Xenna Zioła do zaparzania, 40 saszetek

Herbatka na zaparcia

Xenna Zioła do zaparzania

Xenna Zioła do zaparzania to produkt leczniczy w postaci saszetek zawierających liść senesu. Do stosowania w leczeniu zaparć u osób dorosłych i młodzieży powyżej 12. roku życia.

Co zawierają zioła do zaparzania Xenna?

1 saszetka zawiera: Sennae foliolum 0,9-1,1 g, co odpowiada 30 mg glikozydów hydroksyantracenowych w przeliczeniu na sennozyd B.

W jakim celu stosuje się zioła do zaparzania Xenna?

Zioła przeczyszczające do stosowania w doraźnym leczeniu zaparć. Xenna jest wskazana do stosowania u dorosłych i młodzieży powyżej 12 roku życia.

Pochodne 1,8-dihydroksyantracenu wywołują efekt przeczyszczający, β-O-glikozydy (sennozydy) nie są wchłaniane w jelicie cienkim; są przekształcane przez bakterie w jelicie grubym do aktywnych metabolitów (reinoantronu). Występują dwa mechanizmy jej działania:

1. wpływ na perystaltykę jelita grubego (stymulacja skurczów propulsacyjnych i hamowanie skurczów stacjonarnych) powodujący przyspieszony pasaż jelitowy i zmniejszenie resorpcji płynów, dlatego Xenna usuwa zalegające masy kałowe;
2. wpływ na procesy sekrecji (zwiększenie wydzielania śluzu i aktywne wydzielanie chlorków) powodujące wzmożone wydzielanie płynów, stąd Xenna zmiękcza stolec.

Xenna usuwa zaparcia nie gwałtownie, bo działa po ok. 8-12 godzinach, co wynika z czasu przesuwania się treści pokarmowej w jelicie i przebiegu metabolizmu leku do uzyskania składników aktywnych.

Jak stosować zioła Xenna?

Dorośli, osoby starsze i młodzież powyżej 12 roku życia: 1 raz dziennie.

Przyjmować doraźnie. 1 saszetkę zalać szklanką wrzącej wody (ok. 200 ml) i pozostawić do zaparzenia na 10 minut. Pić od pół szklanki naparu do całej szklanki naparu jednorazowo przed snem. Pić zawsze świeży napar. Nieusuwane zaparcia mogą prowadzić do poważnych schorzeń, ale należy przyjmować najmniejszą ilość naparu Xenny powodującą uzyskanie miękkiego stolca i nie przekraczać zalecanej dawki (1 saszetka) w ciągu doby.
1 saszetka produktu odpowiada maksymalnej dawce dziennej glikozydów hydroksyantracenowych. Przyjmowanie dłużej niż 1-2 tygodnie wymaga nadzoru lekarskiego ze względu na możliwość przyzwyczajenia, co wymaga stosowania wyższych dawek leku, oraz ze względu na możliwość wywołania atonii jelita  grubego, a przez to nasilenia zaparć.

• Nadwrażliwość na substancję czynną.
• Zwężenie i niedrożność jelit, atonia jelit, ostre stany zapalne w jamie brzusznej (np. zapalenie wyrostka robaczkowego), choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
• Niezdiagnozowane bóle w jamie brzusznej.
• Stany odwodnienia z towarzyszącą utratą elektrolitów.
• Nie zaleca się stosowania u dzieci poniżej 12 lat.

Przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25°C. Przechowywać w zamkniętym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią. Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Zaburzenia układu immunologicznego
Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (świąd, pokrzywka, miejscowa lub uogólniona wysypka).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Częstość nieznana: Przewlekłe przyjmowanie lub nadużywanie może prowadzić do zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej. Biegunka może powodować hipokaliemię, która może być przyczyną zaburzeń pracy serca, astenii mięśni, w szczególności podczas równoczesnego przyjmowania glikozydów nasercowych, leków moczopędnych, adrenokortykosteroidów lub korzenia lukrecji.

Zaburzenia żołądka i jelit
Częstość nieznana: bóle brzucha, skurcze i wydalanie płynnych stolców w szczególności u pacjentów z zespołem jelita nadwrażliwego. Objawy te mogą jednak występować również generalnie jako konsekwencja indywidualnego przedawkowania. W takich przypadkach niezbędne jest zmniejszenie dawki. Przewlekłe stosowanie może powodować przebarwienie błony śluzowej okrężnicy (pseudomelanosis coli), które zwykle ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Częstość nieznana: Podczas stosowania może wystąpić nieistotne klinicznie żółte lub czerwonobrązowe (zależne od pH) przebarwienie moczu wywołane obecnością metabolitów leku. Przewlekłe stosowanie może powodować albuminurię i hematurię.

Absorpcja stosowanych doustnie produktów leczniczych może być obniżona. Następstwem długotrwałego stosowania leku może być hipokaliemia (obniżenie stężenia potasu w surowicy krwi), potęgująca działanie glikozydów nasercowych oraz wchodząca w interakacje z lekami przeciwarytmicznymi, wpływającymi na rytm zatokowy serca (np. chinidyna) oraz produktami leczniczymi wydłużającymi QT. Z uwagi na kumulację działań niepożądanych nie zaleca się stosowania z lekami wywołującymi hipokaliemię (lekami moczopędnymi, adrenokortykosteroidami oraz przetworami z korzenia lukrecji).

Nie zaleca się przyjmowania leku w okresie ciąży i laktacji.

Xenna jest przeciwwskazana do stosowania u dzieci poniżej 12 lat.

Xenna nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

• To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania i tylko wtedy, gdy jest to konieczne. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
• Lek można zastosować tylko wówczas, gdy zmiana diety, a następnie środki łagodnie przeczyszczające (np. pęczniejące) nie dały pożądanych efektów. 
• Pacjenci przyjmujący glikozydy nasercowe, leki antyarytmiczne, leki wydłużające odcinek QT, leki moczopędne, adrenokortykosteroidy lub korzeń lukrecji powinni skonsultować się z lekarzem przed równoczesnym stosowaniem preparatów senesu.
• Jak wszystkie środki przeczyszczające, preparaty senesu nie powinny być przyjmowane bez konsultacji z lekarzem w przypadku ciężkich zaparć powodujących powstawanie „kamieni kałowych” oraz w przypadkach niezdiagnozowanych ostrych lub przewlekłych schorzeń żołądkowo-jelitowych, np. ból brzucha, nudności, wymioty, ponieważ objawy te mogą oznaczać potencjalną lub istniejącą niedrożność jelit (ileus).
• Jeśli leki przeczyszczające są potrzebne codziennie, powinna być zdiagnozowana przyczyna zaparć.
• Należy unikać dłuższego przyjmowania leków przeczyszczających.
• Jeśli preparaty senesu są stosowane przez osoby nie trzymające stolca, należy zwrócić szczególną uwagę na zachowanie higieny osobistej.
• Pacjenci ze schorzeniami nerek powinni zachować szczególną ostrożność ze względu na możliwe zaburzenia elektrolitowe.