22.07.2025
Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy.
Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie.
Główną przyczyną powstawania ostrogi piętowej jest długotrwałe przeciążenie stopy, zwłaszcza w obrębie rozcięgna podeszwowego – struktury łączącej piętę z palcami, odpowiadającej za prawidłowe podparcie stopy podczas chodzenia. Powtarzające się mikrourazy i napięcia prowadzą do stanu zapalnego, a w konsekwencji do odkładania się złogów wapnia w miejscu przyczepu ścięgien, co z czasem tworzy charakterystyczną narośl kostną.
Do najczęstszych czynników ryzyka należą:
Ostroga piętowa może rozwinąć się również z wiekiem, w wyniku naturalnego zużycia tkanek. Wczesne rozpoznanie i odpowiednia profilaktyka pozwalają ograniczyć postęp zmian i zmniejszyć dolegliwości bólowe.
Najbardziej charakterystycznym objawem ostrogi piętowej jest ból w okolicy pięty, który pojawia się podczas chodzenia, stania, a często również po dłuższym odpoczynku – np. rano przy wstawaniu z łóżka. Ból ten ma zwykle kłujący, piekący charakter i może przypominać uczucie nadepnięcia na gwóźdź. W miarę postępu dolegliwości staje się on bardziej uporczywy i może utrudniać codzienne funkcjonowanie.
Typowe objawy ostrogi piętowej to:
Objawy mogą mieć charakter przewlekły lub okresowy, a ich nasilenie często zależy od poziomu aktywności, masy ciała i rodzaju noszonego obuwia.
Rozpoznanie ostrogi piętowej opiera się przede wszystkim na ocenie objawów klinicznych oraz wywiadzie medycznym. Lekarz analizuje charakter bólu, jego lokalizację oraz czynniki, które go nasilają. W trakcie badania palpacyjnego może również stwierdzić tkliwość w okolicy pięty i ograniczenie ruchomości stopy. Aby potwierdzić diagnozę i ocenić stopień zaawansowania zmian, wykonuje się badanie RTG stopy, które pozwala uwidocznić charakterystyczną narośl kostną na kości piętowej. W niektórych przypadkach zalecane jest również USG lub rezonans magnetyczny, zwłaszcza gdy konieczna jest dokładniejsza ocena tkanek miękkich, takich jak rozcięgno podeszwowe. Wczesna diagnoza ostrogi piętowej jest ważna dla skutecznego leczenia – pozwala wdrożyć odpowiednie działania, zanim dolegliwości staną się przewlekłe i znacząco utrudnią codzienne funkcjonowanie.
RTG stopy to podstawowe badanie obrazowe stosowane w diagnostyce ostrogi piętowej. Wykonuje się je najczęściej w projekcji bocznej, która umożliwia dokładne uwidocznienie tylnej i dolnej części kości piętowej – miejsc, gdzie najczęściej lokalizują się zmiany kostne. W tej projekcji dobrze widoczna jest charakterystyczna, haczykowata narośl, będąca wynikiem odkładania się wapnia w miejscu przewlekłego stanu zapalnego. Choć zdjęcie rentgenowskie pozwala potwierdzić obecność ostrogi, należy pamiętać, że u niektórych pacjentów ostroga może być widoczna na RTG, ale nie wywołuje bólu, natomiast u innych dolegliwości są znaczne mimo braku wyraźnych zmian radiologicznych. Dlatego RTG w projekcji bocznej jest pomocnym narzędziem diagnostycznym, ale zawsze powinno być oceniane w połączeniu z objawami klinicznymi i badaniem fizykalnym.
Leczenie ostrogi piętowej ma na celu złagodzenie bólu, zmniejszenie stanu zapalnego oraz przywrócenie prawidłowej funkcji stopy. W większości przypadków skuteczne okazuje się leczenie zachowawcze, które łączy kilka metod. Podstawą terapii są leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (np. z ibuprofenem czy diklofenakiem), dostępne w formie tabletek, maści lub żeli. Równie ważne jest odciążenie pięty – warto sięgnąć po specjalne wkładki ortopedyczne, podpiętki żelowe lub obuwie z odpowiednią amortyzacją, które zmniejszają nacisk na bolesne miejsce.
Pomocne mogą być również:
W przypadku braku poprawy po kilku miesiącach leczenia zachowawczego lekarz może rozważyć blokadę sterydową, a w rzadkich i zaawansowanych przypadkach – zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu ostrogi. Wczesne wdrożenie leczenia i zmiana codziennych nawyków znacząco zwiększają szansę na złagodzenie objawów i uniknięcie operacji.
Maści to popularna i łatwo dostępna forma wsparcia w łagodzeniu dolegliwości bólowych i stanu zapalnego. Ich działanie opiera się na składnikach przeciwzapalnych i przeciwbólowych, takich jak diklofenak, ibuprofen czy ketoprofen, które po miejscowym zastosowaniu przynoszą ulgę bez obciążania układu pokarmowego. W aptekach dostępne są również preparaty z dodatkiem substancji rozgrzewających (np. kapsaicyna) lub chłodzących (np. mentol), które poprawiają krążenie, rozluźniają napięte tkanki i wspomagają regenerację. Niektóre maści zawierają także naturalne ekstrakty z żywokostu, arniki czy kasztanowca, które łagodzą obrzęki i wspierają leczenie stanów zapalnych. Stosowanie maści warto połączyć z masażem bolesnego miejsca oraz zabiegami fizykoterapeutycznymi lub ćwiczeniami rozciągającymi. Choć same maści nie usuną przyczyny ostrogi piętowej, to mogą znacząco zmniejszyć dyskomfort i poprawić jakość codziennego funkcjonowania.
