Enema, roztwór doodbytniczy, 150 ml

Lek przeczyszczający dla dzieci i dorosłych

Enema roztwór doodbytniczy na zaparcia

Enema to produkt leczniczy w postaci roztworu doodbytniczego. Działa oczyszczająco na jelito grube. Do stosowania na zaparcia u dorosłych i dzieci od 3. roku życia.

Co zawiera lek Enema?

Substancjami czynnymi leku są: disodu fosforan dwunastowodny (Dinatrii phosphas dodecahydricus) i sodu diwodorofosforan jednowodny (Natrii dihydrogenophosphas monohydricus). 1 ml roztworu zawiera 32,2 mg disodu fosforanu i 139 mg sodu
diwodorofosforanu, w przeliczeniu na substancje bezwodne.

Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: metylu parahydroksybenzoesan, woda oczyszczona.

W jakim celu się go stosuje?

Lek Enema stosowany jest w: zaparciach, oczyszczaniu jelita grubego przed badaniami diagnostycznymi, przed i po zabiegach operacyjnych, oczyszczaniu jelita ze złogów środka kontrastowego po badaniu radiologicznym oraz oczyszczaniu jelita przed i po porodzie.
Jeśli w ciągu 5 minut od podania leku nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy zwrócić się do lekarza.

Roztwór doodbytniczy na zaparcia

Lek Enema jest to roztwór stosowany doodbytniczo. Działa oczyszczająco na jelito grube. Zapobiega wchłanianiu wody w jelicie grubym powodując zmiękczenie mas kałowych. Zwiększenie objętości i zmiękczenie mas kałowych prowadzi do natychmiastowego pobudzenia odruchu wypróżniania.

Jak stosować Enema roztwór doodbytniczy?

Dorośli: 120 – 150 ml roztworu Enema.

Dzieci:

• poniżej 14 kg – 30 ml,
• do 27 kg – 60 ml,
• do 40 kg – 90 ml,
• do 40 kg – 90 ml.

Roztwór należy podawać tylko w postaci wlewu doodbytniczego. 

Nie należy stosować leku częściej niż raz na dobę lub stosować według zalecenia lekarza.

Kiedy nie stosować leku Enema?

• Jeśli pacjent ma uczulenie na disodu fosforan dwunastowodny oraz sodu diwodorofosforan jednowodny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
• Jeśli u pacjenta występuje niedrożność jelit, zarośnięcie odbytu, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, krwawienie z jelita grubego.
• Jeśli u pacjenta stwierdzono: choroby serca, wysokie ciśnienie krwi, choroby nerek, zapalenie lub objawy zapalenia wyrostka robaczkowego.
• Jeśli u pacjenta występują: bóle brzucha, nudności i wymioty.
• U dzieci do lat 3.
• U pacjentów odwodnionych.

Jak przechowywać lek Enema?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

Częstość występowania działań niepożądanych nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Podwyższenie stężenia jonów fosforanowych we krwi (hiperfosfatemia), obniżenie stężenia potasu we krwi (hipokaliemia) oraz nagromadzenie się we krwi nadmiernej ilości substancji o charakterze kwaśnym lub zmniejszenie ilości substancji o charakterze zasadowym (kwasica metaboliczna). Przemijające obniżenie stężenia jonów wapnia (hipokalcemia) i przemijające podwyższenie stężenia jonów sodu (hipernatremia), a w konsekwencji odwodnienie. Lek ma jednak obniżoną zawartość fosforanów, co zmniejsza ryzyko wystąpienia zaburzeń jonowych. Ponadto, Enema jest lekiem aplikowanym sporadycznie, a ewentualnie pojawiające się zaburzenia gospodarki wodnej i jonowej mają zazwyczaj charakter przejściowy.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Podrażnienie błony śluzowej odbytu, dreszcze, pęcherze, kłucie, świąd odbytu, ból. Zaburzenia żołądka i jelit. Nudności, wymioty, bóle brzucha, wzdęcia, biegunka.
Częste stosowanie może prowadzić do zaburzeń czynności jelita grubego.

Zaburzenia układu immunologicznego
Reakcje nadwrażliwości np. pokrzywka, świąd.

