26.02.2025
Sen jest gwarantem dobrego samopoczucia – wspiera odpoczynek mózgu, regenerację fizyczną całego organizmu, wpływa na konsolidację pamięci oraz wydzielanie wielu hormonów, w tym hormonu wzrostu i regulującej poziom cukru we krwi insuliny. Zbyt krótki sen lub jego niska jakość mogą powodować problemy zdrowotne, np. zaburzać równowagę emocjonalną i funkcjonowanie układu odpornościowego.
Bezsenność to stan, który obejmuje trudności z zasypianiem lub utrzymaniem snu czy przedwczesne budzenie się, pomimo istnienia sprzyjających, odpowiednich do snu warunków. Wśród przyczyn bezsenności wymienia się najczęściej problemy psychiczne, niehigieniczny styl życia oraz problemy zdrowotne.
Chroniczna bezsenność znacząco wpływa na codzienne funkcjonowanie, wymaga niezwłocznej konsultacji lekarskiej. Specjalista może pomóc zidentyfikować przyczyny problemów ze snem i zaproponować odpowiednie leczenie czy terapię.
Problemy ze snem mogą być związane ze stresem, wiekiem, przebodźcowaniem, chorobami czy przyjmowanymi w związku z nimi lekami, ale również mogą być wynikiem zmian hormonalnych (np. u ciężarnych) lub zaburzonej rutyny snu.
Objawy bezsenności mogą różnić się w zależności od indywidualnych przyczyn problemów ze snem. Do charakterystycznych symptomów zalicza się między innymi: trudności z zasypianiem i utrzymaniem snu, zmęczenie oraz pogorszenie nastroju i funkcji poznawczych. Osoby cierpiące na bezsenność mogą doświadczać trudności z rozpoczęciem snu pomimo uczucia zmęczenia, często budzą się w nocy i mają trudności z ponownym zaśnięciem. Bezsenność może powodować wcześniejsze niż zamierzone budzenie się rano, często z uczuciem niewyspania bądź powodować uczucie niewyspania pomimo odpowiedniej ilości snu. Problemy ze snem mogą prowadzić do pogorszenia funkcji poznawczych (koncentracja, zapamiętywanie), spadku nastroju, uczucia zmęczenia i przygnębienia oraz wpływać negatywnie na umiejętność radzenia sobie ze stresem.
W leczeniu bezsenności zadbać należy przede wszystkim o rutynę i higienę snu, systematyczną aktywność fizyczną i komfortowe środowisko odpoczynku. Jeśli zmiana nawyków nie przyniesie poprawy, można sięgnąć po łagodne zioła na bezsenność bądź skorzystać z zaleconej przez lekarza farmakoterapii.
Domowe sposoby na sen to przede wszystkim higiena snu, medytacja i głębokie oddychanie oraz stosowanie dostępnych bez recepty ziołowych środków ułatwiających zasypianie. Zioła mogą być stosowane jako naturalne ułatwienie zasypiania u osób doświadczających łagodnych przypadków bezsenności. Melisa, lawenda, chmiel, waleriana czy kozieradka to zioła o właściwościach uspokajających, relaksujących, a przez to ułatwiających zasypianie i wspierających jakość snu. Również stosowane zwykle na problemy trawienne mięta pieprzowa i rumianek mogą pomóc w rozluźnieniu się i zrelaksowaniu przed snem.
Jeśli pomimo prób samodzielnego radzenia sobie z bezsennością problem utrzymuje się lub się pogarsza, należy skonsultować się z lekarzem, który pomoże zidentyfikować ewentualne przyczyny problemów ze snem i wdroży skuteczniejszy plan leczenia.
Farmakologiczne leczenie bezsenności jest stosowane w przypadkach, gdy inne metody nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, a bezsenność wpływa znacząco na codzienne funkcjonowanie. Przed zastosowaniem leków na sen bez recepty zaleca się konsultację z lekarzem w celu oceny korzyści i ryzyka oraz ustalenia odpowiednich dawek leków.
