11.03.2025
Błonnik to składnik pokarmowy występujący w roślinach i pochodzący z komórek ściany komórkowej roślin. Jest to rodzaj węglowodanu, który nie ulega trawieniu w ludzkim przewodzie pokarmowym, co oznacza, że nie dostarcza kalorii ani substancji odżywczych, a przy tym odgrywa istotną rolę w utrzymaniu zdrowia układu pokarmowego. Wyróżnia się dwa główne typy błonnika: rozpuszczalny i nierozpuszczalny.
Główne źródła błonnika rozpuszczalnego to owoce, warzywa, nasiona, płatki owsiane oraz rośliny strączkowe. Błonnik rozpuszczalny ma zdolność absorbowania wody, co przyczynia się do tworzenia galaretowatej konsystencji. Włączenie źródeł błonnika rozpuszczalnego do codziennej diety może przynieść korzyści zdrowotne, wspomagając funkcjonowanie organizmu i przeciwdziałając pewnym schorzeniom.
Błonnik nierozpuszczalny charakteryzuje się zdolnością zatrzymywania wody, przez co zwiększa objętość jedzenia i ułatwia przemieszczanie się go przez przewód pokarmowy. Główne źródła błonnika nierozpuszczalnego to pełnoziarniste produkty zbożowe, orzechy nasiona i kasze. Włączenie źródeł błonnika nierozpuszczalnego do diety może przyczynić się do utrzymania zdrowego układu trawiennego oraz zachowania prawidłowej masy ciała.
Błonnik pokarmowy pełni szereg istotnych funkcji w organizmie, z naciskiem na wsparcie zdrowia układu trawiennego, zachowanie prawidłowej masy ciała, prebiotyczne wsparcie mikroflory jelitowej oraz utrzymanie prawidłowego poziomu cukru i cholesterolu.
Błonnik najlepiej spożywać w ramach zrównoważonej diety, która obejmuje różnorodne źródła tego składnika, takie jak owoce, warzywa, pełnoziarniste produkty zbożowe, orzechy i nasiona. Dla osób, których dieta uboga jest produkty zawierające błonnik, pomocne okazać się mogą dostępne w aptece suplementy diety, czyli np. błonnik w tabletkach.
Błonnik naturalny jest obecny zarówno w produktach spożywczych pochodzenia roślinnego, jak i w samych roślinach.
Naturalne źródła błonnika rozpuszczalnego to przede wszystkim:
Do źródeł błonnika nierozpuszczalnego zalicza się:
Suplementy diety z błonnikiem ułatwiają osiągnięcia zalecanych dziennych wartości tego składnika, szczególnie u osób, które mają trudności z uzyskaniem go z codziennego sposobu odżywiania. Ponieważ najlepszym źródłem błonnika jest zrównoważona dieta bogata w owoce, warzywa, pełnoziarniste produkty zbożowe, orzechy i nasiona przed rozpoczęciem suplementacji zawsze zaleca się konsultację z lekarzem lub specjalistą do spraw żywienia. Tabletki mogą zawierać zarówno błonnik rozpuszczalny, jak i nierozpuszczalny, dlatego ważne jest, aby znać swoje potrzeby i wybierać suplementy, które najlepiej spełniają cele zdrowotne. Dawkowanie błonnika w tabletkach może różnić się w zależności od marki i produktu. Warto przestrzegać zaleceń producenta i dostosować dawkę do własnych potrzeb. Nadmierne spożycie błonnika i niedostateczne nawodnienie może prowadzić do efektów ubocznych, takich jak wzdęcia czy dolegliwości żołądkowe, aby uniknąć niepożądanych skutków, zaleca się stopniowe wprowadzanie suplementów.
Błonnik wspiera odchudzanie, wspomagając zdrową dietę i styl życia.
Błonnik, choć uznawany za bezpieczny składnik diety, w pewnych przypadkach może powodować skutki uboczne, szczególnie gdy spożywany jest w nadmiarze. Spożycie nadmiernej ilości błonnika, zwłaszcza nierozpuszczalnego, może powodować wzdęcia, bolesne gazy, uczucie pełności, a nawet biegunkę. W przypadku spożywania bardzo dużej ilości błonnika może on wiązać się z niektórymi składnikami odżywczymi, co może utrudnić ich wchłanianie — zbyt duże ilości błonnika pokarmowego zmniejszają wchłanianie tłuszczów, co może zaburzać wchłaniania witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E i K). Ponadto może wpływać na wchłanianie niektórych leków, co może zmieniać ich skuteczność. W związku z tym osoby przyjmujące regularnie leki przed wprowadzeniem dużych ilości błonnika do diety powinny skonsultować się z lekarzem.