W leczeniu ostrogi piętowej ogromne znaczenie mają zabiegi fizykoterapeutyczne, które pomagają złagodzić ból, zmniejszyć stan zapalny i przyspieszyć proces gojenia. Wśród najczęściej stosowanych i najbardziej skutecznych metod rehabilitacyjnych znajdują się: fala uderzeniowa, ultradźwięki, laseroterapia, elektroterapia i miejscowa krioterapia.
Zabiegi te są bezpieczne, nieinwazyjne i często stosowane w połączeniu, w zależności od nasilenia objawów i indywidualnych potrzeb pacjenta. Regularna rehabilitacja pod okiem fizjoterapeuty może znacząco skrócić czas leczenia ostrogi piętowej i zapobiec jej nawrotom.
Bibliografia:
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Krwawienie z nosa to dolegliwość, która, choć najczęściej nie jest groźna, potrafi wywołać niepokój – zwłaszcza gdy zdarza się regularnie lub bez wyraźnej przyczyny. Przyczyną krwawienia mogą być urazy mechaniczne, suche powietrze oraz problemy z ciśnieniem i choroby przewlekłe. Znajomość przyczyn krwawień z nosa, skutecznych sposobów reagowania oraz metod profilaktyki pomogą zadbać o zdrowie i komfort każdego dnia.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Egzotyczne wakacje oraz towarzysząca im zmiana standardów sanitarnych i diety dla wielu turystów kończy się niespodziewanym problemem zdrowotnym, znanym powszechnie jako "zemsta faraona". Biegunka podróżnych, bo o niej mowa, to częsta dolegliwość, która potrafi skutecznie zepsuć nawet najbardziej wyczekiwany wypoczynek. Skąd się bierze? Jakie są jej objawy i – co najważniejsze – jak szybko wrócić do formy? To pytania, na które warto znać odpowiedź, planując zagraniczną podróż. Zemsta faraona co to? Zemsta faraona to potoczne określenie biegunki podróżnych – ostrej dolegliwości żołądkowo-jelitowej, która najczęściej dotyka osoby podróżujące do krajów o cieplejszym klimacie, zwłaszcza w Afryce Północnej, Azji czy Ameryce Południowej. Jej nazwa pochodzi od legendarnej „klątwy”, która miała spotykać obcokrajowców odwiedzających Egipt. W rzeczywistości to nic innego jak reakcja organizmu na kontakt z miejscową florą bakteryjną, do której nasz układ pokarmowy nie jest przyzwyczajony. Klątwa faraona może pojawić się już w pierwszych dniach pobytu i objawia się biegunką, nudnościami, bólami brzucha oraz ogólnym osłabieniem. Choć zazwyczaj mija samoistnie po kilku dniach, nie warto jej bagatelizować – odpowiednie nawodnienie i szybka reakcja mogą znacznie złagodzić jej przebieg. Czy zemsta faraona jest zaraźliwa? Biegunka podróżnych najczęściej wywoływana jest przez bakterie (takie jak Escherichia coli), wirusy lub – rzadziej – pasożyty, które przenoszą się drogą pokarmową. Zakażenie może nastąpić nie tylko poprzez spożycie skażonej wody czy jedzenia, ale również przez kontakt z osobą chorą – na przykład poprzez wspólne korzystanie z toalety, ręczników czy niedokładnie umyte ręce. Z tego względu bardzo ważne jest zachowanie podstawowych zasad higieny – częste mycie rąk, unikanie dzielenia się posiłkami oraz stosowanie żeli antybakteryjnych. W przypadku wystąpienia objawów warto również zadbać o to, by nie narażać innych osób na kontakt z patogenami. Wspierając leczenie odpowiednimi preparatami można nie tylko szybciej wrócić do zdrowia, ale też zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się choroby. Ile trwa zemsta faraona? Zemsta faraona zazwyczaj ma charakter krótkotrwały i mija samoistnie w ciągu 3 do 5 dni. Czas trwania dolegliwości zależy jednak od przyczyny zakażenia, ogólnego stanu zdrowia osoby chorej oraz szybkości podjętego leczenia. U osób z dobrą odpornością objawy mogą ustąpić szybciej – zwłaszcza przy odpowiednim nawodnieniu, zastosowaniu elektrolitów, probiotyków oraz leków przeciwbiegunkowych dostępnych bez recepty. W przypadku braku poprawy po kilku dniach, nasilających się objawów (takich jak wysoka gorączka, obecność krwi w stolcu czy silne odwodnienie), konieczna jest konsultacja lekarska – może to wskazywać na poważniejsze zakażenie wymagające antybiotykoterapii.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody. Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.
czytaj