26.06.2025
Migrena to jedno z najczęstszych, a zarazem najbardziej dokuczliwych zaburzeń neurologicznych. Charakteryzuje się nawracającymi, intensywnymi i utrudniającymi normalne funkcjonowanie bólami głowy. Istnieją różne postaci migreny różniące się objawami i przyczynami tej dolegliwości. Umiejętność rozpoznania rodzaju migrenowego bólu głowy, zdiagnozowania jego przyczyny oraz znajomość skutecznych metod leczenia mogą pomóc złagodzić uciążliwe dolegliwości oraz zapobiec nawrotom migreny.
Migrena to przewlekła choroba neurologiczna, która charakteryzuje się nawracającymi atakami silnego bólu głowy, najczęściej jednostronnego, o pulsującym charakterze. Ból ten może trwać od kilku godzin do nawet kilku dni, a jego intensywność bywa tak silna, że utrudnia codzienne funkcjonowanie. Migrenie często towarzyszą nudności, wymioty, nadwrażliwość na światło, dźwięki czy zapachy. Choć migrena jest częstym schorzeniem, to jej przyczyny nie zostały jeszcze do końca poznane. Uważa się, że jest to wynik złożonej interakcji czynników genetycznych, środowiskowych oraz zmian w aktywności mózgu. Ataki migreny mogą być wywoływane przez różne czynniki, takie jak stres, zmiany hormonalne, niewłaściwa dieta, zmiana pogody czy brak snu. Istnieje kilka rodzajów migreny, które mogą różnić się objawami, częstotliwością ataków oraz czynnikami wywołującymi ból.
Migrena to więcej niż tylko ból głowy – to złożony stan, który wiąże się z różnorodnymi objawami. Najbardziej charakterystycznym symptomem jest silny, pulsujący ból głowy, który zazwyczaj koncentruje się po jednej stronie czaszki. Ból ten może być tak intensywny, że uniemożliwia normalne funkcjonowanie i wymaga odpoczynku w ciemnym, cichym pomieszczeniu. Migrena często wiąże się z innymi objawami, takimi jak:
Objawy migreny mogą różnić się w zależności od osoby, a także nasilenia ataku. Czasami migrena trwa tylko kilka godzin, ale u niektórych osób może utrzymywać się nawet przez kilka dni. Regularne występowanie migreny może znacząco wpłynąć na jakość życia, dlatego warto skonsultować się z lekarzem, aby dobrać odpowiednie metody leczenia i łagodzenia objawów.
Rodzaje migreny różnią się objawami, częstotliwością ataków oraz towarzyszącymi im komplikacjami. Każdy rodzaj migreny wymaga indywidualnego podejścia do leczenia i diagnostyki, dlatego w przypadku częstych ataków lub niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem, który dobierze odpowiednią terapię.
Migrena z aurą to typ migreny, w którym ból głowy poprzedzają charakterystyczne zjawiska neurologiczne, takie jak zaburzenia wzroku (np. migoczące światła, mroczki), drętwienie lub mrowienie w rękach i twarzy, a także trudności w mówieniu. Aura zazwyczaj trwa od kilku minut do pół godziny, po czym następuje silny ból głowy.
Migrena bez aury charakteryzuje się intensywnym, pulsującym bólem głowy, który zwykle występuje jednostronnie, ale może również obejmować całą głowę. Atakom nie towarzyszy aura, choć w trakcie migreny mogą pojawić się inne objawy, takie jak nudności, wymioty i nadwrażliwość na światło oraz dźwięki.
Migrena okoporaźna to rzadziej występująca postać migreny, w której atak bólu głowy jest związany z porażeniem lub osłabieniem mięśni twarzy, szyi czy kończyn. Jej objawy mogą przypominać udar mózgu, a sama dolegliwość może wymagać specjalistycznego leczenia neurologicznego.
W przypadku migreny siatkówkowej dochodzi do zaburzeń widzenia w jednym oku, a czasem do jego całkowitej utraty w trakcie ataku. Zwykle trwa to kilka minut i ustępuje po zakończeniu bólu głowy. W niektórych przypadkach migrena siatkówkowa może wiązać się z poważnymi problemami ze wzrokiem, dlatego osoby doświadczające tego typu objawów powinny jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.
Migrena u dzieci może przejawiać się różnymi objawami, a niektóre z nich, takie jak dolegliwości okresowe (np. zespół bólu głowy typu migrenowego), są trudne do rozpoznania, ponieważ różnią się od klasycznej migreny występującej u dorosłych. U dzieci migrena może objawiać się nie tylko bólem głowy, ale także nudnościami, wymiotami oraz problemami z koncentracją. Dziecięce migreny wymagają szczególnego podejścia, ponieważ mogą wpływać na rozwój i jakość życia młodego organizmu.
