stolcu czy silne odwodnienie), konieczna jest konsultacja lekarska – może to wskazywać na poważniejsze zakażenie wymagające antybiotykoterapii.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Jakich preparatów unikać latem? Leki, zioła i kosmetyki światłouczulające
Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody. Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Helicobacter pylori objawy, przyczyny i sposoby leczenia zakażenia
Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.
czytaj
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ostroga piętowa przyczyny, objawy i leczenie
Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy. Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie.
czytaj