Warto podkreślić, że większość tych skutków ubocznych występuje przy spożywaniu nadmiernych ilości błonnika. Dla większości ludzi regularne, umiarkowane spożycie błonnika jest bezpieczne i korzystne dla zdrowia. Jeśli jednak pojawią się problemy, warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem w celu dostosowania diety do indywidualnych potrzeb.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
Ewa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Latem chętnie spacerujemy, opalamy się, wypoczywamy na świeżym powietrzu. Korzystając z uroków słońca, jednocześnie stosujemy różne preparaty – zarówno lecznicze, jak i pielęgnacyjne, nie zdając sobie sprawy, że niektóre leki, zioła, a nawet kosmetyki w kontakcie z promieniowaniem UV mogą powodować reakcje fotouczulające. Reakcja fototoksyczna może prowadzić do przebarwień, podrażnień, a nawet poważnych zmian skórnych, dlatego wiedzieć, czego unikać latem, aby cieszyć się słońcem bez ryzyka dla zdrowia i urody. Reakcja fototoksyczna Reakcja fototoksyczna to najczęstszy rodzaj nadwrażliwości na światło, który może wystąpić po zastosowaniu niektórych leków, ziół czy kosmetyków zawierających substancje światłouczulające. Do reakcji fototoksycznej dochodzi, gdy dana substancja w organizmie wchodzi w reakcję z promieniowaniem UV, powodując uszkodzenie komórek skóry. Objawy przypominają silne oparzenie słoneczne – pojawia się zaczerwienienie, obrzęk, pieczenie, a czasem także pęcherze. Warto pamiętać, że nawet jednorazowa ekspozycja na słońce po zażyciu fototoksycznego preparatu może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami skórnymi. Dlatego latem szczególnie ważne jest, aby dokładnie czytać ulotki i zachować ostrożność przy stosowaniu produktów o działaniu światłouczulającym.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Zakażenie bakterią helicobacter pylori to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Choć często przebiega bezobjawowo, w wielu przypadkach prowadzi do poważniejszych problemów zdrowotnych – wrzodów żołądka, zapalenia błony śluzowej, a nawet zwiększonego ryzyka raka żołądka. Znajomość objawów i metod diagnozowania zakażenia helicobacter pylori pozwoli w porę podjąć skuteczne leczenie. Objawy helicobacter Zakażenie helicobacter pylori, szczególnie na wczesnym etapie, może przebiegać bezobjawowo. U wielu osób bakteria ta może bytować w żołądku przez lata, nie dając żadnych dolegliwości, jednak gdy dojdzie do uszkodzenia błony śluzowej, pojawiają się objawy, które mogą znacząco obniżać komfort życia. Do najczęstszych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą: przewlekłe bóle lub pieczenie w nadbrzuszu, zwłaszcza na czczo lub po posiłku, uczucie pełności, wzdęcia, częste odbijanie, nudności, a czasem wymioty, brak apetytu, utrata masy ciała, zgaga i cofanie treści żołądkowej, nieprzyjemny zapach z ust. W bardziej zaawansowanych przypadkach, takich jak choroba wrzodowa, mogą wystąpić również krwawienia z przewodu pokarmowego (widoczne np. w stolcu lub wymiotach). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy skonsultować się z lekarzem i podjąć diagnostykę w kierunku H. pylori. Wczesne wykrycie zakażenia pozwala uniknąć powikłań i rozpocząć skuteczne leczenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Ostry, przeszywający ból w okolicy pięty, nasilający się zwłaszcza rano lub po dłuższym odpoczynku, może być objawem ostrogi piętowej. Choć nazwa sugeruje wyraźną zmianę kostną, ostroga piętowa to przede wszystkim wynik przewlekłego stanu zapalnego w obrębie rozcięgna podeszwowego. Problem ten dotyka zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i prowadzące siedzący tryb życia, a jego przyczyny są często związane z przeciążeniem, niewłaściwym obuwiem lub wadami postawy. Co to jest ostroga piętowa? Ostroga piętowa to potoczna nazwa narośli kostnej, która tworzy się na dolnej lub tylnej powierzchni kości piętowej. Powstaje na skutek długotrwałego przeciążenia i mikrourazów w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego lub ścięgna Achillesa. Choć sama narośl może być widoczna na zdjęciu rentgenowskim, to ból, który jej towarzyszy, wynika głównie z przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających piętę. Ostroga piętowa często rozwija się stopniowo i może przez długi czas nie dawać wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy staje się źródłem silnego, kłującego bólu utrudniającego chodzenie.
czytajEwa Rutkowska-Król
Redaktor naczelna
Skaza białkowa to potoczny termin określający alergię na białka mleka krowiego występującą u niemowląt i małych dzieci. Objawia się zazwyczaj suchymi i szorstkimi plamami na skórze, głównie na twarzy, a także dolegliwościami ze strony układu pokarmowego. Wczesne rozpoznanie symptomów oraz odpowiednie leczenie i dieta eliminacyjna mogą przywrócić dziecku zdrowie i komfort. Alergia na białka mleka krowiego – przyczyny skazy białkowej Główną przyczyną skazy białkowej jest niedojrzały jeszcze układ odpornościowy dziecka, który błędnie rozpoznaje niektóre białka zawarte w mleku – takie jak kazeina czy beta-laktoglobulina – jako zagrożenie. W efekcie organizm uruchamia reakcję obronną, prowadzącą do wystąpienia objawów alergicznych. Do rozwoju skazy białkowej może przyczynić się również dziedziczność – jeśli jedno lub oboje rodzice mają alergie, ryzyko pojawienia się nietolerancji białka mleka u dziecka znacznie wzrasta.
czytaj