Migrena powikłana jest rodzajem migreny, która występuje w połączeniu z innymi schorzeniami neurologicznymi, takimi jak udar mózgu, napady padaczkowe czy inne zaburzenia układu nerwowego. W takich przypadkach migrena może mieć bardziej skomplikowany przebieg i wymagać specjalistycznego leczenia, które uwzględnia nie tylko samą migrenę, ale także inne współistniejące dolegliwości.
Migrena prawdopodobna to termin używany, gdy objawy wskazują na migrenę, ale nie spełniają w pełni kryteriów diagnozy migreny. Może to dotyczyć osób, które cierpią na bóle głowy o migrenowym charakterze, ale nie występują u nich wszystkie typowe objawy (np. aura). Zaburzenia migrenowe są bardziej ogólnym pojęciem, które odnosi się do różnych form migrenowych bólów głowy, które nie pasują do klasycznych rodzajów migreny, ale mają migrenowy charakter i mogą być zarządzane podobnymi metodami leczenia.
Przyczyny migreny nie są do końca poznane, niemniej jednak istnieje kilka czynników, które mogą wywoływać lub zaostrzać ataki migreny. Do najczęstszych przyczyn migreny należą: czynniki genetyczne, zmiany hormonalne, czynniki środowiskowe, stres, dieta, zaburzenia snu czy leki.
Warto pamiętać, że każda osoba może mieć inne przyczyny migreny, dlatego ważne jest, aby monitorować swoje objawy i skonsultować się z lekarzem, który pomoże znaleźć indywidualne rozwiązanie.
Leczenie migreny to złożony proces, który może obejmować metody farmakologiczne i niefarmakologiczne. Najważniejsze jest dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta, uwzględniając rodzaj migreny, częstotliwość ataków oraz nasilenie objawów. W leczeniu farmakologicznym stosuje się leki, które pomagają złagodzić ból, a także leki profilaktyczne, które zapobiegają częstym atakom migreny. W leczeniu migreny najczęściej wykorzystuje się leki przeciwbólowe i leki na nudności, a w profilaktyce - beta-blokery, leki przeciwdepresyjne czy leki przeciwpadaczkowe.
Istnieje kilka skutecznych domowych sposobów, które mogą pomóc złagodzić objawy migreny i zmniejszyć nasilenie bólu. Choć nie zastępują one leczenia farmakologicznego, są doskonałym uzupełnieniem terapii, szczególnie w sytuacjach, gdy atak migreny dopiero się zaczyna.
Bibliografia:
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Migrena to jedno z najczęstszych, a zarazem najbardziej dokuczliwych zaburzeń neurologicznych. Charakteryzuje się nawracającymi, intensywnymi i utrudniającymi normalne funkcjonowanie bólami głowy. Istnieją różne postaci migreny różniące się objawami i przyczynami tej dolegliwości. Umiejętność rozpoznania rodzaju migrenowego bólu głowy, zdiagnozowania jego przyczyny oraz znajomość skutecznych metod leczenia mogą pomóc złagodzić uciążliwe dolegliwości oraz zapobiec nawrotom migreny. Co to jest migrena? Migrena to przewlekła choroba neurologiczna, która charakteryzuje się nawracającymi atakami silnego bólu głowy, najczęściej jednostronnego, o pulsującym charakterze. Ból ten może trwać od kilku godzin do nawet kilku dni, a jego intensywność bywa tak silna, że utrudnia codzienne funkcjonowanie. Migrenie często towarzyszą nudności, wymioty, nadwrażliwość na światło, dźwięki czy zapachy. Choć migrena jest częstym schorzeniem, to jej przyczyny nie zostały jeszcze do końca poznane. Uważa się, że jest to wynik złożonej interakcji czynników genetycznych, środowiskowych oraz zmian w aktywności mózgu. Ataki migreny mogą być wywoływane przez różne czynniki, takie jak stres, zmiany hormonalne, niewłaściwa dieta, zmiana pogody czy brak snu. Istnieje kilka rodzajów migreny, które mogą różnić się objawami, częstotliwością ataków oraz czynnikami wywołującymi ból. Objawy migreny Migrena to więcej niż tylko ból głowy – to złożony stan, który wiąże się z różnorodnymi objawami. Najbardziej charakterystycznym symptomem jest silny, pulsujący ból głowy, który zazwyczaj koncentruje się po jednej stronie czaszki. Ból ten może być tak intensywny, że uniemożliwia normalne funkcjonowanie i wymaga odpoczynku w ciemnym, cichym pomieszczeniu. Migrena często wiąże się z innymi objawami, takimi jak: nudności i wymioty; nadwrażliwość na światło (fotofobia); nadwrażliwość na dźwięki (fonofobia); aura migrenowa czyli objawy neurologiczne takie jak migoczące światła, mroczki w polu widzenia, drętwienie lub mrowienie w rękach czy twarzy. Aura zazwyczaj występuje na 20–30 minut przed bólem głowy, ale nie zawsze występuje u każdej osoby z migreną. Objawy migreny mogą różnić się w zależności od osoby, a także nasilenia ataku. Czasami migrena trwa tylko kilka godzin, ale u niektórych osób może utrzymywać się nawet przez kilka dni. Regularne występowanie migreny może znacząco wpłynąć na jakość życia, dlatego warto skonsultować się z lekarzem, aby dobrać odpowiednie metody leczenia i łagodzenia objawów.