Lek Enema a inne leki

U pacjentów stosujących leki blokujące kanały wapniowe, leki moczopędne, preparaty litu lub inne leki mogące wpływać na stężenie jonów we krwi, może dochodzić do zmian stężenia jonów we krwi takich jak: hiperfosfatemia (podwyższony poziom fosforanów), hipokalcemia (obniżony poziom potasu), hipokaliemia (obniżony poziom wapnia), odwodnienie z towarzyszącym podniesieniem poziomu sodu (hipernatremia) lub kwasica.
Ze względu na istniejący związek pomiędzy występowaniem podniesionego poziomu sodu (hipernatremia), a obniżonym poziomem litu w surowicy krwi, jednoczesne stosowanie leku Enema i preparatów litu może skutkować obniżeniem poziomu litu w surowicy krwi, a tym samym obniżeniem skuteczności preparatów litowych.

Ze względu na ryzyko wystąpienia zaburzeń jonowych nie zaleca się stosowania leku Enema w czasie ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Wyjątek stanowi pojedyncza aplikacja leku kobietom przed i po porodzie.

Ze względu na możliwość przenikania jonów fosforanowych do mleka matki zaleca się odrzucanie ściągniętego pokarmu do 24 godzin po zastosowaniu leku.

Lek u dzieci w wieku od 3 lat można stosować tylko wówczas, gdy zostanie przepisany przez lekarza i pod jego nadzorem. U dzieci w wieku do 5 lat stosować szczególnie ostrożnie.

Lek nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania i tylko wtedy, gdy jest to konieczne. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Ze względu na ryzyko wystąpienia zaburzeń gospodarki wodno-jonowej i kwasowo-zasadowej, takich jak hipernatremia (podwyższony poziom sodu), hiperfosfatemia (podwyższony poziom fosforanów), hipokalcemia (obniżony poziom potasu), hipokaliemia (obniżony poziom wapnia) i kwasica w organizmie, należy zachować szczególną ostrożność w przypadkach:

• jeśli pacjent cierpi na zaburzenia czynności nerek (lek można stosować jeśli korzyści kliniczne przewyższają ryzyko wystąpienia podwyższonego poziomu jonów fosforanowych we krwi (hiperfosfatemia)),
• gdy pacjent otrzymuje leki moczopędne lub leki mogące spowodować zaburzenia gospodarki wodnej i jonowej organizmu,
• u pacjentów ze sztucznym odbytem,
• u pacjentów osłabionych lub w podeszłym wieku,
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia jonowe w organizmie (w szczególności podwyższony poziom fosforanów we krwi) – u tych pacjentów lek należy stosować z dużą ostrożnością i zaleca się kontrolowanie stężenia jonów przed podaniem i po podaniu leku,
• u pacjentów z wodobrzuszem, zmianami błony śluzowej odbytnicy (owrzodzenia, pęknięcia),
• jeśli w ciągu 5 minut od podania nie nastąpi wypróżnienie, należy skontaktować się z lekarzem, ponieważ zatrzymanie roztworu doodbytniczego może spowodować odwodnienie,
• u pacjentów nieprzytomnych, o ograniczonej świadomości oraz z chorobami serca lek może być podawany tylko w obecności wykwalifikowanego personelu,
• jeśli po zastosowaniu roztworu doodbytniczego pojawią się krwawienia lub nasilone skurcze jelit, należy przerwać podawanie leku i zgłosić się do lekarza.

Przed zastosowaniem leku zaleca się wykonanie badania stężenia jonów we krwi. W przypadku podejrzenia zaburzeń elektrolitowych oraz u pacjentów, u których może wystąpić podwyższony poziom fosforanów, poziom elektrolitów powinien być monitorowany przed zastosowaniem i po zastosowaniu leku Enema.

Należy oczekiwać płynnych stolców po podaniu wlewu. Ponadto koniecznością jest przyjmowanie dużej ilości płynów po zastosowaniu leku, w celu uniknięcia odwodnienia.

Powtarzające się i długotrwałe stosowanie leku ENEMA może doprowadzić do przyzwyczajenia.