Dostępne bez recepty leki na bezsenność, po które najczęściej sięgają pacjenci to melatonina i doksylamina. Melatonina to hormon wydzielany przez szyszynkę (gruczoł umiejscowiony w mózgu), który odgrywa kluczową rolę w regulacji cyklu snu i czuwania. Jest wydzielana w odpowiedzi na zmniejszenie poziomu światła, co pomaga organizmowi dostosować się do naturalnych rytmów dnia i nocy. Stosowanie leków i suplementów z melatoniną może być skuteczne w przypadku bezsenności związanej z zaburzeniami rytmu okołodobowego, takimi jak jet lag czy zmiana strefy czasowej. Jeśli jednak bezsenność wynika z innych przyczyn, takich jak stres, depresja, czy inne schorzenia, melatonina może nie być jedynym skutecznym rozwiązaniem.
Doksylamina z kolei to lek przeciwhistaminowy, który jest często stosowany w leczeniu bezsenności. Działa poprzez blokowanie receptora histaminowego H1 w mózgu, co prowadzi do działania uspokajającego i ułatwiającego zasypianie. Podobnie jak w przypadku melatoniny, leczenie bezsenności doksylaminą powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza, aby dostosować dawkowanie do indywidualnych potrzeb i uniknąć ewentualnych skutków ubocznych.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Biegunka to stan charakteryzujący się częstymi i luźnymi wypróżnieniami. Jest to objaw różnych problemów zdrowotnych, takich jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub pasożytnicze, reakcje alergiczne, stres, niestrawność pokarmowa lub zatrucie, czy też choroby przewlekłe, takie jak choroba trzewna czy zespół jelita drażliwego. Biegunka objawy Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Typowe symptomy obejmują: luźne stolce o płynnej konsystencji, częste wypróżnianie, dyskomfort, skurcze lub ból w okolicach brzucha, wzdęcia związane z nadmierną produkcją gazów w jelitach, nudności, nudności i wymioty - w przypadku poważniejszych zakażeń lub toksycznej biegunki, gorączkę (np. w przebiegu biegunki infekcyjnej), ogólne osłabienie i odwodnienie, brak apetytu. Rodzaje i przyczyny biegunki Typy biegunek zależą w głównej mierze od czynników wywołujących rozwolnienie. Wyróżnia się: biegunkę infekcyjną, biegunkę podróżnych, biegunkę pokarmową, reakcyjną stresową i przewlekłą. Biegunka infekcyjna spowodowana jest kontaktem z patogenami (bakteriami, wirusami lub pasożytami). Biegunkę infekcyjną wywołać mogą zakażenia rotawirusowe, salmonelloza, czy np. infekcje E. Coli. Biegunka podróżnych występuje u osób podróżujących do regionów o innym klimacie lub nietypowych warunkach higienicznych. Biegunka pokarmowa wywołana jest spożyciem pokarmów lub wody zanieczyszczonych bakteriami, wirusami lub toksynami. Biegunka jako objaw alergii na określone pokarmy lub składniki pokarmowe. Biegunka stresowa wynika z intensywnego stresu lub długotrwałego emocjonalnego napięcia. Biegunka przewlekła natomiast to trwające dłużej niż kilka tygodni rozwolnienie, które może być objawem chorób przewlekłych, takich jak choroba trzewna czy nadwrażliwe jelita.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Skóra naczynkowa charakteryzuje się delikatnymi, cienkimi naczynkami krwionośnymi tuż pod powierzchnią skóry, które mogą łatwo pękać, tworząc zaczerwienienia i widoczne szczególnie na policzkach, nosie lub w okolicach dekoltu teleangiektazje - tzw. „pajączki”. Cera naczynkowa jest wrażliwa, skłonna do podrażnień i łatwo reaguje na zmiany temperatury, silne kosmetyki, stres czy nieodpowiednią pielęgnację. Pielęgnacja tego typu cery powinna zatem nie tylko redukować widoczne zmiany, ale także wzmacniać jej barierę ochronną, by zapobiec powstawaniu kolejnych „pajączków”. Popękane naczynka na twarzy – przyczyny Pękające naczynka to najczęściej wynik osłabienia naturalnej odporności skóry oraz ścianek naczyń krwionośnych. Do powstawania pajączków przyczyniać się mogą także nieodpowiednia pielęgnacja z zastosowaniem niewłaściwych kosmetyków, nadmierna ekspozycja na słońce czy gwałtowne zmiany temperatury, np. przejście z zimna do ciepłego pomieszczenia. Na pogorszenia kondycji cery naczynkowej wpływać może również styl życia – przewlekły stres, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zapalenie pęcherza to jedna z najczęściej występujących infekcji układu moczowego, która może dotknąć zarówno kobiet jak i mężczyzn niezależnie od wieku. Choroba ta jest najczęściej wynikiem zakażenia bakteryjnego i objawia się zazwyczaj częstym oddawaniem moczu z uczuciem niepełnego opróżnienia pęcherza oraz bólem i pieczeniem przy mikcji. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie przyniosą szybką ulgę oraz zapobiegną rozprzestrzenianiu się infekcji i powikłaniom. Objawy zapalenia pęcherza Najczęstsze symptomy zapalenia to parcie na pęcherz, nawet jeśli jest on tylko częściowo wypełniony, oraz ból lub pieczenie przy mikcji. Inne objawy to mętny, czasami nieprzyjemnie pachnący mocz, a także krwiomocz, który może pojawić się w bardziej zaawansowanych przypadkach infekcji. Dodatkowo osoba cierpiąca na zapalenie pęcherza może odczuwać ból w dolnej części brzucha lub w okolicach miednicy, będący wynikiem stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą wystąpić także ogólne objawy infekcji, takie jak gorączka, osłabienie i nudności. Częste parcie na mocz – uczucie potrzeby częstego oddawania moczu, nawet przy niewielkiej ilości. Uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza – mimo oddania moczu nadal występuje potrzeba skorzystania z toalety. Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – uczucie dyskomfortu, pieczenia lub kłucia podczas mikcji.Ból w podbrzuszu – uczucie ucisku lub bólu w dolnej części brzucha. Zmiana koloru i zapachu moczu – może być mętny, ciemniejszy lub mieć nieprzyjemny zapach. Obecność krwi w moczu – rzadziej występujący objaw, ale możliwy przy bardziej zaawansowanym stanie zapalnym. Podwyższona temperatura ciała – w niektórych przypadkach może pojawić się stan podgorączkowy.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Otyłość brzuszna to złożony problem, który może być wynikiem interakcji wielu różnych czynników. Osoby z nadmierną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha mogą być bardziej narażone na ryzyko wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak choroby serca, udary mózgu, cukrzyca typu 2 i niektóre rodzaje nowotworów, dlatego tak ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, który obejmuje zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie czynników ryzyka, które mogą sprzyjać otyłości. Otyłość brzuszna przyczyny Otyłość brzuszna, nazywana również otyłością centralną lub otyłością typu jabłko, to stan, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się głównie w okolicy brzucha. Przyczyny tego rodzaju otyłości są zazwyczaj wieloczynnikowe i mogą obejmować nieprawidłową dietę i niewystarczającą aktywność fizyczną, genetykę, zaburzenia metaboliczne, a także wiek i niezdrowe nawyki. Spożywanie zbyt dużej ilości kalorii w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu, szczególnie w połączeniu z brakiem regularnej aktywności fizycznej, może prowadzić do gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Czynniki dziedziczne mogą predysponować do otyłości brzusznej. Istnieją geny, które mogą wpływać na sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, oraz na to, gdzie w organizmie tkanka tłuszczowa jest gromadzona. Długotrwały stres może prowadzić do wzrostu poziomu kortyzolu, hormonu stresu, który z kolei może zwiększać skłonność do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha. Spożywany w nadmiarze alkohol może przyczyniać się do odkładania się tłuszczu w okolicy brzucha, tworząc tzw. "oponkę". Zaburzenia takie jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 i zespół metaboliczny mogą sprzyjać gromadzeniu się tłuszczu. Dieta bogata w cukry proste i przetworzone produkty spożywcze może przyczynić się do nadmiernego wzrostu masy ciała, w tym także otyłości brzusznej. Brak odpowiedniej ilości snu może zakłócać równowagę hormonalną organizmu, co może prowadzić do wzrostu apetytu i zwiększonego odkładania się tłuszczu. Z wiekiem zmienia się sposób, w jaki organizm magazynuje tłuszcz, co może prowadzić do otyłości brzusznej, zwłaszcza u osób starszych.
czytaj