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
W pielęgnacji skóry codziennie pojawiają się nowe kosmetyczne trendy. Na szczególną uwagę zasługują niektóre połączenia składników aktywnych. Jednym z takich duetów jest kwas salicylowy i niacynamid. Oba składniki mają udowodnione działanie na cerę problematyczną, tłustą czy skłonną do przebarwień, ale czy można stosować je razem? Znajomość zasad stosowania kwasu salicylowego i niacynamidu pozwoli bezpiecznie i skutecznie wprowadzić te składniki do codziennej rutyny pielęgnacyjnej.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Czerniak skóry to jeden z najgroźniejszych nowotworów złośliwych, wywodzący się z komórek barwnikowych – melanocytów. Choć rozwija się najczęściej na skórze, może występować także w innych częściach ciała, takich jak błony śluzowe czy gałka oczna. Główną przyczyną jego powstawania jest nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV, zarówno naturalne, jak i sztuczne, np. w solariach. Wczesne rozpoznanie czerniaka znacząco zwiększa szanse na wyleczenie, dlatego tak ważna jest regularna kontrola wszelkich zmian skórnych. Co to jest czerniak? Czerniak to nowotwór skóry o złośliwym charakterze. Wywodzi się z melanocytów – komórek odpowiedzialnych za produkcję melaniny, czyli barwnika nadającego skórze kolor. Choć stanowi tylko niewielki procent wszystkich nowotworów skóry, to charakteryzuje się największą agresywnością i wysokim ryzykiem przerzutów do innych narządów. Czerniak może rozwijać się zarówno w obrębie już istniejących znamion barwnikowych, jak i na zdrowej skórze. Może występować u osób w różnym wieku, choć najczęściej diagnozowany jest u dorosłych między 30. a 60. rokiem życia. Objawy czerniaka Czerniak na skórze objawia się najczęściej zmianami, które mogą przypominać zwykłe znamiona barwnikowe. Charakterystyczne symptomy wskazujące na czerniaka to asymetria zmiany, nierówne lub postrzępione brzegi, niejednolita barwa, średnica powyżej 6 mm oraz postępujące zmiany w wyglądzie znamienia – jego szybki wzrost, swędzenie, krwawienie lub tworzenie się owrzodzenia. Czerniak może pojawić się na skórze w dowolnym miejscu, także w miejscach rzadko wystawianych na słońce, takich jak okolice paznokci, podeszwy stóp czy skóra owłosiona głowy. Asymetryczny kształt zmiany skórnej. Nierówne, postrzępione brzegi. Niejednolity kolor. Średnica powyżej 6 mm, Szybki wzrost, zmiana kształtu lub koloru znamienia. Swędzenie, pieczenie, krwawienie lub owrzodzenie zmiany. Pojawienie się nowej zmiany na skórze, szczególnie zmiany różniącej się wyglądem od innych znamion.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Rogowacenie okołomieszkowe to dolegliwość skórna objawiająca się drobnymi, szorstkimi grudkami najczęściej na ramionach, udach, a czasem także na twarzy. Choć nie jest to groźne schorzenie, może powodować dyskomfort i uczucie suchości skóry oraz wpływać negatywnie na wygląd. Przyczyną zmian jest nadmierne rogowacenie naskórka, co prowadzi do zatykania mieszków włosowych. Rogowacenie przymieszkowe – przyczyny Rogowacenie okołomieszkowe jest wynikiem nadmiernego rogowacenia naskórka, które prowadzi do zatkania ujść mieszków włosowych martwymi komórkami skóry i sebum. Przyczyną tego procesu są najczęściej predyspozycje genetyczne, ale do jego rozwoju mogą przyczyniać się również: suche powietrze, niedobór witamin (zwłaszcza witaminy A i E), a także zaburzenia hormonalne. Predyspozycje genetyczne Nadmierne rogowacenie naskórka Suchość skóry Niedobory witamin – zwłaszcza witaminy A i E Zaburzenia hormonalne Atopowe Zapalenie Skóry (AZS)
czytaj